„…Klucz do sukcesu, to nie informacje. To inni ludzie…” – Lee Iacocca – a druga jego wypowiedź, która mi się bardzo podoba to „…Ludzie chcą być oszczędni – za wszelką cenę…”.
Lee A.Iacocca właściwie nazwisko rodowe Lido Anthony Iacocca (ur. 15 października 1924 r., Allentown w stanie Pensylwania - zm. 2 lipca 2019 r., Bel Air, dzielnicy Los Angeles) menedżer przemysłu samochowowego, prezez Forda i Chryslera.
Urodził się w rodzinie włoskich imigrantów; jego ojciec Nicola przybył do Ameryki w 1902 roku, mając 12 lat, a matka Antoinette w 1921 roku. Nicola Iacocca był człowiekiem interesu, prowadził m.in. jadłodajnię i kino. Lee Iacocca przez cały okres edukacji uczył się bardzo dobrze. W 1939 roku zachorował na gościec stawowy, w wyniku czego został zakwalifikowany jako niezdolny do odbycia służby wojskowej. Ukończył Uniwersytet Lehigh w Bethlehem w Pensylwanii, specjalizując się początkowo w technologii budowy maszyn, a później zmieniając ją na projektowanie zakładów przemysłowych i organizację produkcji. Na tej samej uczelni przez cztery lata studiował też psychologię. W czasie studiów pracował jako dziennikarz w uniwersyteckiej gazecie „The Brown and White”. Następnie podjął studia magisterskie w Princeton University.
Od 1946 roku rozpoczął pracę w FORD Motor Company, wprowadzeniu na rynek Forda Mustanga. W 1970 roku został prezesem Forda. W 1978 roku został zwolniony przez Henry’ego Forda II. Jeszcze w tym samym roku Iacocca został zatrudniony przez Chryslera, a od 1979 roku był jego prezesem. Za jego zarządu przedsiębiorstwo wybrnęło z grożącej bankructwem zapaści. Zdołał on uzyskać od państwa gwarancje kredytów, które uratowały przedsiębiorstwo. Zostały one zresztą szybko spłacone. W Chryslerze Iacocca wprowadził do produkcji minivana, a dzięki nowym modelom oszczędnych aut uczynił przedsiębiorstwo niezwykle rentownym, gdzie pracował do 1992 r.
W 1995 roku pozwał Chryslera o blokowanie mu wykonywania opcji na akcje. W odpowiedzi został pozwany o przekazanie poufnych informacji Kirkowi Kerkorianowi, który planował przejąć przedsiębiorstwo. Pozwy zakończyły się ugodami.
Po śmierci żony (w 1984), chorej na cukrzycę, Iacocca wspierał badania nad tą chorobą, założył też własną fundację.
W 1984 roku Iacocca wydał autobiografię (napisaną wspólnie z Williamem Novakiem), a w 2007 książkę Where Have All the Leaders Gone.
Sukces Iacocca w ratowaniu Chryslera sprawił, że stał się niezwykłym celebrytą. W maju 1982 r. Prezydent Ronald Reagan mianował Iacoccę na szefa Fundacji Statui Wolności-Ellis Island, która została utworzona w celu zebrania funduszy na odbudowę Statuy Wolności i remont Wyspy Ellis. Iacocca nadal służył w zarządzie fundacji aż do śmierci.
Wtedy właśnie spotkałem Iacoccę i zrobiłem mu zdjęcia na Ellis Island w Nowym Jorku – 27 października 1986 r. Masę się o nim naczytałem, zanim się z nim spotkałem. Muszę powiedzieć, że jego skromność w bezpośrednim kontakcie, mnie ujęła. Jak porównuję jego osiągnięcia z oszołomami, którzy wszystko co robią, robią na pokaz, to cieszę się, że taki człowiek istniał i miałem szansę go poznać, a potem jeszcze do jego śmierci go obserwowałem.
Dwie książki napisane przez Iacocca, jego autobiografia z 1984 r. „Iacocca” i „Talking Straight” (1988), stały się bestsellerami w czasach, kiedy książki się czytało, czyli nie było tak łatwo. Wystąpił nawet w popularnym programie telewizyjnym „Miami Vice” z lat 80, Iacocca pojawił się także w „Good Morning America”, „Late Night with David Letterman” i specjalnym telewizyjnym filmie Bob Hope z 1985 roku.
Iacocca przeszedł na emeryturę z Chryslera w 1992 r. Był wtedy w stanie poświęcić więcej czasu Fundacji Rodziny Iacocca, organizacji charytatywnej wspierającej badania nad cukrzycą (pierwsza żona Iacocca, Mary, cierpiała na cukrzycę i zmarła z powodu powikłań związanych z chorobą). „…Filantropia jest obecnie dużą częścią mojego życia, a Fundacja Iacocca finansuje najnowsze badania, aby znaleźć lek na cukrzycę…” - Lee Iacocca.
PORTRAIT with HISTORY Lee A.Iacocca (1924-2019)
"... The key to success is not information. They are other people ... "- Lee Iacocca - and his second statement that I like very much is "... People want to be economical - at all costs ... ".
Lee Iacocca, actually the family name of Lido Anthony Iacocca (born October 15, 1924, Allentown, Pennsylvania - died July 2, 2019, Bel Air, Los Angeles), automotive industry manager, president Ford and Chrysler.
He was born in a family of Italian immigrants; his father Nicola came to America in 1902 at the age of 12, and his mother Antoinette in 1921. Nicola Iacocca was a business man, he led, among others diner and cinema. Lee Iacocca learned very well throughout his education. In 1939 he fell ill with a pond rheumat, as a result of which he was qualified as unable to perform military service. He graduated from the University of Lehigh in Bethlehem, Pennsylvania, specializing initially in machine construction technology, and later changing it to industrial plant design and production organization. He also studied psychology at the same university for four years. During his studies he worked as a journalist in the university newspaper "The Brown and White". Then he took a master's degree at Princeton University.
From 1946, he started working at FORD Motor Company, introducing the Ford Mustang to the market. In 1970 he became the president of Ford. In 1978, he was released by Henry Ford II. In the same year, Iacocca was employed by Chrysler, and from 1979 he was its president. Under his management, the company went out of bankruptcy. He managed to get loan guarantees from the state that saved the company. They were quickly repaid. In Chrysler, Iacocca introduced the production of a minivan, and thanks to new models of economical cars made the company extremely profitable, where he worked until 1992.
In 1995, he sued Chrysler for blocking his options for shares. In response, he was sued for providing confidential information to Kirk Kerkorian, who planned to take over the company. The lawsuits ended in settlements.
After the death of his wife (in 1984), suffering from diabetes, Iacocca supported research on this disease, and also founded his own foundation. In 1984 Iacocca published an autobiography (written together with William Novak), and in 2007 the book “Where Have All the Leaders Gone”.
Iacocca's success in saving Chrysler has made him an extraordinary celebrity. In May 1982, President Ronald Reagan appointed Iacocca as head of the Statue of Liberty-Ellis Island Foundation, which was created to raise funds to rebuild the Statue of Liberty and renovate Ellis Island. Iacocca continued to serve on the board of the foundation until his death.
That's when I met Iacocca and took pictures of him on Ellis Island, New York - October 27, 1986. I read a lot about him before I met him. I must say that his modesty in direct contact took me. When I compare his achievements with the fools who do everything they do for show, I am glad that such a man existed and I had the chance to meet him, and then I watched him until his death.
Two books written by Iacocca, his autobiography of 1984, "Iacocca" and "Talking Straight" (1988), became bestsellers at a time when books were read, which was not so easy. He even appeared in the popular television program "Miami Vice" from the 80s, Iacocca also appeared in "Good Morning America", "Late Night with David Letterman" and a special television movie Bob Hope from 1985.
Iacocca retired from Chrysler in 1992. He was then able to devote more time to the Iacocca Family Foundation, a charity supporting diabetes research (Iacocca's first wife, Mary, suffered from diabetes and died of complications related to the disease). "... Philanthropy is now a big part of my life, and the Iacocca Foundation is funding the latest research to find a cure for diabetes ..." - Lee Iacocca.
