Renata Jonscher (ur. 27 kwietnia 1967 roku w Cieszynie) – śpiewaczka (mezzosopran).
Od młodych lat śpiewała w chórze w rodzinnym mieście, a także tańczyła w amatorskim ludowym Zespole Ziemi Cieszyńskiej. Ukończyła liceum medyczne i szkołę muzyczną w klasie fortepianu mgr. Danuty Gajdzicy-Szewczyk.
W 1988 roku Renata Pludra (nazwisko panieńskie) była jedną z czterech osób przyjętych do Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk". Jej talent muzyczny odkrył dyrektor Zespołu Śląsk prof. Stanisław Hadyna i odtąd występowała jako solistka po Europie.
W tym czasie kształciła głos u prof. Jany Kuszyk-Kuszyńskiej i uczestniczyła wkursach śpiewu w Strasburgu. Jej repertuar obejmuje utwory klasyczne, ludowe i popularne. Brała udział w licznych transmisjach telewizyjnych i radiowych.
W wieku 25 lat, wręczono jej w Katowicach Nagrodę dla Młodych Twórców. Nieco później, w 1988, otrzymała Srebrny Medal Rzeczpospolitej Polskiej za zasługi dla kultury muzycznej.
W tym samym roku, Renata poślubiła Charlesa Jonschera, i wraz z nim zamieszkała w Londynie. Mąż Renaty jest wnukiem znanego pediatry z Łodzi Karola Jonschera.
W 2001 roku Renata nagrała album kolęd „Opłatek dla Mamy” z towarzyszeniem orkiestry i choru. Płytę wydala wytwórnia Sony Classic, która również uhonorowała Renatę tytułem Sony Classical Artist. Album ten wręczyła osobiście ze swoją rodziną Papieżowi Janowi Pawłowi II.
W roku 2006 Renata rozpoczęła prace nad nowym całkowicie oryginalnym materiałem. Wydała płytę „Entelechy”, współpracując z kompozytorem Patrickiem Wilsonem i autorem tekstów Timem Williamsem. Jej utwór „Light Eternal” zdobył drugą nagrodę w glosowaniu telewidzów w ramach konkursu ClassicFM TV. Drugi jej teledysk „Islands of Sorrow” był także transmitowany w brytyjskiej telewizji.
Czeslaw Czaplinski wyreżyserował dla Telewizji Polskiej dokument „Życie jak w Bajce” przedstawiający życie prywatne i artystyczne Renaty.
Renata wraz z mężem prowadzi koncerty charytatywne w jej londyńskim domu, na których występują artyści z całego świata. Obecnie przygotowuje płytę z nowymi piosenkami, do których muzykę pisze Adrian Konarski, a słowa Jacek Cygan.
Muszę powiedzieć, że nieraz poznanie, a potem przyjaźń, to czysty przypadek. Tak było w październiku 1997 r., kiedy pojechałem do Koszęcina fotografować legendę, dyrektora Zespołu Śląsk – prof. Stanisława Hadynę. Jedną z wybijających się śpiewaczek i tancerek była Renata Pludra, która znalazła się na okładce magazynu KARIERA, kiedy pisałem o dyrektorze Hadynie i Śląsku. Tam się poznaliśmy i zaprzyjaźniliśmy.
Niecały rok później 23 maja 1998 r. odbył się w Zakopanem ślub Renaty i Charlesa Jonschera z Londynu. Ostatnią noc przed ślubem Renata spędziła w domu Marysi i Józka Krzeptowskiego, w którym ja również byłem. Wiem, że u wielu wyobraźnia pracuje… Muszę tylko powiedzieć, że jak się obudziłem, to na roślinach zobaczyłem śnieg, to niezwykłe zjawisko, o tej porze roku. Rano Charles podjechał dorożkami i wyruszyliśmy do kościoła na ceremonię ślubną.
Tak na poważnie zaczęło się fotografowanie Renaty w jej pałacu w Londynie, gdzie poleciałem. To był również początek do filmu „ŻYCIE JAK W BAJCE – Renata Jonscher”, który zacząłem realizować. Widziałem już sporo, ale muszę powiedzieć, że takie historie najczęściej zdarzają się w bajkach, a nie w życiu.
Film zaczął się w Zakopanem (sierpień 2008, dziesięć lat po ślubie). Sznur dorożek wzbudza sensacje turystów na Krupówkach. Ludzie zatrzymują się, machają rękami, fotografują przejeżdżające dorożki. W pierwszej siedzi Renata, Charles i ich czwórka dzieci. Tak już czwórka.
Sceny z kościoła, a następnie z restauracji Belvedere. Potem sceny z Cieszyna, miasta rodzinnego Renaty, gdzie kształciła się, śpiewała i mieszkała przez 20 lat.
Koszęcin – siedziba zespołu Śląsk, wieś pomiędzy Katowicami a Częstochową. W 1988 r. wśród czterystu kandydatów do Zespołu „Śląsk” jest Renata Pludra, która wraz z kilkoma osobami zostaje przyjęta do zespołu ze względu na swój piękny głos, nieraz nazywany „anielskim głosem“. W 1990 r. ponownie wraca do Śląska jego dawny założyciel prof. Stanisław Hadyna, który był odsunięty z zespołu ze względów politycznych. Podczas przesłuchania Renaty prof. Hadyna powiedział: „Dziewczyno, masz fenomenalny głos. Będziesz solistką”. Pisze wiele utworów specjalnie dla niej.
W 1992 r. do prof. Hadyny przyjeżdża Charles Jonscher z Londynu. Ojciec Charles’a był profesorem fizyki na Uniwersytecie Londyńskim, a matka absolwentką prestiżowego Chelsea School of Art. Charles skończył studia w Cambridge, a potem na Uniwersytecie Harvard obronił doktorat z ekonomii. Założył w Londynie firmę Central Europe Trust świadczącą usługi finansowo-strategiczne z filią w Warszawie. Zakochuje się w Renacie od pierwszego wejrzenia. „Zaloty“ trwają sześć lat. Cokolwiek to znaczy. Kilka razy w roku odwiedza Renatę, spędzają razem weekendy w jego pięknym drewnianym domu w Kościelisku z widokiem na Giewont. Oświadczyny w Kenii, na wyspie Lamu. Podróż poślubną statkiem po Amazonce, 4000 km, Peru, Brazilia do Atlantyku.
Kościelisko – Zakopane, z domu słynnej góralskiej rodziny Krzeptowskich (autorów książek o rodach góralskich) odjeżdżają dorożki do małego kościółka, gdzie ma odbyć się ich ślub. Ponad setka gości Charles’a z Wielkiej Brytanii i świata. Koleżanki i koledzy Renaty z Zespołu Śląsk w strojach regionalnych. Przyjęcie weselne w restauracji Morskie Oko na Krupówkach w Zakopanem. Po uroczystości wyjeżdżają do Londynu.
Londyn - olbrzymi dom w którym mieszkają, właściwie pałac, z kilkuhektarowym parkiem, ma niebywałą historię. W roku 1135, pierwszym właścicielem posiadłości był znany w historii Sir Geoffrey de Mandeville, którego Papież ekskomunikował za okrucieństwa wojenne. Przed śmiercią oddał posiadłość kościołowi, mając nadzieje na odkupienie grzechów. Przez 400 lat dom należał do zakonu. W 1535 Król Henryk VIII w ramach reformacji skonfiskował posiadłość i oddal swojemu kanclerzowi, Lordowi Audley. Odtąd dom jest w prywatnych rękach, kilkakrotnie odnawiany. Renata i Charles przebudowali stare stajnie na basen, który wzbudza sensacje – nazwany przez media basenem Jamesa Bonda.
Renata mimo odejścia z Zespołu Śląsk nagrywa w Londynie albumy i teledyski. W ich londyńskiej rezydencji odbywają się koncerty wybitnych twórców, często pochodzących z Polski.
Renata jest matką czwórki dzieci, każdego roku przyjeżdżają na wakacje do swego domu w Kościelisku, dzieci mówią również po polsku. Tak rozwijała się nasza przyjaźń i tak został zrealizowany mój film „Życie jak w bajce – Renata Jonscher“ dla TVP Polonia.
26 września 2013 r. zapraszam Renatę do Łazienek Królewskich w Warszawie, gdzie uczestniczy w spotkaniu „Artyści w Łazienkach”, które przez kilka lat odbywało się Pałacu Myśliwieckim. Wzbudza sensację gości i odpowiada na pytania.
KIM JEST ARTYSTA? – to temat, który drążyłem przez sześć lat, podczas spotkań z wybitnymi postaciami kultury, na spotkaniach pt. „ARTYŚCI w ŁAZIENKACH” w Pałacu Myśliwieckim w Łazienkach Królewskich w Warszawie.
—Czesław Czapliński: Kim jest artysta?
– Renata Jonscher: Ja jako artysta nie chciałabym ograniczać wolności interpretacji, ale co wiem na pewno, cenie Was artyści.
Kwestionariusz Prousta to rodzaj zabawy towarzyskiej znanej wśród europejskich mieszczuchów i salonowców co najmniej od 2 poł. XIX wieku. Tytuł kwestionariusza pochodzi od nazwiska francuskiego pisarza Marcela Prousta (1871–1922). Kwestionariusz składał się z kilkunastu pytań dotyczących osobowości osoby, która na nie odpowiadała, jej upodobań, zamiłowań itp. Pozornie błahy, stał się kwestionariusz Prousta jednym z pierwszych przykładów „testu” osobowości.
—Główna cecha mojego charakteru?
–Renata Jonscher: Stawiam sobie cele i uparcie do nich dążę.
—Cechy, których szukam u mężczyzny?
– Renata Jonscher: Inteligencji, czułości ale i męskości.
—Cechy, których szukam u kobiety?
– Renata Jonscher: Zdecydowanie łatwiej mi było mówić o mężczyznach.
—Co cenię najbardziej u przyjaciół?
– Renata Jonscher: … których się ma tak niewielu, cenie w nich najbardziej zaufanie i akceptacje mojej osoby.
—Moja główna wada?
– Renata Jonscher: Jestem dominująca. W tańcu zawsze prowadzę.
—Moje ulubione zajęcie?
– Renata Jonscher: Jakie by to niebyło, ale w gronie mojej rodziny.
—Moje marzenie o szczęściu?
– Renata Jonscher: Spełnione, moja rodzina i moja muzyka.
—Co wzbudza we mnie obsesyjny lęk?
– Renata Jonscher: Utrata moich najbliższych.
—Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?
– Renata Jonscher: Samotność.
—Kim lub czym chciałbym być, gdybym nie był tym, kim jestem?
– Renata Jonscher: Moje marzenia nie odbiegają od rzeczywistości.
—Kiedy kłamię?
– Renata Jonscher: Czerwienie się, i przeraża mnie brak kontroli nad sobą
—Słowa, których nadużywam?
– Renata Jonscher: Wolałabym nie przytaczać.
—Ulubieni bohaterowie literaccy?
– Renata Jonscher: Carmen Bizeta, Zhivago Pasternaka.
—Ulubieni bohaterowie życia codziennego?
– Renata Jonscher: Mój mąż.
—Czego nie cierpię ponad wszystko?
– Renata Jonscher: Chamstwa i fałszu.
—Dar natury, który chciałbym posiadać?
– Renata Jonscher: Przewidywanie i zapobieganie.
—Jak chciałbym umrzeć?
– Renata Jonscher: We snie.
—Obecny stan mojego umysłu?
– Renata Jonscher: Dziękuje, adekwatny, nawet dalej kreatywny.
—Błędy które najczęściej wybaczam?
– Renata Jonscher: Własne.
Proust, zanim jeszcze został uznanym pisarzem, miał odpowiadać dwukrotnie na zestaw pytań zadanych przez przyjaciółkę; raz jako zaledwie nastolatek i ponownie jako młodzieniec. Manuskrypt z odpowiedziami Prousta został odnaleziony w roku 1924, już po śmierci słynnego pisarza. I w ten sposób nazwisko Prousta zostało powiązane z pytaniami z kwestionariusza na zawsze. Amerykańska pop-kultura pokochała zresztą stylistykę tego typu pytań. Od roku 1993 kwestionariusz Prousta zagościł na łamach „Vanity Fair” jako stała rubryka.
PORTRAIT with HISTORY Renata Jonscher
Renata Jonscher (born April 27, 1967 in Cieszyn) - singer (mezzo-soprano).
As a child Renata Pludra – her maiden name – sang in a choir in her hometown Cieszyn in southern Poland, and also danced in the amateur folk ensemble of the Cieszyn Region. She graduated from medical high school and also from music school, in the piano class of Danuta Gajdzica-Szewczyk.
In 1988 Renata, then aged 20, was among four candidates admitted to the Polish National State Song and Dance Company Śląsk". Her musical talent was discovered by the troupe’s Director, Professor Stanisław Hadyna; from then on she performed as a soloist across Europe.
She continued to receive voice coaching in Poland from Jana Kuszyk-Kuszynska, and in Strasbourg, France. Her repertoire includes the classical, folk and popular genres, in each of which she has made numerous television and radio broadcasts.
In 1983, at the age of 25, Renata received for her singing the Young Artist’s Award of the Province of Katowice. In 1998, she was awarded the Silver Medal of the Republic of Poland for Services to Musical Culture. That year Renata married Charles Jonscher, grandson of the polish paediatrician Dr. Karol Jonscher, and since then has lived in London.
In 2001 Sony Classics released an album of Christmas carols sung by Renata, accompanied by orchestra and choir. Pope John Paul II personally accepted a copy of the album from Renata and her family at the Vatican. In the same year Renata was accorded the title Sony Classical Artist.
After moving to London Renata started working on completely new musical material. She released a solo album “Entelechy”, the product of collaboration with British composer Patrick Wilson and songwriter Tim Williams. The following year her song "Light Eternal" won the second prize by national television audience vote in a competition of the broadcaster ClassicFM. Another of her songs, "Islands of Sorrow", was also broadcast on UK television.
Renata and her husband host charity concerts in their London home, at which artists from around the world perform. Currently, Renata is preparing a CD with new songs, to music written by Adrian Konarski and to lyrics by Jacek Cygan. Renata’s personal and professional life are the subject of a documentary film “Life as in a Dream”, produced and directed for Polish Television by Czeslaw Czaplinski.
I must say that sometimes getting to know someone, and then becoming friends, starts with a pure coincidence. This was the case in October 1997, when I went to the Polish town of Koszęcin to photograph Professor Stanisław Hadyna, the legendary director of the Śląsk Song and Dance Company. One of its outstanding singers and dancers was Renata Pludra; she appeared on the cover of KARIERA magazine when I wrote about Hadyna and Śląsk. We met there and became friends.
Less than a year later, on May 23, 1998, Renata Pludra married Charles Jonscher from London, in the Polish resort town of Zakopane. Renata spent the night before the wedding at the house of our mutual friends Marysia and Józek Krzeptowski; I was there also. Imagination often takes curious turns ... I must just say that when I woke up I saw snow on the plants, a most unusual phenomenon at that time of the year. Later that morning Charles arrived in a horse-drawn carriage, and we all set out to the church for the wedding.
That was the beginning of the serious project of photographing Renata, which continued in her London residence, to which I flew. I also started then creating the film "LIFE AS IN A DREAM - Renata Jonscher". I've seen a lot, but I must say that stories like Renata’s most often happen in fairy tales, not in life.
The film begins in Zakopane in August 2008, ten years after the wedding. A string of horse-drawn carriages causes a sensation among tourists on the main street, Krupówki. People stop, wave their hands and photograph the passing carriages. In the first sits Renata, Charles and their four children. Yes, four. The children speak Polish, and visit Zakopane each year to experience the mountains, lakes and folklore.
Then, scenes from the church and later from the Belvedere restaurant. Then scenes from Cieszyn, Renata hometown, where she studied piano, sang in the choir and lived for 20 years.
Next Koszęcin, the seat of the Śląsk company, lying between between the cities of Katowice and Częstochowa. In 1988, Renata was among 400 candidates vying to join "Śląsk", and along with three others, was accepted because of her beautiful, sometimes called "angelic”, voice. Two years later the troupe’s original founder, Professor Stanisław Hadyna, who had been stripped of his post for for political reasons, was reinstated. Auditioning Renata, Hadyna declared: “Young Lady, you have a phenomenal voice; you will be a soloist." Hadyna starts composing especially for her.
In 1992 Charles Jonscher comes to Poland to meet Hadyna. His father was professor of physics at London University and his mother a graduate of the prestigious Chelsea School of Art. Meeting Renata, Charles falls in love at first sight. Their "courtship" – whatever that means – lasts six years.
Charles visits Renata many times a year, they spend weekends together in his beautiful wooden house in the mountain village of Kościelisko with a view of the iconic peak Giewont. He proposes marriage in Kenya, on Lamu Island. Their honeymoon was boat trip along the Amazon, sailing 4000 km from Peru through Brazil to the Atlantic.
The next scene is in Kościelisko – horse-drawn carriages depart from the house of the famous highlander Krzeptowski family (authors of books about the families of the region), to a small church where their wedding is to take place. Over a hundred of Charles’ guests are from Great Britain and the world. Friends of Renata arrive from the Śląsk group, in regional costumes. The wedding reception is held in the cavernous Morskie Oko restaurant on Krupówki in Zakopane. After the ceremony, the couple leave for London.
The filming moves to London – to a huge house in which they live, more like a palace, with a park and a lake – and an unprecedented history. The first owner of the property was the notorious English warlord Sir Geoffrey de Mandeville, who was excommunicated by the Pope for his atrocities. In 1135, before dying, he gifted the property to the church in the hope of redemption. The house belonged to the Benedictine order for 400 years. In 1535, King Henry VIII confiscated it from the church and gave it to his chancellor, Lord Audley. Since then, the house has been rebuilt several times; its latest restoration includes an avant-garde swimming pool, which the media calls the James Bond Pool.
Since leaving the Śląsk Company, Renata has been recording records albums and music videos in London. Their residence hosts concerts by outstanding artists, often from Poland.
On September 26, 2013, I invite Renata Jonscher to the Royal Łazienki Park in Warsaw, where she participates in the programme of meetings entitled "Artists in Łazienki" which has been held for several years at the Hunter's Palace. She arouses a sensation among the visitors, and answers questions.
WHO IS AN ARTIST? - this is a topic that I have been investigating for six years during meetings with outstanding figures of culture, at meetings entitled "ARTISTS in ŁAZIENKI" at the Myśliwiec Palace in Łazienki Królewskie in Warsaw.
—Czesław Czapliński: Who is the artist?
- Renata Jonscher: As an artist, I would not like to limit the freedom of interpretation, but what I know for sure, artists value you.
The Proust Questionnaire is a kind of social game known among European townspeople and parlors from at least the second half of the 19th century. XIX century. The questionnaire is named after the French writer Marcel Proust (1871–1922). The questionnaire consisted of a dozen or so questions about the personality of the person who answered them, their likes and dislikes, etc. Seemingly trivial, the Proust questionnaire became one of the first examples of a personality "test".
—Main Character Trait?
–Renata Jonscher: I set goals and persistently pursue them.
—Features I am looking for in a man?
- Renata Jonscher: Intelligence, tenderness but also masculinity.
—Features I am looking for in a woman?
- Renata Jonscher: It was definitely easier for me to talk about men.
—What do I value most about my friends?
- Renata Jonscher:… who are so few, I value my trust and acceptance the most.
—My major flaw?
- Renata Jonscher: I am dominant. I always lead in dancing.
—My favorite activity?
- Renata Jonscher: Whatever it would be like, but with my family.
—My dream of happiness?
- Renata Jonscher: Fulfilled, my family and my music.
—What makes me obsessive?
- Renata Jonscher: Losing my loved ones.
—What would be the greatest misfortune for me?
- Renata Jonscher: Loneliness.
—Who or what would I like to be if I were not who I am?
- Renata Jonscher: My dreams do not differ from reality.
—When am I lying?
- Renata Jonscher: Flushing, and I'm terrified of not having control over myself
—Words that I overuse?
- Renata Jonscher: I'd rather not quote.
—Favorite literary heroes?
- Renata Jonscher: Bizet's Carmen, Zhivago Pasternak.
—The favorite heroes of everyday life?
- Renata Jonscher: My husband.
—What do I hate above all else?
- Renata Jonscher: Rude and false.
—A gift of nature that I would like to have?
- Renata Jonscher: Prediction and prevention.
—How would I like to die?
- Renata Jonscher: In a dream.
—The current state of my mind?
- Renata Jonscher: Thank you, adequate, even creative.
—The mistakes I forgive most often?
- Renata Jonscher: Own.
Proust, before becoming an established writer, was to answer twice a set of questions asked by a friend; once as barely a teenager and again as a youth. The manuscript with Proust's answers was found in 1924, after the death of the famous writer. And thus Proust's name was linked to the questions in the questionnaire forever. American pop culture has fallen in love with the style of this type of question. Since 1993, the Proust questionnaire has appeared in Vanity Fair as a permanent column.
Comentarios