PORTRAIT with HISTORY - Anna Seniuk (born 17 November 1942, in Stanisławów) is a Polish actress.
After World War II, together with other Poles from Stanisławów, she was forced by the Soviet government to leave her hometown, settling in the town of Zator, near Oświęcim. In 1964 Seniuk graduated from Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna (Academy for the Dramatic Arts) in Kraków and debuted in the renowned Helena Modrzejewska (Old Theatre). In the early 1970s, she moved to Warsaw, where she played in several theatres. Since 2003, she has been working there at the National Theatre.
Seniuk is known to Polish viewers mainly for her role of Magda Karwowska in the immensely popular 1970s Polish TV series Czterdziestolatek (The Forty-Year-Old). She has cooperated with Polish Radio and has been featured in more than 40 radio shows. Among her most famous film roles, there are appearances in such productions as Europa Europa, Potop and The Maids of Wilko.
Selected filmography Film Year Title Role Notes 2006 The Boy on the Galloping Horse; 1990 Europa Europa; 1982 Konopielka; 1980 The Moth; 1979 The Maids of Wilko; 1974 The Deluge; 1968 The Doll; TV Year Title Role Notes 2011-2012 Wszyscy kochają Romana; 1974-1977 Czterdziestolatek; 1973 Czarne Chmury; 1967 Stawka większa niż życie.
References (in Polish) Renata Sas, Anna Seniuk. Blisko życia i marzeń, Express Ilustrowany, 16 March 2002.
“…The journey makes sense when you can tell someone: look how beautiful it is here…” – Anna Seniuk.
"...We met on various occasions on film sets and in theaters, but the first photo I want to post was taken on October 10, 2013, when we met at the unveiling of the bench of my long-time friend, Father Twardowski, near where he lived for years, on Krakowskie Przedmieście in Warsaw, where many of his friends came, including Anna Seniuk. I took the entire set of portraits, where you can see direct contact with the photographer, on May 26, 2022 in Warsaw. The creation of these portraits was undoubtedly influenced by the fact that Anna Seniuk, like a theater actress, has direct contact with the audience, which is extremely important in photography..." - Czesław Czapliński.
„…Podróż ma wtedy sens, kiedy możesz komuś powiedzieć: zobacz, jak tu pięknie…” – Anna Seniuk.
„…Spotykaliśmy się przy różnych okazjach na planach filmowych i w teatrach, ale pierwsze zdjęcie jakie chce zamieścić, zrobiłem 10 października 2013 r., kiedy spotkaliśmy się na odsłonieniu ławeczki mego wieloletniego przyjaciela ks.Twardowskiego, nieopodal gdzie przez lata mieszkał, na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, gdzie przyszło wielu jego przyjaciół w tym Anna Seniuk. Cały zestaw portretów, gdzie widać bezpośredni kontakt z fotografującym, zrobiłem 26 maja 2022 r. w Warszawie. Na powstaniu tych portretów, niewątpliwie wpłynęło to, że Anna Seniuk, jak aktorka teatralna, ma bezpośredm kontakti z publicznością, co jest niezwykle ważne w fotografii …” – Czesław Czapliński.
Anna Seniuk-Małecka (ur. 17 listopada 1942 w Stanisławowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, profesor sztuk teatralnych (1998), od 1998 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
Dzieciństwo spędziła w Krzeszowicach, Jawiszowicach i w Zatorze pod Oświęcimiem. Później mieszkała w Krakowie, gdzie uczęszczała do VII Liceum Ogólnokształcącego im. Zofii Nałkowskiej, mieszczącego się wówczas przy ulicy Michałowskiego, a następnie podjęła studia w szkole teatralnej, choć początkowo myślała o studiach z zakresu konserwacji zabytków bądź historii sztuki.
W 1964 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i zadebiutowała na scenie rolą Irmy w Wariatce z Chaillot J. Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W latach 1964–1970 była aktorką Starego Teatru w Krakowie. Następnie wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970–1974, 1991–2003), Teatru Powszechnego w Warszawie (1977–1982) i Teatru Polskiego (1982–1991). Od roku 2003 występuje w Teatrze Narodowym w Warszawie.
Występowała także w Teatrze Telewizji, w filmach i w licznych serialach. Niezapomnianą kreację aktorską Magdy Karwowskiej stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych: Czterdziestolatku i Czterdziestolatku 20 lat później w reżyserii Jerzego Gruzy. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia od lat 70. XX w. Do tej pory zagrała ponad 40 ról radiowych, wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci.
Otrzymała wiele nagród. W 1979 roku została nagrodzona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1991/1992, za rolę Dulskiej w Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w Teatrze TV i Nagrody im. Ireny Solskiej (2016).
Tytuł naukowy profesora uzyskała 22 lipca 1998 roku.
Była żoną polskiego kompozytora Macieja Małeckiego (rozwód w 1994 roku), z którym ma dwójkę dzieci: syna Grzegorza (aktora) i córkę Magdalenę (muzyka).
„…Gdy człowiek się na coś decyduje i jest do tego w miarę inteligentny, to zdaje sobie sprawę z konsekwencji. Wiadomo, że jeśli się gra w serialu, to nie można potem chodzić i narzekać: „o mój Boże, ta popularność mnie zabija!”. Trzeba przyjąć to, iż ludzie będą chcieli podejść, porozmawiać. Dla mnie to naprawdę przyjemny aspekt zawodu, takie spotkania dają mi dużo pozytywnej motywacji do pracy, wiary w to, że moja praca ma odbiorców. Spotykam się z wieloma wyrazami sympatii i naprawdę nie czuję, by ktokolwiek robił mi krzywdę…“ — Anna Seniuk o kojarzeniu z rolą Magdy Karwowskiej w serialu Czterdziestolatek.
Filmografia m.in.: 1963: Weekendy – Magda; 1963: Zacne grzechy – wiejska dziewczyna; 1965: Głos ma prokurator – Zofia Trepa; 1965: Niekochana – kelnerka w kawiarni w Sukiennicach; 1966: Lenin w Polsce – dziewczyna; 1968: Tabliczka marzenia – Eliza, żona Stefana; 1968: Stawka większa niż życie – Elsa Schmidtke; 1968: Lalka – prostytutka Magdalenka; 1970: Romantyczni – służąca; 1970: Przygoda Stasia – matka Stasia; 1971: Zabijcie czarną owcę – matka Tymona; 1971: Kardiogram – Teresa; 1971: Niedziela Barabasza – Żona Barabasza; 1973: Żółw – żona Rafała; 1973: Czarne chmury – Magda Domaradzka; 1974–1977: Czterdziestolatek – Magda Karwowska; 1974: Ile jest życia– Daniela; 1974: Godzina za godziną – przyjaciółka Tadeusza; 1974: Krajobrazy Żeromskiego– lektorka (głos); 1974: Potop – Marynia Gasztowtówna-Pacunelka; 1974: Gąszcz – Marta Chwalkówna; 1975: Moja wojna, moja miłość – znajoma ojca Marka; 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – Magda Karwowska; 1978: Bilet powrotny – Antonina; 1979: Panny z Wilka – Julcia; 1979: Pełnia – bufetowa Zosia; 1979: Ojciec królowej – Maria Kazimiera; 1979: Kung-fu – Rowicka; 1980: Ćma – Magda – kochanka Jana; 1980: Tylko Kaśka – matka Kaśki; 1981: Konopielka – Handzia; 1983: Soból i panna – gospodyni Marcela; 1983: Szaleństwa panny Ewy – Szymbartowa; 1984: Tumor Witkacego – Anna Liptowska grająca rolę Rozhulantyny, żony Tumora Mózgowicza; 1984: Szaleństwa panny Ewy – Szymbartowa; 1990: Europa, Europa – działaczka hitlerowska; 1992: Szwedzi w Warszawie – Hipolitowa, gospodyni Rafałowicza; 1992: Gdy rozum śpi (Coupable d'innocence); 1993: Przypadek Pekosińskiego – koleżanka Danusia; 1993: Czterdziestolatek 20 lat później – Magda Karwowska; 1993–1994: Bank nie z tej ziemi – Magda „Maggie” Kropkowska; 1993: Wow; 1995: Awantura o Basię – doktorowa Budzisz; 1995: Opowieść o Józefie Szwejku i jego najjaśniejszej epoce; 1995: Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front – Palivcova; 1996: Tajemnica Sagali – sąsiadka Zawilskich; 1996: Awantura o Basię – doktorowa Amelia Budzisz (nie występuje w czołówce); 1997: Pokój 107 – mama Irka; 1998: Gwiezdny pirat – pisarka Jadwiga Kurcewicz; 1999: Przygody dobrego wojaka Szwejka – Palivcova; 2000: Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości – Dzidzia; 2001: Garderoba damska – Dorota; 2005: Egzamin z życia – Jadwiga Kleiberg; 2006: Dziki jeździec – starsza pielęgniarka; 2007: Chłopiec na galopującym koniu – pielęgniarka Basia; 2009: Laura – teściowa Zbyszka; 2010: Na dobre i na złe – Jagoda Kwiecińska, babcia Bartka; 2011: Wszyscy kochają Romana – Maryla; 2011: Licencja na wychowanie – matka Romy i Julii; 2012: Wszystkie kobiety Mateusza – Barbara Okońska; 2012: Ja to mam szczęście! – Adela, matka Joanny; 2013: Kanadyjskie sukienki – Zofia Michalska; 2014: Brancz – Alicja Lemańska, matka Szymona; 2015: Nie rób scen – Krystyna, babcia Olgi; 2017: Syn Królowej Śniegu – Zofia; 2018 – 2022: Leśniczówka – doktor Czesława Ździebłowska; 2020: Mały zgon– Teresa, matka Ryszarda; 2022: Niebezpieczni dżentelmeni – pani Leszczyńska.
„…Najciekawszy dla mnie rodzaj pracy to zajęcie w dubbingu i radiu. Człowiek zostaje sam, w pustym pokoju, zdany tylko na siebie i swój głos…“ — Anna Seniuk.
Polski dubbing m.in.: 1975: Pszczółka Maja; 1976: Pogoda dla bogaczy; 1991: Amerykańska opowieść. Fievel jedzie na Zachód – Kitty; 1995: Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy – Maria Ragetti; 1996: Byli sobie odkrywcy; 1998−1999: Podróże z Aleksandrem i Emilią – Emilia; 2005: Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa – pani Bóbr; 2009: Dzwoneczek i zaginiony skarb – wróżka Duszka; 2009: Dzieci Ireny Sendlerowej – matka Ireny; 2011: Gnomeo i Julia – pani Bluebury.
Publikacje książkowe m.in.: Anna Seniuk czyta "Wichrowe wzgórza" Emily Brontë(książka z płytą MP3; Agora 2012, seria: "Mistrzowie słowa"); Warszawa lata 70. (album fotografii; autorka słowa wstępnego; wybór fotografii Jan Łoziński; Wydawnictwo Bosz – Narodowe Archiwum Cyfrowe 2015; Nietypowa baba jestem czyli Anna Seniuk w rozmowie z córką Magdaleną Małecką-Wippich (Wydawnictwo Znak Literanova 2016)
Odznaczenia m.in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002); Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988); Złoty Krzyż Zasługi (1977); Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1989); Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011); Złota Honorowa Odznaką „Za zasługi dla Warszawy” (1989); Złota Odznaka Klubu Miłośników Teatru za zasługi w dziedzinie upowszechniania kultury (1968) .
Nagrody m.in.: 1977: Nagroda główna za rolę Karoliny David w Nocy Trybad Per Olova Enquista w reżyserii Ernsta Günthera z Teatru Powszechnego w Warszawie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych; 1979: Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie;. 1988: Laureatka „Złotej Syrenki”; 1997: „Wielki Splendor” – nagroda Teatru Polskiego Radia; 1999: Laureatka Telekamery; 1999 dla najlepszej aktorki; 2000: Laureatka „Złotego Mikrofonu” za kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia oraz adaptację i reżyserię spektakli radiowych Balladyny Juliusza Słowackiego i Pchły Szachrajki Jana Brzechwy; 2004: „Tele Maska” dla najlepszej aktorki w Teatrze Telewizji Polskiej;.2004: Grand Prix i Nagroda publiczności dla przedstawienia dyplomowego Akademii Teatralnej w Warszawie Księżniczka na opak wywrócona Calderona na 15. Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych „Istropolitana Project 2004” w Bratysławie; 2007: Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie teatru; 19 maja 2012: Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji (razem z Jerzym Stuhrem); 2016: Nagroda im. Ireny Solskiej.
„…To, że jestem sama, nie znaczy, że nie kochałam i że nie miałam w swoim życiu miłości. I wielkich, i małych. Największym przywilejem, największym darem jest kochać…”–
Anna Seniuk.
