„…Liczy się tylko kolejne białe płótno…” – Kiejstut Bereźnicki.
Kiejstut Bereźnicki (ur. 21 grudnia 1935 w Poznaniu) – artysta malarz, rysownik, prof. ASP w Gdańsku.
„…Mój ojciec pochodził z Litwy z okolic Kowna, a mama ze Lwowa – wspomina Bereźnicki – ojciec przeniósł się do Polski w latach 20. i we Lwowie poznał matkę. W 1935 roku przeprowadził się do Gdyni, w której i ja spędziłem kawałek życia. Na czas okupacji przenieśliśmy się jednak do małego miasteczka – Kocka, w którym mieszkał mój stryj. Po wojnie znów trafiliśmy do Gdyni, a do Sopotu przeprowadziłem się w latach 70. ubiegłego wieku…”.
Bereźnicki studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, dyplom uzyskał w 1958 roku w pracowni profesora Stanisława Teisseyre’a. „…Trafiłem na doskonałych profesorów. Profesorem moim był Stanisław Teisseyre i w roku 1960 zostałem jego asystentem, a kilka lat później asystentem prof. Jacka Żuławskiego – wspomina Bereźnicki. Moja pierwsza żona Małgorzata ukończyła rzeźbę, a druga żona Natalia – malarstwo. Uprawiają je również moje dwie córki, Anna i Olga. Mąż Anny, Kazimierz Kalkowski, jest zresztą również wybitnym artystą. Mój syn, Jakub, skończył malarstwo i grafikę. Malarstwo skończyła też moja bratanica, Maria. Niedawno moja wnuczka, Iga, uzyskała dyplom z rzeźby. Wnuczka Julka aktywnie uczestniczy w zajęciach w kółku plastycznym…”.
W PWSSP w Gdańsku (od 1966 roku nazwa uczelni: Akademia Sztuk Pięknych) pracuje od 1960 roku, gdzie od 1982 roku prowadzi pracownię dyplomową na Wydziale Malarstwa. Prorektor uczelni w latach 1981-1984. W 1984 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1994 roku tytuł profesora zwyczajnego.
Uczestniczy w wystawach od 1959, osiągając liczne sukcesy, jak: I nagroda na Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Sopot 1965, złoty medal na VI Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa 1968, nagroda na III Międzynarodowym Triennale Malarstwa Realistycznego, Sofia 1979. Uczestniczył ponadto m. in. w III Biennale Młodych, Paryż 1963 i VIII Biennale w Sao Paulo 1965,
Nagrody i wyróżnienia m.in.: Nagroda im. Piotra Potworowskiego (1962), Order Stańczyka (1968), Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1985, 1991), Sopocka Muza, Nagroda Prezydenta Miasta Sopotu (1993), Złoty Medal-Monachium (1993), Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2008, 2015).
Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1969), Zasłużony dla Ziemi Gdańskiej (1972), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008), Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).
Prace Bereźnickiego znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie, Narodowej Galerii Sztuki "Zachęta" w Warszawie, Muzeum Okręgowym w Toruniu, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Städtische Kunstgalerie w Bochum, Muzej na Sovremena Umetnost w Skopje, muzeach w Bordeaux, Sofii oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (Brazylia, Francja, Niemcy, Szwajcaria, Szwecja).
Muszę powiedzieć, że zrobiła na mnie wrażenie pracownia Kiejstuta Bereźnickiego i on sam, który idealnie do niej pasuje, kiedy odwiedziłem go w Sopocie 2 grudnia 2008 r. Gdziekolwiek by stanął lub usiadł, idealnie wpisuje się w krajobraz, jeśli tak można powiedzieć. W takim krajobrazie, rozmawiając o sztuce, robienie zdjęć, to czysta przyjemność. Tak sobie właśnie wyobrażałem przedwojenne pracownie malarzy Ecole de Paris. Miałem możność poznać jednego z nich Zygmunta Menkesa, który już mieszkał na początku lat osiemdziesiątych w Nowym Jorku, ale pracownie stworzył sobie taką jak w Paryżu. Oglądałem jego historyczne zdjęcia z Paryża, gdy robiłem album o Menkesie. To jest największą zaletą zdjęć w naturalnych wnętrzach, które do portretu dodają, więcej elementów z których można więcej i więcej dowiedzieć się o osobie portretowanej. Często dopiero na zdjęciach widzę elementy, które w czasie fotografowania przegapiłem. Podoba mi się filozofia Ryszarda Kapuścińskiego, że na zdjęcia trzeba się wpatrywać i wpatrywać. Nie bez przyczyny jest określenie, że jedno zdjęcie, to więcej niż tysiąc słów.
Pisarz Paweł Huelle powiedział: „…Patrząc na obrazy Bereźnickiego widzę w nich zaproszenie do medytacji. Ich rytm, ich wewnętrzna cisza, wreszcie nieustanne pogłębianie kilku zaledwie, ale niesłychanie ważnych motywów egzystencji, są jak powrót do źródeł…”.
PORTRAIT with HISTORY Kiejstut Bereźnicki
"... Only another white canvas counts ..." - Kiejstut Bereźnicki.
Kiejstut Bereźnicki (born December 21, 1935 in Poznań) - painter, illustrator, prof. Academy of Fine Arts in Gdańsk.
"... My father came from Lithuania near Kaunas, and my mother came from Lviv," recalls Bereźnicki, "my father moved to Poland in the 1920s and met his mother in Lviv." In 1935 he moved to Gdynia, where I spent a piece of my life. During the occupation, however, we moved to a small town - Kock, where my uncle lived. After the war, we returned to Gdynia, and moved to Sopot in the 1970s ... ".
Bereźnicki studied at the Faculty of Painting at the State College of Fine Arts in Gdańsk, he obtained his diploma in 1958 in the studio of Professor Stanisław Teisseyre. "... I came across excellent professors. Stanisław Teisseyre was my professor and in 1960 I became his assistant, and a few years later I was an assistant to prof. Jacek Żuławski - recalls Bereźnicki. My first wife Małgorzata finished sculpture, and the second wife Natalia - painting. My two daughters, Anna and Olga, also grow them. Anna's husband, Kazimierz Kalkowski, is also an outstanding artist. My son, Jakub, finished painting and graphics. My niece, Maria, also finished painting. Recently, my granddaughter, Iga, obtained a diploma in sculpture. Julka's granddaughter actively participates in art classes ... ".
He has been working at the PWSSP in Gdańsk (since 1966, the name of the university:
Academy of Fine Arts) since 1960, where since 1982 he has been running a diploma workshop at the Faculty of Painting. Vice-rector of the university in 1981-1984. In 1984 he received the title of associate professor and in 1994 the title of full professor.
He has participated in exhibitions since 1959, achieving numerous successes, such as: 1st prize at the National Exhibition of Young Painting, Sopot 1965, gold medal at the 6th Fine Arts Festival, Warsaw 1968, award at the 3rd International Realistic Painting Triennial, Sofia 1979. He also participated, among others . at the III Youth Biennale, Paris 1963 and the VIII Biennale in Sao Paulo 1965,
Awards and distinctions, among others: Piotr Potworowski (1962), Order of Stańczyk (1968), Award of the Minister of Culture and Art of the 1st degree (1985, 1991), Sopot Muse, Award of the Mayor of Sopot (1993), Gold Medal-Munich (1993), Winner of the Award of the Mayor of Gdańsk in Field of Culture (2008, 2015).
Decorations including: Gold Cross of Merit (1969), Merit for the Land of Gdańsk (1972), Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta (1985), Silver Medal for Merit to Culture Gloria Artis (2008), Gold Medal for Merit to Culture Gloria Artis (2015).
Bereźnicki's works are in the collections of, among others, the National Museum in Warsaw, Poznań, Gdańsk, Wrocław, Kraków, the National Art Gallery "Zachęta" in Warsaw, the District Museum in Toruń, the State Art Gallery in Sopot, the Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Städtische Kunstgalerie in Bochum, Muzej on Sovremena Umetnost in Skopje, museums in Bordeaux, Sofia and private collections in the country and abroad (Brazil, France, Germany, Switzerland, Sweden).
I must say that I was impressed by the studio of Kiejstut Bereźnicki and himself, who fits her perfectly when I visited him in Sopot on December 2, 2008. Wherever he stands or sits down, he fits perfectly into the landscape, if that can be said. In such a landscape, talking about art, taking pictures is pure pleasure. This is how I imagined the pre-war workshops of Ecole de Paris painters. I had the opportunity to meet one of them, Zygmunt Menkes, who already lived in New York in the early eighties, but created a studio like himself in Paris. I watched his historical photos from Paris when I was making an album about Menkes. This is the biggest advantage of photos in natural interiors, which add to the portrait, more elements from which you can learn more and more about the person portrayed. Often, it is only in the pictures that I see elements that I missed while shooting. I like the philosophy of Ryszard Kapuściński that one has to look at and take pictures. There is a reason why one photo is more than a thousand words.
The writer Paweł Huelle said: "... Looking at Bereźnicki's paintings, I see an invitation to meditation in them. Their rhythm, their internal silence, and finally the constant deepening of a few, but extremely important motives of existence, are like a return to the sources ... ".
ความคิดเห็น