„…Moim zdaniem większość niespodziewanych zdarzeń, jakie nam się przytrafiają, jest w rzeczywistości podświadomie sprokurowana przez nas samych…” – William Styron.
William Styron (ur. 11 czerwca 1925 w Newport News, Wirginia – zm. 1 listopada 2006 na Martha’s Vineyard) – pisarz, laureat Nagrody Pulitzera (1968) za powieść Wyznania Nata Turnera (1967).
Pochodził z amerykańskiego Południa z Virginii, jego tata William Styron Senior,był budowniczym statków. Służył w piechocie morskiej. W 1947 ukończył studia na Duke University w Durham w Karolinie Północnej.
Po ukończeniu studiów na Duke Univ., Styron objął stanowisko redaktora w wydawnictwie McGraw-Hill w Nowym Jorku. Styron pisał później o nędzy tej pracy w autobiograficznym fragmencie Sophie’s Choice. Po sprowokowaniu swoich pracodawców do zwolnienia go, zaczął poważnie pisać swoją pierwszą powieść. Trzy lata później opublikował powieść Lie Down in Darkness (1951), historię dysfunkcyjnej rodziny z Wirginii. Powieść spotkała się z ogromnym uznaniem krytyków. Za tę powieść Styron otrzymał Rome Prize, przyznawanego przez American Academy w Rzymie oraz American Academy of Arts and Letters.
Styron spędził dłuższy czas w Europie. W Paryżu zaprzyjaźnił się między innymi z pisarzami Romainem Garym, George'em Plimptonem, Peterem Matthiessenem, Jamesem Baldwinem, Jamesem Jonesem i Irwinem Shawem. W 1953 roku grupa założyła magazyn
Paris Review, który stał się znanym czasopismem literackim.
Rok 1953 był dla Styrona pełen różnych wydarzeń. W końcu mogąc skorzystać z nagrody rzymskiej, udał się do Włoch, gdzie zaprzyjaźnił się z Trumanem Capote. W American Academy odnowił znajomość z młodą poetką z Baltimore, Rose Burgunder, którą poznał jesienią ubiegłego roku na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa. Pobrali się w Rzymie wiosną 1953 roku.
„…Najbardziej jałowa rzecz, jaką może robić człowiek, to rozważać alternatywy, trapić się i gryźć tym, jakie mógłby mieć życie, gdyby okoliczności nie nastawiły jego przyszłych losów w pewnym kierunku. Niemniej jednak jest to słabość, której większość ulega, kiedy spotyka nas niepowodzenie...” – William Styron.
Styron stał się rozpoznawalnym pisarzem już po opublikowaniu debiutanckiej powieści Pogrążyć się w mroku (1951). Następna duża powieść, Na pastwę płomieni (1960), ugruntowała jego pozycję. To psychologiczna opowieść o grupie Amerykanów w powojennych Włoszech – ich wystawny i arogancki styl życia ostro kontrastuje z biedą Południa Italii.
Kolejna z powieści Amerykanina, Wyznania Nata Turnera, wzbudziła gorące dyskusje w Stanach Zjednoczonych. Styron, sam pochodzący z amerykańskiego Południa, opisuje w niej przywódcę buntu Murzynów z 1831. Część krytyków oskarżyła pisarza o podtrzymywanie rasistowskich stereotypów, książka okazała się jednak wielkim sukcesem (także na listach bestsellerów) i rok po wydaniu uhonorowano ją Pulitzerem.
Światową sławę przyniósł Syronowi opublikowany w 1979 Wybór Zofii, a także filmowa adaptacja książki, dokonana przez Alana J. Pakulę z nagrodzoną Oscarem Meryl Streep w roli głównej (1982). Główną postacią książki i filmu jest Polka, była więźniarka Auschwitz (gdzie zginęły jej dzieci), która na emigracji wiąże się z obłąkanym amerykańskim Żydem.
„…Kiedyś zrozumiem Auschwitz. Stwierdzenie odważne, ale naiwnie absurdalne. Nikt nigdy nie zrozumie Oświęcimia. (…). Pytanie: Tam, w Oświęcimiu, powiedz mi, proszę, gdzie był Bóg? I odpowiedź: Gdzie był człowiek?...” – William Styron.
Styron przewodniczył jury konkursu głównego na 36. MFF w Cannes (1983).
Córka Styrona, Alexandra Styron, poświęciła mu wydaną w 2011 książkę „Reading My Father. A Memoir” (wyd. polskie Oczami córki. Wspomnienia tłum. Jerzy Korpanty).
William Styron jest autorem m.in.: Pogrążyć się w mroku (Lie Down in Darkness, 1951); Długi marsz (The Long March, 1952); Na pastwę płomieni (Set This House on Fire, 1960); Wyznania Nata Turnera (The Confessions of Nat Turner, 1967); Wybór Zofii (Sophie's Choice, 1979); Dotyk ciemności (Darkness Visible: A Memoir of Madness, 1990); Poranek w Tidewater (A Tidewater Morning: Three Tales from Youth, 1993); Samobójcza runda („The Suicide Run: Five Tales of the Marine Corps”, pośmiertnie 2009); Hawany w Camelocie (Havanas in Camelot pośmiertnie 2008); Letters to My Father (pośmiertnie 2009); Ciemność widoma; Esej o depresji, („Darkness Visible: A Memoir of Madness”, 1990).
28 kwietnia 1987 r. na Yale University w New Haven w stanie Connecticut, spotkałem Williama Styrona, któremu przedstawił mnie Jerzy Kosiński. Po krótkiej rozmowie, zapytałem go, czy moglibyśmy przejść kilka kroków pod okno, gdzie jest fantastyczne światło i wnętrze bardzo nastrojowe, gdyż chciałem mu zrobić kilka zdjęć, kiwnął głową i tak przez kilkadziesiąt minut przemieszczaliśmy się. Kiedy wiedziałem, że mam to co chciałem, podziękowałem mu za cierpliwość, wymieniliśmy się wizytówkami, obiecując, że wyślę mu kilka zdjęć z naszej sesji. Tak też zrobiłem, wysłałem mu kilka portretów. Niebawem po tym – 16 maja 1987 r. otrzymałem ręcznie napisany wspaniały list od Styrona, gdzie m.in. pisał: „…Najlepsze zdjęcie jakie kiedykolwiek miałem zrobione i odzwierciedlające mnie najkorzystniej…”. Krótko mówiąc, taka opinia to marzenie. Jego portret znalazł się na mojej wystawie TWARZĄ w TWARZ w Galerii Zachęta w 1989 r., a potem w albumie TWARZĄ w TWARZ, do którego wstęp pisał Jerzy Kosiński.
„…Najbardziej jałowa rzecz, jaką może robić człowiek, to rozważać alternatywy, trapić się i gryźć tym, jakie mógłby mieć życie, gdyby okoliczności nie nastawiły jego przyszłych losów w pewnym kierunku. Niemniej jednak jest to słabość, której większość ulega, kiedy spotyka nas niepowodzenie...” – William Styron.
PORTRAIT with HISTORY William Styron
"... In my opinion, most of the unexpected events that happen to us are actually subconsciously procured by ourselves ..." - William Styron.
William Styron (born June 11, 1925 in Newport News, Virginia - died November 1, 2006 at Martha's Vineyard) - writer, Pulitzer Prize winner (1968) for the novel Nat Turner Confessions (1967).
He was from the American South of Virginia, his father William Styron Sr. was a shipbuilder. He served in the marines. In 1947 he graduated from Duke University in Durham, North Carolina.
After graduating from Duke Univ., Styron took over as editor at McGraw-Hill Publishing in New York. Styron later wrote about the misery of this work in an autobiographical excerpt from Sophie's Choice. After provoking his employers to fire him, he began writing his first novel seriously. Three years later he published the novel Lie Down in Darkness (1951), the story of a dysfunctional Virginia family. The novel was highly appreciated by critics. For this novel, Styron won the Rome Prize, awarded by the American Academy in Rome and the American Academy of Arts and Letters.
Styron spent a long time in Europe. In Paris, he made friends with writers Romain Gary, George Plimpton, Peter Matthiessen, James Baldwin, James Jones and Irwin Shaw, among others. In 1953, the group founded the Paris Review magazine, which became a well-known literary magazine.
1953 was full of events for Styron. Eventually, being able to take advantage of the Roman Prize, he went to Italy, where he befriended Truman Capote. At the American Academy, he renewed his acquaintance with a young Baltimore poet, Rose Burgunder, whom he met last fall at Johns Hopkins University. They married in Rome in the spring of 1953.
“… The most sterile thing a person can do is consider alternatives, worry and bite what life might have had if circumstances had not set his future in a certain direction. Nevertheless, it is a weakness that most succumbs to when we fail ... ”- William Styron. Styron became a recognizable writer after the publication of his debut novel Pogrą się w mokoku (1951). His next major novel, Na Prewę Flame (1960), cemented his position. This is a psychological story about a group of Americans in post-war Italy - their lavish and arrogant lifestyle stands in sharp contrast to the poverty of the South of Italy. Another of the American's novels, Confessions of Nat Turner, sparked heated discussions in the United States. Styron, himself from the American South, describes the leader of the 1831 Negro rebellion. Some critics accused the writer of maintaining racist stereotypes, but the book was a great success (also on bestseller lists) and was awarded a Pulitzer by a year after its publication. World fame was brought by Syron's Zofia's Choice published in 1979, as well as the film adaptation of the book by Alan J. Pakula with the Oscar-winning Meryl Streep in the lead role (1982). The main character of the book and film is a Polish woman, a former prisoner of Auschwitz (where her children died), who in exile is associated with a deranged American Jew.
“… Someday I will understand Auschwitz. A bold but naively absurd statement. Nobody will ever understand Oświęcim. (...). Question: There, in Auschwitz, please tell me where was God? And the answer: Where was the man? ... ”- William Styron. Styron chaired the main competition jury at the 36th Cannes IFF (1983).
Styron's daughter, Alexandra Styron, dedicated her 2011 book Reading My Father. A Memoir ”(Polish edition. Oczami daughters. Memoirs, translated by Jerzy Korpanty). William Styron is the author of, among others: Pogrą się w darkness (Lie Down in Darkness, 1951); The Long March, 1952; Na paswa pasieni (Set This House on Fire, 1960); The Confessions of Nat Turner (1967); Sophie's Choice (1979); The Touch of Darkness (Darkness Visible: A Memoir of Madness, 1990); Poranek w Tidewater (A Tidewater Morning: Three Tales from Youth, 1993); The Suicide Run: Five Tales of the Marine Corps, posthumously 2009; Havana in Camelot (Havanas in Camelot posthumously 2008); Letters to My Father (posthumously 2009); Visible darkness; Essay on depression, ("Darkness Visible: A Memoir of Madness", 1990).
On April 28, 1987, at Yale University in New Haven, Connecticut, I met William Styron, to whom I was introduced by Jerzy Kosinski. After a short conversation, I asked him if we could walk a few steps to the window, where the light is fantastic and the interior is very atmospheric, because I wanted to take some pictures of him, he nodded and we were moving for several dozen minutes. When I knew I had what I wanted, I thanked him for his patience, we exchanged business cards, promising to send him some photos from our session. So I did, sent him some portraits. Soon after that, on May 16, 1987, I received a wonderful handwritten letter from Styron, where he wrote: “…The best picture ever taken of me and one which mirrors me in the most favorable light…”. In short, such an opinion is a dream. His portrait was featured in my exhibition FACE in FACE at the Zachęta Gallery in 1989, and later in the album FACE to FACE, to which Jerzy Kosiński wrote an introduction.
“… The most sterile thing a person can do is consider alternatives, worry and bite what life might have had if circumstances had not set his future in a certain direction. Nevertheless, it is a weakness that most succumbs to when we fail ... ”- William Styron.
