“…Mam wrażenie, że z poczuciem humoru, które mnie nie opuszcza. Jeszcze. Choć wyblakło bardzo. Wiele mnie śmieszy, ale coraz mniej chce mi się śmiać. Nie bardzo mam skłonność do śmiechu, do zabawy. Moje doświadczenie jest chyba takie, że oglądam rzeczywistość zza matowej szyby, z dystansem…” – Piotr Fronczewski.
Piotr Fronczewski (ur. 8 czerwca 1946 w Łodzi) – aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, piosenkarz, satyryk, reżyser teatralny oraz pedagog.
Ma w swoim dorobku artystycznym blisko 120 ról filmowych w serialach telewizyjnych i filmach fabularnych. Grał rozmaite role filmowe, poczynając od roli ojca (Rodzina zastępcza), czarodzieja (Akademia pana Kleksa), lekarza (Cesarskie cięcie), a kończąc na rolach gangsterskich. Obdarzony charakterystycznym głosem występował w słuchowiskach radiowych (np. W Jezioranach, Rodzina Poszepszyńskich). Użyczał głosu bohaterom gier komputerowych (m.in. Wrota Baldura) oraz filmów animowanych (m.in. Diego z Epoki lodowcowej).
Absolwent, reżyser i profesor nauk teatralnych PWST w Warszawie. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najwszechstronniejszych aktorów w historii polskiej kinematografii. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 (obok Wojciecha Pszoniaka i Andrzeja Seweryna). Laureat ponad 20 nagród filmowych. W rankingu czytelników tygodnika „Polityka” zajął 15. miejsce na liście najwybitniejszych polskich aktorów.
Syn Władysława (1900–1969) i Bogny z domu Duszyńskiej (1912–2016). Jego ojciec pochodził z rodziny żydowskiej, był synem Izraela i Natalii Finkelsztejnów, przed II wojną światową przyjął chrzest i zmienił nazwisko na Fronczewski. Po wojnie był organizatorem widowni w Teatrze Syrena.
Urodził się w Łodzi, gdzie spędził kilka pierwszych lat życia, a następnie przeprowadził się z rodziną do Komorowa, a później do Warszawy. Jako dziecko zafascynował się teatrem. W latach 50. występował w spektaklach Teatru Telewizji Żołnierz królowej Madagaskaru, Szymon Chrząszcz znieważa sakrament małżeństwa, One dwie i on jeden, Koniec świata o godzinie ósmej i Pół godziny na stacji, a także grał w spektaklach Teatru Syrena Pan Vincenzo jest moim ojcem u boku Adolfa Dymszy i Madame Sans-Gêne. Na wielkim ekranie debiutował jako 12-latek rolą Bogusia, syna listonosza w filmie Stanisława Różewicza Wolne miasto (1958). Na początku lat 60. występował w roli Bolka Jabłońskiego w słuchowisku W jezioranach. Niedługo później, z powodu złych ocen w szkole, zaniechał działalności aktorskiej, by skupić się na nauce – uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego pw. Św. Augustyna w Warszawie, a w dziewiątej klasie przeniósł się do XXXiV LO im. Karola Świerczewskiego. W 1964 rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.
Po ukończeniu studiów z wyróżnieniem w 1968 zaczął grać w warszawskim Teatrze Narodowym, z którego po roku odszedł, by rozpocząć pracę w Teatrze Współczesnym. W 1973 przeszedł do kierowanego przez Gustawa Holoubka Teatru Dramatycznego, w którym występował przez kolejne dziesięć lat – grał m.in. Henryka w Ślubie, księcia Filipa w Iwonie, księżniczce Burgundy, hrabiego Szarmę w Operetce, Błazna w Król Lear czy tytułowych bohaterów w Bartleby, Hamlecie i Kaliguli. W tym czasie występował również w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka i Kabarecie Olgi Lipińskiej.
W latach 70. wraz z Janem Pietrzakiem i Krystyną Jandą był inwigilowany przez SB w ramach akcji wymierzonej przeciwko twórcom Kabaretu Pod Egidą – oferowano wyjazdy zagraniczne w zamian za podpisanie tzw. lojalki, której jednak nigdy nie podpisał.
W 1983 wykreował postać muzyczną o pseudonimie Franek Kimono, która miała być parodią muzyki disco. Pod tym pseudonimem wydał cztery żartobliwe albumy: Franek Kimono, Franek Kimono i goła prywatka, Drugie wejście smoka i Toczy się życie (powrót mistrza), a także wylansował m.in. przebój „King Bruce Lee karate mistrz”. Nagrał też utwór „W aucie”, wydany w grudniu 2007 na albumie zespołu TPWC pt. Teraz pieniądze w cenie. Jest także wykonawcą piosenki aktorskiej. Znany z wykonań przedwojennych szlagierów oraz piosenek do tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Macieja Zembatego.
W latach 1984–1987 występował w Teatrze Studio. Od 1991 jest aktorem w Teatrze Ateneum.
Pierwszy raz spotkałem i fotografowałem Piotra Fronczewskiego w październiku 1985 r. w Nowym Jorku, gdzie przyjechał z występami. Pamiętam, że byłem po jakiejś poważnej sesji na nowojorkim Brodawayu. Po jego występie, poszedłem za kulisy i po przedstawieniu się, powiedziałem – proszę, aby pan zrobił coś nadzwyczajnego i zrobił…
Spotykaliśmy się później przy różnych okazjach, ale naprawdę mogłem się do niego zbliżyć na planie filmu KLECHA w reżyserii Jacka Gwizdały, który zaprosił mnie w 2017 i 2018 w którym Piotr Fronczewski grał „Mistrzo”. Byłem na wielu planach filmowych i udawało mi się zrobić unikalne zdjęcia i poznać lepiej aktorów. Dziś z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że Piotr Fronczewski, to wyjątkowa postać. Jak patrzyłem na to, jak trzeba było zagrać naprawdę coś nadzwyczajnego w trudnych warunkach, poznaje się wielkość aktora. Tu idealnie pasuje cytat Piotra Fronczewskiego –„…byłem jako dziecko i jestem nadal jako ktoś, mam nadzieję, dojrzały, nieśmiałym, wstydliwym człowiekiem. To, niestety, towarzyszy mi także w zawodzie. Komplikuje. Bywa uciążliwe. Tego chyba nie ma w sobie młode pokolenie aktorów, które jest odważne, twarde, bez kompleksów. Oni wiedzą, że świat jest teatrem i umieją z tego skorzystać, także poza zawodem aktorskim. Natomiast moja generacja wychowała się w pewnej pokorze wobec świata i sztuki…”.
Współprowadził z Piotrem Metzem program Koniec Wieku w RMF FM, poza tym na antenie rozgłośni czytał Harry’ego Pottera, a w Programie Trzecim Polskiego Radia – książki Z głowy i Good Night Dżerzi Janusza Głowackiego. W wakacje 2004 w audycji Sekret na lato w RMF FM emitowano fragmenty książki Kod Leonarda de VinciDana Browna, czytanej przez Fronczewskiego.
2 listopada 2015 nakładem wydawnictwa Znak ukazała się książka Ja, Fronczewski – obszerny wywiad-rzeka przeprowadzony z aktorem przez Marcina Mastalerza, poruszający najważniejsze wątki biografii osobistej i zawodowej Fronczewskiego. W 2016 premierę miało słuchowisko „Biblia Audio Superprodukcja”, które współtworzył jako narrator w Ewangelii według św. Marka.
Od 1974 żonaty z Ewą, mają dwie córki: Katarzynę i Magdalenę.
Grał w filmach m.in. 1958: Wolne misto – Boguś, 1967: Westerplatte – strzelec Mieczysław Krzak, 1968: Wniebowstąpienie – znajomy Raisy w konserwatorium, 1969: Jak ropętałem II wojnę światową – włoski żołnierz poddający się Frankowi Dolasowi, 1969: Jarzębina czerwona – narrator, 1970: Dzięcioł – nauczyciel w technikum wieczorowym, 1970: Książę sezonu – listonosz Wicek, 1970: Zapalniczka – Jacek Leman, 1971: Trochę nadziei – żołnierz na przepustce, 1971: Zabijcie czerwoną owcę – Tymon (głos), 1971: Agent nr 1 – więzień Bieliński, 1971: Bolesław Śmiały – brat, Adalbertus, 1972: Poślizg – pomocnik właściciela warsztatu samochodowego, 1972: Ocalenie – lekarz, 1972: Atlantyda – recytacja (głos), 1972: Trzeba zabić tę miłość – Andrzej (głos), 1973: Żółw – porucznik MO, 1973: Na niebie i na ziemi – major Zygmunt Grela, 1973: Sekret – Piotr, 1974: Bilans kwartalny – Janek, 1974: Godzina za godziną – porucznik MO, 1974: Ziemia obiecana – von Horn, 1975: Partia na instrument drewniany – porucznik Anton, 1975: Doktor Judym – Wiktor Judym, 1975: Noce i dnie – Kazimierz Sielski (głos), 1976: Skazany – prezes klubu (głos), 1976: Trędowata – hrabia Trestka, 1976–1978: Parada oszustów, 1977: Sam na sam – Witek Wyszomirski, 1977: Pokój z widokiem na morze – doktor Krzysztof Kucharski, 1978: Hallo Szpicbrudka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Fred Kampinos, 1978: Bestia – Rzepecki, 1978: Umarli rzucają cień – hauptsturmführer Hafer, 1978: Zaległy urlop – nowy dyrektor, 1979: Sekret Enigmy – Jerzy Różycki, 1979: Terrarium – Piotruś, 1979: Kung-Fu – Witek Markowski, 1979: Hotel klasy lux – przesłuchujący Komorowskiego, 1980: Ćma – lekarz psychiatra, 1980: Głosy – Andrzej Domański, 1981: Przypadki Piotra S. – kierownik Domu Dziecka, 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Fryderyk Jarosy, 1981: Znachor – prof. Dobraniecki, 1983: Lata dwudzieste… lata trzydzieste… – Fryderyk, 1983: Synteza – Marek Torlewski, 1983: Szkatułka z Hongkongu – dziennikarz Joachim Renz, 1983: Wedle wyroków twoich… – niemiecki urzędnik w klasztorze, 1983: Akademia pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks, 1983: Przygody Błękitnego Rycerzyka – Giermek (głos), 1984: Szaleństwa panny Ewy – dr Hieronim Tyszowski, 1984: Baryton – Artur Netz, 1984: To tylko rock – kompozytor Lenczewski, 1985: Podróże Pan Kleksa – prof. Ambroży Kleks, 1986: Maskarada – minister, 1986: Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie – Jimmy Pif-Paf, 1987: Zabij mnie glino – ekspert milicyjny Zientara, 1987: Cesarskie cięcie – doktor Erdman, 1988: Dotknięci – Jan Milewski, 1988: Pan Kleks w kosmosie – prof. Ambroży Kleks, 1989: Konsul – Czesław Wiśniak / Jacek Ben Silberstein, 1989: Lawa – Jan Sobolewski, 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – sekretarz KW PZPR, 1991: Szwedzi w Warszawie – gubernator, 1993: Goodbye Rockefeller – Jacek Namolny, 1993: Obcy musi fruwać – Max, 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – narrator (głos), 1995: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski, 1997: Cudze szczęście – Jerzy, 1997: Łóżko Wierszynina – Wierszynin, 1997: Musisz żyć – Adam Hyńczak, 1997: Pułapka – Edward Wilk (głos), 1998: Billboard – „Kaleka”, 1999: O dwóch takich, co nic nie ukradli – ojciec barmanki, 1999: Ostatnia misja – Józef Muran, 2000: Weiser – Piotr Korolewski, 2000: Musisz żyć – Adam Hyńczak, 2001: Tryumf pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks (głos), 2002: Dzień świra – lekarz w telewizji, 2002: Chopin. Pragnienie miłości – Nikołaj Nowosilcow, 2002: Superprodukcja – prezes Jędrzej Koniecpolski, 2002: Miss mokrego podkoszulka – Władysław, 2007: Rozmowy z katem – generał Stroop, 2009: Ostatnia akcja – mecenas Szaro, 2008: Po-lin. Okruchy pamięci – lektor, 2008: Niezawodny system – ojciec Marii, 2009: Gwiazda Kopernika – Wojciech z Brudzewa, 2010: Czarny czwartek – Zenon Kliszko, 2013: Sęp – Krasucki, 2014: Karol, który został świętym – dziadek Kacpra, 2015: Król życia – lektor telewizyjny, 2016: Wesele w kurnej chacie – Poeta, 2016: Po prostu przyjaźń – profesor, 2019: Ciemno, prawie noc – Marian Waszkiewicz, 2020: Klecha – „Mistrzo”.
Oprócz tego występował Fronczewski w wielu serialach m.in. Kolumbowie, Czterdziestolatek, Polskie drogi, 07 zgłoś się, Ekstradycja, Awantura o Basię, Policjanci, Rodzina zastępcza, Na Wspólnej, Daleko od noszy.
Grał również role dubbingowane oraz w grach komputerowych, jako aktor śpiewający był wykonawcą wielu utworów w filmach i serialach.
„…Prawdziwy, żywy teatr z widownią, jest czymś najistotniejszym dla aktora. Dla kogoś teatr może być trudny, a film łatwy i na odwrót. Ale myślę, że teatr pozostaje, co wynika choćby z tradycji, tym miejscem, które aktora weryfikuje. Może określić go, zdefiniować, nadać mu szlify…” – Piotr Fronczewski.
W teatrze Frączewski grał m.in. 1967: Trzy siostry – Antoni Czechow, 1968: Kram z piosenkami – Schiller Leon, Po górach, po chmurach – Bryll Ernest, 1969: Ryszard III – William Shakespeare, Nieboska komedia – Zygmunt Krasiński, Maria Stuart – Fryderyk Schiller; 1970: Człowiek z kwiatem w ustach – Pirandello Luigi, Kretyn – Pirandello Luigi, Akwarium 2 – Jerzy Gruza, Krzysztof Teodor Toeplitz; 1971: Potęga ciemności – Tołstoj Lew; 1972: Litość Boga – Cau Jean, Macbett – Eugène Ionescoforma, Macbett – Eugène Ionescoforma, Król Jeleń – Gozzi Carloforma, Człowiek znikąd – Ignatij Dworiecki; 1973: Sama słodycz – Ireneusz Iredyński, Bartleby – Zawieyski Jerzy; 2001:Skąpiec – Molière; 2003: Młynarski, czyli trzy elementy – Wojciech Młynarski, Frederick, czyli bulwar zbrodni – Eric-Emmanuel Schmitt; 2004: Król Edyp – Sofokles; 2006: Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski; 2008: Stacyjka Zdrój – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, Odejścia – Václav Havel; 2010: Skarpetki, opus 124 – Daniel Colas; 2011: Edukacja Rity – Willy Russell; 2013: Ja, Feuerbach – Tankred Dorst, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie; reżyseria: Fronczewski Piotr.
Wielokrotnie nagradzany m.in. Nagroda Polskiego Radia Wielki Splendor – 2013, Nagroda im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za rolę w wyreżyserowanym przez siebie przedstawieniu Ja, Feuerbach – nagrodę przyznał zarząd polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych, Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za spektakl Skarpetki opus 124 w reżyserii Macieja Englerta – 2012. Spektakl był transmitowany na żywo, Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Telewizji, Nagroda za spektakl na żywo Skarpetki opus 124 wspólnie razem z Wojciechem Pszoniakiem, Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Telewizji, “Wiktor” w kategorii: Najpopularniejszy aktor telewizyjny – 2009, Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji - za rolę Jürgena Stroopa w spektaklu Rozmowy z katem w reżyserii Macieja Englerta – 2007, Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii: „Teatr” – 2007, „Feliks Warszawski” za najlepszą rolę męską za role: Edypa w Królu Edypie, Fredericka we Fredericku, czyli Bulwarze Zbrodni w Teatrze Ateneum – 2004, Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Syna w spektaklu Podróż w reżyserii Piotra Mikuckiego – 2001, Podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd – 2000, Superwiktor'96 za dorobek artystyczny – 1997, Złoty Mikrofon – 1988, „Wiktor” – nagroda telewidzów dla najpopularniejszej postaci TVP (za rok 1987) – 1988, „Wiktor” dla osobowości telewizyjnej – 1986, „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1985, Tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” przyznany na XV LLF w Łagowie – 1985, Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość i działalność radiową i telewizyjną; za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji – 1984, Nagroda Zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie, a w szczególności za przybliżenie postaci historycznych w serialu Królowa Bona – 1982, Kalisz – XXi KST – w konkursie teatrów TV za role w Weselu i Kordianie – 1981, Wrocław – XXI FPSW – za rolę hrabiego Szarma w Operetce Gombrowicza – 1980, Olsztyn – FTTV – nagroda honorowa dziennikarzy za perfekcyjne aktorstwo w interpretacji wiersza „Lokomotywa” J. Tuwima – 1980, Srebrny Gwóźdź Sezonu w plebiscycie „Kuriera Polskiego” – 1980, Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w programach RiTV – 1979, „Złote Grono” na XI LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu – 1979, Nagroda Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie – 1979, Olsztyn – FTTV – za rolę w spektaklu TV Parady – 1979. Wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2015, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2007, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2013, Order Uśmiechu – 2015. „…Człowiek rodzi się aktorem, tak jak rodzi się księciem. Nie gra się po to, żeby zarabiać na życie. Gra się po to, żeby kłamać, żeby siebie okłamywać, żeby można było być tym, kim nie można być, ponieważ ma się dosyć bycia tym, kim się jest. Gra się dobrych, bo jest się złym, świętych, bo jest się podłym, morderców, bo jest się kłamcą z urodzenia. Gra się, aby się nie znać i gra się, ponieważ zna się siebie za dobrze. Gra się, bo kocha się prawdę i gra się, ponieważ nienawidzi się prawdy. Gra się, bo zwariowałoby się, nie grając. To nie moje! Ale jest w tym styl, i szyk i dużo racji…” – Piotr Fronczewski. PORTRAIT with HISTORY Piotr Fronczewski
“… I have the feeling that with a sense of humor that never leaves me. Yet. Though it faded very much. I laugh a lot, but I want to laugh less and less. I am not very inclined to laugh or play. I think my experience is that I watch reality from behind a frosted glass, with a distance ... ”- Piotr Fronczewski.
Piotr Fronczewski (born June 8, 1946 in Łódź) - theater, film and dubbing actor, singer, satirist, theater director and teacher.
His artistic achievements include nearly 120 film roles in television series and feature films. He played various film roles, ranging from the role of a father (Foster Family), a wizard (Mr. Kleks's Academy), a doctor (Caesarean Section), and ending with gangster roles. Gifted with a characteristic voice, he appeared in radio dramas (eg In Jeziorany, The Poszepszyński Family). He lent a voice to the heroes of computer games (including Baldur's Gate) and animated films (including Diego from the Ice Age).
A graduate, director and professor of theater studies at the PWST in Warsaw. Considered one of the most outstanding and versatile actors in the history of Polish cinematography. In 1990, Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki and Zbigniew Zapasiewicz recognized him as one of the three greatest Polish dramatic actors after 1965 (along with Wojciech Pszoniak and Andrzej Seweryn). Winner of over 20 film awards. In the ranking of readers of the weekly "Polityka", he was ranked 15th on the list of the most outstanding Polish actors.
Son of Władysław (1900–1969) and Bogna née Duszyńska (1912–2016). His father came from a Jewish family, he was the son of Izrael and Natalia Finkelsztejn, he was baptized before World War II and changed his name to Fronczewski. After the war, he was the audience organizer at the Syrena Theater.
He was born in Łódź, where he spent the first few years of his life, and then moved with his family to Komorów, and later to Warsaw. As a child, he became fascinated with theater. In the 1950s, he appeared in the Television Theater productions of the Madagascar Queen's Soldier, Szymon Chrząszcz insults the sacrament of marriage, One Two and One One, The End of the World at eight o'clock and Half an hour at the station, and also played in the Syrena Theater productions Mr. Vincenzo is my father by my side Adolf Dymsza and Madame Sans-Gêne. He made his big screen debut as a 12-year-old in the role of Boguś, the son of a postman, in Stanisław Różewicz's film Wolne Miasto (Free City, 1958). In the early 1960s, he played the role of Bolek Jabłoński in the radio play W Jezioranach. Soon after, due to poor grades at school, he gave up acting in order to focus on his studies - he attended the High School of St. Augustine in Warsaw, and in the ninth grade he moved to the XXXIV High School for them. Karol Świerczewski. In 1964, he enrolled at the State Higher School of Theater in Warsaw.
After graduating with honors in 1968, he began to play in the National Theater in Warsaw, from which he left after a year to start working at the Współczesny Theater. In 1973 he moved to the Dramatic Theater managed by Gustaw Holoubek, where he performed for the next ten years - he played, among others, Henry in the Wedding, Prince Philip in Iwona, Princess Burgundy, Count Szarma in the Operetta, Jester in King Lear or the title characters in Bartleby, Hamlet and Caligula. At that time, he also performed in cabarets, incl. in Jan Pietrzak's Cabaret Pod Egidą and Olga Lipińska's Cabaret.
In the 1970s, together with Jan Pietrzak and Krystyna Janda, he was under surveillance by the SB as part of an action against the creators of Kabaret Pod Egidą - trips abroad were offered in exchange for signing the so-called a loyalty which, however, he never signed.
In 1983 he created a musical character called Franek Kimono, which was to be a parody of disco music. Under this pseudonym, he released four humorous albums: Franek Kimono, Franek Kimono i naked party, The second entry of the dragon and Toczy się życia (the master's return). hit "King Bruce Lee karate master". He also recorded the song "W aucie", released in December 2007 on the TPWC album entitled Now money is included. He is also an actor's song performer. Known for his performances of pre-war hits and songs to texts by Konstanty Ildefons Gałczyński and Maciej Zembaty.
In 1984–1987 he performed at the Studio Theater. Since 1991, he has been an actor at the Ateneum Theater.
I met and photographed Piotr Fronczewski for the first time in October 1985 in New York, where he came to perform. I remember being after some serious session at Brodaway in New York City. After his performance, I went backstage and after introducing myself, I said - please do something extraordinary and do ...
We met later on on various occasions, but I really got close to him on the set of KLECHA directed by Jacek Gwizdała, who invited me in 2017 and 2018 in which Piotr Fronczewski played "The Master". I've been to many film sets and managed to take unique photos and get to know the actors better. Today, in retrospect, I can say that Piotr Fronczewski is an exceptional figure. When I looked at how you had to really play something extraordinary in difficult conditions, you get to know the actor's greatness. The quote from Piotr Fronczewski fits perfectly here - "... I was as a child and I am still as someone, I hope, mature, shy, shameful person. This, unfortunately, also accompanies my profession. Complicates. It can be tedious. This is probably not the case for the young generation of actors, which are brave, tough and without complexes. They know that the world is theater and they know how to take advantage of it, also outside the acting profession. On the other hand, my generation was brought up in a certain humility towards the world and art… ”.
He co-hosted the Koniec Wieku program in RMF FM with Piotr Metz, and read Harry Potter on the air of the broadcasting station, and on the Third Program of the Polish Radio - the books From the head and Good Night Dżerzi by Janusz Głowacki. In the summer of 2004, excerpts from the book The Leonardo de Vinci Code by Dan Brown, read by Fronczewski, were broadcast in the program Secret for Summer in RMF FM.
On November 2, 2015, the Znak publishing house released the book Ja, Fronczewski - an extensive river interview conducted with the actor by Marcin Mastalerz, dealing with the most important threads of Fronczewski's personal and professional biography. 2016 saw the premiere of the radio play "Biblia Audio Superprodukcja", which he co-wrote as the narrator in the Gospel according to St. Mark.
Married to Ewa since 1974, they have two daughters: Katarzyna and Magdalena.
He acted in films, incl. 1958: Wolne misto - Boguś, 1967: Westerplatte - shooter Mieczysław Krzak, 1968: Ascension - Raisa's acquaintance at the conservatory, 1969: How I embarked on World War II - Italian soldier surrendering to Frank Dolas, 1969: Red Rowan - narrator, 1970: Woodpecker - night school teacher, 1970: Prince of the Season - Postman Wicek, 1970: Lighter - Jacek Leman, 1971: A Little Hope - Soldier on Pass, 1971: Kill the Red Sheep - Tymon (voice), 1971: Agent No. 1 - Prisoner Bieliński, 1971 : Bolesław Śmiały - brother, Adalbertus, 1972: Skid - assistant to the owner of a car repair shop, 1972: Salvation - doctor, 1972: Atlantis - recitation (voice), 1972: You have to kill this love - Andrzej (voice), 1973: Turtle - Lieutenant of the MO , 1973: On heaven and on earth - major Zygmunt Grela, 1973: Sekret - Piotr, 1974: Quarterly balance - Janek, 1974: Hour after hour - lieutenant MO, 1974: Promised Land - von Horn, 1975: Part for a wooden instrument - Lieutenant Anton, 1975: Doktor Judym - Wiktor Judym, 1975: Nights and Days - Kazimierz Sielski (voice), 1976: Skazany - club president (voice), 1976: Leper - Count Trestka, 1976-1978 : Parade of cheaters, 1977: Alone - Witek Wyszomirski, 1977: A Room with a Sea View - Dr. Krzysztof Kucharski, 1978: Hallo Szpicbrudka, or the last performance of the king of cashiers - Fred Kampinos, 1978: The Beast - Rzepecki, 1978: The Dead Throw a Shadow - hauptsturmführer Hafer, 1978: Outstanding leave - new director, 1979: Enigma's Secret - Jerzy Różycki, 1979: Terrarium - Piotruś, 1979: Kung-Fu - Witek Markowski, 1979: Lux-class hotel - Komorowski's interrogator, 1980: Moth - psychiatrist , 1980: Voices - Andrzej Domański, 1981: The cases of Piotr S. - head of the Orphanage, 1981: Love will forgive you everything - Fryderyk Jarosy, 1981: Doctor - prof. Dobraniecki, 1983: The twenties ... the thirties ... - Fryderyk, 1983: Synthesis - Marek Torlewski, 1983: The Hong Kong casket - journalist Joachim Renz, 1983: According to your judgments ... - German clerk in the monastery, 1983: Mr. Kleks Academy - prof. Ambroży Kleks, 1983: The Adventures of the Blue Knight - Squire (voice), 1984: Miss Ewa's Madness - Dr. Hieronim Tyszowski, 1984: Baryton - Artur Netz, 1984: It's only rock - composer Lenczewski, 1985: Pan Kleksa's travels - prof. Ambroży Kleks, 1986: Masquerade - minister, 1986: Bolek and Lolek in the Wild West - Jimmy Pif-Paf, 1987: Kill me cop - police expert Zientara, 1987: Caesarean section - doctor Erdman, 1988: Touched - Jan Milewski, 1988: Mr. Kleks in space - prof. Ambroży Kleks, 1989: Consul - Czesław Wiśniak / Jacek Ben Silberstein, 1989: Lawa - Jan Sobolewski, 1990: Escape from the "Wolność" cinema - secretary of the KW PZPR, 1991: Swedes in Warsaw - governor, 1993: Goodbye Rockefeller - Jacek Namolny, 1993: The Stranger Must Fly - Max, 1995: The History of Master Twardowski - narrator (voice), 1995: The Argument about Basia - Stanisław Olszowski, 1997: Someone's Luck - Jerzy, 1997: Wierszynina's Bed - Wierszynin, 1997: You Must Live - Adam Hyńczak, 1997: Pułapka - Edward Wilk (voice), 1998: Billboard - "Cripple",1999: About Two Who Didn't Steal Nothing - The Bartender's Father, 1999: The Last Mission - Józef Muran, 2000: Weiser - Piotr Korolewski, 2000: You Must Live - Adam Hyńczak, 2001: The Triumph of Mr. Kleks - Prof. Ambroży Kleks (voice), 2002: Day of the Freak - a doctor on TV, 2002: Chopin. Desire for love - Nikołaj Nowosilcow, 2002: Superproduction - president Jędrzej Koniecpolski, 2002: Miss wet T-shirt - Władysław, 2007: Conversations with an executioner - general Stroop, 2009: Last action - patron Szaro, 2008: Po-lin. Scraps of memory - reader, 2008: Reliable system - Maria's father, 2009: Copernicus Star - Wojciech from Brudzewo, 2010: Black Thursday - Zenon Kliszko, 2013: Sęp - Krasucki, 2014: Karol, who became a saint - Kacper's grandfather, 2015: Król of life - TV reader, 2016: Weddings in the hen house - Poeta, 2016: Simply friendship - professor, 2019: Dark, almost night - Marian Waszkiewicz, 2020: Klecha - "Mistrzo".
In addition, Fronczewski appeared in many series, incl. Kolumbowie, forty-year-old, Polish roads, 07 come in, Extradition, Argument about Basia, Policemen, Foster family, Na Wspólnej, Far from the stretcher.
He also played dubbed roles and computer games, as a singing actor he performed many songs in films and series.
“… Real, live theater with an audience is the most important thing for an actor. For someone, theater can be difficult and a movie can be easy, and vice versa. But I think that theater remains, for example by tradition, the place that the actor verifies. He can define it, define it, give it some polishing ... ”- Piotr Fronczewski.
In the theater Frączewski played, among others 1967: Three Sisters - Antoni Chekhov, 1968: A Market with Songs - Schiller Leon, In the Mountains, After the Clouds - Bryll Ernest, 1969: Richard III - William Shakespeare, Nieboska Comedy - Zygmunt Krasiński, Maria Stuart - Fryderyk Schiller; 1970: Man with a flower in his mouth - Pirandello Luigi, Kretyn - Pirandello Luigi, Aquarium 2 - Jerzy Gruza, Krzysztof Teodor Toeplitz; 1971: The Power of Darkness - Tolstoy Leo; 1972: Mercy of God - Cau Jean, Macbett - Eugène Ionescoforma, Macbett - Eugène Ionescoforma, Deer King - Gozzi Carloforma, Man from Nowhere - Ignatij Dworiecki; 1973: Sama Sweet - Ireneusz Iredyński, Bartleby - Zawieyski Jerzy; 2001: Skąpiec - Molière; 2003: Młynarski, or Three Elements - Wojciech Młynarski, Frederick, or the Crime Boulevard - Eric-Emmanuel Schmitt; 2004: Oedipus King - Sophocles; 2006: Crime and Punishment - Fyodor Dostoyevsky; 2008: Stacyjka Zdrój - Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, Departures - Václav Havel; 2010: Socks, opus 124 - Daniel Colas; 2011: Rita's Education - Willy Russell; 2013: Ja, Feuerbach - Tankred Dorst, Teatr Ateneum im. Stefan Jaracz in Warsaw; director: Fronczewski Piotr.
Awarded many times, incl. Polish Radio Grand Splendor Award - 2013, Tadeusz Żeleński-Boy for the role in the self-directed production of I, Feuerbach - the award was granted by the management of the Polish section of the International Association of Theater Critics, Festival "Two Theaters": Acting Award for the male role in the Television Theater category - for the performance Socks opus 124 directed by Maciej Englert - 2012. The performance was broadcast live, the Award of the "Two Theaters - Sopot 2012" Festival for outstanding performances in the Television Theater, the Award for the live performance of Socks opus 124 together with Wojciech Pszoniak, the Grand Prize of the "Two Theaters - Sopot 2009" Festival "For outstanding performances in the Polish Radio and Television Theater," Wiktor "in the category: The most popular TV actor - 2009, Festival" Two Theaters ": Actor's award for the male role in the Television Theater category - for the role of Jürgen Stroop in the play Rozmowy z katem directed by Maciej Englert - 2007, Cyprian Kamil Norwid in the category: "Theater" - 2007, "Feliks Warszawski" for the best male role for the roles: Oedipus in Oedipus King, Frederick in Frederick, that is, Crime Boulevard at the Ateneum Theater - 2004, "Two Theaters" Festival: Acting Award for male role in the Television Theater productions category - for the role of his Son in the show The Journey directed by Piotr Mikucki - 2001, During the 5th Festival of Stars in Międzyzdroje, he left his hand on the Promenade of Stars - 2000, Superwiktor '96 for his artistic achievements - 1997, Złoty Mikrofon - 1988, "Wiktor" - TV viewers' award for the most popular characters of TVP (for 1987) - 1988, "Wiktor" for a television personality - 1986, "Golden Duck" in the category: the best Polish actor; for 1985, the title of "Star of the Film Season" awarded at the 15th LLF in Łagów - 1985, Award of the 1st degree of the Chairman of the Radio and Television Committee for radio and television creativity and activity; for outstanding performances in the Polish Radio Theater and Television Theater - 1984, 1st class Team Award of the Chairman of the Radio and Television Committee for acting achievements, and in particular for introducing historical figures in the series Królowa Bona - 1982, Kalisz - XXi KST - in the theater competition TV for roles in Wesele i Kordian - 1981, Wrocław - 21st FPSW - for the role of Count Szarm in Gombrowicz's Operetta - 1980, Olsztyn - FTTV - journalists' honorary award for perfect acting in the interpretation of the poem "Locomotive" by J. Tuwim - 1980, Silver Nail of the Season in the plebiscite of "Kurier Polski" - 1980, Award of the Chairman of the Radio and Television Committee for outstanding performances in the programs of RiTV - 1979, "Złote Grono" at the 11th LLF in Łagów for the most popular actor of the season - 1979, Award of the Prime Minister of the 2nd degree for acting creations - 1979, Olsztyn - FTTV - for the role in the TV Parady performance - 1979.
He has been awarded many times, incl. Officer's Cross of the Order of Polonia Restituta - 2015, Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta - 2003, Gold Cross of Merit, Silver Medal for Merit to Culture Gloria Artis - 2007, Gold Medal for Merit to Culture - Gloria Artis - 2013, Order of the Smile - 2015.
“… Man is born an actor, just like a prince is born. You don't play games to earn a living. You play games to lie, to lie to yourself, to be what you cannot be, because you are fed up with being who you are. You play good because you are bad, you play saints because you are mean, murderers because you are a natural liar. You play not to know yourself, and you play because you know yourself too well. You play because you love the truth and you play because you hate the truth. You play because you would go crazy not to play. It's not mine! But there is style in it, and chic, and a lot of reasons ... ”- Piotr Fronczewski.
