„…Rosalynn i ja cierpimy z powodu tragicznej niesprawiedliwości rasowej i wynikającego z niej sprzeciwu w naszym kraju w ostatnich tygodniach. Nasze serca są z rodzinami ofiar i wszystkimi, którzy czują się beznadziejnie w obliczu wszechobecnej dyskryminacji rasowej i całkowitego okrucieństwa. Wszyscy musimy zabłysnąć zwrócić uwagę na niemoralność dyskryminacji rasowej, ale przemoc, czy to spontaniczna czy świadomie podżegana, nie jest rozwiązaniem.
Jako biały mężczyzna z Południa zbyt dobrze znam wpływ segregacji i niesprawiedliwości na Afroamerykanów. Jako polityk czułem odpowiedzialność za zapewnienie sprawiedliwości mojemu państwu i naszemu krajowi. W swoim inauguracyjnym wystąpieniu w 1974 r. Jako gubernator Georgii Powiedziałem: „Czas na dyskryminację rasową minął”. Z wielkim smutkiem i rozczarowaniem powtarzam te słowa dzisiaj, prawie pięćdziesiąt lat później. Ludzie odczłowieczający poniżają nas wszystkich, ludzkość jest piękna i niemal nieskończenie różnorodna. Więzy naszej wspólnej ludzkości muszą przezwyciężyć podział naszych lęków i uprzedzeń.
Od czasu opuszczenia Białego Domu w 1981 roku Rosalynn i ja staraliśmy się promować prawa człowieka w krajach na całym świecie. W tym zadaniu widzieliśmy, że cisza może być równie śmiertelna jak przemoc. Ludzie władzy, przywilejów i sumienia moralnego muszą powstańcie i powiedzcie „nie więcej” dyskryminującej rasowo policji i wymiarowi sprawiedliwości, niemoralnym różnicom gospodarczym między białymi i czarnymi oraz działaniom rządu, które podważają naszą zjednoczoną demokrację. Jesteśmy odpowiedzialni za tworzenie świata pokoju i równości dla nas i przyszłych pokoleń.
Potrzebujemy rządu tak dobrego jak jego ludzie, a my jesteśmy lepsi od tego…” – Jimmy Carter publikuje oświadczenie (3 czerwca 2020) w sprawie protestów George'a Floyda.
Jimmy Carter, właściwie James Earl Carter Jr. (ur. 1 października 1924 r. w Plains) – polityk, działacz Partii Demokratycznej, 39. Prezydent USA w latach 1977 do 1981, działacz humanitarny i na rzecz praw człowieka, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 2002.
Ojciec Jimmy Carter był hodowcą orzeszków ziemnych, a on uczęszczał do lokalnych szkół, gdzie segregacja rasowa była na porządku dziennym. Po ukończeniu podstawowej edukacji wstąpił na Georgia Southwestern State University i Georgia Institute of Technology, a w 1943 roku dostał się do Akademii Marynarki Wojennej w Annapolis, którą ukończył w 1947 roku.
W 1950 dostał się do służby na atomowym okręcie podwodnym USS Seawolf. Po śmierci ojca, wrócił do rodzinnej miejscowości i przejął plantację orzeszków ziemnych. Już wówczas sprzeciwiał się segregacji rasowej, która na Południu była codziennością. Sytuacja zaostrzyła się, gdy Carter odmówił wstąpienia do Rady Białych Obywateli – klienci przestali kupować jego towary, a banki nie chciały udzielać kredytów.
W latach 50. Carter zainteresował się polityką i postanowił kandydować do legislatury stanowej Georgii. W czasie czterech lat spędzonych w Senacie stanowym, zajmował się głównie sprawami z zakresu edukacji.
W latach 1971–1975 był gubernatorem stanowym i w tym czasie walczył z dyskryminacją rasową, m.in. poprzez mianowanie Afroamerykanów na wysokie stanowiska stanowej władzy wykonawczej. Pod koniec 1974 roku oznajmił, że nie będzie ubiegać się o reelekcję, gdyż chce wystartować w wyborach prezydenckich w 1976 roku. Ponieważ nikt nie uważał, by Carter miał realne szanse na zwycięstwo, nazywano go wówczas „Jimmy Kto?” (Jimmy Who?).
Na lipcowej konwencji demokratów w Nowym Jorku, uzyskał nominację w pierwszym głosowaniu. Głównym rywalem Cartera był urzędujący prezydent Gerald Ford z Partii Republikańskiej. W kampanii wyborczej, Carter podkreślał potrzebę reformy podatkowej, zmniejszenie bezrobocia i wprowadzenie systemu opieki zdrowotnej. W zakresie polityki zagranicznej opowiadał się za rozluźnieniem w relacjach amerykańsko-radzieckich. W głosowaniu powszechnym uzyskał ponad 40 milionów głosów, wobec 38,5 miliona dla Forda[. W Kolegium Elektorskim na demokratę zagłosowało 297 elektorów, a na republikanina – 140[. Carter został zaprzysiężony 20 stycznia 1977 roku.
Do swojego gabinetu powołał m.in. Zbigniewa Brzezińskiego jako doradcę ds. bezpieczeństwa narowowego.
W 1979 przyleciałem do Ameryki właśnie Jimmy Cartera. Dla mnie ważny był Zbigniew Brzeziński (doradcę ds. bezpieczeństwa narowowego) z którym stosunkowo szybko udało mi się nawiązać kontakt i odwiedzić go w Washingtonie.
Carter próbował ubiegać się o reelekcję, ale zdecydowanie wygrał Ronald Reagan w Kolegium Elektorskim – republikanie 489 do demokraci – 49 głosów.
Po opuszczeniu Białego Domu Carter osiadł w rodzinnym Plains i zajął się pisaniem swoich pamiętników, które zostały wydane w 1982 roku.W latach 80. i 90. napisał kilka książek, w tym zbiór poezji i książkę dla dzieci. Pierwszy raz osobiście FACE to FACE miałem możliwość spotkania Prezydenta Cartera 9 września 1986 r. w Nowym Jorku. Byłem przygotowany do tego spotkania przez Zbigniewa Brzezińskiego, którego wypytałem o Prezydenta Cartera. Niezwykle zrównoważony facet, można było przewidzieć jak się zachowa, to pewnie w polityce jest ważne, w życiu może być trochę nudne.
Carter włączał się intensywnie w działalność charytatywną oraz brał udział w mediacjach i misjach pokojowych. W 1987 roku udał się na Bliski Wschód, a dwa lata później do Etiopii. W 1991 roku udał się z wizytą do Chińskiej Republiki Ludowej, a trzy lata później do Korei Północnej.
W 2002 roku został uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla, za działalność na rzecz rozwiązania konfliktów międzynarodowych i propagowanie demokracji i praw człowieka, znane jest jego stwierdzenie: “…Nie powinniśmy angażować się w sprawy innego kraju, chyba, że stanowi on zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa…”.
PORTRAIT with HISTORY Jimmy Carter
"..Rosalynn and I are pained by the tragic racial injustices and consequent backlash across our nation in recent weeks. Our hearts are with the victims’ families and all who feel hopeless in the face of pervasive racial discrimination and outright cruelty. We all must shine a spotlight on the immorality of racial discrimination. But violence, whether spontaneous or consciously incited, is not a solution.
"As a white male of the South, I know all too well the impact of segregation and injustice to African Americans. As a politician, I felt a responsibility to bring equity to my state and our country. In my 1974 inaugural address as Georgia’s governor, I said: “The time for racial discrimination is over.” With great sorrow and disappointment, I repeat those words today, nearly five decades later. Dehumanizing people debases us all; humanity is beautifully and almost infinitely diverse. The bonds of our common humanity must overcome the divisiveness of our fears and prejudices.
Since leaving the White House in 1981, Rosalynn and I have strived to advance human rights in countries around the world. In this quest, we have seen that silence can be as deadly as violence. People of power, privilege, and moral conscience must stand up and say “no more” to a racially discriminatory police and justice system, immoral economic disparities between whites and blacks, and government actions that undermine our unified democracy. We are responsible for creating a world of peace and equality for ourselves and future generations.
"We need a government as good as its people, and we are better than this…" – Jimmy Carter releases statement (June 3, 2020) on George Floyd protests.
Jimmy Carter, actually James Earl Carter Jr. (born October 1, 1924 in Plains) - politician, activist of the Democratic Party, 39. President of the United States in 1977–1981, humanitarian and human rights activist, Nobel Peace Prize laureate in 2002.
Jimmy Carter's father was a peanut farmer and he attended local schools where racial segregation was common. After completing elementary education, he entered Georgia Southwestern State University and the Georgia Institute of Technology, and in 1943 he joined the Naval Academy in Annapolis, which he graduated in 1947.
In 1950 he was commissioned on the USS Seawolf nuclear submarine. After his father's death, he returned to his hometown and took over a peanut plantation. Already then he opposed racial segregation, which was commonplace in the South. The situation worsened when Carter refused to join the White Citizens Council - customers stopped buying his goods and banks refused to grant loans.
In the 1950s, Carter became interested in politics and decided to run for Georgia's state legislature. During four years in the State Senate, he dealt mainly with education issues.
In the years 1971–1975 he was a state governor and at that time he fought racial discrimination, including by appointing African Americans to high positions of state executive. At the end of 1974, he announced that he would not run for re-election because he wanted to run in the presidential election in 1976. Because nobody thought Carter had a real chance of winning, he was called "Jimmy Who?" (Jimmy Who?).
At the July Democrats Convention in New York, he was nominated in the first ballot. Carter's main rival was incumbent President Gerald Ford of the Republican Party. In the election campaign, Carter emphasized the need for tax reform, reducing unemployment and introducing a healthcare system. In the field of foreign policy, he advocated loosening in US-Soviet relations. In universal suffrage he obtained over 40 million votes, compared to 38.5 million for Ford [. In the Electoral College, 297 electors voted for the democrat, and 140 for elected republican. Carter was sworn in on January 20, 1977.
He appointed to his office, among others Zbigniew Brzezinski as an adviser on national security.
In 1979 I just came to America Jimmy Carter. For me, Zbigniew Brzezinski (adviser on national security) was important and I was able to contact him relatively quickly and visit him in Washington.
Carter tried to apply for re-election, but Ronald Reagan definitely won at the Electoral College - Republicans 489 to Democrats - 49 votes.
After leaving the White House, Carter settled in his hometown of Plains and began writing his memoirs, which were published in 1982. In the 80s and 90s he wrote several books, including a collection of poetry and a book for children. For the first time personally, FACE to FACE I had the opportunity to meet President Carter on September 9, 1986 in New York. I was prepared for this meeting by Zbigniew Brzezinski, whom I asked about President Carter. Extremely balanced guy, you could predict how he would behave, it's probably important in politics, it can be a bit boring in life.
Carter was intensively involved in charity and participated in mediation and peace missions. In 1987 he went to the Middle East, and two years later to Ethiopia. In 1991 he went to the People's Republic of China and three years later to North Korea.
In 2002, he was honored with the Nobel Peace Prize for his efforts to resolve international conflicts and promote democracy and human rights, his statement is known: "... We should not get involved in the affairs of another country, unless it threatens our security ...".
