PORTRET z HISTORIĄ Paweł Ludwik Skrzecz

Paweł Ludwik Skrzecz (ur. 25 sierpnia 1957 w Warszawie) – polski pięściarz, medalista olimpijski, brat bliźniak Grzegorza.

  „… Mieszkaliśmy na Żeraniu, to było wtedy przedmieście Warszawy. Ojciec praktycznie nas opuścił, brakowało mocnej ręki. Była sama mama i trzech budrysów: my dwaj bliźniacy i brat starszy o 5 lat. Wszędzie nas było pełno. Jak się stało coś niedobrego, to nikt nie szukał winnego, tylko przychodził do naszej mamy. Dochodziło do pobić, dochodziło do szarpanin, dochodziło do kradzieży. Nie mówię o napadach w domach, ale owoce z drzew i to wszystko, co rosło na działkach – pomidory, ogórki, ziemniaki – były naszym łupem. Nauczycielka raz powiedziała mamie na zebraniu, że „to nie ma po co chować, bo oni i tak już kończą”. Może Pan sobie wyobrazić, jakie to było życie.

Byliśmy, można powiedzieć, niezbyt grzecznymi dziećmi. Byliśmy wszędzie, gdzie coś się działo. I dlatego mówię, że sport uratował mi życie. A zwłaszcza człowiek, który się nami zaopiekował – trener Wieńczysław Kosinow. To jemu wszystko zawdzięczamy. Później, kiedy przyszły dla niego ciężkie czasy, pomagałem mu aż do śmierci. Jak trzeba było zawieźć go do szpitala, to ja z nim jechałem…” – Paweł Ludwik Skrzecz.

          Wicemistrz świata (Monachium 1982), srebrny (1983) i brązowy (1979) medalista mistrzostw Europy; srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Moskwie w 1980, w finale przegrał z reprezentantem Jugosławii Slobodanem Kačarem. 4-krotny mistrz Polski.

„…Igrzyska są największym wydarzeniem sportowym, na jakim byłem. To olbrzymie święto sportu, choć igrzyska w Moskwie bardzo krytykowano – że to w Związku Sowieckim, że nas filmowali, że chodzili za nami policjanci… Ale niestety taka była sytuacja, że nie można było sobie pozwolić na żaden wybryk. A jeśli chodzi o walkę finałową, to z jednej strony jest duży, duży niedosyt, bo 37 sekund zdecydowało, że straciłem złoty medal olimpijski. Ale z drugiej strony ludzie marzą, żeby pojechać na igrzyska, a ja byłem w finale i zdobyłem srebrny medal. Więc w pewnym sensie jest niedosyt, ale jestem bardzo zadowolony, że znalazłem się w gronie wybrańców, można powiedzieć – najlepszych sportowców w Polsce. To daje dużą satysfakcję.

Pamiętam, jak przed walką finałową chodziliśmy z Grzegorzem na spacery po wiosce olimpijskiej i myślałem sobie, że z tego biednego Żerania dotarłem do finału igrzysk. Mówiłem bratu: „Uszczypnij mnie”, dla mnie to było olbrzymie, olbrzymie wydarzenie. Zwłaszcza że marzyłem o igrzyskach jako bardzo młody chłopak…” – Paweł Ludwik Skrzecz.

Zwycięzca turnieju o „Złoty Pas Polusa” (1976) i im. Feliksa Stamma (1979). 

Przez całą swoją karierę zawodniczą związany z Gwardią Warszawa. Po wycofaniu się z zawodniczego uprawiania boksu w 1986 został trenerem. 

W 2013 był sędzią na mistrzostwach Polski. 

W sumie stoczył 278 walk (wszystkie w kat. półciężkiej) z czego 239 zwycięskich, 4 remisy i 35 porażek. 

W wyborach parlamentarnych 2005 był kandydatem Polskiej Partii Narodowej do Senatu z okręgu warszawskiego. Uzyskał 17 577 głosów, zajmując 18. miejsce spośród 21 kandydatów.

„…Fotografowałem go w miejscu treningów 18 lipca 2014 w Warszawie, co niewątpliwie wpłynęło na jego ustawienia i naturalny wyraz twarzy…” – Czesław Czapliński.

  W 1997 roku wystąpił w polskim serialu Złotopolscy, jako jeden z osiłków. Pojawił się on w odcinku dziewiątym. 

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.

Dorobek medalowy: Reprezentacja Polska Igrzyska olimpijskie srebro Moskwa 1980 boks (waga półciężka); Mistrzostwa świata srebro Monachium 1982 waga półciężka; Mistrzostwa Europy brąz Kolonia 1979 waga półciężka srebro; Warna 1983 waga półciężka.

PORTRAIT with HISTORY Paweł Ludwik Skrzecz

  Paweł Ludwik Skrzecz (born August 25, 1957 in Warsaw) – Polish boxer, Olympic medalist, Grzegorz's twin brother.

"…We lived in Żerań, a suburb of Warsaw at the time. My father practically abandoned us; he lacked a steady hand. It was just my mother and three boys: the two of us twins and a brother five years older than us. We were everywhere. When something bad happened, no one looked for someone to blame; they just came to our mother. There were beatings, fights, and thefts. I'm not talking about home invasions, but the fruit from the trees and everything that grew in the allotments – tomatoes, cucumbers, potatoes – were our loot. My teacher once told my mother at a meeting that 'there's no point in hiding it, because they're already finishing up.' You can imagine what life was like.

         We were, you might say, not very well-behaved children. We were everywhere there was action. And that's why I say that sport saved my life. Especially the man who took care of us – coach Wieńczysław Kosinow. We owe everything to him. Later, when he fell on hard times, I helped him until his death. When he needed to be taken to the hospital, I rode with him..." – Paweł Ludwik Skrzecz.

  World vice-champion (Munich 1982), silver (1983), and bronze (1979) medalist at the European Championships; silver medalist at the 1980 Moscow Olympics, losing in the final to Yugoslavian Slobodan Kačar. Four-time Polish champion.

         "...The Olympics are the biggest sporting event I've ever been to. It's a huge celebration of sport, although the Moscow Games were heavily criticized – saying it was in the Soviet Union, that we were being filmed, that police were following us… But unfortunately, the situation was such that we couldn't afford any excesses. And as for the final bout, on the one hand, there's a huge, huge disappointment, because 37 seconds decided I lost the Olympic gold medal. But on the other hand, people dream of going to the Olympics, and I was in the final and won the silver medal. So, in a sense, there's a disappointment, but I'm very happy to be among the chosen few, you could say – the best athletes in Poland. That gives me great satisfaction.

I remember walking around the Olympic Village with Grzegorz before the final bout, and I thought to myself that I'd made it from poor Żerań to the finals. I told my brother, 'Pinch me,' and for me, it was a huge, huge event." Especially since I dreamed of the Olympics as a very young boy…” – Paweł Ludwik Skrzecz. 

Winner of the Polus Golden Belt tournament (1976) and the Feliks Stamm tournament (1979). Throughout his career, he was associated with Gwardia Warszawa. After retiring from competitive boxing in 1986, he became a coach. In 2013, he was a referee at the Polish Championships. He fought a total of 278 fights (all in the light heavyweight category), with 239 wins, 4 draws, and 35 losses. In the 2005 parliamentary elections, he was the Polish National Party's candidate for the Senate in the Warsaw district. He received 17,577 votes, finishing 18th out of 21 candidates.  

"...I photographed him at his training ground on July 18, 2014, in Warsaw, which undoubtedly influenced his posture and natural facial expression..." – Czesław Czapliński.

In 1997, he appeared in the Polish series "Złotopolscy" as one of the tough guys. He appeared in episode nine.

He became a member of the honorary support committee for Bronisław Komorowski before the 2015 Polish presidential election.

Medals: Polish National Team, Olympic Games, silver, Moscow 1980, boxing (light heavyweight); World Championships, silver, Munich 1982, light heavyweight; European Championships, bronze, Cologne 1979, light heavyweight; Varna 1983, light heavyweight.