„Ekspresjonizm abstrakcyjny był bardzo popularny” - powiedział kiedyś Anuszkiewicz. „Moje rzeczy były bardzo ostre, miały bardzo mocne kolory - kolor, którego nikt nie używał. Wszyscy powiedzieliby: „Och, są miłe, ale tak trudno na nie patrzeć. Bolą mnie oczy”.
„…Lubię impresjonistów, chcę, żeby widz mieszał kolory w swoim oku. Nie chcę ich mieszać na palecie. W ten sposób uzyskuję większą intensywność koloru i większą czystość. Jednak w przeciwieństwie do impresjonistów uwolniłem takie poszukiwania od tematyki i odkryłem większą swobodę w sztuce nieobiektywnej…” – Richard Joseph Anuszkiewicz.
Richard Joseph Anuszkiewicz (ur. 23 maja 1930 w Erie w stanie Pensylwania, zm. 19 maja 2020 w Englewood w stanie NJ) – artysta malarz, reźbiarz i grafik, przedstawiciel op-artu i hard-edge paintingu.
Był synem emigrantów z Polski, Adama Anuszkiewicza i Wiktorii z Jankowskich. Studiował w Cleveland Institute of Art, w stanie Ohio, w latach 1948–1953. Ukończył wydział Sztuki i Architektury na Uniwersytecie Yale, uzyskując tytuł magistra sztuk pięknych.
W 1957 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie szybko zdobył uznanie krytyki, a jego prace zostały włączone do kolekcji Museum of Modern Art oraz Witney Museum of American Art.
Poszczęściło mu się, gdy pokazał swoje prace Karlowi Lunde, naukowcowi właścicielowi galerii Contemporaries przy Madison Avenue w Nowym Jorku, który zaproponował Anuszkiewiczowi wystawę w marcu 1960 roku. Kurator z Museum of Modern Art, wszedł i kupił pracę Anuszkiewicza o nazwie „Fluorescent Complement” (1960), która została pokazana wraz z innymi nabytkami MoMA w tym samym roku. Takie szczęście może się zdarzyć tylko w Nowtm Jorku.
Anuszkiewicz wziął udział w zbiorowej wystawie o historycznym znaczeniu zorganizowanej w 1965 roku "The Resonsive Eye" w MoMA, która ugruntowała jego pozycję jako mistrza Op-artu. Za swoją twórczość zdobył wiele nagród oraz był wystawiany w muzeach na całym świecie. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych jak m.in. Corcoran Gallery of Art w Waszyngtonie, The Fogg Museum na Harvard University w Cambridge, Whitney Museum of American Art oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
W połowie lat osiemdziesiątych krytycy amerykańscy uznali Anuszkiewicza za jednego z najważniejszych twórców op-artu, kontynuującego tradycje wielkiej klasyki malarskiej. Wymieniali przy tym nie tylko nazwiska Mondriana, Malewicza i Albersa, ale także Moneta, Seurata czy Matisse’a, uważając, że kreowana przez Anuszkiewicza przestrzeń, jest uzyskiwana poprzez specyficzny sposób stosowania linii i koloru.
Wyróżnikiem sztuki Richarda Anuszkiewicza od początku jego twórczości była linia – świadczy o tym napisana u Josefa Albersa praca studencka, zatytułowana „Kreacja przestrzeni poprzez rysunek linii”. Był jednym z prekursorów op-artu, kierunku panującego w sztuce w latach 60. XX wieku. To ruch abstrakcyjny powstał w latach sześćdziesiątych, a następnie rozwijany w latach siedemdziesiątych. Obejmuje ona głównie złudzenie optyczne, zazwyczaj ruchowe, poprzez odpowiednie podejście do konkretnych tematów abstrakcyjnych lub przez wykorzystanie koloru. Jest to prąd artystyczny, często wchodzący w skład największego ruchu sztuki kinetycznej, który pogłębia badanie iluzji dwuwymiarowej. Zasadniczo jest to grafika, oparta na rygorystycznej definicji metody działania. Artyści chcą osiągnąć, poprzez linie umieszczone w strukturalnych siatkach, efekty, które powodują stan percepcji niestabilności. W ten sposób stymulują zaangażowanie obserwatora. Pierwsze eksperymenty kinetyczne wykonali tacy artyści jak: Richard Anuszkiewicz, Bridget Riley, Julio Le Parc i Victor Vasarely.
Miesiąc temu zmarł Richard Anuszkiewicz, któremu zabrakło czterech dni do dziewięćdziesięciu lat. Poznałem go osobiście w grudniu 1981 r. w Andre Zarre Gallery w Nowym Jorku na 57th Sreet, gdzie miał wystawę swoich prac. Pamiętam, że pierwsze zdjęcie zrobiłem mu jak stoi w rogu galerii patrząc intensywnie w obiektyw. Od początku wiedziałem, że chce włożyć go w namalowany przez niego obraz, tak jak on to robi w swoim op-art. Dziś można by zrobić to cyfrowo w Photoshopie na ekranie komputera. Wówczas, kiedy wszystko robiło się na negatywach, musiałem go do mojego pomysłu przekonać. Muszę powiedzieć, że nie było trudno. Kiedy pokazałem mu jak chce zrobić zdjęcie, od razu się zgodził, co wzbudziło sensacje ludzi, którzy przyśli na wystawę malarstwa, a my robiliśmy nieomal występ teatralny. Potem spotykaliśmy się w Nowym Jorku, przy różnych okazjach, pamiętam interesujące spotkanie ze Zbigniewem Brzezińskim i jego żoną, która jest rzeźbiarką.
PORTRAIT with HISTORY Richard Joseph Anuszkiewicz (1930-2020)
“Abstract Expressionism was very popular,” Anuszkiewicz once said. “My things were very hard-edged, very strong in color—a use of color that nobody was using. Everybody would say, ‘Oh, they are nice, but so hard to look at. They hurt my eyes.’”
"…I like the Impressionists,I want the viewer to mix the colors in his eye. I do not want to mix them on the palette. This way, I get greater intensity of color and greater purity, too. Unlike the Impressionists, however, I've freed such explorations from subject matter and discovered greater freedom in non-objective art…" – Richard Joseph Anuszkiewicz.
Richard Joseph Anuszkiewicz (born May 23, 1930 in Erie, Pennsylvania, died May 19, 2020 in Englewood, NJ) - artist, painter, sculptor and graphic artist, representative of op-art and hard-edge painting.
He was the son of emigrants from Poland, Adam Anuszkiewicz and Wiktoria née Jankowski. He studied at the Cleveland Institute of Art, Ohio, in the years 1948–1953. He graduated from the Department of Arts and Architecture at Yale University with an MA in Fine Arts.
In 1957, he moved to New York, where he quickly gained critical acclaim, and his works were included in the collections of the Museum of Modern Art and the Witney Museum of American Art.
He was lucky when he showed his works to Karl Lunde, a scientist owner of the Contemporaries gallery on Madison Avenue in New York, who offered Anuszkiewicz an exhibition in March 1960. A curator at the Museum of Modern Art, he entered and bought Anuszkiewicz's work, Fluorescent Complement (1960), which was shown along with other MoMA acquisitions in the same year. This happiness can only happen in New York.
Anuszkiewicz took part in a collective exhibition of historic importance organized in 1965, "The Resonsive Eye" at MoMA, which cemented his position as a master of Op-art.
He has won many awards for his work and has been exhibited in museums around the world. His works are in private and public collections, including Corcoran Gallery of Art in Washington, The Fogg Museum at Harvard University in Cambridge, Whitney Museum of American Art, and Museum of Modern Art in New York.
In the mid-1980s, American critics recognized Anuszkiewicz as one of the most important op-art authors, continuing the traditions of the great painting classics. They mentioned not only the names of Mondrian, Malevich and Albers, but also Monet, Seurat and Matisse, believing that the space created by Anuszkiewicz is obtained through a specific way of applying lines and colors. The distinguishing feature of Richard Anuszkiewicz's art from the beginning of his work was line - as evidenced by Josef Albers' student work, entitled "Creation of space through drawing lines". He was one of the precursors of op-art, the trend prevailing in art in the 1960s. This abstract movement arose in the sixties and then developed in the seventies. It mainly includes an optical illusion, usually a movement illusion, through an appropriate approach to specific abstract topics or through the use of color. It is an artistic current, often part of the greatest movement of kinetic art, which deepens the study of two-dimensional illusion. It is essentially a graphic based on a rigorous definition of a method of operation. Artists want to achieve, through lines placed in structural grids, effects that cause a state of perception of instability. In this way, they stimulate the observer's involvement. The first kinetic experiments were performed by artists such as Richard Anuszkiewicz, Bridget Riley, Julio Le Parc and Victor Vasarely.
A month ago, Richard Anuszkiewicz died, from four days to ninety years. I met him in person in December 1981 at the Andre Zarre Gallery in New York at 57th Sreet, where he had an exhibition of his works. I remember taking the first photo of him standing in the corner of the gallery looking intensely into the lens. I knew from the beginning that he wanted to insert it into the painting he painted, as he does in his op-art. Today you could do it digitally in Photoshop on your computer screen. Back then, when everything was turned negative, I had to convince him of my idea. I must say it was not difficult. When I showed him how he wanted to take a picture, he immediately agreed, which made a sensation to the people who came to the painting exhibition, and we almost did a theatrical performance. Then we met in New York on various occasions, I remember an interesting meeting with Zbigniew Brzeziński and his wife, who is a sculptor.