PORTRAIT with HISTORY – Gary Edmund Carter (April 8, 1954 – February 16, 2012) was an American professional baseball catcher whose 19-year Major League Baseball (MLB) career was spent primarily with the Montreal Expos and New York Mets. Nicknamed "the Kid" for his youthful exuberance, Carter was named an All-Star 11 times, and was a member of the 1986 World Series Champion Mets.
"...I that nickname my first spring training camp with the Expos in 1974. Tim Foli, Ken Singleton and Mike Jorgensen started me 'Kid' because I was trying to win sprint. I was trying to hit pitch out of the park..." – Gary Carter.
Carter was known throughout his career for his hitting, excellent defense, ability to handle pitchers, and on-field leadership. He made clutch contributions to the Mets' World Series championship in 1986, including a 12th-inning single against the Houston Astros which won Game 5 of the NLCS and a 10th-inning single against the Boston Red Sox to start the comeback rally in Game 6 of the World Series. He is one of only four people ever to be named captain of the Mets, and he had his number retired by the Expos.
After leaving the major leagues, Carter coached baseball at the college and minor-league levels.
In 2003, he was inducted into the National Baseball Hall of Fame in Cooperstown, New York. Carter was the first Hall of Famer whose plaque depicts him as a member of the Montreal Expos.
“…In August 1985 in New York, I met and photographed Gary Carter when he had joined the New York Mets baseball team a few months earlier. An extremely active and mobile man, it was difficult to get in touch with him on camera. It was more like a hunt, but that's what made it very interesting and different…” – Czesław Czapliński.
“…Otrzymałem ten przydomek podczas pierwszego wiosennego obozu przygotowawczego na Expos w 1974 roku. Tim Foli, Ken Singleton i Mike Jorgensen zaczęli nazywać mnie „Dzieciakiem”, ponieważ starałem się wygrywać każdy sprint. Próbowałem trafić w każdy rzut poza parkiem…” – Gary Carter.
Gary Edmund Carter (ur. 8 kwietnia 1954, zm. 16 lutego 2012) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza.
Gary Carter uczęszczał do Sunny Hills High School w Fullerton, gdzie grał w drużynie futbolowej, koszykarskiej i baseballowej. W 1972 został wybrany w trzeciej rundzie draftu przez Montreal Expos i zdecydował się podpisać kontrakt z tym klubem, rezygnując z gry na pozycji quarterbacka w futbolowej drużynie uniwersyteckiej UCLA Bruins. W Major League Baseball zadebiutował 16 września 1974 w drugim meczu doubleheader przeciwko New York Mets. Dwanaście dni później w spotkaniu z Philadelphia Phillies zdobył pierwszego w MLB home runa po piłce narzuconej przez Steve'a Carltona.
W 1975 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, a w głosowaniu do nagrody NL Rookie of the Year zajął 2. miejsce za Johnem Montefusco z San Francisco Giants. Występując początkowo jako zapolowy, od 1977 grał już regularnie na pozycji łapacza. W 1980 po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę i zajął 2. miejsce w głosowaniu do nagrody MVP National League. W 1981 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem Meczu Gwiazd zdobywając dwa home runy. W 1984 po raz drugi został MVP All-Star Game i zaliczył najwięcej RBI w National League (106).
W grudniu 1984 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Mets. 9 kwietnia 1985 w meczu otwarcia rozegranym na Shea Stadium, w którym przeciwnikiem Mets był St. Louis Cardinals, w drugiej połowie dziesiątej zmiany zdobył dającego zwycięstwo home runa. W sezonie 1985 ustanowił rekord kariery zdobywając w sumie 32 home runy.
„…W sierpniu 1985 r. w Nowym Jorku spotkałem i fotografowałem Gary Cartera, kiedy kilka miesięcy wcześniej przeszedł do drużyny baseballowej New York Mets. Niezwykle aktywny i ruchliwy człowiek, trudno było z nim złapać kontakt w obiektywie. Raczej to było jak polowanie, ale właśnie przez to bardzo ciekawe i inne…” – Czesław Czapliński.
W 1986 wystąpił we wszystkich meczach, zwycięskich dla Mets World Series, zdobywając dwa home runy w meczu numer 4 i zaliczając single'a i runa w drugiej połowie dziesiątej zmiany w meczu numer 6, w którym Mets wyrównali stan rywalizacji na 3–3. 11 sierpnia 1987 w meczu przeciwko Chicago Cubs na Wrigley Field zdobył 300. home runa w MLB. Grał jeszcze w San Francisco Giants, Los Angeles Dodgers i ponownie w Montreal Expos, w którym zakończył zawodniczą karierę w 1992.
W późniejszym okresie był między innymi komentatorem podczas meczów Florida Marlins, a także menadżerem zespołów z Minor League Baseball, uniwersyteckich i lig niezależnych. W 2003 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame. Był związany z prawniczką Kristin Vogel (siostra Scotta Vogela). Zmarł na nowotwór mózgu 16 lutego 2012 w wieku 57 lat.
Nagrody i wyróżnienia m.in.: 11× All-Star (1975, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988); 2× All-Star Game MVP (1981, 1984); 3× Gold Glove Award (1980, 1981, 1982); 5× Silver Slugger Award (1981, 1982, 1984, 1985, 1986); Zwycięzca w World Series 1986; Roberto Clemente Award 1989; Baseball Hall of Fame od 2003.
