„ "…Szczęście polega na życiu codziennością w nieświadomości tego, jak bardzo jest się szczęśliwym…” – E.L.Doctorow.
Edgar Lawrence Doctorow (ur. 6 stycznia 1931 – zm. 21 lipca 2015) amerykański pisarz, redaktor i profesor, najbardziej znanym ze swoich dzieł fikcji historycznej.
Napisał dwanaście powieści, trzy tomy opowiadań i dramat sceniczny, w tym wielokrotnie nagradzane powieści Ragtime (1975), Billy Bathgate (1989) i Marsz (2005). Te, podobnie jak wiele innych jego dzieł, umieszczały fikcyjne postacie w rozpoznawalnych kontekstach historycznych, ze znanymi postaciami historycznymi i często wykorzystywały różne style narracji. Jego opowiadania doceniono za oryginalność i wszechstronność, a Doctorowa chwalono za śmiałość i wyobraźnię.
Na ekran zaadaptowano także wiele powieści i opowiadań Doctorowa, m.in. „Witajcie w trudnych czasach” (1967) z Henrym Fondą, „Daniel” (1983) z Timothym Huttonem, „Billy Bathgate” (1991) z Dustinem Hoffmanem i „Wakefield” (2016) z Bryanem Cranstonem. Jego najbardziej znane adaptacje dotyczyły filmu Ragtime (1981) i musicalu na Broadwayu pod tym samym tytułem (1998), który zdobył cztery nagrody Tony.
Doctorow był laureatem wielu nagród pisarskich, w tym nagrody National Book Critics Circle Award, którą otrzymał trzykrotnie (za Ragtime, Billy Bathgate i The March). W chwili jego śmierci prezydent Barack Obama nazwał go „jednym z największych pisarzy amerykańskich”.
Doctorow urodził się 6 stycznia 1931 r. w Bronksie jako syn Rose (Levine) i Davida Richarda Doctorowa, Amerykanów rosyjskiego pochodzenia żydowskiego w drugim pokoleniu, którzy nadali mu imię na cześć Edgara Allana Poe. Jego ojciec prowadził mały sklep muzyczny. Uczęszczał do miejskich szkół powszechnych i Bronx High School of Science, gdzie w otoczeniu uzdolnionych matematycznie dzieci uciekł do redakcji szkolnego pisma literackiego „Dynamo”, które opublikowało jego pierwszą twórczość literacką. Następnie zapisał się na zajęcia z dziennikarstwa, aby zwiększyć swoje możliwości pisania.
Doctorow uczęszczał do Kenyon College w Ohio, gdzie studiował u Johna Crowe’a
Ransoma, występował w przedstawieniach teatralnych uczelni i specjalizował się w filozofii. Podczas studiów w Kenyon College Doctorow dołączył do Middle Kenyon Association i zaprzyjaźnił się z Richardem H. Collinem. Po ukończeniu studiów z wyróżnieniem w 1952 roku, ukończył rok studiów w zakresie dramatu angielskiego na Uniwersytecie Columbia, zanim został powołany do armii amerykańskiej podczas wojny koreańskiej. W latach 1954 i 1955 służył jako kapral w Korpusie Łączności w Niemczech Zachodnich.
Po powrocie do Nowego Jorku po odbyciu służby wojskowej Doctorow pracował jako lektor w wytwórni filmowej. Czytanie tak wielu westernów zainspirowało jego pierwszą powieść „Witajcie w trudnych czasach”. Rozpoczęty jako parodia zachodniej fikcji, przekształcił się w rekultywację gatunku. Został opublikowany w 1960 roku i zebrał pozytywne recenzje, a Wirt Williams z The New York Times opisał go jako „napięty i dramatyczny, ekscytujący i skutecznie symboliczny”.
Zapytany, dlaczego zdecydował się zostać pisarzem, odpowiedział: „Byłem dzieckiem, które czytało wszystko, co wpadło mu w ręce. W końcu zapytałem o historię nie tylko, co ma się wydarzyć dalej, ale także, jak to się robi? Jak udało mi się żyć ze słów zapisanych na kartce? I tak zostałem pisarzem”.
„Kiedy czytało się rękopisy Edgara, było już po wszystkim. Taki był właśnie taki pisarz; wszystko mu się udało za pierwszym razem. Nie przychodzi mi do głowy żaden problem redakcyjny, jaki mieliśmy. Nawet w niewielkim stopniu. Nic”. Jason Epstein, redaktor książki Doctorowa
Aby utrzymać rodzinę, Doctorow spędził dziewięć lat jako redaktor książek, najpierw w New American Library, pracując między innymi z Ianem Flemingiem i Ayn Rand; a od 1964 r. jako redaktor naczelny Dial Press, publikując prace m.in. Jamesa Baldwina, Normana Mailera, Ernesta J. Gainesa i Williama Kennedy'ego. W tym czasie opublikował swoją drugą powieść Big As Life (1966), której Doctorow później nie pozwolił na ponowną publikację.
W 1969 Doctorow opuścił wydawnictwo, aby zająć się karierą pisarską. Przyjął stanowisko pisarza gościnnego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine, gdzie ukończył Księgę Daniela (1971), swobodnie fabularyzowaną analizę procesu i egzekucji Juliusa i Ethel Rosenbergów za przekazanie Związkowi Radzieckiemu tajemnic nuklearnych podczas zimnej wojny. Książka spotkała się z szerokim uznaniem, została nazwana przez „The Guardian” „arcydziełem”, a według „The New York Times” wprowadziła autora na „pierwszy stopień amerykańskich pisarzy”, według Christophera Lehmanna-Haupta.
„…E.L. Doctorowa spotkałem i fotografowałem w listopadzie 1985 r. w Nowym Jorku w związku z jego książką World's Fair. Była to już chyba dziesiąta jego książka. Każda z nich robiła furorę na rynku, były rozchwytywane, a on niebywale znany i podziwiany, opisywany w najważniejszych dziennikach i magazynach w Ameryce i na świecie. A w rzeczywistości niezwykle skromny, co widać było na każdym kroku, kiedy się do niego zbliżyłem…” – Czesław Czapliński.
Następną książką Doctorowa, napisaną w jego domu w New Rochelle w stanie Nowy Jork w 2014 roku, był Ragtime (1975), uznany później przez redakcję Modern Library za jedną ze 100 najlepszych powieści XX wieku. Jego późniejsze prace obejmują nagradzane powieści World's Fair (1985), Billy Bathgate (1989) i The March (2005), a także kilka tomów esejów i krótkich opowiadań.
Powieściopisarz Jay Parini jest pod wrażeniem umiejętności Doctorowa w pisaniu fabularyzowanej historii w wyjątkowym stylu, „rodzaju oderwanego, ale fascynującego przedstawienia historii, w którym mieszają się postacie prawdziwe z fikcyjnymi w sposób, który stał się jego popisowym sposobem”. Na przykład w Ragtime aranżuje historię tak, aby Zygmunt Freud i Carl Jung podróżowali po Coney Island lub scenografię z Henrym Fordem i J. P. Morganem.
“…Ojciec utrzymywał się przy zdrowych zmysłach przez regularne prowadzenie dziennika. To był jego system na przeżycie, wywodził się z tradycji pisania i konceptualizmu. Ojciec zakładał, że ludzie, dając świadectwo prawdzie, zapewniają sobie przetrwanie sięgające daleko poza miejsce i czas, w którym żyją…” – E.L.Doctorow.
Pomimo ogromnych badań, jakich Doctorow potrzebował, aby stworzyć historie oparte na prawdziwych wydarzeniach i prawdziwych postaciach, recenzent John Brooks zauważa, że mimo wszystko byli „na tyle żywi, aby nigdy nie wyczuć badań w starych aktach prasowych, których musieli potrzebować”. W większości swoich powieści Doctorow pokazał, że „przeszłość jest bardzo żywa, ale dostęp do niej nie jest łatwy” – pisze Parini. „Opowiadamy i opowiadamy historie, a one oświetlają nasze codzienne życie. Pokazał nam raz po raz, że nasza przeszłość jest naszą teraźniejszością i że ci, którzy nie chcą zmagać się z tym, co się stało, zostaną skazani na powtarzanie najgorszych błędów”.
W 1954 roku Doctorow poślubił Helen Esther Setzer, studentkę Uniwersytetu Columbia, służąc w armii amerykańskiej w Niemczech Zachodnich. Para miała trójkę dzieci.
“…Nikt nie zna tajemnicy ludzkiego życia, wiemy właściwie tylko to, co zostaje nam we wspomnieniach, a one rządzą się własnym czasem. Prawdziwy czas kpi sobie z nas, nigdy nie wiemy dokładnie, kiedy co się stało, najlepsze nasze chwile blakną jak sen…”– E.L.Doctorow.
Doctorow wykładał także w Sarah Lawrence College, Yale School of Drama, University of Utah, University of California w Irvine i Princeton University. Był profesorem literatury angielskiej i amerykańskiej Loretty i Lewisa Glucksmanów na Uniwersytecie Nowojorskim. W 2001 roku przekazał swoje prace Bibliotece Fales na Uniwersytecie Nowojorskim. Zdaniem dyrektora biblioteki Marvina Taylora Doctorow był „jednym z najważniejszych amerykańskich powieściopisarzy XX wieku”.
Doctorow zmarł na raka płuc 21 lipca 2015 roku w wieku 84 lat na Manhattanie. Jest pochowany na cmentarzu Woodlawn w Bronksie.
„…Umierający pyta, czy jest jakieś życie po śmierci. Tak, pada odpowiedź, ale nie po twojej…” – E.L.Doctorow.
PORTRAIT with HISTORY E.L. Doctorow
Awards and honors: 1975: National Book Critics Circle Award for Ragtime; 1986: National Book Award for World's Fair; 1988: Golden Plate Award of the American Academy of Achievement; 1989: Edith Wharton Citation of Merit for Fiction; 1989 MacDowell Colony Fellowship; 1990: National Book Critics Circle Award for Billy Bathgate; 1990: PEN/Faulkner Award for Billy Bathgate; 1990: William Dean Howells Medal for Billy Bathgate; 1998: National Humanities Medal from the National Endowment for the Humanities; 1998: Peggy V. Helmerich Distinguished Author Award from the Tulsa Library Trust; 1999 awarded the F. Scott Fitzgerald Award for Achievement in American Literature award, which is given annually to recognize outstanding achievement in American literature. As part of the F. Scott Fitzgerald Literary Festival, the day-long festival takes place in Rockville, Maryland, the city where Fitzgerald, his wife, and his daughter are buried; 2002: First recipient of the Kenyon Review Award for Literary Achievement; 2005: National Book Critics Circle Award for The March; 2006: PEN/Faulkner Award for The March; 2007: Membership to the American Philosophical Society; 2008: St. Louis Literary Award from the Saint Louis University Library Associates; 2012: Inducted into the New York State Writers Hall of Fame; 2012: PEN/Saul Bellow Award for Achievement in American Fiction; 2013: Medal for Distinguished Contribution to American Letters from the National Book Foundation; 2013: American Academy of Arts and Letters Gold Medal for Fiction; 2014: Library of Congress Prize for American Fiction.
Works, Novels: 1960: Welcome to Hard Times – adapted as the 1967 film Welcome to Hard Times; 1966: Big As Life; 1971: The Book of Daniel – historical fiction about Julius and Ethel Rosenberg – adapted as the 1983 film Daniel; 1975: Ragtime – adapted as the 1981 film Ragtime and the; 1998 Broadway musical Ragtime; 1980: Loon Lake; 1985: World's Fair; 1989: Billy Bathgate – adapted as the 1991 film Billy Bathgate; 1994: The Waterworks; 2000: City of God; 2005: The March; 2009: Homer & Langley; 2014: Andrew's Brain.
Short story collections: 1984: Lives of the Poets: Six Stories and a Novella; 2004: Sweet Land Stories – The New York Times Notable Book; 2011: All the Time in the World: New And Selected Stories; 2015: Cuentos Completos(Complete Short Stories) – with a "preface" by Eduardo Lago. (Spanish).
Nonfiction 1993: Jack London, Hemingway and the Constitution: Selected Essays, 1977–1992 (published in the UK as Poets and Presidents); 2004: Reporting the Universe. Harvard University Press - text of The William E. Massey Sr. Lecture in American Studies that Doctorow delivered in 2003; 2006: Creationists: Selected Essays, 1993–2006; 2015: Citizen Doctorow: Notes on Art & Politics (The Nation Essays 1978–2015) — appeared posthumously.
Other 1978: Drinks Before Dinner: A Play; 1982: American Anthem(photographic essay); 2003: Three Screenplays (Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press); 2004: How Then Can He Mourn?, essay criticizing George W. Bush for his pre-emptive war on Iraq.; 2008: "Wakefield" (Archived) (short story), The New Yorker, January 14, 2008; 2012: "Unexceptionalism: A Primer" (op-ed), The New York Times, April 28, 2012.
Short fiction: "Liner Notes: The Songs of Billy Bathgate" New American Review 2 (1968) All the Time in the World; "The Foreign Legation" Vanity Fair(April 1984); Lives of the Poets; "Willi" The Atlantic (May 1984); "The Leather Man" The Paris Review 92 (Summer 1984); "The Writer in the Family" Esquire(August 1984) "The Hunter"; Lives of the Poets (November 1984); "The Water Works" "Lives of the Poets" "Heist" The New Yorker (April 21, 1997); All the Time in the World "A House on the Plains" The New Yorker (June 18, 2001); Sweet Land Stories "Baby Wilson" The New Yorker (March 25, 2002); "Jolene: A Life" The New Yorker (December 23, 2002) "Walter John Harmon" The New Yorker (May 12, 2003); "Child, Dead, in the Rose Garden" Virginia Quarterly Review (Spring 2004); "Wakefield" The New Yorker (January 14, 2008); All the Time in the World "All the Time in the World" The Kenyon Review (Winter 2009); "Edgemont Drive" The New Yorker (April 26, 2010); "Assimilation" The New Yorker (November 22, 2010); "The Drummer Boy on Independence Day" The New Yorker (July 8-15, 2024).
“…Happiness is living everyday life without realizing how happy you are…” – E.L.Doctorow.
Edgar Lawrence Doctorow (January 6, 1931 – July 21, 2015) was an American novelist, editor, and professor, best known for his works of historical fiction.
He wrote twelve novels, three volumes of short fiction and a stage drama, including the award-winning novels Ragtime (1975), Billy Bathgate (1989), and The March (2005). These, like many of his other works, placed fictional characters in recognizable historical contexts, with known historical figures, and often used different narrative styles. His stories were recognized for their originality and versatility, and Doctorow was praised for his audacity and imagination.
A number of Doctorow's novels and short stories were also adapted for the screen, including Welcome to Hard Times (1967) starring Henry Fonda, Daniel(1983) starring Timothy Hutton, Billy Bathgate (1991) starring Dustin Hoffman, and Wakefield (2016) starring Bryan Cranston. His most notable adaptations were for the film Ragtime (1981) and the Broadway musical of the same name (1998), which won four Tony Awards.
Doctorow was the recipient of numerous writing awards, including the National Book Critics Circle Award which he was awarded three different times (for Ragtime, Billy Bathgate, and The March). At the time of his death, President Barack Obama called him "one of America's greatest novelists".
Doctorow was born January 6, 1931, in the Bronx, the son of Rose (Levine) and David Richard Doctorow, second-generation Americans of Russian Jewish extraction who named him after Edgar Allan Poe. His father ran a small music shop. He attended city public grade schools and the Bronx High School of Science where, surrounded by mathematically gifted children, he fled to the office of the school literary magazine, Dynamo, which published his first literary effort. He then enrolled in a journalism class to increase his opportunities to write.
Doctorow attended Kenyon College in Ohio, where he studied with John Crowe Ransom, acted in college theater productions and majored in philosophy. While at Kenyon College, Doctorow joined the Middle Kenyon Association, and befriended Richard H. Collin. After graduating with honors in 1952, he completed a year of graduate work in English drama at Columbia University before being drafted into the U.S. Army during the Korean War. In 1954 and 1955, he served as a corporal in the Signal Corps in West Germany.
Back in New York after military service, Doctorow worked as a reader for a motion picture company. Reading so many Westerns inspired his first novel, Welcome to Hard Times. Begun as a parody of western fiction, it evolved into a reclamation of the genre. It was published to positive reviews in 1960, with Wirt Williams of The New York Times describing it as "taut and dramatic, exciting and successfully symbolic."
When asked how he decided to become a writer, he said, "I was a child who read everything I could get my hands on. Eventually, I asked of a story not only what was to happen next, but how is this done? How am I made to live from words on a page? And so I became a writer."
"When you'd read Edgar's manuscripts, it was done. That's just the kind of writer he was; he got everything right the first time. I can't think of any editorial problem we had. Even remotely. Nothing." Jason Epstein, Doctorow's book editor
To support his family, Doctorow spent nine years as a book editor, first at New American Library working with Ian Fleming and Ayn Rand among others; and from 1964, as editor-in-chief at Dial Press, publishing work by James Baldwin, Norman Mailer, Ernest J. Gaines, and William Kennedy, among others. During this time he published his second novel Big As Life (1966), which Doctorow has, subsequently, not allowed to be republished.
“…No one knows the secret of human life, we only know what remains in our memories, and they are governed by their own time. Real time mocks us, we never know exactly when something happened, our best moments fade like a dream..." - E.L.Doctorow.
In 1969, Doctorow left publishing to pursue a writing career. He accepted a position as Visiting Writer at the University of California, Irvine, where he completed The Book of Daniel (1971), a freely fictionalized consideration of the trial and execution of Julius and Ethel Rosenberg for giving nuclear secrets to the Soviet Union during the Cold War. It was widely acclaimed, called a "masterpiece" by The Guardian, and said by The New York Times to launch the author into "the first rank of American writers" according to Christopher Lehmann-Haupt.
“… I met and photographed E.L. Doctorow in November 1985 in New York in connection with his book World's Fair. It was probably his tenth book. Each of them created a sensation on the market, they were sought after, and he was incredibly well-known and admired, described in the most important dailies and magazines in America and around the world. And in fact, extremely modest, which was visible at every step when I approached him..." - Czesław Czapliński.
Doctorow in 2014 Doctorow's next book, written in his home in New Rochelle, New York, was Ragtime (1975), later named one of the 100 best novels of the 20th century by the Modern Library editorial board. His subsequent work includes the award-winning novels World's Fair (1985), Billy Bathgate (1989), and The March (2005), as well as several volumes of essays and short fiction.
Novelist Jay Parini is impressed by Doctorow's skill at writing fictionalized history in a unique style, "a kind of detached but arresting presentation of history that mingled real characters with fictional ones in ways that became his signature manner". In Ragtime, for example, he arranges the story to include Sigmund Freud and Carl Jung sharing a ride at Coney Island, or a setting with Henry Ford and J. P. Morgan.
“…Father kept himself sane by keeping a regular diary. It was his system for survival, it came from the tradition of writing and conceptualism. My father assumed that people, by bearing witness to the truth, ensure their survival reaching far beyond the place and time in which they live..." - E.L. Doctorow.
Despite the immense research Doctorow needed to create stories based on real events and real characters, reviewer John Brooks notes that they were nevertheless "alive enough never to smell the research in old newspaper files that they must have required". Doctorow demonstrated in most of his novels "that the past is very much alive, but that it's not easily accessed," writes Parini. "We tell and retell stories, and these stories illuminate our daily lives. He showed us again and again that our past is our present, and that those not willing to grapple with 'what happened' will be condemned to repeat its worst errors."
In 1954, Doctorow married fellow Columbia University student Helen Esther Setzer while serving in the U.S. Army in West Germany. The couple had three children.
Doctorow also taught at Sarah Lawrence College, the Yale School of Drama, the University of Utah, the University of California, Irvine, and Princeton University. He was the Loretta and Lewis Glucksman Professor of English and American Letters at New York University. In 2001, he donated his papers to the Fales Library of New York University. In the opinion of the library's director, Marvin Taylor, Doctorow was "one of the most important American novelists of the 20th century".
Doctorow died of lung cancer on July 21, 2015, aged 84, in Manhattan. He is interred in Woodlawn Cemetery in the Bronx.
“…The dying man asks if there is any life after death. Yes, there is an answer, but not yours..."– E.L.Doctorow.
Comments