„…Co ciekawe, męża Justyny Sieńczyłło – Emiliana Kamińskiego poznałem w Nowym Jorku w marcu 1982 r., kiedy przyjechał na występy i wówczas zrobiłem mu pierwsze portrety.
Wracając do Justyny, muszę powiedzieć, że nie wyobrażałem sobie, aby zrobić jej portrety, gdzie indziej, niż w Teatrze Kamienica, z którym związana jest od lat. Najpierw zobaczyłem ją w jednej ze sztuk, gdzie zrobiła na mnie duże wrażenie, grała fenomenalnie Wierę Gran, która była artystką światowego formatu z niezwykłym głosem, występująca w najsłynniejszych salach koncertowych na świecie. Na którą padło oskarżenie o kolaborację z Gestapo. Ten spektakl, grany na Scenie Emiliana, przenosi nas do nowojorskiej Carnegie Hall, gdzie wielokrotnie bywałem, koncertowych salach w Paryżu, Tel Awiwie, jak i do kawiarni warszawskiego getta Cafe Sztuka, gdzie niegdyś koncertowała Wiera Gran. Za tę rolę Justyna Sieńczyłło została nominowana do Feliksów Warszawskich w kategorii „Najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca”, a sztuka została wyróżniona w prestiżowym rankingu "Najlepsza, najlepszy, najlepsi" miesięcznika "Teatr".
Po tej sztuce umówiłem się 27 kwietnia 2024 r. na sesję zdjęciową w Teatrze Kamienica, przed jej występem na scenie, aby nic nas nie krępowało. Muszę powiedzieć, że gdziekolwiek stanęła, była elementem całości…” – Czesław Czapliński
Justyna Sieńczyłło (ur. 28 listopada 1969 w Białymstoku) – aktorka teatralna i telewizyjna.
Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Białymstoku. Karierę estradową rozpoczęła w 1983 r. od zdobycia Srebrnego Samowara na festiwalu piosenki radzieckiej w Zielonej Górze za "Balladę o żołnierskich butach" Bułata Okudżawy.
W 1992 została absolwentką warszawskiej PWST i aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie. Zagrała w nim wiele ról, z których najważniejsze to: Hermia w Śnie nocy letniej (1991); Chris w Tańcach w Ballybeg (1993), za którą otrzymała nagrodę dla młodej aktorki na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu w 1994; Swoja w Na szkle malowane (1993); Goplana w Balladynie (1994); Aniela w Ślubach panieńskich (1995), nagrodzona na 20. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych; Maria w Romansie; Tutli-Putli w Pannie Tutli-Putli (1997); Anna Page w Wesołych kumoszkach z Windsoru (2000); Liza Drozdow w Biesach (2002); Ruth w Panieńskim raju (2005).
Jej talent wokalny został doceniony przez realizatorów musicali w warszawskich teatrach muzycznych Syrena i Roma. Zagrała tam w Piotrusiu Panu, Crazy for you i w Pięknej Lucyndzie. Również w Teatrze Telewizji zagrała w kilku spektaklach muzycznych, w tym: Słomkowy kapelusz, Kram z piosenkami, Boso, ale w ostrogach.
Jest jedną z bohaterek książki Marzanny Graff-Oszczepalińskiej Optymistki.
Występuje też w filmach, serialach telewizyjnych (między innymi w Klanie) i w programach dla dzieci, np. „Bajeczki Jedyneczki”.
Wspólnie z mężem Emilianem Kamińskim założyła i prowadzi w Warszawie Teatr Kamienica, w którym również występuje. Grała m.in. w Wierze Gran i Tango Notturno(obydwa spektakle w reżyserii Barbary Sass).
„…Zdarza się często, że Emilian śpi w teatrze, tam spotykamy się na co dzień. To jest nasz drugi dom. Ale inaczej się nie da. Oczywiście jako matka mam wielkie wyrzuty sumienia, że ostatni rok, a może dwa upływały kosztem dzieci. Na pocieszenie powtarzam sobie, że nie ilość czasu poświęconego dzieciom, a jego jakość ma znaczenie. Zresztą, oni samoistnie żyją teatrem. Cyprian często buduje z klocków teatr i scenę, a podczas premiery bajki Trzy świnki i wilk włożył garniturek, bo koniecznie chciał witać gości. Był naprawdę szczęśliwy!...” — Justyna Sieńczyłło.
Wdowa po aktorze Emilianie Kamińskim (1952–2022). Zamieszkała w Józefowie. Ma dwóch synów: Kajetana i Cypriana.
„…Teatr to było marzenie Emiliana, ale automatycznie stało się moim, inaczej nie byłoby szansy na jego realizację. Przecież ten projekt wkraczał w nasze małżeństwo i nasze życie. Początkowo było to tak utopijne zamierzenie, że wszyscy stukali się w głowę. Powiedziałam: fantastycznie, ale postawiłam warunek, że nie może się to odbyć kosztem dzieci…” – Justyna Sieńczyłło.
Filmografia m.in.: 1991: Zwichnięcie – call girl; 1992: Kuchnia polska – studentka ASP (odc. 4); 1992: 1968. Szczęśliwego Nowego Roku – malarka; 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – dziewczyna w pubie (odc. 8); 1998–2001, 2005, 2007–2011, od 2013: Klan – Bogna Różycka-Jakubowska; 2000: Noc świętego Mikołaja – wychowawczyni; 2001: Boże skrawki – kobieta na rowerze; 2003: Kasia i Tomek – farmaceutka (seria II, odc. 19); 2004: Na dobre i na złe – Justyna Wójcik, żona Dariusza (odc. 199 i 201); 2005–2006: Pensjonat pod Różą – Renata Kosińska; 2006: Szatan z siódmej klasy – Cisowska, matka Adama; 2006: Kochaj mnie, kochaj! – Grażyna, siostra Anny; 2006: Ale się kręci – Grażyna Mrugałowa, żona wicepremiera (odc. 7); 2008: Na kocią łapę – Aśka, przyjaciółka Marty; 2013: Sierpniowe niebo. 63 dni chwały – Tola; 2013: Ojciec Mateusz– Alina (odc. 132).
Dubbing m.in. 1998: Batman i Superman – Mercy Graves; 2007: Złoty kompas.
Po śmierci Emiliana teatrem nadal zajmuje się jego żona Justyna i ich najstarszy syn Kajetan, który przejął pałeczkę po ojcu, jak chciał sam Emilian Kamiński. Po śmierci aktora teatr nie odwołał zaplanowanych spektakli, a w specjalnym oświadczeniu Justyna Sieńczyłło i siostra Emiliana Kamińskiego — Dorota Kamińska napisały, że Emilian by im tego nie wybaczył.
"…Jeszcze nie wypłakałam straty Emiliana. Jeszcze nie pozwoliłam sobie na słabość. Ale gdybym ja się rozwaliła, to wszystko by się rozpadło. Nie mogłam zrobić tego pracownikom teatru…" – Justyna Sieńczyłło.
PORTRAIT with HISTORY Justyna Sieńczyłło
“…Interestingly, I met Justyna Sieńczyłło's husband, Emilian Kamiński, in New York in March 1982, when he came to perform, and then I took his first portraits.
Coming back to Justyna, I must say that I couldn't imagine taking her portraits anywhere else than at the Kamienica Theater, with which she has been associated for years. First, I saw her in one of the plays, where she made a great impression on me, she played phenomenally Wiera Gran, who was a world-class artist with an extraordinary voice, performing in the most famous concert halls in the world. She was accused of collaborating with the Gestapo. This performance, performed on the Emiliana Stage, takes us to New York's Carnegie Hall, where I have visited many times, concert halls in Paris and Tel Aviv, as well as to the Cafe Sztuka in the Warsaw Ghetto, where Wiera Gran once gave concerts. For this role, Justyna Sieńczyłło was nominated for the Warsaw Feliks in the "Best leading female role" category, and the play was distinguished in the prestigious "Best, best, best" ranking of the monthly "Teatr".
After this play, I arranged a photo session at the Kamienica Theater on April 27, 2024, before her performance on stage, so that nothing would embarrass us. I must say that wherever she stood, she was an element of the whole..." - Czesław Czapliński.
Justyna Sieńczyłło (born November 28, 1969 in Białystok) – theater and television actress.
She graduated from Secondary School No. 3 in Białystok. She began her stage career in 1983 by winning the Silver Samovar at the Soviet Song Festival in Zielona Góra for "Ballad o soldier's shoes" by Bulat Okudzhava.
In 1992, she became a graduate of the Warsaw State Theater School and an actress of the Powszechny Theater in Warsaw. She played many roles in it, the most important of which are: Hermia in A Midsummer Night's Dream (1991); Chris in Dances in Ballybeg (1993), for which she received the award for a young actress at the Acting Art Festival in Kalisz in 1994; Yours in Painted Glass (1993); Goplan in Balladyna (1994); Aniela in Maiden Vows (1995), awarded at the 20th Opole Theater Confrontations; Maria in Romance; Tutli-Putli in Miss Tutli-Putli (1997); Anna Page in The Merry Wives of Windsor (2000); Liza Drozdow in The Devils (2002); Ruth in Lady's Paradise (2005).
Her vocal talent was appreciated by producers of musicals at the Syrena and Roma musical theaters in Warsaw. She played there in Peter Pan, Crazy for you and Beautiful Lucinda. Also at the Television Theater she played in several musical performances, including: Straw Hat, The Song Shop, Barefoot, but with Spurs.
She is one of the heroines of Marzanna Graff-Oszczealińska's book Optimist.
He also appears in films, TV series (including Klan) and in children's programs, e.g. "Bajeczki Jednoczki".
Together with her husband Emilian Kamiński, she founded and runs the Kamienica Theater in Warsaw, where she also performs. She played, among others, in Faith Gran and Tango Notturno (both performances directed by Barbara Sass).
“…It often happens that Emilian sleeps in the theater, where we meet every day. This is our second home. But there is no other way. Of course, as a mother, I feel very guilty that the last year, or maybe two, has been spent at the expense of my children. As a consolation, I tell myself that it is not the amount of time devoted to children, but its quality that matters. Besides, they live theater on their own. Cyprian often builds theaters and stages out of blocks, and during the premiere of the fairy tale The Three Little Pigs and the Wolf, he put on a suit because he wanted to greet guests. He was really happy!..." - Justyna Sieńczyłło.
Widow of actor Emilian Kamiński (1952–2022). She lived in Józefów. He has two sons: Kajetan and Cyprian.
“…The theater was Emilian's dream, but it automatically became mine, otherwise there would be no chance of realizing it. After all, this project was entering our marriage and our lives. Initially, it was such a utopian idea that everyone was shaking their heads. I said: fantastic, but I set a condition that it cannot be done at the expense of the children..."- Justyna Sieńńczyło.
Filmography including: 1991: Dislocation – call girl; 1992: Polish cuisine – student of the Academy of Fine Arts (episode 4); 1992: 1968. Happy New Year – painter; 1993: Forty-Year-Old. 20 years later – girl in the pub (episode 8); 1998–2001, 2005, 2007–2011, from 2013: Klan – Bogna Różycka-Jakubowska; 2000: Saint Nicholas Night - educator; 2001: God's scraps - woman on a bicycle; 2003: Kasia and Tomek – pharmacist (series II, episode 19); 2004: For better and for worse - Justyna Wójcik, Dariusz's wife (episodes 199 and 201); 2005–2006: Pensjonat pod Różą – Renata Kosińska; 2006: Satan from the seventh grade - Cisowska, Adam's mother; 2006: Love Me, Love Me! – Grażyna, Anna's sister; 2006: What's going on - Grażyna Mrugałowa, wife of the Deputy Prime Minister (episode 7); 2008: On the cat's paw - Aśka, Marta's friend; 2013: August Sky. 63 days of glory – Tola; 2013: Father Mateusz – Alina (episode 132).
Dubbing, among others 1998: Batman and Superman – Mercy Graves; 2007: The Golden Compass.
After Emilian's death, the theater is still run by his wife Justyna and their eldest son Kajetan, who took over from his father, as Emilian Kamiński himself wanted. After the actor's death, the theater did not cancel the planned performances, and in a special statement, Justyna Sieńńczyło and Emilian Kamiński's sister Dorota Kamińska wrote that Emilian would not forgive them.
"...I haven't cried over the loss of Emilian yet. I haven't allowed myself to be weak yet. But if I collapsed, everything would fall apart. I couldn't do that to the theater employees..."- Justyna Sieńczyłło.