„…Od czasów Luciano Pavarottiego nie słyszałam lepiej zaśpiewanej arii „Fra poco a me ricovero”. Opera oszalała na końcu i nic dziwnego. Beczała określa znaczenie bel canto — piękny śpiew…” - …” – Lucia di Lammermoor “The Chicago Tribune” (2016).
Piotr Beczała (ur. 28 grudnia 1966 w Czechowicach-Dziedzicach) – śpiewak operowy (tenor liryczny).
Występował m.in. w Metropolitan Opera, Covent Garden Theatre, San Francisco Opera, La Scali i Operze Wiedeńskiej, a także na scenach w: Amsterdamie (Concertgebouw), Brukseli, Paryżu, Hamburgu, Berlinie (Konzerthaus Berlin), Frankfurcie nad Menem, Monachium (Munich Philharmonic Hall, Herkulessaal), Genewie, Bolonii, Wiedniu (Wiener Musikverein, Wiener Konzerthaus), Moskwie (Konserwatorium im. Czajkowskiego), Zurychu (Tonhalle Zürich), Cleveland (Severance Hall) i Atenach oraz na festiwalach w Salzburgu (Salzburger Festspiele), Grazie, Vorarlbergu (Schubertiada), Lucernie, Bayreuth, Torre del Lago i Montpellier.
W trakcie kariery występował w wielu rolach operowych i operetkowych, m.in. jako Alfred Germont (Traviata), książę Mantui (Rigoletto), Rudolf (Cyganeria), Werter (Werther), Leński (Eugeniusz Oniegin), Vaudémont (Jolanta), Jenik (Sprzedana narzeczona), Jontek (Halka), pasterz (Król Roger), Tamino (Czarodziejski flet), Belmonte (Uprowadzenie z seraju), Don Ottavio (Don Giovanni), Orombello (Beatrice di Tenda), włoski śpiewak (Kawaler srebrnej róży), Camille de Rosillon (Wesoła wdówka), Cavaradossi (Tosca) i Rodolf (Luisa Miller).
Spotkaliśmy się w Metropolitan Opera (MET) w Nowym Jorku 15 stycznia 2015 r. na próbie, gdzie byłem zaproszony z wielkimi gwiazdami: sopran Anna Netrebko, tenor Piotr Beczała, reżyser Mariusz Treliński i dyrygent Walerij Gergiew. Mariusz Treliński w MET połączył sztuki: „Jolantę” Czajkowskiego z jednoaktówką „Zamkiem Sinobrodego” Bartoka. Zdaniem Trelińskiego obie opery można interpretować jako różne fazy życia jednej kobiety. Miałem niebywałe możliwości poruszania się po scenia, podchodząc do artystów, a nawet z nimi rozmawiając. Na zdjęciu zbiorowym udało mi się pokazać, jak olbrzymia grupa ludzi zaangażowana jest w sztukę. Często nie zdajemy sobie sprawy oglądając kilka osób na scenie.
O podejściu do artystów w MET wypowiedział się Piotr Beczała: „…swą atmosferą Metropolitan nie przypomina świątyni sztuki, niewiele jest teatrów, w których taką życzliwością otacza się artystów, zupełnie inaczej niż na przykład w La Scali…“.
Piotr Beczała jest synem Janiny i Antoniego Beczałów; jego matka była krawcową, a ojciec pracował w fabryce tekstylnej w Komorowicach. Jest najstarszy z trojga rodzeństwa: ma młodszą o trzy lata siostrę Krystynę i młodszego o siedem lat brata Arkadiusza. W dzieciństwie udzielał się w harcerstwie, śpiewał w szkolnym chórze i nauczył się gry na gitarze. Był fanem The Beatles i Procol Harum.
Uczęszczał do technikum mechanicznego (do klasy o profilu „mechaniczna automatyka przemysłowa”) w Czechowicach-Dziedzicach. Na zaproszenie Anny Szostak-Myrczek, dyrygentki szkolnego chóru, dołączył do prowadzonych przez nią Chóru im. Stanisława Moniuszki i Zespołu Muzyki Dawnej Madrygaliści, z którym koncertował po kraju i Europie Zachodniej. Z zespołu odszedł po roku od rozpoczęcia studiów na Akademii Muzycznej w Katowicach, w której uczył się w klasie prof. Jana Ballarina. Podczas studiów asystował jako śpiewak na egzaminach, poza tym śpiewał w Filharmonii Śląskiej, a także brał udział w zajęciach u Pavla Lisiciana w Wyższej Szkole Muzycznej im. Ferenca Liszta w Weimarze oraz u Seny Jurinac w Międzynarodowej Muzycznej Szkole Letniej w Lenk i Académie musicale de Villecroze. Dorabiał jako śpiewak uliczny przy Kärntner Straße w Wiedniu. Ponadto należał do akademickiej drużyny siatkarskiej.
Jeszcze przed zakończeniem studiów w 1992 podpisał kontrakt z Landestheater w Linzu, gdzie początkowo grał drugoplanowe postaci: Dancairo w Carmen, księcia Guidona w Złotym koguciku, mistrza tańca Gastona w Schwergewicht oder die Ehre der Nation i służącego Hermanna w Zbójcach, a także znalazł się w drugiej obsadzie spektakli: Cosi fan tutte (jako Ferrand) i Sprzedana narzeczona (jako Hans). W tym okresie zaczął pobierać zajęcia wokalne u Dale’a Fundlinga, z którym współpracował przez kolejne 19 lat. W trzecim sezonie pracy w teatrze w Linzu zagrał tytułową rolę w operze Werther oraz wystąpił jako Tamin w Czarodziejskim flecie i Alfred w Traviacie, a w 1996 wystąpił jako Belmonto w Uprowadzeniu z seraju. W trakcie współpracy z teatrem dorabiał, koncertując z Bruckner Orchester Linz m.in. w centrum festiwalowo-kongresowym Brucknerhaus w Linzu, poza tym wystąpił gościnnie jako Stanislaus w kilku spektaklach Ptasznika w Tyrolu w Landestheater w Salzburgu oraz jako Rinuccio w Gianni Schicchi w Zürcher Oper, a także zaśpiewał oratorium „Te Deum” Brucknera w koncercie poświęconym pamięci Gustava Mahlera w Operze Wiedeńskiej. Z uwagi na swoje warunki wokalne w pierwszych latach kariery porównywany był do Fritza Wunderlicha, jednego ze swoich idoli, którymi byli także: Hermann Prey, Jan Kiepura, Richard Tauber, Nicolai Gedda i Rudolf Schock.
W 1997 odszedł z Landestheater i został artystą Opery w Zurychu, w której zadebiutował 4 października 1997 ciepło przyjętą przez publiczność i krytyków rolą Tristana w oratorium Zaubertrank/Le vin herbé. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpił na Festiwalu w Salzburgu, gdzie zaśpiewał partię Tamina w Czarodziejskim flecie, którą w następnym roku wykonał gościnnie również w Operze Wiedeńskiej. W trakcie kontraktu w Zürcher Oper wystąpił również jako Matteo w Arabelli, Camille de Rossillion w Wesołej wdówce, Alfred w Zemście nietoperza, książę Mantui w Rigoletcie, Gustaw w Balu maskowym, hrabia Neipperg w Madame Sans-Gêne i Su Czong w Krainie uśmiechu. Z czasem podpisał z Operą w Zurychu kontrakt rezydencki, który umożliwił mu występy gościnne w innych teatrach, m.in. w Opéra Garnier w Paryżu, La Monnaie w Brukseli czy Theater an der Wien. Uznanie międzynarodowej prasy zdobył tytułową rolą w Fauście w Royal Opera House w Londynie, gdzie następnie wystąpił także w Cyganerii, Traviacie, Eugeniuszu Onieginie oraz Romeo i Julii.
W stycznia 2006 zadebiutował w La Scali rolą księcia Mantui w operze Giuseppe Verdiego Rigoletto. W tej samej roli po raz pierwszy wystąpił również w grudniu 2006 w Metropolitan Opera, w której w kolejnych sezonach wystąpił m.in. w: Rusałce, Romeo i Julii, Adrianie Lecouvreur, Manonie Lescaut, Łucji z Lammermooru i Eugeniuszu Onieginie. W 2007 wystąpił jako książę Mantui w Rigoletcie w Operze Narodowej w Warszawie oraz zaśpiewał w ramach Koncertów Poznańskich z orkiestrą Filharmonii Poznańskiej w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. 30 marca 2008 wystąpił w Operze Narodowej w Warszawie jako sir Edgardo di Ravenswood w Łucji z Lammermooru Gaetano Donizettiego. Również w 2008 wydał swój debiutancki album studyjny pt. Salut.
W sezonie 2011/2012 został zaangażowany do roli Rudolfa w Cyganerii w La Scali. 24 listopada 2012 zagrał w Teatrze Wielkim w Warszawie koncert z okazji jubileuszu 20-lecia debiutu operowego. W 2013 z okazji 200. rocznicy urodzin Giuseppe Verdiego nagrał album pt. Verdi z Polską Orkiestrą Radiową oraz wystąpił w dwóch operach twórcy: ponownie jako książę w Rigoletcie w Metropolitan Opera oraz jako Alfred Germont w Traviacie w La Scali, z którą zakończył współpracę po sezonie 2013/2014. W hołdzie Richardowi Tauberowi nagrał i wydał w 2013 album pt. Twoim jest serce me, a w kwietniu 2014 wystąpił na Nadzwyczajnej Gali Operowej zorganizowanej w Operze Wrocławskiej we Wrocławiu.
W 2015 zaśpiewał w koncercie „Arie Oper Świata” w ramach XIX Letniego Festiwalu Opery Krakowskiej na Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu, wystąpił w Wertherze podczas Festiwalu w Salzburgu i wydał album pt. The French Collection. W maju 2016 zadebiutował w Semperoper Dresden w tytułowej roli w operze Lohendrin. W 2017 występował w Adrianie Lecouvreur w Operze Wiedeńskiej. W 2018 zagrał Edwarda podczas polskiej premiery Łucji z Lammermooru w Teatrze Wielkim w Warszawie. W 2019 zagrał tytułową rolę w Lohendrinie podczas Bayreuther Festspiele, a także wystąpił w Luisie Miller na Festiwalu w Salzburgu, poza tym zadebiutował jako Cavaradossi w Tosce w Operze Wiedeńskiej oraz wystąpił m.in. w Otellu w Metropolitan Opera, Balu maskowym w Deutsche Oper w Berlinie i Halce w Theater an der Wien.
Na koniec sezonu 2019 otrzymał tytuł Kammersänger w Operze Wiedeńskiej. W 2020 wystąpił w Operze Narodowej w Warszawie w tytułowej roli w Wertherze Jules’a Masseneta oraz jako Jontek w Halce Moniuszki (w ramach koprodukcji z Theater an der Wien), a także nagrał swoją interpretację utworu „Tango milonga” na potrzeby składanki pt. 95 lat Polskiego Radia oraz wydał album pt. Vincerò.
24 października 1992 poślubił Katarzynę Bąk, którą poznał w Zespole Muzyki Dawnej Madrygaliści. W 2012 uzyskali szwajcarskie obywatelstwo. Mieszkają w Żabnicy, mają też domy w Krakowie, Wiedniu i Zollikonie.
Jest autorem niezliczonej ilości CD/DVD ze swoich występów.
Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany m.in. 2011 Muzyka Piotr Beczała Złota Sowa Polonii Laur; 2013 Muzyka Piotr Beczała Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Laur; Muzyka poważna Gwarancje Kultury TVP Kultura 2012 Laur; Osobowość roku Koryfeusz Muzyki Polskiej Laur; 2014 Najlepszy album polski za granicą Twoim jest serce me Fryderyki; 2014 Nominacja Artysta roku Piotr Beczała Laur Artysta sceny roku Wiktory 2014 Nominacja; 2016 Najlepszy album polski za granicą The French Collection Fryderyki 2016 Nominacja; 2018 Najlepszy śpiewak International Opera Awards International Opera Awards Nagroda.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2015); Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010); Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018); Doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Katowicach (2022).
„…Wszedłem na artystyczny Olimp, ale od zdobycia szczytu trudniejsze jest pozostanie na nim, wielu szybko spadło…“ – Piotr Beczała.
PORTRAIT with HISTORY Piotr Beczała
“…Not since Luciano Pavarotti have I heard this aria, "Fra poco a me ricovero," better sung. The house went wild at the end, and no wonder. Beczala defines the meaning of bel canto — beautiful singing…” – Lucia di Lammermoor “The Chicago Tribune” (2016).
Piotr Beczała (born December 28, 1966 in Czechowice-Dziedzice) – opera singer (lyrical tenor).
He performed, among others at the Metropolitan Opera, Covent Garden Theatre, San Francisco Opera, La Scala and the Vienna Opera, as well as on stages in: Amsterdam (Concertgebouw), Brussels, Paris, Hamburg, Berlin (Konzerthaus Berlin), Frankfurt am Main, Munich (Munich Philharmonic Hall , Herkulessaal), Geneva, Bologna, Vienna (Wiener Musikverein, Wiener Konzerthaus), Moscow (Tchaikovsky Conservatory), Zürich (Tonhalle Zürich), Cleveland (Severance Hall) and Athens as well as at festivals in Salzburg (Salzburger Festspiele), Grazie, Vorarlberg (Schubertiada), Lucerne, Bayreuth, Torre del Lago and Montpellier.
During his career, he performed in many opera and operetta roles, e.g. as Alfred Germont (La Traviata), Duke of Mantua (Rigoletto), Rudolf (La bohème), Werther (Werther), Lenski (Eugene Onegin), Vaudémont (Jolanta), Jenik (The Bartered Bride), Jontek (Halka), Shepherd (King Roger) , Tamino (The Magic Flute), Belmonte (The Abduction from the Seraglio), Don Ottavio (Don Giovanni), Orombello (Beatrice di Tenda), Italian Singer (The Knight of the Silver Rose), Camille de Rosillon (The Merry Widow), Cavaradossi (Tosca) and Rodolphe (Louise Miller).
We met at the Metropolitan Opera (MET) in New York on January 15, 2015 at a rehearsal where I was invited with great stars: soprano Anna Netrebko, tenor Piotr Beczała, director Mariusz Treliński and conductor Waleri Gergiev. At MET, Mariusz Treliński combined plays: "Iolanta" by Tchaikovsky with the one-act play "Bluebeard's Castle" by Bartok. According to Treliński, both operas can be interpreted as different phases of one woman's life. I had incredible opportunities to move around the stage, approaching the artists and even talking to them. In the group photo, I managed to show how a huge group of people is involved in art. We often do not realize watching several people on stage.
Piotr Beczała commented on the approach to artists at the MET: "... with its atmosphere, the Metropolitan does not resemble a temple of art, there are few theaters where artists are treated with such kindness, completely unlike, for example, La Scala ...".
Piotr Beczała is the son of Janina and Antoni Beczała; his mother was a seamstress, and his father worked in a textile factory in Komorowice. He is the eldest of three siblings: he has a sister, Krystyna, who is three years younger, and a brother, Arkadiusz, who is seven years younger. As a child, he was active in scouting, sang in the school choir and learned to play the guitar. He was a fan of The Beatles and Procol Harum.
He attended a mechanical technical school (a class with a profile of "mechanical industrial automation") in Czechowice-Dziedzice. At the invitation of Anna Szostak-Myrczek, the director of the school choir, he joined the Choir led by her. Stanisław Moniuszko and the Early Music Ensemble Madrigalists, with whom he gave concerts around the country and Western Europe. He left the band a year after starting his studies at the Academy of Music in Katowice, where he studied in the class of prof. Jan Ballarin. During his studies, he assisted as a singer in exams, apart from that he sang in the Silesian Philharmonic, and also took part in classes with Pavel Lisician at the Fryderyk Chopin University of Music in Katowice. Ferenc Liszt in Weimar and with Sena Jurinac at the International Music Summer School in Lenk and the Académie musicale de Villecroze. He moonlighted as a street singer at Kärntner Straße in Vienna. In addition, he belonged to the academic volleyball team.
Even before graduation in 1992, he signed a contract with the Landestheater in Linz, where he initially played supporting characters: Dancairo in Carmen, Prince Guidon in The Golden Cockerel, Gaston's dance master in Schwergewicht oder die Ehre der Nation and the servant Hermann in The Robbers, as well as in the second cast of the performances: Cosi fan tutte (as Ferrand) and The Bartered Bride (as Hans). During this period, he began taking vocal classes with Dale Fundling, with whom he worked for the next 19 years. In his third season at the theater in Linz, he played the title role in the opera Werther, as well as Tamin in The Magic Flute and Alfred in La Traviata, and in 1996 he appeared as Belmonto in The Abduction from the Seraglio. During his cooperation with the theatre, he made extra money by giving concerts with the Bruckner Orchester Linz, e.g. at the festival and congress center Brucknerhaus in Linz, he also made guest appearances as Stanislaus in several performances of The Birdman in Tyrol at the Landestheater in Salzburg and as Rinuccio in Gianni Schicchi at the Zürcher Oper, and sang Bruckner's Te Deum oratorio in a concert dedicated to the memory of Gustav Mahler at the Vienna Opera. Due to his vocal abilities, in the first years of his career he was compared to Fritz Wunderlich, one of his idols, who were also: Hermann Prey, Jan Kiepura, Richard Tauber, Nicolai Gedda and Rudolf Schock.
In 1997 he left the Landestheater and became an artist of the Zurich Opera, where he made his debut on October 4, 1997, warmly received by the audience and critics in the role of Tristan in the oratorio Zaubertrank/Le vin herbé. In the same year, he made his first appearance at the Salzburg Festival, where he sang the part of Tamino in The Magic Flute, which he also performed as a guest at the Vienna Opera the following year. During his contract at the Zürcher Oper, he also appeared as Matteo in Arabella, Camille de Rossillion in The Merry Widow, Alfred in Die Fledermaus, Duke of Mantua in Rigoletto, Gustav in Masquerade Ball, Count Neipperg in Madame Sans-Gêne and Su Chong in The Land of Smiles. Over time, he signed a residency contract with the Opera in Zurich, which enabled him to perform as a guest in other theaters, including at Opéra Garnier in Paris, La Monnaie in Brussels and Theater an der Wien. He won international acclaim with the title role in Faust at the Royal Opera House in London, where he also appeared in La Bohème, Traviata, Eugene Onegin and Romeo and Juliet.
In January 2006, he made his La Scala debut as the Duke of Mantua in Giuseppe Verdi's Rigoletto. He also performed the same role for the first time in December 2006 at the Metropolitan Opera, where in subsequent seasons he performed, among others, in Rusalka, Romeo and Juliet, Adriana Lecouvreur, Manon Lescaut, Lucia di Lammermoor and Eugene Onegin. In 2007, he performed as the Duke of Mantua in Rigoletto at the National Opera in Warsaw and sang as part of the Poznań Concerts with the Poznań Philharmonic Orchestra in the Auditorium of the Adam Mickiewicz University Adam Mickiewicz in Poznań. On March 30, 2008, he performed at the National Opera in Warsaw as Sir Edgardo di Ravenswood in Lucia di Lammermoor by Gaetano Donizetti. Also in 2008, he released his debut studio album entitled Salute.
In the 2011/2012 season, he was engaged to play Rudolf in La bohème at La Scala. On November 24, 2012, he played a concert at the Grand Theater in Warsaw on the occasion of the 20th anniversary of his operatic debut. In 2013, on the occasion of the 200th anniversary of Giuseppe Verdi's birth, he recorded an album entitled Verdi with the Polish Radio Orchestra and appeared in two of the artist's operas: again as the Prince in Rigoletto at the Metropolitan Opera and as Alfred Germont in La Scala, with which he ended his cooperation after the 2013/2014 season. As a tribute to Richard Tauber, he recorded and released an album in 2013 entitled Yours is my heart, and in April 2014 he performed at the Extraordinary Opera Gala organized at the Wrocław Opera in Wrocław.
In 2015, he sang in the concert "Airs of the World's Opera" as part of the 19th Summer Festival of the Krakow Opera in the Arcade Courtyard of the Wawel Royal Castle, performed in Werther during the Festival in Salzburg and released an album entitled The French Collection. In May 2016, he made his debut at the Semperoper Dresden in the title role in the opera Lohendrin. In 2017 he performed in Adriana Lecouvreur at the Vienna State Opera. In 2018, he played Edward during the Polish premiere of Lucia di Lammermoor at the Grand Theater in Warsaw. In 2019, he played the title role in Lohendrina at the Bayreuther Festspiele, and also starred in Luis Miller at the Salzburg Festival. in Othello at the Metropolitan Opera, Masked Ball at the Deutsche Oper in Berlin and Halka at the Theater an der Wien.
At the end of the 2019 season, he received the title of Kammersänger at the Vienna State Opera. In 2020, he performed at the National Opera in Warsaw in the title role in Jules Massenet's Werther and as Jontek in Moniuszko's Halka (as part of a co-production with Theater an der Wien), and recorded his interpretation of the song "Tango milonga" for the compilation entitled 95 years of Polish Radio and released an album entitled Vincero.
On October 24, 1992, he married Katarzyna Bąk, whom he met in the Madrigalists Early Music Ensemble. In 2012 they obtained Swiss citizenship. They live in Żabnica, they also have houses in Kraków, Vienna and Zollikon.
He has authored countless CD/DVDs of his performances.
Awarded and honored many times, e.g. 2011 Music Piotr Beczała Golden Owl of Polonia Laurels; 2013 Music Piotr Beczała Annual Award of the Minister of Culture and National Heritage Laurels; Classical Music Guarantees of Culture TVP Kultura 2012 Laurel; Personality of the Year Coryphaeus of Polish Music Laurels; 2014 The best Polish album abroad Yours is my heart Fryderyka; 2014 Nomination Artist of the Year Piotr Beczała Laur Artist of the Stage of the Year Wiktory 2014 Nomination; 2016 Best Polish Album Abroad The French Collection Fryderyki 2016 Nominated; 2018 Best Singer International Opera Awards International Opera Awards Award.
Awarded and honored many times, e.g. Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta (2015); Silver Medal for Merit to Culture Gloria Artis (2010); Gold Medal for Merit to Culture Gloria Artis (2018); Honorary doctorate from the Academy of Music in Katowice (2022).
„…I entered the artistic Olympus, but staying on it is more difficult than reaching the top, many fell quickly…” – Piotr Beczała.