„…Nie śpię, kiedy jestem w Nowym Jorku. Naprawdę. Żyję na adrenalinie…” – Daniel Libeskind.
To ciekawe, co mówi Libeskind, bo ja mam od samego początku (1979) mego pobytu w Nowym Jorku, podobne uczucie, że atmosfera miasta udziela się mieszkańcom – wieczny pośpiech w realizacji projektów. Dlatego bardzo dobrze na nerwy robiły i robią mi wyjazdy, często nawet kilkumiesięczne. Zawsze na początku, jak przylatywałem do Warszawy, to zwracali mi uwagę znajomi, aby zwolnił, bo nie chodzę a biegam… To był niewątpliwy efekt Nowego Jorku.
„…Każdemu budynkowi, każdemu miastu powinna towarzyszyć jakaś opowieść – o życiu, ludziach. Inaczej budynek jest abstrakcją…” – Daniel Libesind.
Znowu, wypowiedź Libeskinda zgadza się z moim podejściem do portretów – każdemu z nich, powinna towarzyszyć opowieść o ludziach, którzy są na nim, wówczas portret nie jest czystą abstrakcją.
Daniel Libeskind (ur. 12 maja 1946 w Łodzi) architekt, artysta rzeźbiarz, scenograf.
Pochodzi z rodziny polskich Żydów, był drugim dzieckiem Dory i Nachmana Libeskindów. Jego rodzice po radzieckiej agresji na Polskę trafili do więzienia, a następnie zostali zesłani w głąb ZSRR, dzięki czemu jednak ocaleli przed Holokaustem.Po wojnie wrócili do Polski, skąd w 1957 wyemigrowali wraz z Danielem do Izraela (zamieszkali w Tel Awiwie).
Libeskind mieszkał w Polsce przez 11 lat i nadal potrafi mówić, czytać i pisać w języku polskim. Przekonałem się o tym, jak spotkałem się w jego studio w Manhattanie 16 marca 2004 r., nieopodal WTC i zaczęłem mówić po angielsku, na co Libeskind zareagował natychmiast. Mówmy po polsku. I zaśmiał się od ucha do ucha.
Jako małe dziecko Libeskind nauczył się gry na akordeonie i szybko stał się wirtuozem, jeśli tak można powiedzieć, występując m.in. w polskiej telewizji w 1953 roku. Opowiadał mi, jakie to było wielkie wówczas dla niego przeżycie. Libeskind jest najbardziej znany z tego, że został wybrany w 2003 r. przez Lower Manhattan Development Corporation do nadzorowania odbudowy World Trade Center, które zostało zniszczone podczas ataków z 11 września 2001 roku. Zatytułował swoją koncepcję serwisu Memory Foundations. I od tego czasu koordynuje prace z wieloma agencjami Nowego Jorku i indywidualnymi architektami w celu przebudowy tego miejsca. Projekt, jak mówi Libeskind, to „uzdrowienie Nowego Jorku”, „miejsce pamięci” i „przestrzeń, w której można być świadkiem odporności Ameryki”.
W 1959 roku, kiedy był już w Izraelu, zdobył prestiżowe stypendium America Israel Cultural Foundation i grał u boku młodego wówczas Itzhaka Perlmana, jednego z największych na świecie skrzypków.
W 1959 przeprowadzili się do Nowego Jorku, gdzie w 1965 Libeskind ukończył Bronx High School of Science i w tym samym roku uzyskał obywatelstwo amerykańskie. Porzucił muzykę dla architektury, którą studiował w nowojorskim Cooper Union for the Advancement of Science, dyplom uzyskał w 1970. W 1972 ukończył studia podyplomowe w dziedzinie historii i teorii architektury na Uniwersytecie Essex.
Libeskind założył Studio Daniel Libeskind w 1989 roku wraz ze swoją żoną Niną i jest jego głównym architektem. Nina i Daniel Libeskind mają troje dzieci: Lew, Noam i Rachel. Studio Daniela Libeskinda jest nieopodal WTC w Nowym Jorku.
Był wykładowcą wielu uczelni amerykańskich i niemieckich, m.in. od 1999 na Wyższej Szkole Projektowania w Karlsruhe. Wykłada na Uniwersytecie Toronto.
Prace Libeskinda były wystawiane w największych muzeach i galeriach na całym świecie, w tym w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Archiwach Bauhausu, Instytucie Sztuki w Chicago i Centrum Pompidou.
Był ambasadorem Łodzi w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury. „…Miasto rodzinne jest jak matka, a Łódź jest wyjątkowo ciekawa, Piotrkowska to jedna z najładniejszych europejskich ulic…” – Daniel Libeskind.
Libeskind ukończył swój pierwszy budynek w wieku 52 lat, otwierając Felix Nussbaum Haus w Osnabrück w Niemczech w 1998 roku. Wcześniej krytycy odrzucali jego projekty jako „nie do zbudowania lub zbyt asertywne”. Zrealizował wiele projektów architektonicznych na całym świecie m.in. Muzeum Żydowskie w Berlinie, Muzeum Felixa Nussbauma (Felix-Nussbaum-Haus) – Osnabruck, Niemcy, Imperial War Museum North – Manchester, projekt zagospodarowania Ground Zero po WTC w Nowym Jorku, w tym m.in. początkowy projekt Wieży Wolności, finalny jest autorstwa Davida Childsa, Muzeum Żydowskie (The Jewish Museum) – SanFrancisco, Apartamentowiec Złota 44 w Warszawie (obok hotelu Holiday Inn., 192 m wysokości, co czyni go drugim co do wielkości budynkiem mieszkalnym na świecie po moskiewskim Triumph-Palace), Nowe Centrum Łodzi: Brama Miasta (niezrealizowany), Reflections at Kappel Bay – Singapur, Vanke Pavilion – Mediolan, Włochy, Royal Ontario Museum – Toronto, Kanada, Vitra – São Paulo, Brazylia, Ogden Centre for Fundamental Physics at Durham University – Durham, Wielka Brytania, Centre de Congres a Mons – Mons, Belgia, The Zhang Zhidong and Modern Industrial Museum – Wuhan, Chiny, Kö-Bogen Düsseldorf – Düsseldorf, Niemcy, Glass Courtyard, Jewish Museum Berlin – Berlin, Niemcy, Contemporary Jewish Museum – San Francisco, California, USA, Extension to the Denver Art Museum, Frederic C. Hamilton Building – Denver, Colorado, USA, Danish Jewish Museum, Tangent Facade – Seul, Korea Południowa, Magnet – Tirana, Albania, Tampere Central Deck and Arena – Tampere, Finlandia, Bord Gais Energy Theatre and Canal Commercial Development – Dublin, Irlandia, Modern Art Center Vilnius – Wilno, Litwa, Kurdistan Museum – Erbil, Irak, The Run Run Shaw Creative Media Centre – Hongkong, Chiny, London Metropolitan University Graduate Centre – Londyn, Wielka Brytania, Denver Art Museum Residences – Denver, USA, Crystals At Citycenter – Las Vegas, Nevada, USA, The Wohl Centre – Izrael, CityLife Residences – Mediolan, Włochy, Westside Shopping And Leisure Centre – Berno-Brunnen, Szwajcaria, Studio Weil – Majorka, Hiszpania, Corals At Keppel Bay – Singapur, Haeundae Udong Hyundai I’park-Busan – Korea Południowa, The Ascent At Roebling’s Bridge – Covington, Kentucky, USA, Academy Of The Jewish Museum Berlin In The Eric F. Ross Building – Berlin, Niemcy, Cabin Metro Hotel – Kopenhaga, Dania, Ohio Statehouse Holocaust Memorial – Columbus, Ohio, USA, Archipelago 21 – Yongsan, Seul, Korea Południowa, Dancing Towers – Seul, Korea Południowa, Century Spire – Manila, Filipiny, East Theirs Station – Nice, Francja, Kodrina Master Plan – Prisztina, Kosowo, Occitanie Tower – Toulouse, Francja, New Lotte Mall – Sangdo, Korea Południowa, Sapphire – Berlin, Niemcy, Military History Museum – Drezno, Niemcy, The Villa – Datteln, Niemcy.
Libeskind oprócz budynków projektuje również rzeźby. Kilka rzeźb zbudowanych na początku lat 90. było opartych na badaniach jego serii rysunków Micromegas i Chamberworks, które wykonał na przełomie lat 70. i 80. Ogród Miłości i Ognia Polderland w Almere w Holandii to stała instalacja ukończona w 1997 r. Libeskind zaprojektował również rzeźbę „Life Electric”, która została ukończona w 2015 roku nad jeziorem Como we Włoszech. Ta rzeźba jest dedykowana fizykowi Alessandro Volcie.
Zaprojektował również scenografię operową do takich spektakli jak „The Architect” w Norweskim Teatrze Narodowym w 1998 r. i „Tristan und Isolde” w 2001 r. Zaprojektował także scenografie i kostiumy do spektaklu „Święty Franciszek z Asyżu”.
Libeskind jest pierwszym architektem, który zdobył nagrodę artystyczną Hiroshima, przyznawaną artyście, którego praca promuje międzynarodowe zrozumienie i pokój (2001); oprócz tego otrzymał nagrody m.in.: Medal Leo Baecka za działalność humanitarną na rzecz tolerancji i sprawiedliwości społecznej (2003); Nagroda AIANY za Narodowy Pomnik Holokaustu, Ottawa, Kanada (2018); MIPIM / The Architectural Review, Future Project Award dla L'Occitanie Tower w Tuluzie, Francja (2018); Nagroda CTBUH Urban Habitat za Master Plan World Trade Center (2018); Nagroda AIA National Service Award dla planu generalnego World Trade Center (2012); Fellow dla American Institute of Architects (2016); Regionalna nagroda RIBA dla Ogden Center for Fundamental Physics na Durham University (2017); Otrzymał honorowy doktorat z architektury na University of South Florida; Doctor Honoris Causa z New Bulgarian University od 2013 w uznaniu jego wpływu na współczesne badania i praktykę architektoniczną; Pierwszy laureat honorowego stopnia doktora sztuk pięknych (DFA) na Uniwersytecie w Ulster w uznaniu jego wybitnych zasług dla światowej architektury i projektowania (2009); Nagroda MIPIM w kategorii Best Urban Regeneration Project dla KoBogen (2014); Nagroda FIABCI Prix d'Excellence Award, Residential for Reflections at Keppel Bay (2013); Nagroda Europejskiej Akademii Muzealnej dla Muzeum Historii Wojskowości (2013); Złoty medal za architekturę w National Arts Club (2007); Międzynarodowa nagroda RIBA dla Wohl Center na Uniwersytecie Bar-Ilan (2006); Międzynarodowa nagroda RIBA dla Imperial War Museum North (2004); Nagroda RIBA dla London Metropolitan University Graduate Centre (2004); Mianowany pierwszym Ambasadorem Kultury ds. Architektury przez Departament Stanu USA (2004); Honorowy członek Royal Academy of Arts w Londynie, Anglia (2004); Nagroda Człowieka Roku przyznana przez Muzeum Sztuki w Tel Awiwie (2004); Medal Goethego za wkład kulturalny Instytutu Goethego (2000); Nagrody Time Magazine za najlepsze wzornictwo 1998 r. Dla Felix Nussbaum Haus (1998); Wybrany do American Academy of Arts and Letters (1996); Pierwsza nagroda na Biennale w Wenecji Stone Lion Award za projekt Palmanova (1985); National Endowment for the Arts Design Arts Grant for Studies in Architecture (1983); Medal Amerykańskiego Instytutu Architektów za najwyższe osiągnięcia w nauce (1970).
„…Postrzegam świat jako coś otwartego, owianego tajemnicą, której żadna nauka nigdy nie odkryje. Architektura odgrywa podstawową rolę w rozumieniu wielu spraw, ponieważ dostarcza przestrzeni do oglądania nieba, ulicy, innych ludzi wchodzących przez drzwi…” – Daniel Libeskind.
„…Ludzie często mówią mi, że dostrzegają w moich pracach coś, co wskazuje im moje polskie korzenie. Nic dziwnego - wychowałem się na tej kulturze. Powiedziałbym, że polską cechą, która widzę u siebie jest duch niezależności, to, że nigdy się nie poddaję…” – Daniel Libeskind.
PORTRAIT with HISTORY Daniel Libeskind
“… I don't sleep when I'm in New York. Really. I live on adrenaline… ”- Daniel Libeskind.
It is interesting what Libeskind says, because from the very beginning (1979) of my stay in New York, I have a similar feeling that the atmosphere of the city is spreading over the inhabitants - an eternal rush to implement projects. That is why they did very well on my nerves and make trips for me, often even several months. Always at the beginning, when I came to Warsaw, my friends told me to slow down, because I don't walk but I run ... It was an undoubted effect of New York.
“… Every building, every city should have a story - about life, people. Otherwise, the building is an abstraction… ”- Daniel Libesind.
Again, Libeskind's statement agrees with my approach to portraits - each of them should be accompanied by a story about the people who are in it, then the portrait is not a pure abstraction.
Daniel Libeskind (born May 12, 1946 in Łódź) architect, sculptor, stage designer.
He comes from a family of Polish Jews, he was the second child of Dora and Nachman Libeskind. After the Soviet aggression against Poland, his parents were imprisoned and then sent deep into the USSR, thanks to which they survived the Holocaust. After the war, they returned to Poland, from where in 1957 they emigrated with Daniel to Israel (they settled in Tel Aviv).
Libeskind has lived in Poland for 11 years and can still speak, read and write in Polish. I found out when I met at his Manhattan studio on March 16, 2004, near the WTC, and started speaking English, to which Libeskind responded immediately. Let's speak Polish. I laughed from ear to ear.
As a young child, Libeskind learned to play the accordion and quickly became a virtuoso, so to speak, performing incl. on Polish television in 1953. He told me what a great experience it was for him at that time. Libeskind is best known for being selected in 2003 by the Lower Manhattan Development Corporation to oversee the reconstruction of the World Trade Center, which was destroyed in the September 11, 2001 attacks. He titled his concept for Memory Foundations. And since then, she has been coordinating work with many New York agencies and individual architects to remodel the site. The project, Libeskind says, is "healing New York," "a memorial site" and "a space where you can witness America's resilience." In 1959, when he was already in Israel, he won the prestigious America Israel Cultural Foundation scholarship and played alongside the then young Itzhak Perlman, one of the world's greatest violinists. In 1959 they moved to New York, where Libeskind graduated from the Bronx High School of Science in 1965 and obtained American citizenship that same year. He abandoned music for architecture, where he studied at the Cooper Union for the Advancement of Science in New York, graduating in 1970. In 1972, he completed a postgraduate course in history and theory of architecture at the University of Essex. Libeskind founded Studio Daniel Libeskind in 1989 with his wife Nina and is its chief architect. Nina and Daniel Libeskind have three children: Lew, Noam and Rachel. Daniel Libeskind's studio is located near the WTC in New York.
He was a lecturer at many American and German universities, incl. since 1999 at the Design School in Karlsruhe. He lectures at the University of Toronto.
Libeskind's work has been exhibited in major museums and galleries around the world, including the Museum of Modern Art, the Bauhaus Archives, the Chicago Art Institute, and the Pompidou Center.
He was the ambassador of Łódź in its efforts to obtain the title of the European Capital of Culture. "... The hometown is like a mother, and Łódź is extremely interesting, Piotrkowska is one of the most beautiful streets in Europe ..." - Daniel Libeskind.
Libeskind completed its first building at the age of 52, opening the Felix Nussbaum Haus in Osnabrück, Germany in 1998. Previously, critics dismissed his designs as "impossible to build or too assertive." He has completed many architectural projects around the world, incl. Jewish Museum in Berlin, Felix Nussbaum Museum (Felix-Nussbaum-Haus) - Osnabruck, Germany, Imperial War Museum North - Manchester, Ground Zero after WTC development project in New York, incl. initial design of the Freedom Tower, final by David Childs, The Jewish Museum - SanFrancisco, Złota 44 Apartment Building in Warsaw (next to the Holiday Inn hotel, 192 m high, making it the second largest residential building in the world after Moscow Triumph-Palace), Nowe Centrum Łodzi: Brama Miasta (unrealized), Reflections at Kappel Bay - Singapore, Vanke Pavilion - Milan, Italy, Royal Ontario Museum - Toronto, Canada, Vitra - São Paulo, Brazil, Ogden Center for Fundamental Physics at Durham University - Durham, UK, Center de Congres a Mons - Mons, Belgium, The Zhang Zhidong and Modern Industrial Museum - Wuhan, China, Kö-Bogen Düsseldorf - Düsseldorf, Germany, Glass Courtyard, Jewish Museum Berlin - Berlin, Germany, Contemporary Jewish Museum - San Francisco, California, USA, Extension to the Denver Art Museum, Frederic C. Hamilton Building - Denver, Colorado, USA, Danish Jewish Museum, Tangent Facade - Seoul, South Korea, Magnet - Tirana , Albania, Tampere Central Deck and Arena - Tampere, Finland, Bord Gais Energy Theater and Canal Commercial Development - Dublin, Ireland, Modern Art Center Vilnius - Vilnius, Lithuania, Kurdistan Museum - Erbil, Iraq, The Run Run Shaw Creative Media Center - Hong Kong, China, London Metropolitan University Graduate Center - London, UK, Denver Art Museum Residences - Denver, USA, Crystals At Citycenter - Las Vegas, Nevada, USA, The Wohl Center - Israel, CityLife Residences - Milan, Italy, Westside Shopping And Leisure Center - Berno-Brunnen, Switzerland, Studio Weil - Majorca, Spain, Corals At Keppel Bay - Singapore, Haeundae Udong Hyundai I'park-Busan - South Korea, The Ascent At Roebling's Bridge - Covington, Kentucky, U SA, Academy Of The Jewish Museum Berlin In The Eric F. Ross Building - Berlin, Germany, Cabin Metro Hotel - Copenhagen, Denmark, Ohio Statehouse Holocaust Memorial - Columbus, Ohio, USA, Archipelago 21 - Yongsan, Seoul, South Korea, Dancing Towers - Seoul, South Korea, Century Spire - Manila, Philippines, East Theirs Station - Nice, France, Kodrina Master Plan - Prisztina, Kosovo, Occitanie Tower - Toulouse, France, New Lotte Mall - Sangdo, South Korea, Sapphire - Berlin, Germany, Military History Museum - Dresden, Germany, The Villa - Datteln, Germany. Libeskind also designs sculptures in addition to buildings. Several sculptures built in the early 1990s were based on the research of his series of drawings Micromegas and Chamberworks, which he made in the late 1970s and early 1980s. The Polderland Garden of Love and Fire in Almere, Netherlands is a permanent installation completed in 1997. Libeskind also designed the sculpture Life Electric, which was completed in 2015 on Lake Como in Italy. This sculpture is dedicated to the physicist Alessandro Volta.
He also designed the opera scenery for such productions as "The Architect" at the Norwegian National Theater in 1998 and "Tristan und Isolde" in 2001. He also designed the sets and costumes for the performance "Saint Francis of Assisi".
Libeskind is the first architect to win the Hiroshima Art Award, awarded to an artist whose work promotes international understanding and peace (2001); in addition, he received awards, including the Leo Baeck Medal for humanitarian activities for tolerance and social justice (2003); AIANA Award for National Holocaust Memorial, Ottawa, Canada (2018); MIPIM / The Architectural Review, Future Project Award for L'Occitanie Tower in Toulouse, France (2018); CTBUH Urban Habitat Award for Master Plan World Trade Center (2018); AIA National Service Award for the World Trade Center Master Plan (2012); Fellow for the American Institute of Architects (2016); Regional RIBA Award for the Ogden Center for Fundamental Physics at Durham University (2017); Received an honorary doctorate in architecture from the University of South Florida; Doctor Honoris Causa from New Bulgarian University since 2013 in recognition of his impact on contemporary architectural research and practice; First recipient of an Honorary Doctor of Fine Arts (DFA) degree from the University of Ulster in recognition of his outstanding contribution to world architecture and design (2009) MIPIM award in the Best Urban Regeneration Project category for KoBogen (2014); FIABCI Prix d'Excellence Award, Residential for Reflections at Keppel Bay (2013); European Museum Academy Award for the Museum of Military History (2013); Gold Medal for Architecture at the National Arts Club (2007); International RIBA Prize for the Wohl Center at Bar-Ilan University (2006); International RIBA Award for the Imperial War Museum North (2004); RIBA Award for London Metropolitan University Graduate Center (2004); Nominated as the first Cultural Ambassador for Architecture by the US Department of State (2004); Honorary Member of the Royal Academy of Arts in London, England (2004); Man of the Year Award by the Tel Aviv Museum of Art (2004); Goethe Medal for the cultural contribution of the Goethe Institute (2000); Time Magazine Awards for Best Design 1998. For Felix Nussbaum Haus (1998); Elected to the American Academy of Arts and Letters (1996); First prize at the Venice Biennale Stone Lion Award for the project Palmanova (1985); National Endowment for the Arts Design Arts Grant for Studies in Architecture (1983); Medal of the American Institute of Architects for the highest achievements in science (1970).
“… I see the world as something open, shrouded in a mystery that no science will ever discover. Architecture plays a fundamental role in understanding many things because it provides space to see the sky, the street, other people walking in through the door… ”- Daniel Libeskind.
“… People often tell me that they see something in my work that shows them my Polish roots. No wonder - I grew up on this culture. I would say that the Polish trait I see in myself is the spirit of independence, the fact that I never give up… ”- Daniel Libeskind.
