„…Na WTC Tournament of Champions w Forest Hills w Nowym Jorku 4-10 maja spotkałem i fotografowałem Vitas Kevin Gerulaitisa, zrobił na mnie duże wrażenie, mimo że turniej wygrał Eddie Dibbs. Bardzo chciałem zrobić mu portrety w dużym zbliżeniu, mimo że jako akredytowany fotograf miałem możliwość poruszania się w strefie prasowej. Udało mi się spotkać osobiście Gerulaitisa w sierpniu 1983 r. w Nowym Jorku.
Na turnieju spotkałem i również fotografowałem Wojtka Fibaka, który często przylatywał do Nowego Jorku…” – Czesław Czapliński.
Vitas Kevin Gerulaitis (ur. 26 lipca 1954 w Nowym Jorku, zm. 17 września 1994 w Southampton) – amerykański tenisista pochodzenia litewskiego, zwycięzca Australian Open 1977 w grze pojedynczej oraz Wimbledonu 1975 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.
Pochodził z rodziny litewskich emigrantów, wychowywał się w nowojorskiej dzielnicy Queens. Należał do czołówki juniorów amerykańskich (w 1971 klasyfikowany na pozycji nr 6. w rankingu krajowym), był finalistą nieoficjalnych mistrzostw świata juniorów Orange Bowl w 1972. W 1973 rozpoczął rywalizację w gronie seniorów, rok później wygrał pierwszy turniej (w Wiedniu). W 1975 awansował do czołowej piętnastki na świecie, w 1976 był w ćwierćfinale Wimbledonu (po pokonaniu m.in. Arthura Ashe). W 1977 na turnieju wimbledońskim dotarł do półfinału, przegrywając ze Szwedem Borgiem po pięciosetowym meczu, uważanym za jedno z najlepszych spotkań w historii tenisa. Gerulaitis wykazał się w tym meczu dużymi umiejętnościami przy siatce, ostatecznie nie wystarczyło to jednak na Borga (Szwed wygrał 6:4, 3:6, 6:3, 3:6, 8:6), który pozostawał w tym okresie na Wimbledonie niepokonany.
Jedyny tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej zdobył w 1977 w Australian Open; turniej był wówczas rozgrywany na kortach trawiastych w grudniu, ale prestiż imprezy był wówczas nieco mniejszy niż w końcu XX wieku. W finale Gerulaitis pokonał Brytyjczyka Johna Lloyda (późniejszego męża Chris Evert) 6:3, 7:6, 5:7, 3:6, 6:2. Innym znaczącym osiągnięciem Gerulaitisa był finał turnieju ATP Finals w 1979, kiedy po raz pierwszy w karierze udało mu się pokonać Jimmy'ego Connorsa (po 16 porażkach z rzędu); wygrał w tym turnieju także z Johnem McEnroe, a dopiero w finale uległ Borgowi. W lutym 1978 osiągnął najwyższą pozycję w karierze w rankingu światowym – nr 3, ale udało mu się ją utrzymać na krótko. W odróżnieniu od swoich głównych rywali ze ścisłej czołówki ówczesnego tenisa – Borga, Connorsa, McEnroe – zdarzały mu się częste porażki z potencjalnie słabszymi przeciwnikami. Wygrał łącznie w karierze 26 turniejów, w 30 przegrywał w finałach. Wśród finałowych porażek były także wielkoszlemowe – w 1979 uległ w finale US Open Johnowi McEnroe (5:7, 3:6, 3:6), w 1980 przegrał finał French Open z Borgiem (4:6, 1:6, 2:6).
Osiągał sukcesy także w grze podwójnej. W 1975 wygrał turniej wimbledoński w parze z Sandym Mayerem; Amerykanie przystąpili do rywalizacji jako para nierozstawiona i jako jedyni w historii zdobyli mistrzostwo, nie spotykając się po drodze z żadną parą rozstawioną. Gerulaitis triumfował łącznie w 9 turniejach deblowych, był także w 12 finałach. W maju 1985, krótko przed zakończeniem kariery, zajmował najwyższą pozycję w rankingu deblistów – nr 43. Jego zawodowe zarobki na korcie, zarówno w grze podwójnej jak i pojedynczej, wyniosły niemal trzy miliony dolarów.
Jako reprezentant USA występował w latach 1976–1980 w rozgrywkach Pucharu Davisa (wyłącznie jako singlista). Bilans jego występów wynosił 11 zwycięstw i 3 porażki. Miał znaczący udział w zdobyciu przez USA trofeum w 1979, kiedy w finale pokonał Włochów Panattę i Barazzuttiego; w drodze do finału wygrywał także z Australijczykami Edmondsonem i Alexandrem oraz Argentyńczykiem Clercem.
Gerulaitis był zawodnikiem praworęcznym. Dysponował dobrym wolejem (szczególnie bekhendowym) i refleksem przy siatce; kiedy czuł się optymalnie, potrafił grać w sposób widowiskowy. W gorsze dni wychodził na kort apatyczny i wtedy zazwyczaj zdarzały mu się niespodziewane porażki. Potrafił także zachowywać się na korcie w sposób niekulturalny, bywał karany finansowo za niesportowe zachowanie i kłótnie z sędziami. Anegdotyczne były jego stosunki z Wojciechem Fibakiem – po wygranym ćwierćfinale French Open 1980 odmówił podania ręki Fibakowi i podziękowania za grę, oświadczając, że zrobiłby to jedynie w przypadku porażki; faktycznie gest ten wykonał po miesiącu, kiedy Fibak pokonał go w 1/8 finału turnieju wimbledońskiego.
Amerykanin znany był z zamiłowania do rozrywkowego trybu życia. Długie godziny przed meczami spędzał w dyskotekach, kolekcjonował szybkie samochody. Z drugiej strony udzielał też chętnie lekcji tenisa młodzieży z ubogich dzielnic Nowego Jorku. Karierę sportową zakończył w 1986, ale występował nadal na korcie, chętnie uczestnicząc w pokazówkach (m.in.: z Irańczykiem Mansurem Bahramim). W 1985 wspólnie z weteranem Bobbym Riggsem wyzwał czołowe deblistki świata Navrátilovą i Shriver na „wojnę płci”, co zakończyło się porażką duetu męskiego. Gerulaitis występował okazyjnie w grze mieszanej ze starszą siostrą Ruth (ur. 18 listopada 1955), klasyfikowaną w 1980 na 60. miejscu rankingu tenisistek.
Zmarł w wieku 40 lat w tragicznych okolicznościach, wskutek zatrucia tlenkiem węgla.
PORTRAIT with HISTORY – Vitas Kevin Gerulaitis
“…At the WTC Tournament of Champions in Forest Hills, New York, May 4-10, I met and photographed Vitas Kevin Gerulaitis, he made a great impression on me, even though the tournament was won by Eddie Dibbs. I really wanted to take close-up portraits of him, even though as an accredited photographer I had the opportunity to move around the press area. I managed to meet Gerulaitis in person in August 1983 in New York.
During the tournament, I met and also photographed Wojtek Fibak, who often came to New York..." - Czesław Czapliński.
Vitas Kevin Gerulaitis (born July 26, 1954 in New York, died September 17, 1994 in Southampton) - American tennis player of Lithuanian origin, winner of the 1977 Australian Open in singles and Wimbledon 1975 in doubles, winner of the Davis Cup.
He came from a family of Lithuanian immigrants and grew up in Queens, New York. He was one of the top American juniors (in 1971, ranked No. 6 in the national ranking), and was a finalist of the unofficial Orange Bowl junior world championship in 1972. In 1973, he started competing among seniors, and a year later he won the first tournament (in Vienna). In 1975, he advanced to the top fifteen in the world, and in 1976 he was in the quarterfinals of Wimbledon (after defeating, among others, Arthur Ashe). In 1977, at the Wimbledon tournament, he reached the semi-finals, losing to Swede Borg after a five-set match, considered one of the best matches in the history of tennis. Gerulaitis showed great skills at the net in this match, but ultimately it was not enough for Borg (the Swede won 6:4, 3:6, 6:3, 3:6, 8:6), who remained undefeated at Wimbledon during this period.
His only Grand Slam singles title was won in 1977 at the Australian Open; the tournament was then played on grass courts in December, but the prestige of the event was slightly lower than at the end of the 20th century. In the final, Gerulaitis defeated Briton John Lloyd (later husband of Chris Evert) 6:3, 7:6, 5:7, 3:6, 6:2. Gerulaitis' other significant achievement was the ATP Finals in 1979, when he defeated Jimmy Connors for the first time in his career (after 16 losses in a row); he also won in this tournament against John McEnroe, and only in the final he lost to Borg. In February 1978, he achieved the highest position in his career in the world ranking - No. 3, but he managed to maintain it for a short time. Unlike his main rivals from the top of tennis at that time - Borg, Connors, McEnroe - he suffered frequent defeats against potentially weaker opponents. He won a total of 26 tournaments in his career, losing in the finals of 30 of them. His final defeats included Grand Slam ones - in 1979 he lost to John McEnroe in the US Open final (5:7, 3:6, 3:6), and in 1980 he lost the French Open final to Borg (4:6, 1:6, 2:6).
He also achieved success in doubles. In 1975 he won the Wimbledon tournament with Sandy Mayer; The Americans entered the competition as an unseeded pair and were the only ones in history to win the championship without meeting any seeded pair along the way. Gerulaitis won a total of 9 doubles tournaments and was also in 12 finals. In May 1985, shortly before the end of his career, he held the highest position in the doubles ranking - No. 43. His professional earnings on the court, in both doubles and singles, amounted to almost three million dollars.
As a representative of the USA, he played in the Davis Cup competitions in the years 1976–1980 (only as a singles player). The balance of his performances was 11 wins and 3 losses. He was instrumental in the USA winning the trophy in 1979, when they defeated Italians Panatta and Barazzutti in the final; On the way to the final, he also won against Australians Edmondson and Alexander and Argentinian Clerc.
Gerulaitis was a right-handed player. He had a good volley (especially the backhand) and reflexes at the net; when he felt optimal, he could play spectacularly. On bad days, he appeared listless on the court, and that's when he usually suffered unexpected defeats. He could also behave in an uncivil manner on the court and was financially punished for unsportsmanlike behavior and quarrels with referees. His relationship with Wojciech Fibak was anecdotal - after winning the quarterfinals of the 1980 French Open, he refused to shake Fibak's hand and thank him for playing, stating that he would only do it if he lost; he actually made this gesture a month later, when Fibak defeated him in the 1/8 finals of the Wimbledon tournament.
The American was known for his passion for an entertaining lifestyle. He spent long hours before matches in discos and collected fast cars. On the other hand, he also willingly gave tennis lessons to young people from poor areas of New York. He ended his sports career in 1986, but he continued to play on the court, willingly participating in exhibitions (including with the Iranian Mansur Bahrami). In 1985, together with veteran Bobby Riggs, he challenged the world's leading doubles players, Navrátilova and Shriver, to a "battle of the sexes", which ended in the defeat of the men's duo. Gerulaitis occasionally played in mixed doubles with his older sister Ruth (born November 18, 1955), ranked 60th in the 1980 tennis rankings.
He died at the age of 40 in tragic circumstances, due to carbon monoxide poisoning.