“…Moje usilne starania sprawiły, że po raz pierwszy w historii Stanów Zjednoczonych uchwalono ustawę, dzięki której w USA zaczęto obchodzić oficjalnie Międzynarodowy Dzień Kobiet. Stworzyłam organizację non-profit, zajmującą się wyszukiwaniem i promowaniem postaw kobiet, które do historii świata wniosły coś wartościowego, stały się wzorem do naśladowania – wśród nich znalazły się na przykład kobiety ratujące Żydów w okupowanej Polsce czy matka dwanaściorga dzieci z Meksyku, która jest prezydentem Związku Zawodowego Robotników w Ameryce…” – Beata Poźniak.
Beata Poźniak, właśc. Beata Poźniak Daniels (ur. 30 kwietnia 1960 w Gdańsku) – aktorka, reżsyser filmowa i teatralna, producentka filmowa, malarka.
Jest pierwszą nieanglojęzyczna aktorką, która nagrała w języku angielskim audiobooka – jej książka mówiona została wyróżniona przez Washington Post, a inne zostały bestsellerami. Poźniak jest jedyną Polką, która po studiach w Polsce zdołała zagrać w USA, w amerykańskich produkcjach nominowanych do Oskara: JFK Olivera Stone’a (siedem nominacji do Oskara) i All These Voices zdobywając studenckiego Oskara. Poźniak jest koproducentką filmu dokumentalnego An Unknown Country, który otrzymał nominację do nagrody EMMY. Jako działaczka na rzecz kobiet zainicjowała ustawę (H.J. 316) wprowadzającą Dzień Kobiet w USA. Działa charytatywnie – jej obrazy licytowane są na aukcjach, a dochody z nich przeznaczane na cele medyczne.
Urodziła się w Gdańsku w rodzinie lekarskiej. W Gdańsku skończyła szkołę średnią, a następnie studiowała w łódzkiej PWSFTv iT im. Leona Schillera, do której dostała się z pierwszą lokatą.
Na trzecim roku studiów zadebiutowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku w roli Justynyw Vatzlavie Mrożka u boku Jerzego Kiszkisa. Jeszcze jako studentka – na 40-lecie pracy scenicznej Tadeusza Gwiazdowskiego – została zaproszona do zagrania jego córki, Helenki w Panu Damazym Józefa Blizińskiego, wyreżyserowanym przez Jerzego Afanasjewa. Po studiach zaangażowała się do Teatru Współczesnego w Warszawie, gdzie zadebiutowała w sztuce Alana Ayckbourna pt. Jak się kochają partnerując Wiesławowi Michnikowskiemu, Czesławowi Wołłejce, Zofii Kucównie i Krzysztofowi Kowalskiemu. W musicalu Agnieszki Osieckiej Niech no tylko zakwitną jabłonie zagrała Cnotliwą Zuzannę, matkę i jednocześnie jej córkę – Kasię Traktorzystkę.
W telewizji zadebiutowała na drugim roku PWSFTViT jako Teodozja w serialu Życie Kamila Kuranta z Krzysztofem Pieczyļskim, w reżyserii Grzegorza Warchoła. Kręcenie serialu przerwał stan wojenny (1981). W 1983 roku zagrała dziewczynę, która usiłując łamać stereotypy chce zostać kapitanem Żeglugi Wielkiej w Szczęśliwym brzegu z Jerzym Bińczyckim jako kapitanem oraz Stanisławą Celińską i Wojciechem Pokorą. W musicalu Rozrywka po staropolsku – programie telewizyjnym w reżyserii Wojciecha Pokory, zagrała słodką zakochaną panienkę.
Śpiewała poezje Gałczyńskiego z Michałem Bajorem do muzyki Marka Grechuty i Władysława Szpilmana w programie reżyserowanym przez Barbarę Borys-Damięcką – Deszcz. W r. 1985 wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Przed samym wyjazdem zagrała jeszcze, jednocześnie, w filmie Kronika wypadków miłosnych Andrzeja Wajdy i w spektaklu telewizyjnym Przedstawienie Hamleta we wsi Głuchya Dolna jako Andzia, u boku Janusza Gajosa i Stanisławy Celińskiej. Inscenizacja ta została zaliczona do Złotej Setki Teatru TV.
W Stanach zadebiutowała w filmie nominowanym do Oscara, JFK Oliver Stone’a jako Marina Oswald – żona domniemanego zabójcy prezydenta Kennedy’ego – Lee Harveya Oswalda, którego zagrał Gary Oldman. Beata Poźniak znana jest z kreowania ról skomplikowanych i kontrowersyjnych, takich jak m.in.: rola rewolucjonistki w Kronikach młodego Indiany Jonesa, która usiłuje obalić rząd, czy też rola lekarki, w serialu Melrose Place, poślubiającej geja. Pamiętana jest także z roli podwójnej agentki, CIA i izraelskiego Mossadu, w serialu JAG Wojskowe Biuro Śledcze. Wystąpiła gościnnie w serialu komediowym Szaleję za tobą z Helen Hunt i Paulem Reiserem. Za rolę pierwszej kobiety – Prezydenta Świata w filmie Babilon 5, wytwórnia Warner Bros. wypromowała ją do nagrody Emmy (uznawanej za „telewizyjnego Oskara”).
Była prekursorką uchwalenia ustawy wprowadzającej uznanie w Stanach Zjednoczonych Dnia Kobiet jako oficjalnego święta. Jej inicjatywę poparła członkini Kongresu amerykańskiego Maxine Waters przedstawiając w 1994 roku projekt ustawy przed amerykańskim Kongresem i Senatem (nr ustawy: H.J. Res. 316). W 1997 roku została uhonorowana przez burmistrza Los Angeles Richarda J.Riordana.
Beata Poźniak założyła organizację pozarządową nin-profit Women’s Day USA. Wsparło ją w tym wiele znanych osobistości ze świata politycznego, a także artystycznego z Hollywood. Wśród nich byli m.in.: muzyk Stevie Wonder, aktorka Diane Lane, pierwsza kobieta – premier Kanady Kim Campbell, adwokat Gloria Allred i wiele innych.
Wielokrotnie wyróżniana i nagradzana m.in. Nagrody Independent Spirit Awards. Reprezentowała kategorię „Najlepszy film zagraniczny” (1992). Była prezenterką wraz z Bradem Pittem, Johnny Deppem, Sofią Coppola, Anthony Hopkinsem i Jodie Foster.
Uhonorowana przez burmistrza Los Angeles Richarda J. Riordana za działalność na rzecz praw kobiet w (1997).
Zasiada w Jury Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej (Academy of Motion Picture Arts and Sciences) w Los Angeles rozdającej rokrocznie nagrodę Emmy (lata: 1996, 1997, 1998, 2005, 2012, 2018).
Nagroda „Croatian Heart Award”, wraz z Michaelem Yorkiem I Johnym Savage, za film Freedom From Despair (2005).
Wyróżnienie przez „Washington Post” jako lektorka Najlepszego Audiobooka Roku 2015. Poźniak jest nie tylko pierwszą Polką, ale pierwszą nieanglojęzyczną aktorką, która nagrała audiobooka w języku angielskim w USA, dla największego wydawnictwa na świecie Random House.
Oskar Studencki, przyznawany przez Akademię Filmową w Hollywood za film amerykański, eksperymentalny All These Voices, w którym zagrała aktorkę, która przetrwała pobyt w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Bohaterka książki Jasona Normana o rzemiośle aktorskim w USA „Before the Camera Rolled”. Jedną z bohaterek jest Beata Poźniak, która została zapamiętana z zagrania roli Mariny Oswald, żony domniemanego zabójcy prezydenta Kennedy’ego.
Na festiwalu filmowym w Gdyni była prezenterką z reżyserem Pawłem Pawlikowskim reprezentując kategorię: Najlepsza Reżyseria (2017). Odcisnęła dłoń podczas 22. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach na Promenadzie Gwiazd (2017). Nagroda „Człowiek Sukcesu” – za całokształt pracy – przyznawany przez magazyn „Osobowości i sukces” (2018), Nagroda Emmy, nominacja dla filmu dokumentalnego An Unknown Country, którego jest koproducentką (2018), Nagroda Pracy Organicznej im. Marii Konopnickiej „za wybitne osiągnięcia w sztuce i za obronę praw kobiet na całym świecie” przyznano w GRAMMY LA Live w USA (2019); Nagroda IANICIUS im. Klemensa Janickiego „za wybitne osiągnięcia aktorskie i literackie” (2019); Nagroda – The Earphones Award Winner – najlepszy lektor za audiobooka „Drive Your Plow Over the Bones of the Dead” Olgi Tokarczuk; Tłum. Antonia Lloyd-Jones – Wydawnictwo Penguin Randon House 2019); Nagroda – The Earphones Award Winner – najlepszy lektor za audiobooka "The Light in Hidden Places" Sharon Cameron, "#1 New York Times bestselling autor" wydawnictwo: Scholastic (2020).
Obrazy i rzeźby Beaty Poźniak znajdują się w kolekcji Cedar Sinai Art Council w Hollywood. Pokazano jej twórczość w Palm Springs Art Museum, Bergamot Station, Morpheus Gallery oraz w Raleigh Studios. Filmy multimedialne jak Mnemosyneczy Ludzie na moście są eksperymentalne.
Jak aktorka grała w filmach m.in. 1979: Blaszany bębenek (Die Blechtrommel); 1980: Pierścień w świńskim ryju; 1980: Tango ptaka; 1981: Człowiek z żelaza; 1981: Kłamczucha; 1983: Stan wewnętrzny; 1983: Szczęśliwy brzeg; 1984: Deszcz; 1984: Umarłem, aby żyć; 1984: Królowa śniegu; 1985: Kronika wypadków miłosnych; 1985: Rozrywka po staropolsku; 1985: Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna; 1987: Życie w obrazach (Vie en images); 1989: White in Bad Light; 1991: Ferdydurke; 1991: JFK; 1992: At Night the Sun Shines; 1993: Ramona!; 1994: Łzy z nieba (Heaven’s Tears, Love and War); 1994: Psychic Detective; 1995: Matczyny dar (A Mother’s Gift); 1997: Balkan Island: The Last Story of the Century; 1998: Women’s Day: Making of a Bill; 1999: Śmiertelna rozgrywka (Enemy Action);
1999: How to Get Laid at the End of the World; 2001: Mixed Signals;
2002: Mnemosyne; 2004: Wolność z desperacji (Freedom From Despair); 2006: Cyxork 7; 2006: Miriam; 2009: On Profiles in Courage; 2010: Żona Oficera (The Officer’s Wife); 2014: People on the Bridge; 2015: All These Voices; 2018: Scenes in a Mind; 2019: Obywatel Jones.
Występowała w serialach telewizyjnych jako aktorka m.in. 1981: Białe tengo; 1982: Życie Kamila Kuranta; 1993: Szaleję za tobą; 1993: Malrose Place; 1993: Dzikie palmy (Wild Palms);
1993: Kronika młodego Indiany Jonesa (The Young Indiana Jones Chronicles); 1997: Baza Pensacola (Pensacola: Wings of Gold); 1997: Babylon 5; 1997: Mroczne niebo (Dark Skies); 1997: JAG – Wojskowe Biuro Śledcze (JAG); 2000: Klasa na obcasach; 2001: Sprawy rodzinne (Family Law); 2002: The Drew Carey Show; 2002: Wbrew regułom (Philly); 2003: Dowody zbrodni (Cold Case); 2005–2007: Złotopolscy; 2010: Ojciec Mateusz.
Scenarzystka w filmach m.in. 2001: Roots; 2002: Mnemosyne;
2014: People on the Bridge.
Reżyserka filmowa m.in. 1998: Women’s Day: Making of a Bill; 2001: Roots; 2002: Mnemosyne; 2009: On Profiles in Courage; 2013: An Interview with Lech Wałęsa; 2014: People on the Bridge.
Producent filmowy m.in. 1998: Women’s Day: Making of a Bill; 2001: Roots; 2002: Mnemosyne; 2009: On Profiles in Courage; 2014: People on the Bridge; 2015: An Unknown Country.
Jako aktorka w teatrach grała m.in. 1982: Vatzlav, Sławomir Mrożek, Teatr Wybrzeże w Gdańsku; 1982: Niemcy, Leon Kruczkowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku; 1983: Jak się kochają (How the Other Half Loves), Teatr Współczesny w Warszawie; 1983: Pan Damazy, Teatr Wybrzeże w Gdańsku; 1984: Pastorałka, Leona Schillera, Teatr Współczesny w Warszawie; 1984: Sen nocy letniej, Teatr Współczesny w Warszawie; 1984: Niech no tylko zakwitną jabłonie, Teatr Współczesny w Warszawie; 1988: Szewcy, Odyssey Theatre w Los Angeles; 1989: Voices From the Cauldron, Bruchion Theatre w Los Angeles; 1990: A Fire Was Burning, Los Angeles.
Reżyserka teatralna m.in. 1989: Poetry Discordia, Theatre Discordia w Los Angeles; 1990: Return Of Umbilicus, Theatre-Theater w Los Angeles; 1990: Poeticus Umbilicus, Heliotrope Theatre w Los Angeles; 1991: Immigration and the American Experience, Raleigh Studios w Los Angeles; 1992: We & They, Gallery Theatre wLos Angeles; 1992: Changing Flags, Raleigh Studios w Los Angeles
1996: Meat, Bing Theatre w Los Angeles.
Książki mówione m.in. 2012: „The Winter Palace: A Novel of Catherine the Great”, powieść o Katarzynie Wielkiej dla wydawnictwa Random House; 2014: „Empress of the Night: A Novel of Catherine the Great”, powieść o Katarzynie Wielkiej dla wydawnictwa Random House; 2015: „The Tsar of Love and Techno” – Wydawnictwo Penguin Random House (wyróżnienie przez The Wahington Post jako Najlepszy Audiobook roku); 2016: „The Illuminae Files” – Nagroda – Audie Award (Oskar dla audiobooków);
2019: „Libretto for the Desert: Poems Dedicated to the Victims of Genocide and War” Blackstone Publishing; 2019: „Drive Your Plow Over the Bones of the Dead” Olga Tokarczuk Wydawnictwo Penguin Random House 2019 Earphones Award za najlepszą interpretacje książki; 2020: "Droga do nieba" Sony Van, Wydawnictwo Blackstone Publishing; 2020: "The Light in Hidden Places" Sharon Cameron. Wydawnictwo: Scholastic 2020 Earphones Award za najlepszą interpretację książki.
Czesław Czapliński – Wszystkim rządzi przypadek? nowojorski PRZEGLĄD POLSKI (4 września 1986), kulturalny dodatek do NOWEGO DZIENNIKA:
Czasami wydaje mi się, że nie, ale jakiś nowy przykład z życia tylko to potwierdza — jak choćby poznanie Beaty. Podczas wizyty u znajomego kolekcjonera dzieł sztuki przeglądałem rozrzucone wszędzie papiery, katalogi wystaw, książki o sztuce, aż tu nagle wpadło mi w ręce zdjęcie młodej dziewczyny. Zaciekawiony słowiańską urodą pytam żartobliwie znajomego, cóż to za gwiazda? Na co on zupełnie serio odpowiada, że może jeszcze nie jest gwiazdą pierwszej wielkości, ale się dobrze zapowiada. Dodał: "Jeśli chcesz ją poznać, to zaraz do niej zadzwonię”. Decyduję się i w konsekwencji umawiam na spotkanie.
Urodzona w Polsce, wychowana w Anglii - Beata Marson (znana w Polsce jako Beata Poźniak) ukończyła studia w ojczystym kraju.
„Kiedy przyjechałam do Polski, musiałam uczyć się języka polskiego: znałam tylko kilka słów. Jeszcze w Anglii myślałam o studiowaniu weterynarii, ukończyłam nawet szkołę o profilu biologiczno-chemicznym.
W młodości rozsadzała mnie energia i wolałam np. grać z chłopcami w piłkę) niż bawić się lalkami. Rodzice, chcąc ukrócić moje szaleństwa, które sprawiały, że często wracałam posiniaczona, z wybitym zębem czy innymi obrażeniami zapisali mnie na dodatkowe lekcje gry na fortepianie, tańca i rytmiki. Były to zajęcia, jakim powinny oddawać się panienki z dobrych domów.
Pamiętam, że w szkole nabawiłam się kompleksów z powodu swego wyglądu. Nazywano mnie: ruda, piegus, itp. W Polsce, jakby na przekór temu zdecydowałam się zostać aktorką i zdawać do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej (PWSFTv i T) w Łodzi. Zaczęły się mordercze przygotowania: nauka języka, który w zawodzie aktorskim jest przecież narzędziem podstawowym, oraz prywatne lekcje u poznanej jeszcze w Anglii Veronic Sherborne. Pod jej wpływem zaczęłam inaczej myśleć o aktorstwie. Uważa ona, że u aktora jest ważne nie tylko słowo, ale i ciało. Nawet w bezruchu jest pewna energia, którą trzeba znaleźć i wydobyć.
Po egzaminach wstępnych do szkoły filmowej byłam tak niezadowolona, że chciałam uciec przed ogłoszeniem wyników...”. Nie wydaje mi się, aby przez gęste sito egzaminacyjne i nie spotykaną gdzie indziej konkurencję — 400 osób na 8 miejsc na wydziale aktorskim — ktoś mógł dostać się przez przypadek. Tylko nieprzeciętne zdolności zdecydowały o tym, że Beata z pierwszą lokatą dostała się do szkoły filmowej w Lodzi.
Już na pierwszym roku studiów otrzymywała propozycje gry w filmach i teatrze. Studiując w Łodzi dojeżdżała do Gdańska, gdzie występowała w Teatrze Wybrzeża. Grała rolę Heleny w Panu Damazym Blizińskiego, Mariki w Niemcach Kruczkowskiego, Justyny w Vatzlavie Mrożka. O tej ostatniej kreacji Ewa Moskalówna w "Głosie Wybrzeża” (1982) pisała:
„…Beata Poźniak gra ostro, charakterystycznie, zawsze jakby wbrew sytuacji. W jej niewinności jest coś dwuznacznego, w jej wyuzdaniu – coś niewinnego. I tak, ta oparta na kontrastach rola, uderza nagle prawdą życia...”.
"Kiedy w szkole dowiedziano się, że gram, chciano mnie wyrzucić ze studiów – mówi Beata. Postawiono sprawę ostro: albo jestem studentką, albo aktorką. Umieszczono mnie na 'czarnej liście', motywując to tym, że grając mogę się zmanierować, a ja chciałam podglądać starszych aktorów w pracy”.
Jak się jednak później okazało, udało jej się wszystko pogodzić i nawet uzyskała dyplom ukończenia studiów wyróżniony nagrodą rektorską.
Jeszcze podczas studiów dostała się do Teatru Współczesnego w Warszawie, w którym praca jest marzeniem nie tylko aktorów dopiero stawiających pierwsze kroki w zawodzie, ale nawet dla ukształtowania indywidualności. I tym razem o wszystkim zdecydował przypadek.
"Na III roku studiów miałam w Warszawie zdjęcia do filmu Szczęśliwy brzeg w reżyserii Andrzeja Konica. Pamiętam, że skończyliśmy wcześniej zdjęcia i spacerowałam sobie po mieście. To może brzmi naiwnie, ale coś mnie pchało do Teatru Współczesnego, chociaż nigdy przedtem tam nie byłam. Prosto z ulicy weszłam do sekretariatu i powiedziałam, że chcę rozmawiać z dyrektorem. Sekretarka pyta mnie, w jakiej sprawie i czy byłam umówiona. Odpowiedziałm, że chciałam zaangażować się do teatru. Teraz śmieję się z tego, ale wówczas byłam przekonana, że muszę być w tym teatrze. Sekretarka popatrzyła na mnie podejrzliwie, czy przypadkiem z niej nie kpię. Widocznie jednak wyglądałam poważnie, więc odpowiedziała mi, że nie ma żadnych etatów. No dobrze, ale czy ja mogę to usłyszeć od dyrektora – upierałam się przy swoim. Jakby na te słowa z gabinetu wyszedł dyrektor – Maciej Englert. Popatrzył na mnie i powiedział:
– Todzia! – Tak – odparłam.
– Właśnie oglądałem panią w Życiu Kamila Kuranta, proszę wejść do mnie. Po krótkiej rozmowie obiecał, że przyjdzie na moje przedstawienie dyplomowe. Byłam szczęśliwa, że jest zainteresowany. Chciałam jak najwięcej wiedzieć o Teatrze Współczesnym, więc wieczorem poszłam na przedstawienie Sen nocy letniej. W czasie przerwy ponownie natknęłam się na Macieja Englerta; poprosił, abym następnego dnia przyszła do niego do biura”.
Wkrótce Beata Poźniak obejmowała zastępstwa w Śnie nocy letniej, Pastorałkach. Jednak prawdziwym teatralnym debiutem w Warszawie była rola Mary w sztuce Jak się kochają Alana Ayckbourna w reżyserii Macieja Englerta. Beata grała jedną z głównych ról obok takich sław jak: Wołłejko, Kucówna, Kowalewski, Lipińska.
O niespotykanym zainteresowaniu tą sztuką pisał miesięcznik „Teatr” z maja 1984 r. Jacek Sieradzki:
„…Tego co dzieje się na Mokotowskiej w dniu rozpoczynania przedsprzedaży (biletów) na kolejną serię Jak się kochają, polskie sceny nie widziały od dawna (choć np. branża meblarska ma to co dzień). Stanie całonocne, komitety kolejkowe, sprawdzanie list społecznych. Ostatnie notowania wolnorynkowej ceny biletu: 700-800 zł. Ludzie z tzw. dojściem walczą o wejściówki i stoją potem prawie dwie godziny pod ścianami...”, a dalej o debiucie Beaty Poźniak:
„…Olśniewająca nie znana dotąd w Warszawie aktorka z Gdańska robi z siebie niepowtarzalnego koczkodana: na sztywno rozstawionych nogach, z groteskowo dyndającą torebką, z bezmyślną twarzą śmiesznej lalki, zwieńczoną monstrualnym kokiem. Znowu: świetnie wypracowane etiudki – picia toniku, sposób siedzenia na kanapie, nagły wybuch inicjatywy w akcie III. I w tym wszystkim ścisłe rygory: nieprzekraczanie granic dobrego żartu...”.
Inny krytyk – Lucjan Kydryński – na łamach "Przekroju”, tak znowy pisał:
„…Nie znana mi dotychczas — Beata Poźniak, stwarzająca w roli niezbyt rozgarniętej, zahukanej Mary małe arcydziełko komizmu…”.
Beata występuje nie tylko w teatrze, ale i w filmach nakręconych zarówno dla telewizji jak i kin. Grała rolę pielęgniarki w filmie Umarłem, aby żyć reż. Stanisława Jędryki, osnutego na głośnej ucieczce z Pawiaka Stanisława Miedzy–Tomaszewskiego. W innym znów filmie pt. Szczęśliwy brzeg w reżyserii Andrzeja Konica, grała maturzystkę, w której zakochał się kapitan żeglugi wielkiej (w tej roli wystąpił Jerzy Bińczycki). Najwięcej rozgłosu przyniosła jej rola Todzi w Życiu Kamila Kuranta oraz udział w programie telewizyjnym pt. "Deszcz” w reżyserii Barbary Borys-Damięckiej, który na prośbę widzów był kilkakrotnie powtarzany.
Wiele ilustrowanych magazynów, w tym kilkakrotnie "Film”, "Kino”, „Stolica” zamieszczało jej zdjęcia na okładkach i poświęcało dużo miejsca.
Mimo że dopiero kilka miesięcy temu Beata Poźniak przyjechała do Nowego Jorku, wystąpiła już z Jacqueline Smith w filmie Rage of Angels. Na utrzymanie zarabia jako modelka, stara się również o udział w filmach.
Pozbyła się już chyba młodzieńczych kompleksów z powodu urody (rude włosy, zielone oczy), kiedy malarze B. Baylin i J.H. Sanden mający swe studio w Carnegie Hall zaproponowali jej pozowanie do portretu. Stwierdzili, że ma klasyczną twarz. Beata skomentowała tę ocenę następująco: "Mimo wszystko nigdy nie spodziewałam się, że będę inspiracją dla artystów...”
O swoich planach na przyszłość mówi bardzo oszczędnie: "Chciałabym znów poznawać coś nowego. W niedługim czasie wybieram się do Kalifornii, aby omówić następne propozycje tymczasem wolę jednak o nich nie mówić, żeby nie zapeszać...”.
PORTRAIT with HISTORY Beata POŹNIAK
“… My strenuous efforts meant that, for the first time in the history of the United States, a law was passed that officially marked International Women's Day in the United States. I created a non-profit organization that searches for and promotes the attitudes of women who have contributed something valuable to the history of the world, have become a role model - for example, women saving Jews in occupied Poland or the mother of twelve children from Mexico who is Of the Workers' Union in America… ”- Beata Poźniak.
Beata Poźniak, responsible Beata Poźniak Daniels (born April 30, 1960 in Gdańsk) - actress, film and theater director, film producer, painter.
She is the first non-English-speaking actress to record an audiobook in English - her spoken book was awarded by the Washington Post and others were bestsellers. Poźniak is the only Polish woman who, after studying in Poland, managed to play in the USA, in American productions nominated for an Oscar: Oliver Stone's JFK (seven Oscar nominations) and All These Voices, winning a student Oscar. Poźniak is the co-producer of the documentary An Unknown Country, which received an EMMY nomination. As a women's activist, she initiated the Act (H.J. 316) introducing Women's Day in the USA. She works for charity - her paintings are auctioned off and the proceeds are used for medical purposes.
She was born in Gdańsk in a medical family. She graduated from high school in Gdańsk, and then studied at the PWSFTv iT im. Leon Schiller, to which she got first place.
In the third year of studies, she made her debut at the Wybrzeże Theater in Gdańsk as Justyna in Vatzlava Mrożek alongside Jerzy Kiszkis. While still a student - for the 40th anniversary of Tadeusz Gwiazdowski's stage work - she was invited to play his daughter, Helenka, in Józef Bliziński's Mr. Damazy, directed by Jerzy Afanasjew. After graduation, she joined the Współczesny Theater in Warsaw, where she made her debut in Alan Ayckbourn's play How they love each other by partnering with Wiesław Michnikowski, Czesław Wołłąka, Zofia Kucówna and Krzysztof Kowalski. In Agnieszka Osiecka's musical Let the Apple Trees Blossom, she played Chaste Susanna, mother and at the same time her daughter - Kasia Traktorzystka.
She made her television debut in the second year of PWSFTViT as Teodozja in the series Życie by Kamil Kurant with Krzysztof Pieczyļski, directed by Grzegorz Warchoł. The shooting of the series was interrupted by martial law (1981). In 1983, she played a girl who, in an attempt to break stereotypes, wants to become the captain of Żegluga Wielka in Happy Bank with Jerzy Bińczycki as the captain, and Stanisława Celińska and Wojciech Pokora. In the musical "Entertainment in Old Polish" - a television program directed by Wojciech Pokora, she played a sweet young lady in love.
She sang Gałczyński's poetry with Michał Bajor to the music of Marek Grechuta and Władysław Szpilman in a program directed by Barbara Borys-Damięcka - Rain. In 1985 she left for the United States. Before leaving, she also starred in Andrzej Wajda's Chronicle of Amorous Accidents and in the TV show Hamlet's Performance in the village of Głuchya Dolna as Andzia, alongside Janusz Gajos and Stanisława Celińska. This production was included in the Golden Hundred of the TV Theater.
She made her US debut in the Oscar-nominated film JFK Oliver Stone as Marina Oswald, wife of President Kennedy's alleged assassin, Lee Harvey Oswald, played by Gary Oldman. Beata Poźniak is known for creating complicated and controversial roles, such as the role of a revolutionist in the Chronicles of young Indiana Jones, who tries to overthrow the government, or the role of a doctor in the Melrose Place series, marrying a gay. She is also remembered for her role as a double agent, the CIA and the Israeli Mossad, in the JAG series Military Investigation Bureau. She guest-starred on the comedy series Crazy Behind You, opposite Helen Hunt and Paul Reiser. For her role as the first woman - the President of the World in Babylon 5, Warner Bros. promoted her to an Emmy (considered a "television Oscar").
She was a precursor of the passing of the law introducing the recognition of Women's Day in the United States as an official holiday. Her initiative was supported by US Congresswoman Maxine Waters when she presented a bill in 1994 to the US Congress and Senate (Law No: H.J. Res. 316). In 1997, she was honored by Los Angeles Mayor Richard J. Riordan.
Beata Poźniak founded the nin-profit NGO Women's Day USA. She was supported by many famous personalities from the political and artistic worlds from Hollywood. Among them were: musician Stevie Wonder, actress Diane Lane, the first woman - Prime Minister of Canada Kim Campbell, attorney Gloria Allred and many others.
Repeatedly awarded and awarded, among others Independent Spirit Awards. She represented the "Best Foreign Film" category (1992). She has been a presenter along with Brad Pitt, Johnny Depp, Sofia Coppola, Anthony Hopkins and Jodie Foster.
Honored by Los Angeles Mayor Richard J. Riordan for Women's Rights Advocacy in (1997).
He sits on the jury of the Academy of Motion Picture Arts and Sciences in Los Angeles, which gives out the Emmy Award every year (1996, 1997, 1998, 2005, 2012, 2018).
Croatian Heart Award, with Michael York and Johnny Savage for Freedom From Despair (2005).
Honorable mention for the Best Audiobook of the Year 2015 by the Washington Post. Poźniak is not only the first Polish, but also the first non-English-speaking actress to record an audiobook in English in the US for the largest publishing house in the world, Random House.
Student Oscar, awarded by the Hollywood Film Academy for the experimental American film All These Voices, in which she played an actress who survived the concentration camp in Auschwitz.
The heroine of the book by Jason Norman on the acting craft in the USA "Before the Camera Rolled". One of the main characters is Beata Poźniak, who is remembered for playing the role of Marina Oswald, the wife of the alleged killer of President Kennedy.
At the film festival in Gdynia, she was a presenter with director Paweł Pawlikowski, representing the category: Best Directing (2017). She made a handprint during the 22nd Festival of Stars in Międzyzdroje at the Promenade of Stars (2017). The "Man of Success" Award - for lifetime achievement - awarded by the "Personalities and Success" magazine (2018), Emmy Award, nomination for the documentary An Unknown Country, of which he is a co-producer (2018), Maria Konopnicka "for outstanding achievements in art and for defending women's rights around the world" was awarded at GRAMMY LA Live in the USA (2019); IANICIUS Award for them. Klemens Janicki "for outstanding acting and literary achievements" (2019); Nagroda - The Earphones Award Winner - best voiceover for the audiobook "Drive Your Plow Over the Bones of the Dead" by Olga Tokarczuk; Crowd. Antonia Lloyd-Jones - Penguin Randon House Publishing House 2019); Award - The Earphones Award Winner - best voiceover for the audiobook "The Light in Hidden Places" by Sharon Cameron, "# 1 New York Times bestselling author" publisher: Scholastic (2020).
Beata Poźniak's paintings and sculptures are in the Cedar Sinai Art Council collection in Hollywood. Her work has been exhibited at the Palm Springs Art Museum, Bergamot Station, Morpheus Gallery and Raleigh Studios. Multimedia films like Mnemosyneczy People on the Bridge are experimental.
How did the actress act in films, incl. 1979: The Tin Drum (Die Blechtrommel); 1980: Ring in a Pig's Mouth; 1980: Tango Bird; 1981: The Iron Man; 1981: Liar; 1983: Internal State; 1983: Happy Shore; 1984: Rain; 1984: I died to live; 1984: The Snow Queen; 1985: Chronicle of Amorous Accidents; 1985: Entertainment in Old Polish; 1985: A performance of Hamlet in the village of Głucha Dolna; 1987: Vie en images; 1989: White in Bad Light; 1991: Ferdydurke; 1991: JFK; 1992: At Night the Sun Shines; 1993: Ramona !; 1994: Tears from Heaven (Heaven's Tears, Love and War); 1994: Psychic Detective; 1995: A Mother's Gift; 1997: Balkan Island: The Last Story of the Century; 1998: Women's Day: Making of a Bill; 1999: Enemy Action; 1999: How to Get Laid at the End of the World; 2001: Mixed Signals; 2002: Mnemosyne; 2004: Freedom From Despair; 2006: Cyxork 7; 2006: Miriam; 2009: On Profiles in Courage; 2010: The Officer's Wife; 2014: People on the Bridge; 2015: All These Voices; 2018: Scenes in a Mind; 2019: Citizen Jones.
She appeared in television series as an actress, incl. 1981: White Tengo; 1982: The Life of Kamil Kurant; 1993: I'm crazy about you; 1993: Malrose Place; 1993: Wild Palms; 1993: The Young Indiana Jones Chronicles; 1997: Pensacola Base (Pensacola: Wings of Gold); 1997: Babylon 5; 1997: Dark Skies; 1997: JAG - Military Investigation Bureau (JAG); 2000: Class in heels; 2001: Family Law; 2002: The Drew Carey Show; 2002: Against the Rules (Philly); 2003: Evidence of Crime (Cold Case); 2005–2007: Złotopolscy; 2010: Father Mateusz.
Screenwriter in films, incl. 2001: Roots; 2002: Mnemosyne;
2014: People on the Bridge.
Film director, incl. 1998: Women's Day: Making of a Bill; 2001: Roots; 2002: Mnemosyne; 2009: On Profiles in Courage; 2013: An Interview with Lech Wałęsa; 2014: People on the Bridge.
Film producer incl. 1998: Women's Day: Making of a Bill; 2001: Roots; 2002: Mnemosyne; 2009: On Profiles in Courage; 2014: People on the Bridge; 2015: An Unknown Country.
As an actress in theaters, she played, among others 1982: Vatzlav, Sławomir Mrożek, Wybrzeże Theater in Gdańsk; 1982: Germany, Leon Kruczkowski, Wybrzeże Theater in Gdańsk; 1983: How the Other Half Loves, Teatr Współczesny in Warsaw; 1983: Pan Damazy, Wybrzeże Theater in Gdańsk; 1984: Pastorałka, Leon Schiller, Teatr Współczesny in Warsaw; 1984: Midsummer Night's Dream, Współczesny Theater in Warsaw; 1984: Let Apple Trees Blossom, Contemporary Theater in Warsaw; 1988: The Shoemakers, Odyssey Theater in Los Angeles; 1989: Voices From the Cauldron, Bruchion Theater in Los Angeles; 1990: A Fire Was Burning, Los Angeles.
Theater director, incl. 1989: Poetry Discordia, Theater Discordia in Los Angeles; 1990: Return Of Umbilicus, Theater-Theater in Los Angeles; 1990: Poeticus Umbilicus, Heliotrope Theater in Los Angeles; 1991: Immigration and the American Experience, Raleigh Studios, Los Angeles; 1992: We & They, Gallery Theater in Los Angeles; 1992: Changing Flags, Raleigh Studios in Los Angeles; 1996: Meat, Bing Theater in Los Angeles; Spoken books incl. 2012: "The Winter Palace: A Novel of Catherine the Great," a novel about Catherine the Great for Random House; 2014: "Empress of the Night: A Novel of Catherine the Great", a novel about Catherine the Great for Random House; 2015: "The Tsar of Love and Techno" - Penguin Random House Publishing (honored by The Wahington Post as Best Audiobook of the Year); 2016: "The Illuminae Files" - Nagroda - Audie Award (Oscar for audiobooks);
2019: "Libretto for the Desert: Poems Dedicated to the Victims of Genocide and War" Blackstone Publishing; 2019: "Drive Your Plow Over the Bones of the Dead" by Olga Tokarczuk Penguin Random House Publishing House 2019 Earphones Award for the best book interpretation; 2020: "Road to Heaven" by Sony Van, Blackstone Publishing; 2020: "The Light in Hidden Places" by Sharon Cameron. Publisher: Scholastic 2020 Earphones Award for the best interpretation of a book.
We met for the first time in May 1986 in New York. We did a serious photo session in Central Park, New York, and had an interview, which appeared in September 1986 in NEW JOURNAL. We then met on various occasions in America and Poland. On August 27, 2005, we met in the Old Orangery in Łazienki Królewskie in Warsaw, where I had an exhibition devoted to Fr. Jan Twardowski.
Czesław Czapliński - Everything is ruled by chance? POLISH REVIEW in New York (September 4, 1986), a cultural supplement to the NOWY DZIENNIK:
Sometimes I think not, but a new example from life only confirms it - like meeting Beata. While visiting a friend of a collector of works of art, I was looking through the scattered papers, exhibition catalogs, books about art, and suddenly I found a photo of a young girl. Curious about the Slavic beauty, I jokingly ask my friend, what kind of star is this? To which he quite seriously replies that maybe he is not a star of the first magnitude yet, but it looks promising. He added: “If you want to meet her, I'll call her soon.” I make up my mind and, consequently, make an appointment.
Born in Poland, raised in England - Beata Marson (known in Poland as Beata Poźniak) graduated from her native country.
“When I came to Poland, I had to learn Polish: I only knew a few words. While still in England, I was thinking about studying veterinary medicine, I even graduated from a biological and chemical school.
In my youth I was bursting with energy and I preferred, for example, to play football with boys than to play with dolls. My parents, wanting to put an end to my madness, which made me come back often bruised, with a broken tooth or other injuries, signed me up for additional piano, dance and rhythm lessons. These were the activities that ladies from good homes should engage in.
I remember getting complexes at school because of my appearance. I was called: red, piegus, etc. In Poland, as if in spite of that, I decided to become an actress and apply to the State Higher School of Film, Television and Theater (PWSFTv i T) in Łódź. Murderous preparations began: learning a language, which is, after all, the basic tool in the acting profession, and private lessons with Veronic Sherborne, who was still met in England. Under her influence, I began to think differently about acting. She believes that for an actor, not only the word is important, but also the body. Even while still, there is some energy that needs to be found and extracted.
After the entrance exams to the film school, I was so dissatisfied that I wanted to escape the announcement of the results ... ”. I do not think that anyone could get in by accident through the dense examination sieve and through the competition that cannot be found anywhere else - 400 people out of 8 places in the acting department. It was only her outstanding abilities that made Beata the first place in the film school in Lodz.
Already in the first year of studies, she received offers to play in films and theater. While studying in Łódź, she traveled to Gdańsk, where she performed at the Wybrzeże Theater. She played the role of Helena in Mr. Damazym Bliziński, Marika in Niemce by Kruczkowski, Justyna in Vatzlava by Mrożek. Ewa Moskalówna wrote about this last creation in "Głos Wybrzeża" (1982):
“… Beata Poźniak plays hard, characteristically, always as if against the situation. There is something ambiguous about her innocence, something innocent about her debauchery. And yes, this role, based on contrasts, is suddenly striking with the truth of life ... ”.
"When it was found out at school that I was playing, they wanted to throw me out of my studies," says Beata. The issue was severe: either I am a student or an actress. I wanted to watch older actors at work. "
However, as it turned out later, she managed to reconcile everything and even obtained a diploma awarded with the rector's award.
While still a student, she got to the Współczesny Theater in Warsaw, where work is a dream not only for actors who are just taking their first steps in the profession, but even for shaping their individuality. And this time it was all about chance.
"In my third year of studies, I had the cinematography for the film Happy Shore directed by Andrzej Konic in Warsaw. I remember that we finished shooting earlier and I was walking around the city. It may sound naïve, but something pushed me to the Współczesny Theater, even though I had never been there before. I entered the office straight from the street and said that I wanted to talk to the director. The secretary asked me about what and if I had an appointment. I replied that I wanted to get involved in the theater. Now I laugh about it, but then I was convinced that I had to be in this theater. "The secretary looked at me suspiciously if I was mocking her. Apparently I looked serious, so she replied that there were no jobs. Okay, but can I hear it from the director," I insisted on my own. at these words, the director, Maciej Englert, came out of the office. He looked at me and said:
- Todzia! "Yes," I replied.
- I just watched the lady in Kamil Kurant's Life, please come to me. After a short conversation, he promised to come to my graduation performance. I was happy that he was interested. I wanted to know as much as possible about the Contemporary Theater, so in the evening I went to the performance Midsummer Night's Dream. During the break I came across Maciej Englert again; he asked me to come to his office the next day. "
Soon Beata Poźniak was replacing Midsummer Night's Dream, Pastorałki. However, the real theatrical debut in Warsaw was the role of Mary in Alan Ayckbourn's play Jak się kochają (How to Love Yourself), directed by Maciej Englert. Beata played one of the main roles alongside such celebrities as: Wołłąko, Kucówna, Kowalewski, Lipińska.
Jacek Sieradzki wrote about the unprecedented interest in this art in May 1984:
“… What is happening in Mokotowska on the day of the presale (tickets) for the next series How to Love, Polish scenes have not seen for a long time (although, for example, the furniture industry has it every day). All night standing, queuing committees, checking social lists. The last quotation of the free market ticket price: PLN 700-800. People from the so-called they fight for passes and then stand for almost two hours against the walls ... ", and then about Beata Poźniak's debut:
“… The dazzling actress from Gdańsk, previously unknown in Warsaw, makes a unique bob of herself: on stiffly spaced legs, with a grotesquely dangling purse, with a thoughtless face of a funny doll, topped with a monstrous bun. Again: excellently worked out etudes - drinking a tonic, the way of sitting on the couch, a sudden burst of initiative in act III. And in all of this, strict rigors: not to exceed the limits of a good joke ... ”.
Another critic - Lucjan Kydryński - wrote in "Przekrój" again:
"... I have not known so far - Beata Poźniak, who creates a small masterpiece of comedy in the role of not very clever, boisterous Mary ...".
Beata appears not only in the theater, but also in films made for both television and cinemas. She played the role of a nurse in the film I died to live dir. Stanisław Jędryka, wrapped in a loud escape from Stanisław Miedzy-Tomaszewski's Pawiak. In another movie, Lucky Shore, directed by Andrzej Konic, played a high school graduate who fell in love with the captain of a grand shipping (this role was played by Jerzy Bińczycki). She was the most famous for her role as Todzi in Kamil Kurant's Life and her participation in the television program "Rain" directed by Barbara Borys-Damięcka, which was repeated several times at the request of viewers.
Many illustrated magazines, including "Film", "Kino" and "Stolica" several times, published her photos on the covers and devoted a lot of space.
Although Beata Poźniak came to New York only a few months ago, she has already starred with Jacqueline Smith in the movie Rage of Angels. She earns her living as a model and also tries to participate in films.
She must have gotten rid of her youthful complexes because of beauty (red hair, green eyes) when painters B. Baylin and J.H. Sanden, who had his studio at Carnegie Hall, asked her to pose for a portrait. They stated that she has a classic face. Beata commented on this assessment as follows: "After all, I never expected that I would be an inspiration for artists ..."
He says very sparingly about his plans for the future: "I would like to get to know something new again. Soon I am going to California to discuss the next proposals, but I prefer not to talk about them, so as not to get confused ...".
