„…Granice malarstwa nie są określone i nigdy nie będą, ponieważ to nie granice wyznaczają ramy malarstwa, lecz odwrotnie…” – Leon Tarasewicz.
Leon Tarasewicz (ur. 14 marca 1957 w Waliłach) – artysta malarz.
Absolwent Liceum Plastycznego w Supraślu, a następnie Wydziału Malarstwa ASP w Warszawie w pracowni Tadeusza Dominika (dyplom otrzymał w 1984). Od 1996 prowadził gościnną pracownię malarstwa na tejże uczelni. Został wykładowcą przestrzeni malarskiej na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii ASP w Warszawie. W 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora sztuk plastycznych.
Współpracuje z warszawską Galerią Foksal, poznańską Galerią Ego, a także lubelską Galerią Białą. W 2008 roku został ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego.
Podkreśla swe białoruskie korzenie i aktywnie działa na polu kultury tej mniejszości w Polsce.
Malarz jest wielbicielem ptaków. Hoduje m.in. kury ozdobne (jest także współautorem książki na ich temat), gołębie i bażanty. Widziałem tę kolekcje, robi wrażenie, nieopodal Białegostoku w miejscowości Waliły, gdzie mieszka i tworzy Leon Tarasewicz. Odwiedziłem go w pracowni i domu 12 sierpnia 1990 r. Byłem tam po drodze do Supraśla, gdzie umówiony byłem z fotografem Wiktorem Wołkowem. Waliły wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Gródek. Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Narodzenia Najświętrzej Marii Panny w Gródku, a wierni kościoła rzymskolatolickiego do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gródku. Pod koniec XIX wieku wyróżniano obszary Waliły „dobra” i Waliły „pustkowie” – pierwszy był własnością Ottona Jonasa, a drugie rodziny Remuszewskich.
Muszę powiedzieć, że znając abstrakcyjną twórczość Leona Tarasewicza, bardziej bym go widział na SoHo w Nowym Jorku. Kiedy jednak wszedłem do obszernej pracowni, wiedziałem, że nie ma to znaczenia, gdzie ona się znajduje.
Wielokrotnie odznaczany i nagradzany m.in. 2005 – odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”; 2011 – został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; otrzymał Paszport „Polityki” (2000); Nagrodę im. Jan Cybisa (1998) oraz Nagrodę Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich. W 2007 Tarasewicz otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury za rok 2006 za konsekwentne rzucanie wyzwania zarówno tradycyjnemu rozumieniu malarstwa, jak i wszelkim konwencjom rozumienia sztuki. W 2014 otrzymał Perłę Honorową Polskiej Gospodarki (w kategorii kultura), przyznawaną przez redakcję Polish Market.
Wystawiał w ważnych galeriach na całym świecie m.in. 2007: Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, 2006: Galeria Biała w Lublinie, 2003: CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie; 2001: 49. Międzynarodowe Bienalle w Wenecji, Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku, Springer & Winckler Galerie w Berlinie, Gallerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji; 1999: Galeria Zachęta w Warszawie, Galerie Nordenhake w Sztokholmie; 1996: Galeria Zachęta w Warszawie, Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie, Galerie Nordenhake w Sztokholmie; 1990: Galerie Fahnemann w Berlinie, Festival of Contemporary Art Cagnes-sur-Mer, Biennale Balticum w Rzymie; 1988: Art at the Edge – Museum of Modern Art w Oxfordzie, Polish Realities – Third Eye Center w Glasgow (Szkocja), Muzeum narodowe we Wrocławiu; 1987: Locus Solus – Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Edward Thorp Gallery w Nowym Jorku, Damon Brandt Gallery w Nowym Jorku, Galeria Arsenał w Białymstoku, 19. Międzynarodowe Biennale Sztuki w São Paulo (Brazylia); 1984: Galeria Foksal w Warszawie.
W pewnym sensie sensacją jest książka Jakuba Banasiaka „Oduczyć sztuki”, która jest pierwszym monograficznym opracowanie dotyczące metody pedagogicznej Leona Tarasewicza, który uczył na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w latach 1996–2009, prowadząc najpierw Pracownię Gościnną, później pracownię dyplomującą. W 2009 roku odszedł na nowo powstały Wydział Sztuki Mediów, gdzie do dziś prowadzi Pracownię Przestrzeni Malarskiej. Tarasewicz zrewolucjonizował nauczanie malarstwa, redefiniując wszystkie ćwiczenia uchodzące za fundament dydaktyki tego przedmiotu: studium postaci, martwą naturę i plener. Wychodząc z założenia, że ucząc sztuki w tradycyjnej formule, naucza się jedynie minionych konwencji artystycznych, wypracował metodę „oduczania sztuki”, czyli odzwyczajania studentów od przyjętych powszechnie formuł obrazowania.
W konsekwencji umieścił dydaktykę w kontekście życia artystycznego rozgrywającego się poza Akademią, negując tym samym podstawową zasadę dydaktyki na Wydziale Malarstwa – autonomię (zarówno medium, jak i instytucji). To bardzo ciekawe, gdyż pisząc, że ktoś studiował na ASP, podaje się w pracowni jakiego profesora, co niewątpliwie ma wpływ jaką sztukę uprawia. To zupełnie zmienia myślenie o sztuce. Prof. Maria Poprzęcka w recenzji książki napisała: „Rozprawa Jakuba Banasiaka w swojej głębokiej warstwie jest namysłem nad podstawowym problemem nauczania akademickiego: jak uczyć sztuki i po co? Jako taka, powinna stać się ważną i wartościową lekturą dla artystów-dydaktyków, studentów szkół artystycznych, historyków i krytyków sztuki, wreszcie wszystkich zainteresowanych życiem artystycznym”.
„(...) wystarczy tylko myśleć, myśleć językiem malarskim a malarstwo samo nabierze realnego kształtu. Będzie obecne wszędzie tam, gdzie wyniknie naturalna potrzeba jego uaktywnienia. W jakiej formie? Tego nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Każdy czas stwarza swoją formę i nigdy jej nie wyprzedza…” – Leon Tarasewicz.
PORTRAIT with HISTORY Leon Tarasewicz
"... The boundaries of painting are not defined and never will be, because it is not the boundaries that define the framework of painting, but the other way around ..." - Leon Tarasewicz.
Leon Tarasewicz (born March 14, 1957 in Waliły) - artist and painter.
A graduate of the Secondary School of Art in Supraśl, and then the Faculty of Painting at the Academy of Fine Arts in Warsaw in the studio of Tadeusz Dominik (he received his diploma in 1984). From 1996 he ran a guest painting studio at the same university. He became a lecturer in painting space at the Faculty of Media Art and Scenography at the Academy of Fine Arts in Warsaw. In 2011, the President of the Republic of Poland, Bronisław Komorowski, awarded him the title of professor of fine arts.
He collaborates with the Foksal Gallery in Warsaw, the Ego Gallery in Poznań, and the Biała Gallery in Lublin. In 2008, he became the ambassador of the European Year of Intercultural Dialogue.
He emphasizes his Belarusian roots and is actively involved in the culture of this minority in Poland.
The painter is a bird lover. It breeds, among others ornamental chickens (he is also the co-author of a book on them), pigeons and pheasants. I have seen this collection, it is impressive, near Białystok in the town of Waliły, where Leon Tarasewicz lives and works. I visited him in his studio and at home on August 12, 1990. I was there on my way to Supraśl, where I had an appointment with the photographer Wiktor Wołkow. Waliły is a village in Poland located in Podlaskie voivodship, in Białystok poviat, in the commune of Gródek. Orthodox inhabitants of the village belong to the parish of the Nativity of the Blessed Virgin Mary in Gródek, and the faithful of the Roman Catholic church to the parish of the Sacred Heart of Jesus in Gródek. At the end of the 19th century, the areas of Waliły "Dobra" and Waliły "pustkow" were distinguished - the first was owned by Otto Jonas, and the second by the Remuszewski family.
I must say that, knowing Leon Tarasewicz's abstract work, I would see him more at SoHo in New York. However, when I entered the spacious studio, I knew that it did not matter where it was located.
He has been awarded and awarded many times, incl. 2005 - awarded the Silver Medal for Merit to Culture - Gloria Artis; 2011 - he was awarded the Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta; received the Polityka's Passport (2000); Award them. Jan Cybisa (1998) and the Zofia and Jerzy Nowosielski Foundation Award. In 2007, Tarasewicz received the 2006 Grand Prize of the Culture Foundation for consistently challenging both the traditional understanding of painting and all conventions of understanding art. In 2014, he received the Honorary Pearl of the Polish Economy (in the culture category), awarded by the editors of the Polish Market. He has exhibited in important galleries around the world, including 2007: Upper Silesian Museum in Bytom, 2006: Biała Gallery in Lublin, 2003: Center for Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw; 2001: 49th Venice Bienalle, Gary Tatintsian Gallery in New York, Springer & Winckler Galerie in Berlin, Gallerie Nordenhake in Stockholm, Galleria del Cavallino in Venice; 1999: Zachęta Gallery in Warsaw, Galerie Nordenhake in Stockholm; 1996: Zachęta Gallery in Warsaw, Springer & Winckler Galleries in Frankfurt, Galerie Nordenhake in Stockholm; 1990: Galerie Fahnemann in Berlin, Festival of Contemporary Art Cagnes-sur-Mer, Biennale Balticum in Rome; 1988: Art at the Edge - Museum of Modern Art in Oxford, Polish Realities - Third Eye Center in Glasgow (Scotland), National Museum in Wrocław; 1987: Locus Solus - Galerie Nordenhake in Stockholm, Edward Thorp Gallery in New York, Damon Brandt Gallery in New York, Galeria Arsenał in Białystok, 19th International Art Biennale in São Paulo (Brazil); 1984: Foksal Gallery in Warsaw.
In a sense, the book by Jakub Banasiak, "Oduczyć Sztuki", is a sensation, which is the first monographic study on Leon Tarasewicz's pedagogical method, who taught at the Painting Department of the Academy of Fine Arts in Warsaw in 1996–2009, running first the Guest Studio, then a diploma studio. In 2009, the newly established Faculty of Media Art, where he still runs the Painting Space Studio. Tarasewicz revolutionized the teaching of painting, redefining all the exercises considered to be the foundations of didactics in this subject: character study, still life and open air. Assuming that when teaching art in the traditional formula, one learns only the past artistic conventions, he developed a method of "teaching art", that is, weaning students from the commonly accepted formulas of imaging. As a consequence, he placed didactics in the context of the artistic life taking place outside the Academy, thus negating the basic principle of didactics at the Faculty of Painting - the autonomy of both the medium and the institution. It is very interesting, because when you write that someone studied at the Academy of Fine Arts, you name a professor in your studio, which undoubtedly influences what kind of art you practice. It completely changes the way you think about art. In her review of the book, Prof. Maria Poprzęcka wrote: “Jakub Banasiak's dissertation, at its deepest level, is a reflection on the basic problem of academic teaching: how to teach art and why? As such, it should become an important and valuable reading for artists-educators, students of art schools, art historians and critics, and finally for everyone interested in artistic life ”.
“(...) you only need to think, think in the language of painting and painting itself will take on a real shape. It will be present wherever there is a natural need to activate it. In what form? We cannot predict this. Each time creates its own form and never overtakes it… ”- Leon Tarasewicz.
