Piotr Tadeusz Rzeczkowski (ur. 27 VI 1955 w Warszawie) – artysta rzeźbiarz.
W 1976-77 studiował w pracowni rzeźby Barbary Zbrożyny. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie 1984, dyplom w pracowni Stanisława Kulona.
Tworzy prace w wielu technikach i materiałach m.in.: kamień oraz drewno, ceramika, brąz.
W 1984 r. zdobył I nagrodę w konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego, jego monumentalny projekt miał być zrealizowany, w miejscu (Pl.Krasińskich w Warszawie), gdzie potem postawiono zupełnie inny pomnik, po myśli komunistycznych działaczy.
W 1980 roku, w czasie solidarnościowego zrywu z inicjatywy Mariana Pyzla powstał Społeczny Komitet Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego. W pracach komitetu uczestniczyli m.in. gen. bryg. Jan Mazurkiewicz „Radosław”, Bohdan Tomaszewski i Aleksander Gieysztor. Komitet zebrał znaczną sumę pieniędzy, oraz złom, który miał być wykorzystany do budowy pomnika.
Rozpisany konkurs wygrał w 1983 roku młody student V roku ASP Piotr Rzeczkowski.
W jednym z wywiadów autor mówił: „Motyw to dwie ściany oddalone od siebie o 63 metry, dokładnie tyle, ile dni trwało Powstanie Warszawskie. Na moim Pomniku ludność cywilna jest statyczna, a Powstańcy młodzi i dynamiczni. W pęknięcie jednej ze ścian wlewa się tłum. W ten poszarpany masyw wchodzą jako cywile, a wychodzą jako Powstańcy. To Warszawiacy walczący o swoje pokaleczone, zniewolone przez niemieckiego okupanta, Miasto. A wśród nich drobne, nieomal dziecięce sylwetki chłopców. Kamienie na szaniec...”.
Dla młodego człowieka był to niebywały sukces, artystyczna kariera stała otworem na samym początku. Jednak karnawał Solidarności się skończył, nastały czasy dyktatury generała Jaruzelskiego, Pomnik Powstania Warszawskiego nie mógł powstać. Dwa miesiące później Społeczny Komitet został rozwiązany, pieniądze i zebrany złom zawłaszczone. Piotr Rzeczkowski nie zgodził się na żądania, by jego dzieło zmieniło nazwę na Pomnik Bohaterów Powstania Warszawskiego.
Nowy konkurs rozpisany w 1984 roku wygrał Wincenty Kućma z Krakowa. Pomnik według tego projektu wzniesiono, mimo negatywnej opinii Komisję Urbanistyczno-Architektonicznej przy naczelnym architekcie Warszawy, SARP, Towarzystwo Urbanistów Polskich, Związek Artystów Rzeźbiarzy, Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Instytut Historii PAN, Towarzystwo Przyjaciół Warszawy i powołane w 1987 r. przez ministra kultury i sztuki Aleksandra Krawczuka Kolegium Rzeczoznawców. Wbrew tym wszystkim opiniom prezydent Warszawy zdecydował o budowie pomnika. Pomnik odsłonięto 1 sierpnia 1989 roku, a więc już po „zmianie ustrojowej”, nazwany – Pomnik Powstania Warszawskiego.
Dziś z perspektywy czasu, gdyby ten pomnik wówczas, zgodnie z konkursem, który wygrał, zrealizował Piotr Rzeczkowski, to miałby zupełnie inny start w rzeźbie monumentalnej.
Stypendium Ministra Kultury otrzymał Rzeczkowski m.in.: 1997, 2000, 2004.
Piotr Rzeczkowski jest autorem wielu wystaw indywidualnych m.in.: 2011: wystawa rzeźby SWS – Warszawa; Wystawa "Wenecja" - Galeria Fangorówka – Ogród Botaniczny w Powsinie; 2010: Wystawa rzeźby Loft Kuuk; 2009: Wystawa rzeźby „Dynamika i ruch” Galeria Bellotto Warszawa; Wystawa rzeźby Galeria Quadrat Hotel Europejski Warszawa; 2008: Wystawa rzeźby Dom Polski Berlin; 2007: „Ściana chciana, czy nie chciana”, Galeria Kadr Warszawa; 2001: Galeria „Brama", Warszawa; 1998: Warszawski Ośrodek Kultury, wystawa rzeźby z okazji Dnia Uchodźcy - „Salon101", Warszawa; 1997: Galeria EL, Elbląg; 1996: Galeria Promocyjna, Warszawa; 1995: Performance „Ściana", Centrum Sztuki „Studio Kineo", Warszawa; 1992: prezentacja projektu pomnika Krzysztofa Klenczona, Szczytno; 1991 - Military Performance II, Galeria „U", Warszawa; Military Performance III, Galeria „Arka", Warszawa; Performance „Droga" Centrum Sztuki „Studio Kineo", Warszawa; 1990: Teatr Nowy, Warszawa; 1989: Performance „Cyrk", Galeria „Brama", Warszawa; Performance „Cyrk, BWA Puławy; Military Performance I, Galeria „Brama", Warszawa; 1987 - Performance „Cyrk", Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku – 3-krotnie.
Brał również udział w wielu ważnych wystawach zbiorowych m.in.: 2005: Wystawa „Ona w Sztuce”, Warszawa, Hotel Marriott; Międzynarodowa wystawa „Mężczyźni mówią o miłości” Galeria Pod Dachem Nieba w Ciechocinku; 1998: „Barwy ziemi", Żagański Pałac Kultury i Sztuki; „Rzeźba na koniec wieku, Galeria DAP - Warszawa, Bydgoszcz; „Barwy ziemi", Centrum bankowo-Finansowe, Warszawa; 1996: „Rzeźba w przestrzeni publicznej i prywatnej", galeria DAP, Warszawa; 1992: Wystawa w 50-ta rocznicę Powstania Armii Krajowej, Warszawa; Warszawska Dekada Sztuki, Akademia sztuk Pięknych, Warszawa; 1991: I Biennale sztuki ARS 91, Klub Garnizonowy, Warszawa; V Międzynarodowe Triennale Ceramiki Artystycznej, Sopot; Ogólnopolski Konkurs na Pomnik Marszałka Piłsudskiego, Cytadela, Warszawa; 1990: XII Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris, Francja; 1989: „Czerwone i białe", Warszawa; Współczesna Plastyka Polska i Rosyjska, Warszawa-Amsterdam; Międzynarodowe Sympozjum Ceramiki Artystycznej, Łotwa; 1988: Wystawa Młodej Plastyki „Arsenł 88", Warszawa; XI Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris – Francja; 1986: IX Biennale „Sport w sztukach pięknych", Barcelona – Hiszpania; 1985: „Obecność", wystawa na Żytniej, Warszawa.
Kiedy 29 czerwca 2015 r. zobaczyłem Piotra Rzeczkowskiego jak pracuje nad rzeźbą w Ogrodzie Botanicznym PAN w Powsinie, zrozumiałem, że to nie tylko rzeźbiarz, ale również pasjonata, ważny jest dla niego każdy szczegół, walczy z przeciwnościami losu.Wręcz widać jego miłość do kamienia, który rzeźbi. Nic nie trzeba pozować, wystarczy poobserwować.
Kilka miesięcy później 25 maja 2016 zaprosiłem Piotra na spotkanie ARTYŚCI w ŁAZIENKACH w Pałacu Myśliwieckim w Warszawie. Tym co robi, wzbudził duże zainteresowanie.
W ciągu pandemii w 2020, będąc poza Polską, miałem możliwość dzięki FB zobaczyć z jakim zacięciem, mimo mrozu, a nawet śmniegu pracuje nad nową rzeźbą, nie narzekając na sytuację, pracując na dworzu.
KIM JEST ARTYSTA? – to temat, który drążyłem przez sześć lat, podczas spotkań z wybitnymi postaciami kultury, na spotkaniach pt. „ARTYŚCI w ŁAZIENKACH” w Pałacu Myśliwieckim w Łazienkach Królewskich w Warszawie.
—Czesław Czapliński: Kim jest artysta?
–Piotr Rzeczkowski: Artsta to człowiek o bardzo dużej wyobraźni i jeszcze większej wrażliwości.
Kwestionariusz Prousta to rodzaj zabawy towarzyskiej znanej wśród europejskich mieszczuchów i salonowców co najmniej od 2 poł. XIX wieku. Tytuł kwestionariusza pochodzi od nazwiska francuskiego pisarza Marcela Prousta (1871–1922). Kwestionariusz składał się z kilkunastu pytań dotyczących osobowości osoby, która na nie odpowiadała, jej upodobań, zamiłowań itp. Pozornie błahy, stał się kwestionariusz Prousta jednym z pierwszych przykładów „testu” osobowości.
—Główna cecha mojego charakteru?
– Piotr Rzeczkowski: Perfekcja - dążenie do doskonałości.
—Cechy, których szukam u mężczyzny?
– Piotr Rzeczkowski: Niezłomność.
—Cechy, których szukam u kobiety?
– Piotr Rzeczkowski: Delikatność.
—Co cenię najbardziej u przyjaciół?
– Piotr Rzeczkowski: Lojalność.
—Moja główna wada?
– Piotr Rzeczkowski: Drażliwość.
—Moje ulubione zajęcie?
– Piotr Rzeczkowski: Rzeźba.
—Moje marzenie o szczęściu?
– Piotr Rzeczkowski: Zrobić coś tak, by innych, po prostu, zatkało.
—Co wzbudza we mnie obsesyjny lęk?
– Piotr Rzeczkowski: Zbiorowa agresja.
—Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?
– Piotr Rzeczkowski: Odebranie mi tego co robię (rzeźba) i gdzie robę (ogród).
—Kim lub czym chciałbym być, gdybym nie był tym, kim jestem?
– Piotr Rzeczkowski: Muzykiem.
—Kiedy kłamię?
– Piotr Rzeczkowski: Jak zmuszają mnie do tego okoliczności. Raczej drobne sprawy.
—Słowa, których nadużywam?
– Piotr Rzeczkowski: Po prostu, ja pierdolę, kurwa.
—Ulubieni bohaterowie literaccy?
– Piotr Rzeczkowski: Raskolnikow, Zbrodnia i kara -Dostojewskiego, Holden, Buszujący w zbożu - J. D. Salingera, Tomasz, Nieznośna lekkość bytu - M. Kundery. No i oczywiście Winnetou.
—Ulubieni bohaterowie życia codziennego?
– Piotr Rzeczkowski: Są zmienni a historycznie J. Piłsudski.
—Czego nie cierpię ponad wszystko?
– Piotr Rzeczkowski: Chamstwa.
—Dar natury, który chciałbym posiadać?
– Piotr Rzeczkowski: Łatwość nauki j. obcych.
—Jak chciałbym umrzeć?
– Piotr Rzeczkowski: Nagle, ale może przy rzaźbie.
—Obecny stan mojego umysłu?
– Piotr Rzeczkowski: Przejrzystość.
—Błędy które najczęściej wybaczam?
– Piotr Rzeczkowski: Wybaczam wszystko.
Proust, zanim jeszcze został uznanym pisarzem, miał odpowiadać dwukrotnie na zestaw pytań zadanych przez przyjaciółkę; raz jako zaledwie nastolatek i ponownie jako młodzieniec. Manuskrypt z odpowiedziami Prousta został odnaleziony w roku 1924, już po śmierci słynnego pisarza. I w ten sposób nazwisko Prousta zostało powiązane z pytaniami z kwestionariusza na zawsze. Amerykańska pop-kultura pokochała zresztą stylistykę tego typu pytań. Od roku 1993 kwestionariusz Prousta zagościł na łamach „Vanity Fair” jako stała rubryka.
PORTRAIT with HISTORY
Piotr Tadeusz Rzeczkowski (born June 27, 1955 in Warsaw) - artist, sculptor.
In 1976-77 he studied in the sculpture studio of Barbara Zbrożyna. A graduate of the Academy of Fine Arts in Warsaw 1984, diploma in the studio of Stanisław Kulon.
He creates works in many techniques and materials, including: stone and wood, ceramics, bronze.
In 1984, he won the first prize in the competition for the Monument to the Warsaw Uprising, his monumental project was to be implemented in the place (Krasiński Square in Warsaw), where a completely different monument was erected, according to the communist activists' minds.
In 1980, during the Solidarity uprising, the Social Committee for the Construction of the Monument to the Warsaw Uprising was established on the initiative of Marian Pyzel. The work of the committee was attended, among others, by Brig. Gen. Jan Mazurkiewicz "Radosław", Bohdan Tomaszewski and Aleksander Gieysztor. The committee raised a considerable sum of money and scrap metal to be used to build the monument.
The competition that was scheduled was won in 1983 by a young fifth-year student of the Academy of Fine Arts, Piotr Rzeczkowski.
In one of the interviews, the author said: “The motif is two walls spaced 63 meters apart, exactly as many days as the Warsaw Uprising lasted. At my Monument, the civilian population is static, and the insurgents are young and dynamic. A crowd pours into a crack in one of the walls. They enter this torn massif as civilians, and they leave as insurgents. They are Warsaw residents fighting for their damaged city, enslaved by the German occupier. And among them small, almost childlike silhouettes of boys. Stones for the rampart ... ”.
It was an incredible success for the young man, his artistic career was open at the very beginning. However, the carnival of Solidarity was over, the times of General Jaruzelski's dictatorship came, and the Warsaw Uprising Monument could not be built. Two months later, the Social Committee was dissolved, the money and scrap collected were appropriated. Piotr Rzeczkowski did not agree to demands that his work be renamed the Monument to the Heroes of the Warsaw Uprising. Wincenty Kućma from Krakow won the new competition in 1984. The monument according to this design was erected, despite the negative opinion of the Town Planning and Architecture Commission at the chief architect of Warsaw, SARP, the Society of Polish Town Planners, the Association of Sculptors, the Society for the Preservation of Monuments, the Institute of History of the Polish Academy of Sciences, the Society of Warsaw Friends and established in 1987 by the Minister of Culture and of art by Aleksander Krawczuk of the College of Experts. Contrary to all these opinions, the Mayor of Warsaw decided to build a monument. The monument was unveiled on August 1, 1989, so after the “political change”, named after the Monument of the Warsaw Uprising. Today, in retrospect, if this monument had been realized by Piotr Rzeczkowski, according to the competition he won, it would have had a completely different start in monumental sculpture.
Rzeczkowski was awarded the scholarship of the Minister of Culture, among others: 1997, 2000, 2004.
Piotr Rzeczkowski is the author of many individual exhibitions, including: 2011: sculpture exhibition SWS - Warsaw; "Venice" Exhibition - Fangorówka Gallery - Botanical Garden in Powsin; 2010: Loft Kuuk sculpture exhibition; 2009: Sculpture exhibition "Dynamics and Movement" Bellotto Gallery, Warsaw; Sculpture exhibition Galeria Quadrat Hotel Europejski Warsaw; 2008: Exhibition of sculpture Dom Polski Berlin; 2007: "Wanted or Not Wanted Wall", Kadr Gallery, Warsaw; 2001: "Gate" Gallery, Warsaw; 1998: Warsaw Cultural Center, sculpture exhibition on the Refugee Day - "Salon101", Warsaw; 1997: EL Gallery, Elbląg; 1996: Promotion Gallery, Warsaw; 1995: Performance "Wall", Art Center "Studio Kineo", Warsaw; 1992: presentation of the design of the monument to Krzysztof Klenczon, Szczytno; 1991 - Military Performance II, Gallery "U", Warsaw; Military Performance III, Gallery "Arka", Warsaw; Performance "Droga" Art Center "Studio Kineo", Warsaw; 1990: Teatr Nowy, Warsaw; 1989: Performance "Circus", Gallery "Gate", Warsaw; Performance "Circus, BWA Puławy; Military Performance I, Galeria "Brama", Warsaw; 1987 - Performance "Circus", Center of Polish Sculpture in Orońsko - three times.
He also took part in many important group exhibitions, including: 2005: Exhibition "She in the Art", Warsaw, Marriott Hotel; The international exhibition "Men Talk About Love" Pod Dachem Nieba Gallery in Ciechocinek; 1998: "Colors of the Earth", Żagański Palace of Culture and Art; "Sculpture at the End of the Century, DAP Gallery - Warsaw, Bydgoszcz;" Colors of the Earth ", Banking and Finance Center, Warsaw; 1996: "Sculpture in public and private space", DAP gallery, Warsaw; 1992: Exhibition on the 50th anniversary of the Home Army Uprising, Warsaw; Warsaw Decade of Art, Academy of Fine Arts, Warsaw; 1991: 1st ARS 91 Art Biennale, Garrison Club , Warsaw; 5th International Artistic Ceramics Triennial, Sopot; National Competition for the Marshal Piłsudski Monument, Cytadela, Warsaw; 1990: 12th Artistic Ceramics Biennial, Vallauris, France; 1989: "Red and White", Warsaw; Contemporary Polish and Russian Art, Warsaw-Amsterdam; International Symposium of Artistic Ceramics, Latvia; 1988: Young Art Exhibition "Arsenł 88", Warsaw; XI Biennale of Artistic Ceramics, Vallauris - France; 1986: IX Biennale "Sport in Fine Arts", Barcelona - Spain; 1985: "Presence", exhibition at Żytnia Street, Warsaw.
When I saw Piotr Rzeczkowski working on a sculpture in the Botanical Garden of the Polish Academy of Sciences in Powsin on June 29, 2015, I understood that he is not only a sculptor, but also an enthusiast, every detail is important to him, he fights with adversities. who carves. You don't have to pose anything, you just have to observe it.
A few months later, on May 25, 2016, I invited Piotr to a meeting of ARTISTS in ŁAZIENKI at the Hunter's Palace in Warsaw. What he is doing has aroused great interest.
During the pandemic in 2020, being outside Poland, thanks to FB, I had the opportunity to see with what vigor, despite frost and even snow, working on a new sculpture, without complaining about the situation, working outside.
WHO IS AN ARTIST? - this is a topic that I have been investigating for six years, during meetings with outstanding figures of culture, at meetings entitled "ARTISTS in ŁAZIENKI" at the Myśliwiec Palace in Łazienki Królewskie in Warsaw.
—Czesław Czapliński: Who is the artist?
–Piotr Rzeczkowski: Artsta is a man of great imagination and even greater sensitivity.
The Proust Questionnaire is a type of social game known among European townspeople and parlors from at least the second half of the XIX century. The questionnaire is named after the French writer Marcel Proust (1871–1922). The questionnaire consisted of a dozen or so questions about the personality of the person who answered them, their likes and dislikes, etc. Seemingly trivial, the Proust questionnaire became one of the first examples of a personality "test".
—Main Character Trait?
- Piotr Rzeczkowski: Perfection - striving for perfection.
—Features I am looking for in a man?
- Piotr Rzeczkowski: Steadfastness.
—Features I am looking for in a woman?
- Piotr Rzeczkowski: Delicacy.
—What do I value most about my friends?
- Piotr Rzeczkowski: Loyalty.
—My main flaw?
- Piotr Rzeczkowski: Irritability.
—My favorite activity?
- Piotr Rzeczkowski: Sculpture.
—My dream of happiness?
- Piotr Rzeczkowski: To do something that would simply choke others.
—What makes me obsessive?
- Piotr Rzeczkowski: Collective aggression.
—What would be the greatest misfortune for me?
- Piotr Rzeczkowski: Taking from me what I do (sculpture) and where I do (garden).
—Who or what I would like to be if I were not who I am?
- Piotr Rzeczkowski: A musician.
—When am I lying?
- Piotr Rzeczkowski: How circumstances force me to do so. Rather minor matters.
—Words that I overuse?
- Piotr Rzeczkowski: I'm just fucking fucking me.
—Favorite literary heroes?
- Piotr Rzeczkowski: Raskolnikow, Crime and Punishment of -Dostojewski, Holden, The Catcher in the Rye - J. D. Salinger, Tomasz, The Unbearable Lightness of Being - M. Kundera. And of course Winnetou.
—The favorite heroes of everyday life?
- Piotr Rzeczkowski: They are changeable and historically J. Piłsudski.
—What do I hate above all else?
- Piotr Rzeczkowski: Chamstwa.
—A gift of nature that I would like to have?
- Piotr Rzeczkowski: Easy to learn foreign languages.
—How would I like to die?
- Piotr Rzeczkowski: Suddenly, but maybe at a sculpture.
—The current state of my mind?
- Piotr Rzeczkowski: Transparency.
—The mistakes I forgive most often?
- Piotr Rzeczkowski: I forgive everything.
Proust, before becoming an established writer, was to answer twice a set of questions asked by a friend; once as a teenager and again as a youth. The manuscript with Proust's answers was found in 1924, after the famous writer's death. And thus Proust's name was linked to the questions in the questionnaire forever. American pop-culture has fallen in love with the style of this type of question. Since 1993, the Proust questionnaire has appeared in Vanity Fair as a permanent column.
