PORTRET z HISTORIĄ Henry Grunwald

„…Dziennikarstwo nigdy nie może milczeć: to jego największa zaleta i największa wada. Musi mówić — i mówić natychmiast — gdy w powietrzu wciąż unoszą się echa zdziwienia, okrzyki triumfu i znaki grozy…” – Henry Grunwald.

Henry Anatole Grunwald (ur. 3 grudnia 1922 – zm. 26 lutego 2005) był urodzonym w Austrii amerykańskim dziennikarzem i dyplomatą. Najbardziej znany był ze swojej funkcji redaktora zarządzającego magazynu Time oraz redaktora naczelnego Time, Inc.

W 2001 roku otrzymał Austriacki Krzyż Honorowy Nauki i Sztuki I klasy.

Grunwald urodził się jako Heinz Anatol Grünwald w świeckiej rodzinie żydowskiej w Wiedniu. Jego ojciec, Alfred Grünwald, pisał libretta do operetek Lehára, Kálmána i Oscara Strausa. Jego matką była Mila Löwenstein. Po Anschlussie w 1938 roku rodzina opuściła Austrię, udając się najpierw do Czechosłowacji, a następnie do Paryża. W 1940 roku dotarli do Stanów Zjednoczonych po krótkich pobytach w Biarritz, Casablance i Lizbonie.

Grunwald miał ambicje zostać dramaturgiem i zdobył pracę jako gońiec (copy boy) w Time, jednocześnie studiując na Uniwersytecie Nowojorskim. Wspinał się po szczeblach kariery w magazynie Time, a po jego przejściu na emeryturę w 1987 roku zastąpił go na stanowisku redaktora naczelnego Jason McManus. Był pierwszym, który wprowadził w Time praktykę podpisywania artykułów przez autorów, co wcześniej było zabronione. Wprowadził także nowe działy, takie jak Zachowania, Energia, Płeć, Gospodarka i Taniec. To on zlecił słynny (a według niektórych niesławny) artykuł okładkowy „Czy Bóg umarł?”. Oddalił magazyn od republikańskiej stronniczości. Osobiście napisał redakcję Time wzywającą prezydenta Richarda Nixona do rezygnacji.

Jako redaktor zarządzający, a następnie redaktor naczelny, Grunwald podniósł poziom intelektualny pisma, stosując swój intelektualny rygor przy ocenie każdego proponowanego artykułu. Chciał, aby jego magazyn identyfikował i promował moralistyczne rozwiązania bieżących problemów narodowych.

W 1962 roku zredagował i napisał wstęp do książki Salinger, a Critical and Personal Portrait, zbioru esejów o J.D. Salingerze, zawierającego wcześniej publikowane teksty Johna Updike’a, Lesliego Fiedlera, Joan Didion i innych, a także własny artykuł Time o pisarzu.

Po 11 latach pełnienia funkcji redaktora zarządzającego Time, Grunwald objął stanowisko redaktora naczelnego wszystkich magazynów Time, Inc., w tym Fortune, Sports Illustrated, People i Money. W 1987 roku prezydent Ronald Reagan mianował go ambasadorem USA w jego ojczystej Austrii, funkcję tę pełnił do roku 1990.

5 września 1998 roku Grunwald opublikował swoją autobiografię One Man's America, opisującą jego emigrację do Ameryki i życie w Stanach Zjednoczonych. Napisał także powieść A Saint, More or Less, wydaną w 2003 roku.

W ostatnich latach życia Grunwald stopniowo tracił wzrok z powodu zwyrodnienia plamki żółtej — schorzenia, o którym pisał w Twilight: Losing Sight, Gaining Insight (1999). Doprowadziło to do jego bliskiej współpracy z organizacją non-profit Lighthouse International. Każdego roku Lighthouse przyznaje The Henry A. Grunwald Award for Public Service osobom, których działania przynoszą korzyść całemu społeczeństwu lub — szczególnie — osobom z problemami wzrokowymi. Grunwald jest zarówno patronem tej nagrody, jak i jej pierwszym laureatem.

„…Pozwy o zniesławienie, jeśli spojrzymy na nie z dystansem, są ozdobą cywilizowanego społeczeństwa. Zastąpiły przecież, przynajmniej w większości przypadków, sięganie po broń w obronie reputacji…” – Henry Grunwald.

W 1953 roku Grunwald poślubił Beverly Suser. Mieli troje dzieci: scenarzystę Petera Grunwalda, demokratyczną konsultantkę polityczną Mandy Grunwald oraz pisarkę Lisę Grunwald. Małżeństwo trwało do jej śmierci na raka piersi w 1981 roku.

W 1987 roku ożenił się z byłą redaktorką Vogue i znaną nowojorską socjetką Louise Melhado (z domu Liberman). Było to jej trzecie małżeństwo — wcześniej była żoną Richarda Savitta oraz Fredericka A. Melhado.

Grunwald zmarł w Nowym Jorku 26 lutego 2005 roku, w wieku 82 lat.

Wybrana bibliografia: Salinger, a Critical and Personal Portrait, red. Henry Anatole Grunwald. New York: Harper & Row, 1962; One Man's America. New York: Doubleday, 1997; „Foreign policy under Reagan II”. Foreign Affairs 63.2 (1984): 219–239; „The post-Cold War press: A new world needs a new journalism”. Foreign Affairs (1993): 12–16.

„…Dziennikarze znajdują się w tej samej szaleńczo kołyszącej się łodzi co dyplomaci i mężowie stanu. Podobnie jak oni, po zakończeniu zimnej wojny szukali nowego porządku świata, a znaleźli nowy nieporządek świata. Jeśli prowadzenie polityki zagranicznej w dzisiejszym burzliwym środowisku jest trudne, to tak samo trudne jest uprawianie dziennikarstwa…” – Henry Grunwald.

PORTRAIT with HISTORY Henry Anatole Grunwald

  “…Journalism can never be silent: that is its greatest virtue and its greatest fault. It must speak, and speak immediately, while the echoes of wonder, the claims of triumph and the signs of horror are still in the air…” – Henry Grunwald.

Henry Anatole Grunwald (December 3, 1922 – February 26, 2005) was an Austrian-born American journalist and diplomat. He was best known for his position as managing editor of Time magazine and editor in chief of Time, Inc. 

In 2001, he was awarded the Austrian Cross of Honour for Science and Art, 1st class.

 Grunwald was born Heinz Anatol Grünwald to a secular Jewish family in Vienna. His father, Alfred Grünwald, wrote libretti for operettas by Lehár, Kálmán and Oscar Straus. His mother was Mila Löwenstein. After the 1938 Anschluss the family left Austria for Czechoslovakia and then Paris. In 1940 they arrived in the United States via brief periods in Biarritz, Casablanca, and Lisbon. 

Grunwald had ambitions to be a playwright, and got a job as a copy boy at Time while studying at New York University. He worked his way up at Time magazine and was succeeded as editor-in-chief by Jason McManus upon his retirement in 1987. He was the first to give Time writers bylines, a practice which had not been allowed previously. He also introduced new departments such as Behavior, Energy, The Sexes, Economy and Dance. He ordered the famous (some say infamous) cover article, "Is God Dead?" He moved the magazine away from Republican partisanship. He personally wrote the Timeeditorial calling for President Richard Nixon to resign. 

As managing editor, and then editor-in-chief, Grunwald directed the writing an intellectual level upwards, using his intellectual rigor to evaluate each proposed story. He wanted his magazine to identify, and help promote moralistic solutions to current national problems. 

In 1962 he edited and wrote the introduction to "Salinger, a Critical and Personal Portrait", a collection of essays about J.D. Salinger which includes previously published essays by John Updike, Leslie Fiedler and Joan Didion, among others, as well as Time's own article about the writer. 

After serving 11 years as Time's managing editor, Grunwald took on the role of editor-in-chief of all of Time, Inc.'s magazines, including Fortune, Sports Illustrated, People and Money. In 1987 President Ronald Reagan appointed him U.S. Ambassador to his native Austria, a post he held until 1990.

  “…I met Henry Grunwald through Jerzy Kosiński – https://www.czczaplinski.com/post/portret-z-historią-jerzy-kosiński – with whom he was friends, at his wedding to Kiki von Frauhoffer on February 15, 1987, in the apartment of Marion Javits, the widow of Senator Jacob Javits, on 57th Street in New York. I arranged a photo session with him at the New York TIME office on October 6, 1987. I must say that during our session an incredible situation happened, one that I remember to this day. Namely, at the end of our shoot, someone knocked on the office door. Henry Grunwald asked who it was. It turned out to be a guy who had come to shine Grunwald’s shoes before we went outside. I asked Grunwald if I could take such photos – he agreed without any problem…” — Czesław Czapliński.

  On September 5, 1998, Grunwald released his auto-biography One Man's America, describing his emigration to America, and his life in the States. He also wrote a novel, A Saint, More or Less, which was published in 2003. 

In his final years Grunwald was gradually losing his eyesight due to macular degeneration, a condition he wrote about in Twilight: Losing Sight, Gaining Insight (1999). This led to his close relationship with the noted non-profit Lighthouse International. Annually The Lighthouse awards The Henry A. Grunwald Award for Public Service to those whose actions benefit society as a whole or, more specifically, benefit those with vision impairment issues. Grunwald is both the namesake and first recipient of this award.

“…Libel actions, when we look at them in perspective, are an ornament of a civilized society. They have replaced, after all, at least in most cases, a resort to weapons in defense of a reputation…” – Henry Grunwald.

  In 1953, Grunwald married Beverly Suser. They had three children, screenwriter Peter Grunwald, Democratic political consultant Mandy Grunwald, and writer Lisa Grunwald. They were married until her death of breast cancer in 1981. 

In 1987, he married former Vogue editor and Manhattan socialite Louise Melhado (nee Liberman). This was her third marriage, as she had previously been married to Richard Savitt and Frederick A. Melhado. 

Grunwald died in New York City on February 26, 2005, at the age of 82. 

Selected bibliography: Salinger, a Critical and Personal Portrait, edited by Henry Anatole Grunwald. New York: Harper & Row, 1962; One Man's America. New York: Doubleday, 1997; "Foreign policy under Reagan II". Foreign Affairs 63.2 (1984): 219-239;. "The post-Cold War press: A new world needs a new journalism". Foreign Affairs (1993): 12-16.

“…Journalists are in the same madly rocking boat as diplomats and statesmen. Like them, when the Cold War ended, they looked for a new world order and found a new world disorder. If making and conducting foreign policy in today's turbulent environment is difficult, so is practicing journalism…” – Henry Grunwald.