„…Internet jest wykładnikiem prawdy, a przecież prawdy, prawda, nie da się oszukać, internet jest prawdą…”– Juliusz Erazm Bolek.
Juliusz Erazm Bolek (ur. 27 maja 1960 w Warszawie, syn poety Zdzisława Jerzego Bolka i Bogny Bolek) – poeta, prozaik, felietonista.
Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (1992) i Studiów Podyplomowych Systemu Finansowego i Polityki Monetarnej w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN (2011). W czasie studiów zajmował się socjologią młodzieży. Ogłosił dwie prace naukowe: „Studenci ’86 - postawy” i „Młodzi twórcy ‘87”.
Pracował jako dziennikarz, m.in.: w TVP (prowadziłprogramy: Dzień Dobry, Jak Wam się podoba? Co? Gdzie? Kiedy? Kawa czy herbata?, Teleexpress), Radiu Bis, Home & Market i Gentlemanie. W latach 1995–1997 był zewnętrznym producentem i reżyserem kilkudziesięciu programów telewizyjnych „Wokół filmu” dla Polsatu.
Zasłynął niekonwencjonalnymi sposobami prezentowania poezji: plakaty poetyckie - manifest artystyczny: „…Już od dziecka cierpiałem na gigantomanię, wiersze na serwetkach, naklejki vlepki, pokazy typu dźwięk i światło, poezja na przystankach komunikacyjnych, wyświetlanie wierszy przy użyciu laserów…”. Książką „Sekrety życia”. Kalendarz poetycki pobił rekord Guinnessa na największy tom wierszy. Ten poemat jest najbardziej znanym utworem poety. Twórca nowych gatunków literackich: wiersza dialogowego i EFP - tzw. emaliowanych felietonów poetyckich. Wynalazca nowej, opatentowanej, formy książki bodybook, która umożliwia zawieszenie książki na szyi. Interesuje się zarówno poszukiwaniami w treści i znaczeniu słów jak i rozwiązaniami formalnymi, jak choćby w opowiadaniu Serpentyna, napisanym w drugiej osobie liczby pojedynczej. Bardzo aktywny w środowisku literackim w latach 80. Członek grup literackich Rdzeń, Ecce i sytuacyjnych - Grupa Niegocin. Od 1986 roku prowadzi niezależne pismo artystyczne „Enigma”. Twórca Festiwalu Poetyckiego Wiersz Tysiąca Nocy. Pomysłodawca poetyckiej serii wydawniczej Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie Dwanaście stron wierszy prezentuje..., w której publikowało wielu znanych poetów. Autor kilku tomów poezji. Jego wiersze zamieszczane są w różnego rodzaju almanachach i antologiach, włącznie z Antologią Tysiąclecia.
Ukazało się kilka jego książek poetyckich m.in.: „Miniatury”, „Serce błyskawicy”, „Prywatne zagrożenie”, „Skróty szaleństwa”, „Och! Ziemio Ty Moja! Plakaty Poetyckie”. Jego książka „Sekrety życia. Kalendarz poetycki” ze względu na rozmiary ustanowiła rekord Guinnessa. Miał ponad to kilkanaście indywidualnych wystaw plakatów poetyckich. Największa z nich „Milion spojrzeń każdego dnia” w 1997 roku miała miejsce na 200 przystankach komunikacyjnych w Warszawie. Jego twórczość można znaleźć także w antologiach literackich z „Poezją Polską Antologią Tysiąclecia” na czele, piszą o nim międzynarodowe słowniki pisarzy np. ”International Who’s is Who in Poetry and Poets’ Encyclopaedia” wydawany w Oxfordzie.
Jego twórczość tłumaczono m.in. na język angielski, bułgarski, czeski, francuski, hiszpański, litewski, łacinę, łotewski, niderlandzki, macedoński, niemiecki, portugalski, rosyjski, serbski, słowacki, szwedzki, ukraiński, wietnamski i włoski. Pomysłodawca programu Pokonać wieżę Babel. Nakręcono o nim dwa filmy dokumentalne.
Wielokrotnie wyróżniany m.in.: Laureat Nagrody X Światowego Dnia Poezji, ustanowionego przez UNESCO (Award Word Day of Poetry UNESCO), za oryginalną twórczość i niekonwencjonalne sposoby jej prezentacji, uznany za „Autora Roku” 2010 przez portal „miastoliteratów”, nagroda „Wiersz Roku” 2017 za poemat Corrida poświęcony pamięci Grzegorza Przemyka i Barbary Sadowskiej, "Złote pióro" - nagroda w konkursie na Książkę Roku 2017 za tom poetycki „Corrida”.
Znamy się z Julkiem pewnie ponad 30 lat. Najstarsze zdjęcie jakie znalazłem pochodzi z 5 sierpnia 1991 r., stoimy razem na mojej indywidualnej wystawie „NEW YORK – od realizmu do abstrakcji” w Galerii Narodowej Zachęta w Warszawie. Współpracowaliśmy dziennikarsko, przy dwóch moich książkach „LEKARZE w walce o zdrowie” i „ADWOKACI w walce o sprawiedliwość”. Myślę, że wybrać kilka najlepszych zdjęć z dużej ilości, jest trudniej niż z niewielu. Ale jak to się mówi, od przybytku głowa nie boli, więc wybrałem, muszę powiedzieć trochę pod kątem poety, którym Julek niewątpliwie jest, oprócz wszystkiego innego czym się zajmuje.
Juliusz Bolek był u mnie na spotkaniu ARTYŚCI w ŁAZIENKACH – 3 październik 2013 r. i muszę powiedzieć, że wzbudził duże zainteresowanie. Myślę, że pewnie dlatego, że nie zamyka się tylko w poezji, ale robi wiele różnych artystycznych działań, łącznie z wystawami plastycznymi pokazującymi poezję.
KIM JEST ARTYSTA? – to temat, który drążyłem przez sześć lat, podczas spotkań z wybitnymi postaciami kultury, na spotkaniach pt. „ARTYŚCI w ŁAZIENKACH” w Pałacu Myśliwieckim w Łazienkach Królewskich w Warszawie.
—Czesław Czapliński: Kim jest artysta?
– Juliusz Bolek: Być może najważniejszą częścią odpowiedzi jest to, że artysta jest człowiekiem. Oczywiście jeśli gdzieś we wszechświecie istnieją inne istoty zdolne do abstrakcyjnego myślenia i wyrażania w oryginalny sposób swoich emocji, to być może również one. Generalnie artystą człowiek staje się w trakcie aktu twórczego. Ważne w tym procesie jest, aby działał w oparciu o własną koncepcję, nadającą przedsięwzięciu oryginalny charakter. Nie każde dzieło, a tym samem nie każdy artysta jest za takowego uważany, albowiem wymaga to zrozumienia i akceptacji odbiorców aktywności artystycznej. Sądzi się też, że zwierzęta również są zdolne do tworzenia. To trudne do zidentyfikowania, ponieważ mają one, z punktu widzenia człowieka wiele ograniczeń, a być może po prostu ludzie nie potrafią odczytać i właściwie interpretować twórczych aktów. Wynika to z braku umiejętności komunikacyjnych. Z pewnością ludzie w swym egoizmie mają wielka trudność w dojrzeniu w zwierzętach i roślinach istoty podobne sobie. Cóż, człowiek jest bardziej ułomny niż to sobie potrafi wyobrazić.
Kwestionariusz Prousta to rodzaj zabawy towarzyskiej znanej wśród europejskich mieszczuchów i salonowców co najmniej od 2 poł. XIX wieku. Tytuł kwestionariusza pochodzi od nazwiska francuskiego pisarza Marcela Prousta (1871–1922). Kwestionariusz składał się z kilkunastu pytań dotyczących osobowości osoby, która na nie odpowiadała, jej upodobań, zamiłowań itp. Pozornie błahy, stał się kwestionariusz Prousta jednym z pierwszych przykładów „testu” osobowości.
—Główna cecha mojego charakteru?
– Nie wiem czy to cecha charakteru. Wydaje mi się, że to co mnie najlepiej charakteryzuje to myślenie. To jest dla mnie coś ciągłego. „Cogito ergo sum” jakby to ujął Kartezjusz.
—Cechy, których szukam u mężczyzny?
– Zastanawiam się, czy ja w ogóle szukam jakiś cech u ludzi? Wydaje mi się, że ważne są przyjaźń, lojalność, uczciwość, wierność, wrażliwość, wyobraźnia, zdolność do abstrakcyjnego myślenia, empatia.
—Cechy, których szukam u kobiety?
– Kobiety są takimi samymi ludźmi jak mężczyźni, więc w zasadzie odpowiedź jest taka sama. Ze względu na determinizm płciowy, to tu interesuje mnie miłość.
—Co cenię najbardziej u przyjaciół?
– To samo co u mężczyzn i kobiet.
—Moja główna wada?
– Za wadę uważam własne lenistwo, albo rozproszenie czyli interesowanie się zbyt wieloma sprawami. Warto jednak zauważyć, że praca nie jest immanentną cechą człowieka. Można więc raczej powiedzieć, że jestem mało cywilizowany i nie nadaję się do „wyścigu szczurów”.
—Moje ulubione zajęcie?
– To się zmienia. Ulubione zajęcia są ograniczane przez prace i zajęcia, które wykonuję. To co naprawdę uwielbiam to przebywanie na brzegu morza i słuchanie fal.
—Moje marzenie o szczęściu?
– Miłość.
—Co wzbudza we mnie obsesyjny lęk?
– Nie mam obsesyjnych lęków. Martwię się o przyszłość, która jest bardzo niepewna, choć pewne jest, że kończy się śmiercią.
—Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?
– Nie wyobrażam sobie tego i mam nadzieję, że tego nie doświadczę.
—Kim lub czym chciałbym być, gdybym nie był tym, kim jestem?
– Nie wiem czy w ogóle można to rozpatrywać. Ludzie chcą być kimś innym, kiedy wydaje się im, że innym jest lepiej. To uleganie iluzji, która rodzi żal lub zazdrość.
—Kiedy kłamię?
– To znaczy, że myślę, że kłamstwo jest potrzebne. Podobno większość ludzi kłamie kilkanaście razy dziennie. Rozumiem kłamstwa, które coś upraszczają. Ważne aby ich celem nie było działanie na czyjąś szkodę lub oszukiwanie.
—Słowa, których nadużywam?
– Myślę.
—Ulubieni bohaterowie literaccy?
– Kapitan John Yossarian – główny bohater powieści „Paragraf 22” autorstwa Josepha Hellera. Żołnierz, który walczył w armii Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej i rozpaczliwie chciał przeżyć. Aby uciec z wojska twierdził, że jest chory psychicznie i na podstawie paragrafu 22 powinien zostać zwolniony ze służby wojskowej. Ponieważ Yossarian mówił, że chce żyć, lekarze uważali go za wyjątkowo zdrowego, co uniemożliwiało uruchomienie przepisu. Mam wrażenie, że wszyscy jesteśmy w pętli jakiegoś paragrafu 22.
—Ulubieni bohaterowie życia codziennego?
– Moi rodzice. Ojciec zginął, gdy miałem miałem 10 lat. Cząstki wspomnień o nim bardzo pielęgnuję. Z wielu rozmów, które odbyłem z ludźmi, którzy go znali był dobrym, a nawet szlachetnym człowiekiem. Mama to osoba, której zawdzięczam najwięcej, była nie tylko bohaterką dnia codziennego w komunistycznej Polsce, ale również wyjątkowym człowiekiem, życzliwym, mądrym, co doceniało wielu ludzi. Dla mnie było to oczywiste, jak była niezwykła, przekonałem się po jej śmierci, kiedy okazało się, że nie ma więcej takich ludzi w mim pobliżu. Na szczęście cieszę się znajomościami z podobnymi ludźmi do moich rodziców.
—Czego nie cierpię ponad wszystko?
– Kłamstw, które szkodzą, oszustw, krętactw, które dominują w życiu publicznym i niestety nawet prywatnym.
—Dar natury, który chciałbym posiadać?
– Latanie. Oczywiście dobrze byłoby też znać myśli innych ludzi i przewidywać przyszłość, obawiam się jednak, że takie dary byłyby dla mnie przekleństwem, które doprowadziłoby mnie do szaleństwa.
—Jak chciałbym umrzeć?
– Śmierć często jest powiązana z cierpieniem. Nie lubię cierpieć, więc wolałbym umrzeć bez cierpienia. Oby było mi dane.
—Obecny stan mojego umysłu?
– Zawsze wydaje mi się, że mam dobry stan umysłu. Mija trochę czasu i wtedy okazuje się jak okrutnie się myliłem. Z tego wynika, że mój stan umysłu i teraz jest w błędzie.
—Błędy które najczęściej wybaczam?
– Generalnie tylko człowiek, który nic nie robi, nie popełnia błędów, więc trzeba wybaczać ludziom, którzy popełniają błędy w dobrej wierze.
Proust, zanim jeszcze został uznanym pisarzem, miał odpowiadać dwukrotnie na zestaw pytań zadanych przez przyjaciółkę; raz jako zaledwie nastolatek i ponownie jako młodzieniec. Manuskrypt z odpowiedziami Prousta został odnaleziony w roku 1924, już po śmierci słynnego pisarza. I w ten sposób nazwisko Prousta zostało powiązane z pytaniami z kwestionariusza na zawsze. Amerykańska pop-kultura pokochała zresztą stylistykę tego typu pytań. Od roku 1993 kwestionariusz Prousta zagościł na łamach „Vanity Fair” jako stała rubryka.
„…Jeżeli coś nie ma sensu, jest piękne, jeśli coś ma sens, pojawiają się wątpliwości…” – Juliusz Erazm Bolek.
PORTRAIT with HISTORY Juliusz Bolek
"... The Internet is the exponent of the truth, and yet the truth, the truth can not be fooled, the Internet is the truth ..." ¬– Juliusz Erazm Bolek.
Juliusz Erazm Bolek (born on May 27, 1960 in Warsaw, son of the poet Zdzisław Jerzy Bolek and Bogna Bolek) - poet, prose writer, columnist.
A graduate of the Faculty of Journalism and Political Sciences of the University of Warsaw (1992) and Postgraduate Studies in the Financial System and Monetary Policy at the Institute of Economics of the Polish Academy of Sciences (2011). During his studies he was involved in youth sociology. He published two scientific papers: 'Students '86 - attitudes' and 'Young artists '87'.
He worked as a journalist, among others: on TVP (he ran programs: Good Morning, How Do You Like It? What? Where? When? Coffee or tea?, Teleexpress), Radio Bis, Home & Market and Gentleman. In 1995–1997 he was an external producer and director of several dozen television programs "Around the Film" for Polsat.
He became famous for unconventional ways of presenting poetry: poetic posters - artistic manifesto: "... I have suffered from gigantomania since childhood, poems on napkins, stickers, sound and light shows, poetry at communication stops, displaying poems using lasers ...". The Secrets of Life book. The poetic calendar broke the Guinness record for the largest volume of poems. This poem is the poet's best known work. Creator of new literary genres: dialogue poem and EFP - the so-called enameled poetry columns. The inventor of a new, patented, form of the bodybook that lets you hang the book around your neck. He is interested in both search in the content and meaning of words as well as formal solutions, such as in the story Serpentyna, written in the second person singular.
Very active in the literary environment in the 1980s. Member of the core, Ecce and situational groups - Niegocin Group. Since 1986, he has been running the independent artistic magazine "Enigma". Creator of the Poem Thousand Nights Festival. The originator of the poetic publishing series of the Old Town Culture Center in Warsaw. Twelve pages of poems are presented in ... in which many well-known poets published. Author of several volumes of poetry. His poems are published in various almanacs and anthologies, including the Anthology of the Millennium. Several of his poetry books have been published, including "Miniatures", "Heart of lightning", "Private threat", "Shortcuts of madness", "Oh! You earth, mine! Poetic Posters. " His book, Secrets of Life. Poetic calendar "because of its size set a Guinness record. He also had over a dozen individual exhibitions of poetry posters. The largest of them "Million looks every day" in 1997 took place at 200 transport stops in Warsaw. His work can also be found in literary anthologies with "Poetry Polish Millennium Anthology" at the forefront, write about him international dictionaries of writers such as "International Who’s is Who in Poetry and Poets' Encyclopaedia" published in Oxford. His work was translated, among others into English, Bulgarian, Czech, French, Spanish, Lithuanian, Latin, Latvian, Dutch, Macedonian, German, Portuguese, Russian, Serbian, Slovak, Swedish, Ukrainian, Vietnamese and Italian. The originator of the program Defeat the Tower of Babel. Two documentaries were made about him. Awarded many times, among others: Laureate of the 10th World Poetry Day Award, established by UNESCO (Award Word Day of Poetry UNESCO), for original creativity and unconventional ways of presenting it, recognized as the "Author of the Year" 2010 by the "city literary" portal, " Poem of the Year "2017 for the poem Corrida dedicated to the memory of Grzegorz Przemyk and Barbara Sadowska," Golden Pen "- award in the 2017 Book of the Year competition for the poetry volume" Corrida ".
We've known Julek for over 30 years. The oldest photo I found is from August 5, 1991, we stand together at my individual exhibition "NEW YORK - from realism to abstraction" at the Zachęta National Gallery in Warsaw. We collaborated in journalism on two of my books, "DOCTORS IN THE FIGHT FOR HEALTH" and "LAWYERS IN THE FIGHT FOR JUSTICE". I think choosing a few of the best photos from a large number is harder than from few. But as the saying goes, the head does not hurt from the tabernacle, so I chose, I have to say a little about the poet, which Julek is undoubtedly, besides everything he does.
Juliusz Bolek was at my ARTISTS meeting in Łazienki - October 3, 2013 and I must say that he aroused great interest. I think it's probably because it doesn't just close to poetry, but it does a lot of different artistic activities, including art exhibitions showing poetry.
WHO IS AN ARTIST? - it was a topic that I delved for six years during meetings with outstanding figures of culture, at meetings titled "ARTISTS IN ŁAZIENKI" at the Myśliwiec Palace in the Royal Łazienki Park in Warsaw.
—Czławław Czapliński: Who is the artist?
- Juliusz Bolek: Perhaps the most important part of the answer is that the artist is human. Of course, if there are other beings somewhere in the universe capable of abstract thinking and expressing their emotions in an original way, then maybe they too. Generally, an artist becomes a creative artist. It is important in this process that it operates based on its own concept, giving the project an original character. Not every work, and thus not every artist is considered to be one, because it requires understanding and acceptance of the recipients of artistic activity. Animals are also thought to be able to create. It's difficult to identify because they have many limitations from a human point of view, and maybe just people can't read and interpret creative acts properly. This is due to a lack of communication skills. Certainly people in their egoism have great difficulty in maturation in animals and plants similar beings. Well, man is more lame than he can imagine.
The Proust Questionnaire is a type of social game known among European townspeople and salon owners since at least the second half. XIX century. The title of the questionnaire comes from the name of the French writer Marcel Proust (1871–1922). The questionnaire consisted of a dozen or so questions about the personality of the person who answered them, their preferences, passions, etc. Apparently trivial, the Proust Questionnaire became one of the first examples of the personality "test".
—The main feature of my character?
- I don't know if it's a character trait. It seems to me that what characterizes me best is thinking. This is something continuous for me. "Cogito ergo sum" as Descartes put it.
—Features I'm looking for in a man?
- I wonder if I'm even looking for some quality in people? I think that friendship, loyalty, honesty, loyalty, sensitivity, imagination, the ability to think abstractly and empathy are important.
—Characteristics I am looking for a woman?
- Women are the same people as men, so basically the answer is the same. Because of sexual determinism, this is where I am interested in love.
—What do I value most with friends?
- Same as men and women.
—My major disadvantage?
- I consider it a disadvantage to be lazy or distracted, i.e. to be interested in too many things. It is worth noting, however, that work is not an immanent feature of man. So you can rather say that I'm not very civilized and I'm not fit for the "rat race".
—My favorite activity?
- It changes. Favorite activities are limited by the work and activities I do. What I really love is being on the seashore and listening to the waves.
—My dream of happiness?
- Love.
—What causes me to be obsessed with fear?
- I don't have obsessive fears. I am worried about the future, which is very uncertain, although it is certain that it ends in death.
—What would be my biggest misfortune?
"I can't imagine it and I hope I won't experience it."
—Who or what I would like to be if I wasn't who I am?
- I don't know if it can be considered at all. People want to be different when they think that others are better. It is an illusion that raises regret or jealousy.
—When I lie?
- It means I think a lie is needed. Apparently, most people lie a dozen times a day. I understand lies that simplify something. It is important that their goal is not to act on someone's harm or cheating.
—Words I abuse?
- I think.
—Loved literary heroes?
- Captain John Yossarian - the main character of the novel "Paragraph 22" by Joseph Heller. A soldier who fought in the US Army during World War II and desperately wanted to survive. In order to escape from the army, he claimed to be mentally ill and should be discharged from military service pursuant to paragraph 22. Because Yossarian said he wanted to live, the doctors considered him extremely healthy, which made it impossible to run the recipe. I have the impression that we're all in a loop of some paragraph 22.
—Loved heroes of everyday life?
- My parents. My father died when I was 10 years old. I cherish particles of memories about him. Of the many conversations I had with people who knew him, he was a good and even noble man. Mother is the person whom I owe the most, she was not only the heroine of everyday life in communist Poland, but also a unique person, kind and wise, which was appreciated by many people. It was obvious to me how unusual she was, I found out after her death when it turned out that there were no more such people nearby. Fortunately, I enjoy relationships with people similar to my parents.
—What I hate above all?
- Lies that harm, cheats, and curiosities that dominate in public and, unfortunately, even private life.
—Gift of nature that I would like to have?
- Flying. Of course, it would also be good to know other people's thoughts and predict the future, but I'm afraid that such gifts would be a curse to me that would drive me crazy.
—How would I like to die?
- Death is often associated with suffering. I don't like to suffer, so I'd rather die without suffering. May it be given to me.
—Current state of my mind?
- I always think I have a good state of mind. Some time passes and then it turns out how cruelly I was wrong. From this it follows that my state of mind is now wrong.
—The mistakes I forgive most often?
- Generally, only a person who does nothing does not make mistakes, so you have to forgive people who make mistakes in good faith.
Proust, before he even became a recognized writer, was to answer twice a set of questions asked by a friend; once as a teenager and again as a young man. The manuscript with Proust's replies was found in 1924, after the death of the famous writer. And so Proust's name was linked to the questionnaire forever. American pop culture, moreover, loved the style of this type of question. From 1993, Proust's questionnaire appeared in the Vanity Fair as a permanent column.
"... If something does not make sense, it is beautiful, if something makes sense, there are doubts ..." - Juliusz Erazm Bolek.
