PORTRAIT with HISTORY - Jerzy Jan Maksymiuk (born 9 April 1936) is a Polish composer, pianist and orchestra conductor.
Maksymiuk was born in Grodno, Second Polish Republic (now Belarus). He studied violin, piano, conducting and composition at the Warsaw Conservatory where his teachers included Piotr Perkowski (composition), Jerzy Lefeld (piano) and Boguslaw Madey (conducting). In 1964 he won first prize in the Paderewski Piano Competition; in 1973 he won an award of the Polish prime minister for his work with youth.
Conducting soon became his principal career, working with symphonic orchestras, mainly the radio orchestra with which he made several recordings. From 1970 to 1972 he was on the staff of the Warsaw Grand Theatre, conducting several operas. In 1972 he formed the Polish Chamber Orchestra, which soon became a renowned group around the world It made its British debut in 1977 and toured all over the world. Between 1975 and 1977 Jerzy Maksymiuk also held the post of Principal Conductor of the Polish National Radio Symphony Orchestra in Katowice. In 1993, he became principal conductor of the Krakow Philharmonic.
From 1983 to 1993, Maksymiuk was Chief Conductor of the BBC Scottish Symphony Orchestra (BBC SSO), with which he appeared each season at the Henry Wood Promenade Concerts in London. Together, they made many overseas tours, and he became the BBC SSO's Conductor Laureate. In Britain, Maksymiuk has also conducted the Royal Liverpool Philharmonic Orchestra, BBC National Orchestra of Wales, the BBC Philharmonic, the City of Birmingham Symphony Orchestra, the London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra and The Philharmonia. In addition he has conducted many other orchestras in Europe, the US and Japan, Australia and Israel.
Among premieres given by Maksymiuk are A Mind of Winter by George Benjamin in 1981, Still Movement by Harrison Birtwhistle in 1984, The Confession of Isobel Gowdie by James MacMillan in 1990, as well as works by Krzysztof Meyer, Paul Patterson and Kazimierz Sikorski.
In April 1990 he was awarded the Honorary Degree of Doctor of Letters by Strathclyde University. In 1999 he received the Elgar Medal conferred by the Elgar Society.
His recordings include the first uncut performance made in the West of Paderewski's massive Symphony in B minor "Polonia", which he has also performed in concert in Poland.
In film 2018 - Concerto for Two by Polish documentary film director Tomasz Drozdowicz.
“…I met and photographed Jerzy Maksymiuk for the first time in April 1984 at Carnagie Hall in New York. I took unique portraits of him on May 29, 2013 at the Royal Castle in Warsaw.
But I had a big session on July 3, 2022, during the 13th edition of the Summer Festival. Jerzy Waldorff in the Palace in Radziejowice. The Warsaw Camerata orchestra, conducted by maestro Jerzy Maksymiuk, played in the final. The wonderful violinist, Krzysztof Jakowicz, performed as a soloist. Jerzy Maksymiuk and Krzysztof Jakowicz have known each other for 64 years. During their studies, they lived together, played together and supported each other. It was a masterful culmination of the Festival!
Earlier, a sculpture depicting Jerzy Maksymiuk was unveiled, it was placed in the park, next to the Larch Manor. The author of the sculpture is prof. Maciej Aleksandrowicz, lecturer at the Academy of Fine Arts and director of the Center of Polish Sculpture in Orońsko.
Interestingly, while watching the unveiling of Maksymiuk's sculpture, I did not yet realize that next year, on May 13, 2023, on the Night of Museums, my bust, carved by the outstanding sculptor Prof. Marian Konieczny..." – Czesław Czapliński.
“…There is no great art without craftsmanship. If talent is added to it, we approach artistry. If you have great talent, you're already a genius..." - Jerzy Maksymiuk.
„…Nie ma wielkiej sztuki bez rzemiosła. Jeśli do niego dołącza się talent, zbliżamy się do artyzmu. Jeśli wielki talent - już do geniuszu…” – Jerzy Maksymiuk.
„…Jerzego Maksymiuka pierwszy raz spotkałem i fotografowałem w kwietniu 1984 r. w Carnagie Hall w Nowym Jorku. Wyjątkowe portrety zrobiłem mu 29 maja 2013 na Zamku Królewskim w Warszawie.
Ale dużą sesję miałem 3 lipca 2022 r. podczas XIII edycji Letniego Festiwalu im. Jerzego Waldorffa w Pałacu w Radziejowicach. W finale zagrała orkiestra Warsaw Camerata pod batutą maestro Jerzego Maksymiuka. Jako solista wystąpił wspaniały skrzypek, Krzysztof Jakowicz. Jerzy Maksymiuk i Krzysztof Jakowicz znają się od 64 lat. Podczas studiów mieszkali razem, grywali ze sobą, wspierali się. To było mistrzowskie zwieńczenie Festiwalu!
Wcześniej nastąpiło odsłonięcie rzeźby przedstawiającej Jerzego Maksymiuka, stanęła ona w parku, obok Dworu Modrzewiowego. Autorem rzeźby jest prof. Maciej Aleksandrowicz, wykładowcą ASP i dyrektorem Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
To ciekawe, obserwując odsłonięcie rzeźby Maksymiuka, nie zdawałem sobie jeszcze sprawy, że za rok 13 maja 2023 w Noc Muzeów, właśnie w Pałacu w Radziejowicach stanie moje popiersie, wyrzeźbione przez wybitnego rzeźbiarza prof. Mariana Koniecznego…”.Czesław Czapliński
Jerzy Jan Maksymiuk (ur. 9 kwietnia 1936 w Grodnie) – polski dyrygent, pianista, kompozytor muzyki poważnej i filmowej, felietonista, animator życia muzycznego.
Syn Romana. W 1947 Jerzy Maksymiuk wraz z najbliższą rodziną przybył do Polski z Grodna. Rodzina osiedliła się w Białymstoku na Bojarach, gdzie mieszkali ich krewni. Młody Maksymiuk uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 10 w Białymstoku. Rodzina zamieszkała w drewnianym domu (obecnie nie istnieje), który własnoręcznie wzniósł jego ojciec. Po ukończeniu podstawówki Maksymiuk wyjechał do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w liceum muzycznym.
Następnie studiował kompozycję pod kierunkiem Piotra Perkowskiego (ukończył w 1962), grę na fortepianie u Jerzego Lefelda (ukończył w 1964) oraz dyrygenturę w klasie Bogusława Madeya (ukończył w 1969), w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie).
W 1961 został zwycięzcą pierwszej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego.
W latach 1970–1972 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1972 stanął na czele zespołu złożonego z członków Warszawskiej Opery Kameralnej, który – od 1973 znany jako Polska Orkiestra Kameralna – zyskał międzynarodową sławę. W 1984 orkiestra zmieniła nazwę na Sinfonia Varsovia – Polska Orkiestra Kameralna. Zespół działa w oparciu o Fundację Sinfonia Varsovia i korzysta ze wsparcia miasta stołecznego Warszawy.
W 1973 Maksymiuk rozpoczął pracę z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. W 1975 dyrygował orkiestrą podczas finałowych przesłuchań na Międzynarodowym Konkursie im Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1977 otrzymał kontrakt płytowy w firmie EMI. W 1979 wystąpił z Polską Orkiestrą Kameralną w Carnegie Hall, w Nowym Jorku, a w 1981 odbył z nią koncerty w Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Niemczech. W latach 1983–1993 kierował BBC Scottish Symphony Orchestra w Glasgow. W 1990 debiutował na koncertach BBC Proms w Royal Albert Hall, w Londynie. Podjął też współpracę z English National Opera, z którą przygotował premiery „Don Giovanniego” Wolfganga Amadeusa Mozarta (w 1991) i „Zemsty nietoperza” Johanna Straussa (w 1993). „Zemsta nietoperza” pod jego batutą, z zespołem Sinfonia Varsovia, została wystawiona w styczniu 2005, w Teatrze Polskim w Warszawie, z udziałem m.in. Iwona Hossa, Marta Boberska, Adam Kruszewski, Adam Zdunikowski, Agnieszka Wolska. Zamknięty koncert zorganizowany przy zaangażowaniu środków Sejmiku Województwa Mazowieckiego zapoczątkował działalność operetki w Warszawie (w kwietniu 2005 samorząd wojewódzki utworzył Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka).
Jerzy Maksymiuk jest promotorem muzyki współczesnej. Współtworzył „Warszawską Jesień” jako członek komisji repertuarowej Festiwalu. Od 2006 Członek Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest stałym felietonistą miesięcznika „Charaktery”.
Skomponował muzykę do ponad stu filmów, m.in. do filmu Sanatorium pod Klepsydrą w reżyserii Wojciecha Hasa. W 2023 r. skomponował muzykę do hymnu 19. Lubelskiej Brygady Zmechanizowanej.
Odznaczenia i wyróżnienia m.in.: 1984 – Medal 40-lecia Polski Ludowej; 1986 – Nagroda za muzykę do filmu Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku; 1990 – doctor honoris causa University of Strathclyde w Glasgow; 1993 – laureat Gramophone Award za „The Confession of Isobel Gowdie” Jamesa MacMillana (EMI); 1995 – laureat Gramophone Award za II i III Koncert fortepianowy Nikołaja Medtnera (Hyperion); 1993 – honorowy tytuł Conductor Laureate BBC Scottish Symphony Orchestra; 1998 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej; 2000 – tytuł Honorowego obywatela Miasta Białegostoku; 2005 – odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”; 2011 – Złoty Fryderyk Polskiej Akademii Fonograficznej; 2013 – Perła Honorowa Polskiej Gospodarki (w kategorii kultura), przyznawaną przez redakcję Polish Market; 2017 – Doktorat honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku; 2019 – Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości; 2021 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości; 2021 – Doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Bydgoszczy; 2023 – Doktorat honoris causa Uniwersytetu Fryderyka Chopina w Warszawie.
W filmie m.in.: 2016:Dyrygent(Film jest częścią Orkiestrownika, nowoczesnego przewodnika po muzyce klasycznej w formie bezpłatnej aplikacji mobilnej. Krok po kroku wprowadza w świat orkiestry, pokazuje instrumentarium, muzyków, dyrygenta, próbę i koncert); 2018: Koncert na dwoje (film dokumentalny w reżyserii Tomasza Drozdowicza);. 2022 : Maestro w Bydgoszczy (scenariusz i reżyseria: Katarzyna Marcysiak Realizacja: Jack Jack Films Jacek Owczarz Produkcja: Filharmonia Pomorska im. I.J.Paderewskiego w Bydgoszczy).
