„…Prawdziwy heroizm jest niezwykle trzeźwy, bardzo nieramatyczny. Nie chodzi o to, by przewyższać innych za wszelką cenę, ale o chęć służenia innym za wszelką cenę…”
Fotografowałem najważniejszych tenisistów na świecie: McEnroe, Borg, Lendl, Connors, Nastase, Gerulaitis…ale kiedy 19 stycznia 1984 r. miałem szanse zrobić prywatnie Arthura Ashe, to naprawdę byłem pod wrażeniem. Jak zwykle poważnie przygotowywałem się do sesji, aby móc nawiązać z nim ciekawą rozmowę.
Arthur Ashe zrobił na mnie wielkie wrażenie, niezwykle kulturalny facet, komunikatywny, zrobiłem dużą serię zdjęć. Miałem zwyczaj wysyłania zdjęć, osobom, którym robiłem zdjęcia. Po pewnym czasie otrzymałem od niego list: “…As you may know, my wife is a professional photographer and she liked it. I plan to keep it as I think it is a very good likeness of me. Thanks again…/Jak zapewne wiesz, moja żona jest profesjonalnym fotografem i podobały się jej. Planuję je zachować, ponieważ uważam, że to bardzo dobre podobieństwo do mnie. Dzięki jeszcze raz…” – Arthur R. Ashe, Jr.
Kiedy wybierałem materiały do biografii Arthura Ashe i w archiwalnych wycinkach “The New York Times” znalazłem i przeczytałem, że „Fibak, 19, Upsets Ashe In Tennis at Barcelona Oct. 17, 1974. Voytek Fibak, an unheralded 19 ‐ year ‐ old Pole, beat Ashe, 6‐4, 7–9, 6‐3”. (Fibak zdenerwowł Ashe w turnieju w Barcelonie 17 paździenika 1974 r., nieznany 19 letni Polak pokonał Ashe 6:4, 7:9, 6:3). Pomyślałem sobie, że muszę zadzwonić do Wojtka i dowiedzieć się czegoś więcej o tym meczu i Ashe.
Jak tylko połączyłem się i powiedziałem Wojtkowi – Arthur Ashe i to, że piszę o nim, wyrzucił z siebie tak jakby czekał na mój telefon. „To co powiedziałeś o mojej wygranej, to wszystko prawda – zaczął Wojtek. Ale ciekawszą sprawą jest, że graliśmy razem w deblu, na turnieju ATP Kitzbuhel w Austrii w lipcu 1979 r. dośliśmy do półfinału, gdzie ulegliśmy Heinz Gunthardt, Z.Franulovic. Przez tydzień spotykaliśmy się na śniadaniach, woźiłem go swoim samochodem. Pamiętam, jak prosił, abym zmienił muzykę w samochodzie na klasyczną. Przecież macie Chopina – powiedział. Widziałem, że Ashe sporo biegał, a korty były w górach, mówiłem mu aby się oszczędzał, potem miał operację serca i wiemy co się stało. W sumie zaprzyjaźniliśmy się w czasie turnieju, tak że nawet poprosiłem go, aby napisał rekomendacyjny list, dla mojej córki Agnieszki, aby mogła dostać się do szkoły prywatnej. Ale i tak, aby to zrealizować musiałem się przenieść do Greenwich w stanie Connecticut.
Arthur Robert Ashe Jr. (ur. 10 lipca 1943 r. w Richmond w stanie Wirginia – zm. 6 lutego 1993 r. w Nowym Jorku, pochowany na cmentarzu Woodland w Richmond w stanie Wirginia) - tenisista.
Ashe był pierwszym Afroamerykańskim zawodnikiem wybranym do drużyny Davis Cup w Stanach Zjednoczonych i jedynym, który zdobył tytuł singla na Wimbledonie, US Open i Australian Open.
Ashe i jego brat byli wychowywani przez ojca, który zachęcał Artura do doskonałości zarówno w szkole, jak i sporcie, ale zabronił mu grać w futbol amerykański, ze względu na niewielką budowę jego syna. Ashe zaczął grać w tenisa w wieku 7 lat. Potem, kiedy uczęszczał do Maggie L. Walker High School, kontynuował trening tenisa. W 1958 roku Ashe stał się pierwszym Afroamerykaninem, który zagrał w mistrzostwach chłopców w Maryland i pierwszym, który wygrał National Junior Indoor Tennis. W 1963 r. otrzymał stypendium tenisowe na University of California w Los Angeles (UCLA).
Po ukończeniu licencjatu z zarządzania przedsiębiorstwem Ashe wstąpił do armii Stanów Zjednoczonych 4 sierpnia 1966 r. Ashe ukończył podstawowe szkolenie w Waszyngtonie. Potem został przydzielony do Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point. Podczas swojego pobytu w West Point Ashe kierował programem tenisowym akademii. Został zwolniony z wojska w 1969 r.
W maju 1975 roku Ashe pokonał Björna Borga, wygrywając finał mistrzostw WCT w Dallas w Teksasie.
5 lipca 1975 roku, w pierwszym w pełni amerykańskim finale Wimbledonu od 1947 roku, Ashe rozstawił się na szóstym miejscu i zaledwie kilka dni przed swoimi 32. urodzinami, wygrał Wimbledon, pokonując faworyta i broniącego mistrza, Jimmy'ego Connorsa.
Po operacji serca w grudniu 1979 r. Ashe oficjalnie przeszedł na emeryturę w kwietniu 1980 r., w wieku 36 lat. Jego kariera w liczbach to 818 zwycięstw, 260 przegranych i 51 tytułów.
Po przejściu na emeryturę Ashe wcielił się w wiele ról, w tym pisał dla magazynu „Time” i „The Washington Post”, komentował w „ABC Sports”, założył National Junior Tennis League i pełnił funkcję kapitana drużyny Pucharu Davisa USA (1981–1985). Został wybrany do International Tennis Hall of Fame w 1985 roku.
W 1988 r. Ashe opublikował trzytomową książkę zatytułowaną „A Hard Road to Glory: A History of African-American Athlete” co zajęło mu prawie sześć lat, powiedział, że książka jest ważniejsza niż jakiekolwiek tytuły tenisowe.
Ashe był również aktywnym zwolennikiem praw człowieka. Był członkiem delegacji 31 wybitnych Afroamerykanów, którzy odwiedzili Republikę Południowej Afryki, aby obserwować zmiany polityczne w tym kraju w związku z integracją rasową. Został aresztowany 11 stycznia 1985 r., za protesty przed ambasadą RPA w Waszyngtonie, podczas wiecu przeciwko apartheidowi. Został ponownie aresztowany 9 września 1992 r. przed Białym Domem za protestowanie przeciwko niedawnym represjom wobec uchodźców z Haiti.
W lipcu 1979 roku, w wieku 36 lat, Ashe doznał zawału w Nowym Jorku.
W 1983 r. przeszedł drugą serię operacji serca, aby skorygować poprzednią operację cenikowania serca. We wrześniu 1988 r. Ashe został hospitalizowany po doświadczeniu paraliżu prawej ręki. Po przejściu eksploracyjnej operacji mózgu i szeregu testów lekarze odkryli, że Ashe miał toksoplazmozę, pasożytniczą chorobę, która często występuje u osób zakażonych wirusem HIV. Kolejny test wykazał później, że Ashe była nosicielem wirusa HIV. Ashe i jego lekarze wierzyli, że zaraził się wirusem w wyniku transfuzji krwi, którą otrzymał podczas drugiej operacji serca. 8 kwietnia 1992 r. Ashe publicznie ogłosił, że zaraził się wirusem HIV.
Po tym, jak Ashe podał się do publicznej wiadomości ze swoją chorobą, założył Fundację Arthura Ashe'a na rzecz pokonania AIDS.
Dwa miesiące przed śmiercią założył Arthur Ashe Institute for Urban Health, aby pomóc w rozwiązywaniu problemów związanych z nieodpowiednią opieką zdrowotną i został nazwany Sportsman of the Year magazynu „Sports Illustrated”. Zmarł 6 lutego 1993 r. w Nowym Jorku w wieku 49 lat. Jego pogrzeb odbył się w Arthur Ashe Athletic Center w Richmond, Wirginia, 10 lutego. Gubernator Douglas Wilder, przyjaciel Ashe, pozwolił, by jego ciało leżało w rezydencji gubernatora w Richmond. Ponad 5000 osób ustawiło się w kolejce, by przejść obok trumny. Andrew Young, który odprawił nabożeństwo na ślubie Ashe w 1977 r., Sprawował urząd na jego pogrzebie. Udział wzięło ponad 6000 żałobników. Ashe poprosił, aby został pochowany wraz ze swoją matką Mattie, na cmentarzu Woodland w Richmond w stanie Wirginia.
Nagrody i wyróżnienia (z niekończącej się listy wymienię kilka): Arthur Ashe Stadin na US Open (2007), Arthur Ashe Student Health and Wellness Center na terenie kampusu UCLA, ATP Gracz roku 1975, ATP „Sportsmanship Award” (1977), został wprowadzony do Galerii Sław Sportu Wirginii, gdzie powiedziano: „Arthur Ashe był z pewnością bohaterem dla ludzi w każdym wieku i rasy, a jego dziedzictwo wciąż dotyka życia wielu osób. Dla Arthura Ashe tenis był środkiem do celu. Chociaż miał lukratywną karierę tenisową, zawsze była to coś więcej niż osobista chwała i indywidualne wyrazy uznania. Wykorzystał swój status elitarnego tenisisty, aby wypowiadać się przeciwko moralnym nierównościom występującym zarówno w świecie tenisa, jak i poza nim. Ashe szczerze chciał spowodować zmiany w świecie. To, co go wyróżniało, to to, że został mistrzem świata po drodze…”.
W 1982 r. W Richmond w Wirginii wybudowano wielofunkcyjną arenę Arthur Ashe Athletic Center o powierzchni 6000 miejsc. Jest gospodarzem lokalnych wydarzeń sportowych i koncertów.
—Ashe otrzymał nagrodę „Sports Legend” przyznawaną przez American Sportscasters Association Hall of Fame Awards w Nowym Jorku (3 grudnia 1992).
—Ashe został pośmiertnie odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności przez Prezydenta Billa Clintona (20 czerwca 1993).
—Ashe został również pośmiertnie odznaczony nagrodą Arthura Ashe Humanitarian of the Year przez ATP (1993).
—Miasto Richmond pośmiertnie uhonorowało życie Ashe posągiem na Monument Avenue, miejscu tradycyjnie zarezerwowanym dla posągów kluczowych postaci Konfederacji. Ta decyzja wywołała pewne kontrowersje w mieście, które było stolicą państw konfederackich podczas wojny secesyjnej (1996).
—Główny stadion Narodowego Centrum Tenisowego USTA w Flushing Meadows Park, na którym rozgrywany jest turniej US Open, na jego cześć nazwany jest Arthur Ashe Stadium. To także dom dorocznego Dnia Dziecka Arthura Ashe.
—Uczony Molefi Kete Asante umieścił Arthura Ashe na swojej liście 100 największych Afroamerykanów (2002).
— Urząd Pocztowy Stanów Zjednoczonych ogłosił wydanie pamiątkowego znaczka pocztowego Arthura Ashe, pierwszego znaczka zawierającego okładkę magazynu Sports Illustrated (2005).
—Arthur Ashe Youth Tennis and Education Centre w Filadelfii (obecnie Legacy Youth Tennis and Education Centre) oraz Richmond's Arthur Ashe Athletic Center zostały nazwane na cześć Ashe.
—Zmiana nazwy Boulevard na „Arthur Ashe Boulevard” w Richmond w stanie Wirginia (22 czerwca 2019).
“…Sukces to podróż, a nie cel. Działanie jest zwykle ważniejsze niż wynik. Nie każdy może być numerem 1…” — Arthur Ashe.
PORTRAIT with HISTORY Arthur Robert Ashe Jr.
„…True heroism is remarkably sober, very undramatic. It is not the urge to surpass all others at whatever cost, but the urge to serve others at whatever cost…“ — Arthur Ashe.
I photographed the most important tennis players in the world: McEnroe, Borg, Lendl, Connors, Nastase, Gerulaitis ... but when on January 19, 1984 I had the chance to do Arthur Ashe privately, I was really impressed. As usual, I was seriously preparing for the session to be able to have an interesting conversation with him.
Arthur Ashe made a great impression on me, extremely cultural guy, communicative, I took a large series of photos. I used to send photos to people I took photos with. After some time, I received a letter from him: "... As you may know, my wife is a professional photographer and she liked it. I plan to keep it as I think it is a very good likeness of me. Thanks again ... / As you probably know, my wife is a professional photographer and she liked her. I plan to keep them because I think this is a very good resemblance to me. Thanks again ... "- Arthur R. Ashe, Jr.
When I selected materials for the biography of Arthur Ashe and in the archives of The New York Times I found and read that "Fibak, 19, Upsets Ashe In Tennis at Barcelona Oct. 17, 1974. Voytek Fibak, an unheralded 19 - year - old Pole, beat Ashe, 6-4, 7-9, 6-3 ". (Fibak upset Ashe in a tournament in Barcelona on October 17, 1974, an unknown 19-year-old Pole defeated Ashe 6: 4, 7: 9, 6: 3). I thought I had to call Wojtek and find out more about this match and Ashe.
As soon as I connected and told Wojtek - Arthur Ashe and the fact that I was writing about him, he spat out as if waiting for my call. "What you said about my win is all true - Wojtek began. But the more interesting thing is that we played doubles together, at the ATP Kitzbuhel tournament in Austria in July 1979, we reached the semi-finals, where we succumbed to Heinz Gunthardt, Z. Franulovic. We met for breakfast for a week, I drove him in my car. I remember asking him to change music in a car to a classical one. You have Chopin, 'he said. I saw that Ashe was running a lot and the courts were in the mountains, I told him to save himself, then he had heart surgery and we know what happened. All in all, we made friends during the tournament, so that I even asked him to write a recommendation letter for my daughter Agnieszka, so that she could get to private school. Still, I had to move to Greenwich, Connecticut to make it happen.
Arthur Robert Ashe Jr. (born on July 10, 1943 in Richmond, Virginia - died on February 6, 1993 in New York, buried at the Woodland Cemetery in Richmond, Virginia) - tennis player. Ashe was the first African-American player selected for the Davis Cup team in the United States and the only one to win the title of a single at Wimbledon, US Open and Australian Open. Ashe and his brother were raised by a father who encouraged Artur to excellence in both school and sport, but forbade him to play American football because of the small build of his son. Ashe started playing tennis at the age of seven. Then, when he attended Maggie L. Walker High School, he continued to train tennis. In 1958, Ashe became the first African American to play in the boys championship in Maryland and the first to win the National Junior Indoor Tennis. In 1963 he received a tennis scholarship at the University of California in Los Angeles (UCLA). After completing a bachelor's degree in business administration, Ashe joined the United States Army on August 4, 1966. Ashe completed basic training in Washington. He was then assigned to the United States Military Academy at West Point. During his stay at West Point, Ashe managed the academy's tennis program. He was dismissed from the army in 1969.
In May 1975, Ashe defeated Björn Borg by winning the final of the WCT championship in Dallas, Texas.
On July 5, 1975, in the first fully American Wimbledon final since 1947, Ashe finished in sixth place and just days before his 32nd birthday, Wimbledon won by defeating favorite and defending champion Jimmy Connors.
After heart surgery in December 1979, Ashe officially retired in April 1980, at the age of 36. His career in numbers is 818 wins, 260 losers and 51 titles.
After retiring, Ashe played many roles, including writing for Time and The Washington Post, commenting on ABC Sports, establishing the National Junior Tennis League, and captain the US Davis Cup team (1981–1985) ). He was elected to the International Tennis Hall of Fame in 1985.
In 1988, Ashe published a three-volume book entitled "A Hard Road to Glory: A History of African-American Athlete" which took him almost six years, said the book was more important than any tennis titles.
Ashe was also an active supporter of human rights. He was a member of a delegation of 31 prominent African Americans who visited South Africa to observe political changes in that country in connection with racial integration. He was arrested on January 11, 1985, for protests in front of the South African embassy in Washington, during a rally against apartheid. He was arrested again on 9 September 1992 in front of the White House for protesting against recent repression of refugees from Haiti.
In July 1979, at the age of 36, Ashe suffered a heart attack in New York. In 1983, he underwent a second series of heart surgeries to correct his previous heart pricing operation. In September 1988, Ashe was hospitalized after experiencing right hand paralysis. After undergoing exploratory brain surgery and a number of tests, doctors discovered that Ashe had toxoplasmosis, a parasitic disease that often occurs in people infected with HIV. Another test later showed that Ashe was HIV positive. Ashe and his doctors believed he was infected by a virus as a result of a blood transfusion he received during a second heart surgery. On April 8, 1992, Ashe publicly announced that he had contracted HIV. After Ashe made public with his illness, he founded the Arthur Ashe Foundation to overcome AIDS. Two months before his death, he founded the Arthur Ashe Institute for Urban Health to help solve problems related to inadequate healthcare, and was named Sportsman of the Year by Sports Illustrated. He died on February 6, 1993 in New York at the age of 49. His funeral was held at the Arthur Ashe Athletic Center in Richmond, Virginia on February 10. Governor Douglas Wilder, a friend of Ashe, allowed his body to lie in the governor's residence in Richmond. Over 5000 people lined up to pass the casket. Andrew Young, who held the service at Ashe's wedding in 1977, held his office at his funeral. Over 6,000 mourners took part. Ashe asked that he be buried with his mother Mattie at the Woodland Cemetery in Richmond, Virginia.
Awards and distinctions (a few from the endless list): Arthur Ashe Stadin at the US Open (2007), Arthur Ashe Student Health and Wellness Center on the UCLA campus, ATP Player of the Year 1975, ATP "Sportsmanship Award" (1977), was introduced to the Virginia Sports Hall of Fame, where it was said: "Arthur Ashe was certainly a hero to people of all ages and races, and his legacy still touches the lives of many people. For Arthur Ashe, tennis was a means to an end. Although he had a lucrative tennis career, it was always more than personal glory and individual recognition. He used his status as an elite tennis player to speak out against moral inequalities both in the tennis world and beyond. Ashe honestly wanted to change the world. What made him different was that he became a world champion along the way ... " In 1982, a multi-functional arena, Arthur Ashe Athletic Center, with an area of 6,000 seats was built in Richmond, Virginia. It hosts local sporting events and concerts. —Ashe was awarded the Sports Legend by the American Sportscasters Association Hall of Fame Awards in New York (December 3, 1992). —Ashe was posthumously awarded the Presidential Medal of Freedom by President Bill Clinton (June 20, 1993). - Ashe was also posthumously awarded the Arthur Ashe Humanitarian of the Year by ATP (1993). —City Richmond posthumously honored Ashe's life with a statue on Monument Avenue, a place traditionally reserved for statues of key figures of the Confederacy. This decision caused some controversy in the city, which was the capital of the Confederate states during the Civil War (1996). - The main stadium of the USTA National Tennis Center in Flushing Meadows Park, which hosts the US Open tournament, is named after Arthur Ashe Stadium. It is also home to the annual Arthur Ashe Children's Day. —The learned Molefi Kete Asante put Arthur Ashe on his list of the 100 Greatest African Americans (2002).
- The United States Post Office announced the release of a commemorative Arthur Ashe postage stamp, the first stamp containing the cover of Sports Illustrated (2005). —Arthur Ashe Youth Tennis and Education Center in Philadelphia (now Legacy Youth Tennis and Education Center) and Richmond's Arthur Ashe Athletic Center were named after Ashe. —Change name Boulevard to 'Arthur Ashe Boulevard' in Richmond, Virginia (June 22, 2019).
„…Success is a journey not a destination. The doing is usually more important than the outcome. Not everyone can be Number 1…”— Arthur Ashe.
