“...Moim największym sukcesem jest chyba to, że trwam, że rodacy ciągle chcą mnie słuchać. W tym zawodzie łatwo się debiutuje. Trudniej się w nim utrzymać. Kiedyś podczas "Podwieczorku przy mikrofonie" przedstawiciele amerykańskiej Polonii wręczyli mi koronę i berło na poduszce. Pamiętam koncert w Teatrze Polskim na moje 20-lecie. Na widowni siedzieli: Irena Eichlerówna, Gustaw Holoubek i moi profesorowie ze Szkoły Teatralnej - Ludwik Sempoliński i Irena Kwiatkowska. To był jakby mój egzamin piosenkarski po latach…” – Jerzy Połomski.
„…Piosenkarz żyje dla swojego pokolenia…” – Jerzy Połomski.
Jerzy Połomski (właściwie Jerzy Pająk) (ur. 18 września 1933 w Radomiu, zm. 14 listopada 2022 w Warszawie) – piosenkarz śpiewający barytonem i aktor.
Jerzy Połomski wylansował wiele przebojów lat 60. i 70., takich jak m.in. „Cała sala śpiewa z nami”, „Woziwoda”, „Komu piosenkę?”, „Daj”, „Bo z dziewczynami”, „Moja miła, moja cicha, moja śliczna”, „Co mówi wiatr” czy „Nie zapomnisz nigdy”.
Jerzy Pająk ukończył Technikum Budowlane w Radomiu. Po maturze wyjechał na studia do Warszawy. Zdał egzamin wstępny na wymarzoną architekturę, jednak nie został przyjęty (decydujący okazał się brak punktów za pochodzenie – preferowane było robotnicze lub chłopskie). Później zdał egzaminy i został przyjęty do PWST w Warszawie na Wydział Estradowy. Na studiach jego wykładowca Ludwik Sempoliński zaproponował mu zmianę nazwiska na bardziej sceniczne i doradził, by poświęcił się muzyce, nie aktorstwu. Studia ukończył w 1957 roku z dyplomem aktora dramatu i estrady.
Jerzy Połomski grał role dramatyczne, m.in. Poetę w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego, króla Jana Kazimierza w „Mazepie” Juliusza Słowackiego, tytułową rolę w sztuce Maksyma Gorkiego „Jegor Bułyczow i inni”.
Jako aktor zadebiutował w 1957 roku w warszawskim Teatrze Syrena-Buffo. W książce „Druga połowa życia” jego profesor i mentor Ludwik Sempoliński napisał, że kierownictwo teatru nie potrafiło należycie docenić talentu Jerzego Połomskiego: „…Zniechęcony dwoma nieudanymi sezonami w Buffo, gdzie nie umiano go wykorzystać, obsadzając w banalnych piosenkach jak Lody, lody… i temu podobnych numerach, nie załamał się i nie zaniedbywał, śpiewając i opracowując piosenki w Polskim Radiu. Na efekty nie trzeba było długo czekać: w 1958 zajął drugie miejsce w plebiscycie Polskiego Radia na najpopularniejszego polskiego piosenkarza…”.
Jerzy Połomski pierwszy utwór dla radia, „Piosenkę dla nieznajomej”, nagrał jeszcze jako student. Już wtedy zyskał popularność, która rosła z każdym rokiem. Jednym z jej przejawów było zwycięstwo w ankiecie „Szpilek”. Jerzy Połomski dostał 18,4% głosów, więcej niż m.in. Czesław Niemen, Wojciech Młynarski, Marek Grechuta i Mieczysław Fogg.
Kariera piosenkarska, obfitująca w wyróżnienia i nagrody, rozwijała się bardzo szybko. W 1961 roku zdobył drugą nagrodę na 1.Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenkę pt. „Woziwoda”, w 1969 roku został laureatem festiwalu Złoty Orfeusz w Bułgarii, gdzie zdobył nagrodę jury oraz radia i telewizji. W 1970 roku występował z Ireną Santor w Teatrze Syrena w rewii „Ćwierć za kominem”.
Połomski koncertował zarówno w kraju, jak i poza jego granicami m.in. w Wielkiej Brytanii, Danii, ZSRR, w ośrodkach polonijnych USA w latach 1967-1969, gdzie trzykrotnie uhonorowany był przez mieszkańców Chicago tytułem najpopularniejszego piosenkarza polonii amerykańskiej.
W 1978 roku w Stanach Zjednoczonych ukazała się książka „Świat Jerzego Połomskiego” autorstwa Róży Nowotarskiej. Połomski spędził kilka lat w Stanach Zjednoczonych do których przyjechał w grudniu 1981 roku w ramach trasy koncertowej.
„…Wyjazd zaproponowano mi w roku 1980: trasy były już zaplanowane, kontrakty podpisane. Kto mógł przypuszczać, że 13 grudnia 1981 r. wprowadzą stan wojenny? Do Stanów jeździłem równie często jak do ZSRR.
Rodaków w Stanach dziwiło, że mnie wypuścili. Podejrzewano, że podpisałem lojalkę. Ale nas nie indagowali! Mnie w każdym razie nie.
Pierwsze, co zobaczyłem w Stanach, to porozlepiane wszędzie moje plakaty. Recital zatytułowano "Cała sala śpiewa z nami". Od razu wiedziałem, że dostanę za to po łbie.
W "Nowym Dzienniku" opublikowano głosy oburzonych czytelników: "Co to jest?! Naród cierpi, my płaczemy, trzeba pomagać, a tu „Cała sala śpiewa z nami”!
Kazałem zdjąć plakaty, ochrzaniłem organizatora, ale on też nie był winien, bo rozplakatował to wcześniej…” – Jerzy Połomski.
Właśnie w marcu 1982 r. poznałem i po raz pierwszy fotografowałem Jerzego Połomskiego w Nowym Jorku. Umówiliśmy się w miejscu prób do spektaklu. Muszę powiedzieć, że było to niezwykłe spotkanie. Większość przegadaliśmy o stanie wojennym, jaki był w Polsce ½ roku temu. Wypytywał mnie co tam się naprawdę dzieje? Nie bardzo wiedział co robić, czy zostać, czy wracać do Polski? Odradzałem mu, przynajmniej w najbliższym czasie. Zaczął załatwiać pobyt stały tzw. zieloną kartę, Co pewien czas Jerzy Połomski występował o czym sam wspomina – „…Śpiewałem dla Polonii w Nowym Jorku i Chicago. Występy odbywały się w klubach ze stolikami, bo właściciele muszą zarabiać na drinkach i jedzeniu. Chyba że były to koncerty specjalne, np. na pomoc dla kraju. Wtedy akcja przenosiła się do sal, w których ludzie siedzieli w rzędach.
W Ameryce święcili wówczas triumfy piosenkarze śpiewający na nutę patriotyczną. Oszałamiającą karierę robił Waldemar Kocoń, który przyjechał dużo wcześniej i pisał patriotyczne teksty do światowych szlagierów. Tony kwiatów i płacz.
Stan Borys czy Krzysiek Krawczyk…”.
Ale jak w Polsce zniesiono stan wojenny i sytuacja zaczęła się normalizować, po około trzech latach, Połomski zdecydował się na powrót do Polski.
W 1990 roku podczas 27. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymał wyróżnienie za utwór „Moja młodość” ze słowami Agnieszki Osieckiej i muzyką Seweryna Krajoewskiego, a za album pod tym samym tytułem w 1998 roku otrzymał „Złotą płytę”.
20 kwietnia 2009 roku otrzymał nagrodę „Złotego Fryderyka” za całokształt twórczości.
16 czerwca 2013 roku podczas 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wystąpił na gali jubileuszowej przypominającej największe przeboje minionego półwiecza, piosenki: „Daj” oraz „Bo z dziewczynami”.
Bierze udział w akcjach i koncertach charytatywnych, m.in. organizowanych przez fundację Anny Dymnej „Mimo Wszystko”. Występuje również podczas krakowskich koncertów „Granie na szczekanie”, z których dochód jest przeznaczony na pomoc bezdomnym zwierzętom.
Wielokrotnie odznaczany i nagradzany m.in. 1993 – Złoty Mikrofon Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej w Nowym Jorku; 2000 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; 2003 – Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz” – za najwyższe osiągnięcia artystyczne i twórcze; 2005 – nagroda specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz honorowe wyróżnienie Złoty Liść Retro za wieloletnie propagowanie dorobku artystycznego dwudziestolecia międzywojennego; 2008 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”; 2008 – Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka – tytuł i statuetka przyznawane przez Fundację Anny Dymnej „Mimo Wszystko” organizującej Festiwal Piosenki Zaczarowanej dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie; 2009 – Złoty Fryderyk za całokształt twórczości; 2012 – odznaka Honoris Gratia przyznawana za zasługi dla Miasta Krakowa przez prezydenta miasta, którą otrzymał z rąk Jacka Majchrowskiego 24 października podczas uroczystego koncertu z okazji jubileuszu 55 lat pracy artystycznej; 2014 – tytuł Osobowość Roku za całokształt dokonań; 2014 – Medal Bene Merenti – Civitas Radomiensis (Dobrze Zasłużonemu – Społeczeństwo Radomia); 2016 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis; 2017 – Pierścień Patrioty.
Nagrał kilkadziesiąt płyt (otrzymał jedną Platynową i trzy Złote Płyty) m.in. “Podwieczorek z piosenką” (1959), “Piosenki przy kawie” (1960), „Jerzy Połomski śpiewa” (1966), „Daj” (1969), „Cała sala śpiewa” (1970), „Jerzy Połomski” (1970), „Nie zapomnisz nigdy” (1972), „Kiedy znów zakwitną białe bzy” (1973), „Warszawa moja miłość” (1974), „W cichą nic” (1974), „Bo z dziewczynami” (1975), „Z Tobą świat nie ma wad” (1976), „Tempus fugit” (1978), „Szeptem malowane” (1981), „Nie płaczmy nad sobą” (1984), „Warszawa moja miłość” (1997), „Złota kolekcja: Sentymentalny świat” (1998), „Platynowa kolekcja: Jerzy Połomski – Złote przeboje” (1999), „Kolendy – Jerzy Połomski” (2006), „Platynowe przeboje: Czy ty wiesz moja mała” (2007).
„…Na szczęście zajął się mną prof. Ludwik Sempoliński. Powiedział: "Słuchaj, aktorów takich jak ty może być więcej, bardziej zaznaczysz się w piosence". W szkole grałem co prawda sceny dramatyczne - starego Jegora Bułyczowa, umierającego kupca ze sztuki Gorkiego, i króla w "Mazepie" - ale mój dyplom był już zgodny z profilem estradowym: skecz Stefanii Grodzieńskiej "Rękawiczka" i role w komediach muzycznych: "Porwanie Sabinek" wg Schoentana i "Słomkowy kapelusz" wg Labiche'a.
Prof. Sempoliński niedługo przed śmiercią dał mi zdjęcie z piękną dedykacją: "Jurkowi Połomskiemu - jedynej dumie mojej 17-letniej pracy pedagogicznej - Sempoliński". Mam je do dzisiaj…” – Jerzy Połomski.
PORTRAIT with HISTORY Jerzy Połomski
“... My greatest success is probably the fact that I persist, that my countrymen still want to listen to me. It is easy to make a debut in this profession. It's harder to stay in. Once, during the "High Tea at the microphone", representatives of the American Polish community gave me a crown and a scepter on a pillow. I remember a concert at the Polish Theater for my 20th anniversary. In the audience were: Irena Eichlerówna, Gustaw Holoubek and my professors from the Theater School - Ludwik Sempoliński and Irena Kwiatkowska. It was like my singing exam years later… ”- Jerzy Połomski.
"... The singer lives for his generation ..." - Jerzy Połomski.
Jerzy Połomski (actually Jerzy Pająk) (born on September 18, 1933 in Radom, died in November 14, 2022 in Warsaw) - baritone singer and actor.
Jerzy Połomski launched many hits of the 60s and 70s, such as "The whole hall sings with us", "Woziwoda", "Who's a song?", "Give", "Because with girls", "My beloved, my quiet, my beautiful", "What the wind says" or "You will never forget" .
Jerzy Pająk graduated from the Construction Technical School in Radom. After graduating from high school, he went to study in Warsaw. He passed the entrance examination for his dream architecture, but was not accepted (the decisive factor was the lack of points for his origin - workers or peasants were preferred). Later, he passed the exams and was admitted to the PWST in Warsaw at the Stage Department. During his studies, his lecturer Ludwik Sempoliński suggested that he change his name to a more stage one and advised him to devote himself to music, not acting. He graduated in 1957 with a degree in drama and stage actor.
Jerzy Połomski played dramatic roles, incl. A poet in "The Wedding" by Stanisław Wyspiański, King Jan Kazimierz in "Mazepa" by Juliusz Słowacki, the title role in the play by Maksym Gorky "Yegor Bułyczow and others".
He made his debut as an actor in 1957 at the Syrena-Buffo Theater in Warsaw. In the book "Druga połowa życia", his professor and mentor Ludwik Sempoliński wrote that the theater management was not able to properly appreciate Jerzy Połomski's talent: "... Discouraged by the two unsuccessful seasons in Buffo, where it was not known to use it, casting in banal songs like Ice Cream, Ice Cream ... and similar numbers, he did not break down and did not neglect, singing and developing songs in the Polish Radio. We didn't have to wait long for the results: in 1958 he took second place in the Polish Radio poll for the most popular Polish singer ... ”. Jerzy Połomski recorded the first song for the radio, "A Song for a Stranger", while still a student. Already then, it gained popularity which grew every year. One of its manifestations was the victory in the "Szpilki" poll. Jerzy Połomski got 18.4% of the votes, more than, among others, Czesław Niemen, Wojciech Młynarski, Marek Grechuta and Mieczysław Fogg. A singing career, rich in awards and distinctions, developed very quickly. In 1961, he won the second prize at the 1st International Song Festival in Sopot for the song entitled "Woziwoda", in 1969 he won the Golden Orpheus festival in Bulgaria, where he won the jury and radio and television awards. In 1970 he performed with Irena Santor at the Syrena Theater in the revue "Ćwierć za chimney". Połomski gave concerts both in Poland and abroad, incl. in Great Britain, Denmark, the USSR, in the Polish diaspora in the USA in the years 1967-1969, where he was honored three times by the inhabitants of Chicago with the title of the most popular singer of the American Polish community.
In 1978, the book "The World of Jerzy Połomski" by Róża Nowotarska was published in the United States. Połomski spent several years in the United States, where he came in December 1981 as part of a concert tour.
“... I was offered a trip in 1980: the routes were already planned, contracts were signed. Who could have guessed that on December 13, 1981, they would introduce martial law? I traveled to the States as often as to the USSR.
My compatriots in the States were surprised that they let me out. It was suspected that I had signed a loyalty certificate. But they didn't question us! Not me, anyway.
The first thing I saw in the States were my posters stuck up everywhere. The recital was entitled "The whole hall sings with us". I knew right away that I would get a head for it.
The "Nowy Dziennik" published the voices of indignant readers: "What's this ?! The nation is suffering, we cry, we need to help, and here" The whole hall is singing with us "!
I had the posters taken off, I told the organizer, but he was not to blame either, because he had posted it earlier ... "- Jerzy Połomski
It was in March 1982 that I met and photographed Jerzy Połomski in New York for the first time. We made an appointment at the rehearsal site for the performance. I must say that it was an amazing meeting. Most of us talked about the martial law in Poland ½ years ago. He asked me what was really going on there? He did not know what to do, whether to stay or return to Poland? I advised him against it, at least in the near future. He began to arrange permanent residence, the so-called green card, From time to time Jerzy Połomski performed as he himself recalls - “... I sang for the Polish diaspora in New York and Chicago. The performances were held in clubs with tables, because the owners have to earn money from drinks and food. Unless they were special concerts, e.g. to help the country. Then the action moved to rooms where people sat in rows.
In America, singers singing on a patriotic note celebrated triumphs at that time. Waldemar Kocoń had a stunning career, who came much earlier and wrote patriotic texts for world hits. Tons of flowers and crying. Stan Borys or Krzysiek Krawczyk… ”.
But when the martial law was lifted in Poland and the situation began to normalize, after about three years, Połomski decided to return to Poland. In 1990, during the 27th National Festival of Polish Song in Opole, he received a distinction for the song "My youth" with the words of Agnieszka Osiecka and the music of Seweryn Krajewski, and in 1998 he received a "Golden Record" for the album of the same title. On April 20, 2009, he received the "Golden Fryderyk" award for lifetime achievement. On June 16, 2013, during the 50th National Polish Song Festival in Opole, he performed at the jubilee gala reminiscent of the greatest hits of the past half-century, the songs: "Daj" and "Because with the girls". He takes part in charity actions and concerts, incl. organized by the Anna Dymna Foundation "Mimo Everything". He also performs at Krakow's "Playing on barking" concerts, the proceeds of which are used to help homeless animals.
He has been awarded and awarded many times, incl. 1993 - Golden Microphone of the Polish-American Art Agency in New York; 2000 - Officer's Cross of the Order of Polonia Restituta; 2003 - The Artistic Award of the Polish Stage "Prometheus" - for the highest artistic and creative achievements; 2005 - special award of the Minister of Culture and National Heritage and the honorary Golden Leaf Retro for many years of promoting the artistic achievements of the interwar period; 2008 - Silver Medal for Merit to Culture - Gloria Artis; 2008 - A Friend of the Enchanted Bird - title and statuette awarded by the Anna Dymna Foundation "Mimo Everything" organizing the Enchanted Song Festival for vocally talented disabled people; 2009 - Golden Fryderyk for lifetime achievement; 2012 - Honoris Gratia badge awarded for merits to the City of Krakow by the city president, which he received from Jacek Majchrowski on October 24 during a gala concert on the occasion of the 55th anniversary of his artistic work; 2014 - the title of Personality of the Year for lifetime achievement; 2014 - Medal Bene Merenti - Civitas Radomiensis (Well-deserved - Society of Radom); 2016 - Gold Medal for Merit to Culture - Gloria Artis; 2017 - Patriot Ring.
He has recorded several dozen albums (received one Platinum and three Gold Records), incl. "Afternoon tea with a song" (1959), "Songs at coffee" (1960), "Jerzy Połomski sings" (1966), "Daj" (1969), "The whole hall sings" (1970), "Jerzy Połomski" (1970) , "You will never forget" (1972), "When the white lilacs bloom again" (1973), "Warsaw, my love" (1974), "In silent nothing" (1974), "Because with the girls" (1975), "With You, the world has no faults "(1976)," Tempus fugit "(1978)," Painted in a whisper "(1981)," Let's not cry over ourselves "(1984)," Warsaw my love "(1997)," Golden Collection: Sentimental world "(1998)," Platinum collection: Jerzy Połomski - Golden hits "(1999)," Kolendy - Jerzy Połomski "(2006)," Platinum hits: Do you know my little girl "(2007).
"... Fortunately, prof. Ludwik Sempoliński. He said, "Listen, there could be more actors like you, you will make your mark more in the song." In school I played dramatic scenes - of old Yegor Bulyczow, a dying merchant from Gorky's play, and the king in "Mazepa" - but my diploma was already in line with the stage profile: a sketch by Stefania Grodzieńska "Glove" and roles in musical comedies: "Kidnapping Sabinek" "by Schoentan and" Straw Hat "by Labiche. Prof. Shortly before his death, Sempoliński gave me a photo with a beautiful dedication: "To Jurek Połomski - the only pride of my 17-year teaching career - Sempoliński". I have them until today… ”- Jerzy Połomski.
