„…Wszystkie fotografie mówią: „Memento mori". Robiąc zdjęcie stykamy się ze śmiertelnością, kruchością, przemijalnością ludzi i rzeczy. Właśnie dlatego, że wybieramy jakąś chwilę, wykrawamy ją i zamrażamy, wszystkie zdjęcia stanowią świadectwo nieubłaganego przemijania…” – Susan Sontag „O fotografii”.
Susan Sontag, z domu Susan Rosenblatt, (ur. 16 stycznia 1933 r., w Nowym Jorku – zm. 28 grudnia 2004 r., w Nowym Jorku, została pochowana w Paryżu na Cimetière du Montparnasse) pisarka, filmowiec, filozof, nauczyciel i działacz polityczny.
Najbardziej znana ze swoich esejów na temat współczesnej kultury. Jest autorką wielu książek przetłumaczonych na 30 języków na całym świecie, była orientacji biseksualnej, m.in. partnerką Annie Leibovitz, jednej z najbardziej znanych fotografów.
Sontag, miała pochodzenie zarówno Żydów litewskich jak i polskich. Po urodzeniu przyjęła nazwisko ojczyma, wychowywała się w Tucson w stanie Arizona i Los Angeles. Uczęszczała na University of California w Berkeley, a następnie przeniosła się na University of Chicago, który ukończyła w 1951 roku. Studiowała literaturę angielską i filozofię na prestiżowym Uniwersytecie Harvarda. Wykładała filozofię na kilku uniwersytetach zanim opublikowała swoją pierwszą powieść „The Benefactor” (1963).
We wczesnych latach sześćdziesiątych napisała także szereg esejów i recenzji, z których większość została opublikowana w takich czasopismach jak The New York Review of Books, Commentary i Partisan Review. Niektóre z tych krótkich utworów zostały zebrane w Against Interpretation i Other Essays (1966). Po jej drugiej powieści, „Death Kit” (1967), ukazała się kolejna kolekcja esejów, „Styles of Radical Will” (1969). Niezwykle wysoko cenię jaj książkę, zbiór esejów “On Photography” (1977), “Illness as Metaphor” (1978), “Under the Sign of Saturn” (1980) oraz “AIDS and Its Metaphors” (1989). Napisała także powieści historyczne „The Volcano Lover: A Romance” (1992) i „In America” (2000).
Eseje Sontaga charakteryzują się poważnym filozoficznym podejściem, dzięki jej filozoficznym studiom na Harvardzie.
W wieku 17 lat Sontag poślubił pisarza Philipa Rieffa, który był socjologiem na Uniwersytecie w Chicago, ich małżeństwo trwało osiem lat. Para miała syna, Davida Rieffa, który był później redaktorem w „Farrar, Straus & Giroux”, a także pisarzem.
W 1959 r. Przeprowadziła się do Nowego Jorku, by mieszkać z Fornés przez następne siedem lat, odzyskując opiekę nad synem i ucząc na uniwersytetach, a jej reputacja literacka rosła.
W wieku 30 lat opublikowała eksperymentalną powieść zatytułowaną „The Benefactor” (1963), a następnie cztery lata później „Death Kit” (1967). Mimo stosunkowo niewielkiego dorobku Sontag uważała się głównie za pisarkę. W wieku 67 lat Sontag opublikowała swoją ostatnią powieść „In America” (2000).
Napisała i wyreżyserowała cztery filmy, a także kilka sztuk.
Dzięki esejom Sontag zyskała sławę i rozgłos. W 1977 roku Sontag opublikował serię esejów o fotografii „On Photography”. Sontag pisze, że wygoda współczesnej fotografii spowodowała nadmiar materiałów wizualnych i „prawie wszystko zostało sfotografowane”. „Ucząc nas nowego kodu wizualnego, fotografie zmieniają i poszerzają nasze wyobrażenie o tym, na co warto patrzeć i co mamy prawo obserwować”.
Ta książka bardzo mnie zainteresowałem i zainteresowała mnie jej autorka – Susan Sontag, której zrobiłem po raz pierwszy zdjęcia w czerwcu 1985 r. w Nowym Jorku. Jest ona również po polsku, przetłomaczył ją znakomicie na polski mój znajomy prof. Sławomir Magala z RSM Erasmus University w Rotterdamie. Nawet jak się bardzo dobrze język, to najlepiej czytać w rodzimym języku.
Muszę powiedzieć, że w czasie naszego pierwszego spotkania, zrobiłem najlepsze portrety Sontag. Zdawało sobie bardzo precyzyjnie sprawę, kiedy ją fotografowałem, do pewnego stopnia pozowała, zawieszała wzrok, zamyślała się…Ja w każdym razie jestem bardzo zadowolony z portretów wówczas jej zrobionych. Później spotykałem Sontag w Nowym Jorku przy różnych okazjach: w PEN Clubie w Nowym Jorku, kiedy Nobla otrzymał Joseph Brodski, w czasie spotkań z Jerzym Kosińskim, z którym przez lata się przyjaźniłem, spotkaliśmy się na pogrzebie Brodskiego 1 lutego 1996 w Nowym Jorku, gdzie pojawili się przyjaciele Broskiego z całego świata: Baryshnikov z polskich pisarzy i poetów był Czesław Miłosz i Adam Zagajewski.
Pamiętam jak 1989 r., kiedy Sontag była prezesem PEN American Center, przywódca Iranu Ayatollah Chomeini wydał wyrok śmierci na pisarza Salmana Rushdiego, za bluźnierstwo po publikacji jego powieści „The Satanic Verses”, bezkompromisowe poparcie Sontag dla Rushdiego, było kluczowe w zmobilizowaniu amerykańskich pisarzy do jego obrony.
Susan Sontag była wielokrotnie nagradzana i wyróżnienia, że wspomnę z długiej listy:
—National Circle Critics Circle Award za „O fotografii” (1978)
—MacArthur Fellowship (1990)
—Commandeur des Arts et des Lettres, Francja (1999)
—National Book Award dla “In America” (2000)
—Friedenspreis des Deutschen Buchhandels podczas targów książki we Frankfurcie (2003)
—Nagroda Księcia Asturii za literaturę (2003)
—W dniu 13 stycznia 2010 r. Sarajewo zamieściło nazwę Plac Teatralny na Plac Teatralny Susan Sontag.
W 2014 r. powstał film dokumentalny o Sontag, w reżyserii Nancy Kates, zatytułowany „Odnośnie Susan Sontag”, który otrzymał specjalne wyróżnienie jury za najlepszy film dokumentalny na festiwalu filmowym Tribeca w Nowym Jorku.
„…Najtrudniejszą rzeczą w fotografii jest portret. Musisz wejść z aparatem między skórę a koszulę fotografowanej osoby…” – Henri Cartier-Bresson.
PORTRAIT with HISTORY Susan Sontag (1933-2004)
“…All photographs are memento mori. To take a photograph is to participate in another person’s (or thing’s) mortality, vulnerability, mutability. Precisely by slicing out this moment and freezing it, all photographs testify to time’s relentless melt….” – Susan Sontag “On Photography”.
Susan Sontag, nee Susan Rosenblatt, (born on January 16, 1933, in New York - died on December 28, 2004, in New York, was buried in Paris at Cimetière du Montparnasse) writer, filmmaker, philosopher, teacher and political activist.
Best known for her essays on contemporary culture. She is the author of many books translated into 30 languages around the world, she was bisexual orientation, incl. partner of Anna Leibovitz, one of the most famous photographers.
Sontag, had the origin of both Lithuanian and Polish Jews. After birth, she took her stepfather's surname, raised in Tucson, Arizona and Los Angeles. She attended the University of California at Berkeley and then moved to the University of Chicago, which she graduated in 1951. She studied English literature and philosophy at the prestigious Harvard University. She taught philosophy at several universities before publishing her first novel The Benefactor (1963).
In the early 1960s, she also wrote a number of essays and reviews, most of which were published in magazines such as The New York Review of Books, Commentary and Partisan Review. Some of these short songs were collected in Against Interpretation and Other Essays (1966). After her second novel, Death Kit (1967), another essay collection appeared, Styles of Radical Will (1969). I highly value the book, the essay collection "On Photography" (1977), "Illness as Metaphor" (1978), "Under the Sign of Saturn" (1980) and "AIDS and Its Metaphors" (1989). She also wrote the historical novels "The Volcano Lover: A Romance" (1992) and "In America" (2000).
Sontag's essays have a serious philosophical approach, thanks to her philosophical studies at Harvard. At 17, Sontag married the writer Philip Rieff, who was a sociologist at the University of Chicago, their marriage lasted eight years. The couple had a son, David Rieff, who was later an editor in Farrar, Straus & Giroux as well as a writer. In 1959, she moved to New York to live with Fornés for the next seven years, regaining her son's care and teaching at universities, and her literary reputation grew. At the age of 30, she published an experimental novel entitled "The Benefactor" (1963), followed four years later by "Death Kit" (1967). Despite relatively small achievements, Sontag considered herself mainly a writer. At age 67, Sontag published her latest novel In America (2000). She wrote and directed four films, as well as several plays. Thanks to essays, Sontag gained fame and publicity. In 1977, Sontag published a series of essays on photography "On Photography". Sontag writes that the convenience of modern photography has caused an excess of visual material and "almost everything has been photographed." "By teaching us a new visual code, photographs change and broaden our idea of what to look at and what we have the right to observe." This book interested me very much and I was interested in its author - Susan Sontag, whom I took photos for the first time in June 1985 in New York. She is also in Polish, translated by my friend prof. Sławomir Magala from RSM Erasmus University in Rotterdam. Even if you speak the language very well, it's best to read in your native language.
I must say that during our first meeting, I did the best Sontag portraits. She knew very precisely when I was photographing her, she posed to some extent, she hung her eyes, she thought about ... Anyway, I am very happy with the portraits taken of her then. Later, I met Sontag in New York on various occasions: at the PEN Club in New York, when Joseph Brodski received the Nobel, during meetings with Jerzy Kosiński, with whom I had been friends for years, we met at Brodski's funeral on February 1, 1996 in New York, where Broski's friends from all over the world appeared: Baryshnikov from Polish writers and poets was Czesław Miłosz and Adam Zagajewski.
I remember when 1989, when Sontag was the president of the PEN American Center, Iranian leader Ayatollah Khomeini passed a death sentence on writer Salman Rushdi, for blasphemy after the publication of his novel "The Satanic Verses", Sontag's uncompromising support for Rushdi, was key to mobilizing American writers to defend him.
Susan Sontag has been awarded many times and distinctions that I will mention from a long list:
—National Circle Critics Circle Award for "On Photography" (1978)
—MacArthur Fellowship (1990)
—Commandeur des Arts et des Lettres, France (1999)
—National Book Award for "In America" (2000)
—Friedenspreis des Deutschen Buchhandels at the Frankfurt Book Fair (2003)
—The Prince of Asturias Award for Literature (2003)
—On January 13, 2010, Sarajevo posted the name Theater Square on Susan Sontag Theater Square.
In 2014, a documentary about Sontag was made, directed by Nancy Kates, entitled 'Regarding Susan Sontag', which received a special jury award for the best documentary at the Tribeca Film Festival in New York. "... The most difficult thing in photography is portrait. You need to get with the camera between the skin and shirt of the photographed person ... "- Henri Cartier-Bresson.
