Michał Jan Kwieciński (ur. 1 maja 1951 w Warszawie) –producent filmowy, reżyser, scenarzysta.
Absolwent Wydziału Reżyserii i Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 1986 zadebiutował w przedstawieniu Branzilla, które wyreżyserował dla Teatru Telewizji. Pracował przy spektaklach m.in. w Teatrze Współczesnym w Warszawie oraz Warszawskiej Operze Kameralnej.
Jest pomysłodawcą i założycielem przedsiębiorstwa Akson Studio, specjalizującego się w produkcjach filmowych i telewizyjnych. W 2001 utworzył wspólnie z Januszem Morgensternem spółkę Arka Film, zawiązaną na rzecz projektu ekranizacji Zemsty.
Zajmował się realizacją różnorodnych projektów – od pełnometrażowych, przez kinowe filmy fabularne, seriale dokumentalne, spektakle teatru telewizji, po programy rozrywkowe i edukacyjne. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą, Barbarą Sass, Leszkiem Wosiewiczem, Filipem Zylberem, Teresa Kotlarczyk, Izabellą Cywińską. Był wiceprzewodniczącym rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Członek Polskiej Akademii Filmowej oraz Europejskiej Akademii Filmowej.
Spotykaliśmy się na różnych planach filmowych, pamiętam na planie filmu „Wałęsa. Człowiek nadziei” w 2012 r., gdzie zaprosił mnie Janusz Głowacki i Andrzej Wajda do Gdańska, a producentem był właśnie Michał Kwieciński. Zrobiłem mu trochę zdjęć, ale pomyślałe sobie, że ciekawiej będzie sfotografować go tam, gdzie będzie reżyserem, to mogą być zdjęcia w akcji. Taka okazja pojawiła się 2 października 2015 r. na planie serialu fabularnego TVP „Bodo” w Warszawie. Opowieść o życiu Eugeniusza Bodo, wielkiej gwiazdy międzywojennego polskiego kina i kabaretu, aktora, reżysera, producenta, biznesmena, bohatera plotek i skandali, obiektu westchnień kobiet i idola mężczyzn. Aktor zagrał w blisko trzydziestu filmach, był gwiazdą przedwojennych teatrów rewiowych: Morskiego Oka, Qui Pro Quo, twórcą pamiętanych do dzisiaj szlagierów, a także scenarzystą i reżyserem. W jego biografii, jak w soczewce skupia się wszystko to, co tworzyło niezwykłą atmosferę przedwojennej Warszawy. Muszę powiedzieć, że nie pomyliłem się. Michał Kwieciński jako reżyser, był w swoim żywiole.
W 1998 został uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za reżyserię spektaklu Krawiec Sławomira Mrożka. W 2008 jako producent Katynia otrzymał Polską Nagrodę Filmową. Wyróżniony także m.in. Wiktorem 2012 (w kategorii twórca lub producent programu telewizyjnego). Jego produkcje wielokrotnie były nominowane i nagradzane na różnych festiwalach, m.in. na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2002), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013).
Reżyserował m.in. 1999: Rodzina zastępcza; 1999: Palce lizać; 2003: Biała sukienka; 2006: Statyści; 2007: Jutro idziemy do kina; 2018: Miłość jest wszystkim; 2022: Filip.
Jako producent m.in. 1996: Andrzej Wajda. Moje notatki z historii; 1997: Klan1999: Rodzina zastępcza; 2000: Mała Vilma; 2002: Zemsta 2004: Jan Nowak Jeziorański. Kurier z Warszawy. 60 lat późnie 1944–2004; 2004: Stacyjka; 2004: Oficer; 2005: Solidarność, Solidarność...; 2005: Magda M.; 2005: Oda do radości; 2006: Statyści; 2007: Twarzą w twarz; 2007: Krzyż; 2007: Katyń; 2008: Teraz albo nigdy!; 2008: Trzeci oficer; 2009: Drzazgi; 2009: Tatarak; 2010: Wenecja; 2010: Skrzydlate świnie; 2010: Joanna; 2012: Bez wstydu; 2013: Wałęsa. Człowiek z nadziei; 2014: Miasto 44; 2016: Powidoki; 2018: Miłość jest wszystkim.
Producent wykonawczy m.in. 2000: Przeprowadzki; 2001: Stacja; 2003: Ciało; 2004: Oficer; 2004: Stacyjka; 2005: Okazja; 2006: Oficerowie; 2007: Twarzą w twarz; 2008: Czas honoru.
Autor scenariuszy m.in. 1999: Rodzina zastępcza i 2022: Filip, który obecnie robi furorę, o którym Michał Kwieciński powiedział: „…Filip jest syntezą moich przemyśleń na temat wojny. Wcześniej wyprodukowałem wiele filmów i seriali o podobnej tematyce, choćby Katyń, Miasto 44, Czas honoru i Wojenne dziewczyny. Tym razem jednak postanowiłem wypowiedzieć się o człowieku i jednostce, a nie o sprawie. Mam nadzieję, że to się udało. Nie ukrywam, że w pewnym sensie jest to film bardzo osobisty…”.
PORTRAIT with HISTORY Michał Kwieciński
Michał Jan Kwieciński (born May 1, 1951 in Warsaw) - film producer, director, screenwriter.
A graduate of the Directing and Drama Department of the State Higher School of Theater in Krakow. Aleksander Zelwerowicz in Warsaw. In 1986, he made his debut in the production of Branzilla, which he directed for the Television Theatre. He has worked in shows such as at the Contemporary Theater in Warsaw and the Warsaw Chamber Opera.
He is the originator and founder of Akson Studio, a company specializing in film and television productions. In 2001, together with Janusz Morgenstern, he established the company Arka Film, established for the project of film adaptation of Revenge.
He was involved in the implementation of various projects - from feature films, feature films, documentary series, television theater performances, to entertainment and educational programs. He has collaborated with with Andrzej Wajda, Barbara Sass, Leszek Wosiewicz, Filip Zylber, Teresa Kotlarczyk, Izabella Cywińska. He was vice-president of the board of the Polish Film Institute. Member of the Polish Film Academy and the European Film Academy.
We met on various film sets, I remember on the set of the film "Wałęsa. Man of Hope” in 2012, where I was invited by Janusz Głowacki and Andrzej Wajda to Gdańsk, and Michał Kwieciński was the producer. I took some pictures of him, but I thought it would be more interesting to photograph him where he will be the director, it could be action shots. Such an opportunity appeared on October 2, 2015 on the set of the TVP feature series "Bodo" in Warsaw. The story of the life of Eugeniusz Bodo, a great star of the interwar Polish cinema and cabaret, actor, director, producer, businessman, the hero of gossip and scandals, the object of women's sighs and the idol of men. The actor played in nearly thirty films, was a star of pre-war revue theaters: Morskie Oko, Qui Pro Quo, creator of hits remembered to this day, as well as a screenwriter and director. In his biography, as in a lens, everything that created the extraordinary atmosphere of pre-war Warsaw is focused. I must say that I was not mistaken. Michał Kwieciński as a director was in his element.
In 1998 he was honored with the Award of the Minister of Culture and Art for directing Sławomir Mrożek's Krawiec. In 2008, as a producer of Katyn, he received the Polish Film Award. Also awarded by Wiktor 2012 (in the category of creator or producer of a television program). His productions have been nominated and awarded many times at various festivals, e.g. at the Polish Film Festival.
He was awarded, among others, Gold Cross of Merit (2002), Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta (2013) and Silver Medal "For Merit to Culture Gloria Artis" (2013).
He directed, among others 1999: Foster Family; 1999: Finger Lick; 2003: White Dress; 2006: Extras; 2007: We're Going to the Movies Tomorrow; 2018: Love is everything; 2022: Philip.
As a producer of 1996: Andrzej Wajda. My History Notes; 1997: Klan 1999: Foster Family; 2000: Little Vilma; 2002: Revenge 2004: Jan Nowak Jeziorański. Courier from Warsaw. 60 years later 1944–2004; 2004: Ignition switch; 2004: Officer; 2005: Solidarity, Solidarity...; 2005: Magda M.; 2005: Ode to Joy; 2006: Extras; 2007: Face to Face; 2007: Cross; 2007: Katyn; 2008: Now or Never!; 2008: Third Officer; 2009: Splinters; 2009: Calamus; 2010: Venice; 2010: Winged Pigs; 2010: Joanna; 2012: No Shame; 2013: Walesa. Man from Hope; 2014: City 44; 2016: Afterimages; 2018: Love is everything.
Executive producer, among others 2000: Removals; 2001: Station; 2003: Body; 2004: Officer; 2004: Ignition switch; 2005: Opportunity; 2006: Officers; 2007: Face to Face; 2008: A Time of Honor.
Writer of screenplays 1999: Foster family and 2022: Filip, who is currently making a sensation, about whom Michał Kwieciński said: “… Filip is a synthesis of my thoughts on the war. Previously, I produced many films and series on similar topics, such as “Katyń”, “Miasto 44”, “Czas Honoru and War Girls”. This time, however, I decided to speak about the man and the individual, and not about the case. I hope it succeeded. I must admit that in a way it is a very personal film…”.
