Merrill Ashley urodziła się 2 grudnia 1950 roku w Saint Paul w stanie Minnesota i wychowała w Rutland w stanie Vermont. Zaczęła balet w wieku siedmiu lat. W 1964 roku, w wieku trzynastu lat, wstąpiła na pełny etat do School of American Ballet w ramach stypendium.
Dołączyła do New York City Ballet w 1967 roku, debiutując jako tancerka korpusowa w Śnie nocy letniej. Ponieważ była inna tancerka o imieniu Linda Merrill, występowała pod pseudonimem Merrill Ashley. Awansowała na solistkę w 1974 r., a główną tancerkę w 1977 r. Ashley była znana ze swojej szybkości. Była jedną z ostatnich tancerek, które współpracowały z George'em Balanchine'em i stworzyła dla niego dwie główne role w Ballo della Regina i Ballade. Balanchine wskrzesił dla niej także Cztery temperamenty i Taniec kwadratowy. Ashley stworzyła także role w Requiem Canticles Robbinsa, Brahms/Handel Robbinsa i Tharpa oraz Fearful Symmetries Martinsa. Inne balety Balanchine’a, z których była znana, to Concerto Barocco, Wariacje Donizettiego, Symfonia Gounoda i Chaconne.
Poza New York City Ballet Ashley koncertowała z trupą Jacques’a d'Amboise po Stanach Zjednoczonych oraz z własną grupą Merrill Ashley and Dancers na Hawajach. Wykonywała także Paquitę i Śpiącą królewnę z zespołem Sadler's Wells Royal Ballet (obecnie Birmingham Royal Ballet). Jej książka „Dancing with Balanchine” została opublikowana w 1984 roku.
„…Pamiętam, kiedy podczas próby w teatrze w Nowym Jorku w lutym 1986 r. fotografowałem Lindę Merrill, miała książkę „Dancing with Balanchine” (1984). Oprócz klasycznych portretów, poprosiłem ją o ustawienie nóg do zdjęcia, wspominając moje zdjęcia Barysznikowa czy Niedziałkowskiego…co muszę powiedzieć bardzo ją zaskoczyło….” – Czesław Czapliński.
Ashley odeszła z New York City Ballet w 1997 roku, na krótko przed ukończeniem 47 lat, po 30 latach tańca. Była wówczas najdłużej pracującą tancerką w New York City Ballet. Pozostała w firmie jako asystentka nauczyciela do 2008 roku, następnie została niezależną trenerką baletów Balanchine w innych firmach. Dokument The Dance Goodbye śledzi jej losy dziesięć lat po przejściu na emeryturę, w związku z kontuzjami odniesionymi podczas kariery tanecznej.
PORTRAIT with HISTORY Merrill Ashley
Merrill Ashley was born on December 2, 1950, in Saint Paul, Minnesota, and raised in Rutland, Vermont. She started ballet at age seven. In 1964, at thirteen, she entered the School of American Ballet full-time with a scholarship.
She joined the New York City Ballet in 1967, making her debut as a corps dancer in A Midsummer Night's Dream. As there was another dancer named Linda Merrill, she performed under the stage name Merrill Ashley. She was promoted to soloist in 1974 and principal dancer in 1977. Ashley was known for her speed. She was one of the last dancers to have worked with George Balanchine, and created two lead roles for him, in Ballo della Regina and Ballade. Balanchine also revived The Four Temperaments and Square Dance for her. Ashley also originated roles in Robbins' Requiem Canticles, Robbins' and Tharp's Brahms/Handel and Martins' Fearful Symmetries. Other Balanchine ballets she was known for include Concerto Barocco, Donizetti Variations, Gounod Symphony and Chaconne.
Outside of the New York City Ballet, Ashley toured with Jacques d'Amboise's troupe around the US and with her own group, Merrill Ashley and Dancers, in Hawaii. She also performed Paquita and The Sleeping Beauty with the Sadler's Wells Royal Ballet (now the Birmingham Royal Ballet). Her book, Dancing with Balanchine, was published in 1984.
“…I remember when I photographed Linda Merrill during a theater rehearsal in New York in February 1986, she had a book called “Dancing with Balanchine” (1984). In addition to the classic portraits, I asked her to position her legs for the photo, recalling my photos of Barysznikov and Niedziałkowski... which, I must say, surprised her very much....” – Czesław Czapliński.
Ashley retired from the New York City Ballet in 1997, shortly before she turned 47, after 30 years of dancing. She was the longest-serving dancer at New York City Ballet at the time. She remained in the company as a teaching associate until 2008, then went freelance to coach Balanchine ballets in other companies. The documentary The Dance Goodbyefollows her ten years after she retired dealing with injuries sustained during her dance career.
Comments