„…No to w drogę! Żeby się oburzać i podziwiać, zdumiewać i wzruszać ramionami, śmiać się i smucić, wybrzydzać i zachwycać. Żeby się poddać urokom, ale nie ulec. Żeby się pocić, cierpieć, pozwolić żreć się moskitom. Żeby się przemieszać tysiące kilometrów z otwartymi oczami, ale z językiem na wierzchu. Żeby potem tęsknić...” – Olgierd Budrewicz.
Olgierd Budrewicz (ur. 10 lutego 1923 w Warszawie, zm. 20 listopada 2011, pochowany na Cmentarzu Powąskowskim w Warszawie) – dziennikarz, reportażysta, pisarz, varsavianista, podróżnik.
Maturę zdał w 1942 roku na tajnych kompletach. Studiował następnie na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (wydział prawa) i w konspiracyjnej Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Żołnierz Armii Krajowej (ps. Konrad), uczestnik powstania warszawskiego (Zgrupowanie Żmija), w stopniu kaprala podchorążego. Współredagował powstańcze pismo „Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK”. Po upadku powstania przebywał w Krakowie, następnie studiował prawo na UJ i UW (dyplom w 1946 roku).
Pracował jako początkujący reporter w działach miejskich „Tygodnika Warszawskiego” (1945–1947) i „Wieczoru Warszawy” (1946–1947). Następnie dziennikarz „Słowa Powszechnego” i Agencji Prasowo-Informacyjnej API. Od lat 50. wieloletni dziennikarz „Przekroju” (współpraca od 1953 r., członek redakcji w latach 1955–1970). Współpracował z pismami „Stolica” (w latach 1958–1964 i 1966–1970, m.in. felieton „Warszawskie widzimisię”). Od 1970 roku w tygodniku „Perspektywy”. Współpracował z „Wprost” i innymi czasopismami jak „Poznaj Świat” i „Podróże”.
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1946–1951), a następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od roku 1951), Związku Literatów Polskich (1958–1983), ZAiKS-u (od 1957 r.), Stowarzyszenia Autorów Dzieł Naukowych (od 1985 r.), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989 r.), The Explorere Club (od 1996 r.). Przewodniczący Towarzystwa Przyjaciół Łazienek Królewskich w Warszawie (od 1988 r.), Prezydent Warszawskiego Klubu Rotariańskiego (jeden z klubów Rotary International; 1992–1993). Autor wielu reportaży zagranicznych wydanych w kilkudziesięciu książkach, programów telewizyjnych, scenariuszy i komentarzy do dokumentów filmowych. Twórca publicystyki poświęconej zagadnieniom polonijnym, przewodników, publikacji podróżniczych. Autor wydawnictw poświęconych historii i współczesności Warszawy, artykułów, felietonów, szkiców i esejów dotyczących tematyki varsavianistycznej. Jest także autorem wstępów do licznych albumów. Jego twórczość była tłumaczona m.in. na język angielski, rosyjski, niemiecki.
22 czerwca 2011 na uroczystości w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Bez radaru w świat (1960),
Autor wielu książek, że wspomnę m.in.: Sensacje na co dzień (1956), Sygnały z trzech kontynentów (1957), Europa egzotyczna (1958), Baedeker warszawski (1966), Ląd czterech czasów (1961), Trzynaście wiz (1961), Sagi warszawskie czyli sensacyjne i powszednie, romantyczne i prozaiczne dzieje dziesięciu wielkich rodów warszawskich (1968), Zdumiewająca Warszawa (1968), Zobaczyć, znaczy uwierzyć (1969), Tokijskie ABC (1970), Ścieżkami Starego Świata (1973), Orzeł na gwiaździstym sztandarze (biografie Polaków mieszkających w USA (1975), 66 x Moskwa (1975), Kontynent pełen wody (1976), Świat dozwolony do 18 lat (1976), Rodacy spod klonowego liścia (1980), Wśród polskich kangurów (1982), Argonauci z Papui / Madagaskar pełen tajemnic (1986), Metropolie (1987), Na Syberii cieplej (1987), Między Wisłą a Missisipi (szkice biograficzne o Polakach w USA 1989), Warszawa. Trakt Królewski (1992), Żyli wśród nas. Judaica polskie (1995), Atlanta. Przewodnik olimpijski (1996), Tatry (2000), Portret rodzinny Warszawiaków (2001), Opowieść pachnąca czekoladą (2005), Tu, gdzie ich korzenie (album o Supraślu; fotografie Wiktor Wołkow 2007), Cudotwórcy, kapłani, hochsztaplerzy (2008), O wszystkim (wespół z Wiesławem Ochmanem 2010).
Po wcześniejszych rozmowach telefonicznych i wymianie korespondencji, 9 lipca 1988 r. zostałem zaproszony przez Olgierda Budrewicza do jego mieszkania na Żoliborzu w Warszawie. Całe mieszkanie jak pamiętam, wypełnione było książkami i trofeami z całego świata. Jakiego kolwiek miejsca na świecie nie ruszyłem, gdzie byłem, albo czytałem, wspominał o swoim tam pobycie. Ale co niezwykle mnie ujęło, to że interesował się miastem, gdzie mieszka czyli Warszaszą. Był wybinym varsavianistą i to zarówno jeśli chodzi o miejsca, i ich historię, jak również ludzi na przestrzeni lat. Tu nie da się zastosować przysłowia – cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie. Zdjęcia powstawały w trakcie długiej, kilkugodzinnej rozmowy, jak zobaczyłem coś interesującego, to robiłem. On się za każdym razem uśmiechał szelmowsko. Jak potem przyjeżdżałem do Warszawy, to widywaliśmy się najczęściej w Kawiarnii Blikle na Nowym Świecie.
“…Wszyscy w Japonii marzą o zamieszkaniu w Tokio - wszyscy w Tokio uskarżają się na ciężki los. Ale przysłowie japońskie powiada, że "nawet w piekle da się żyć"…” – Olgierd Budrewicz.
PORTRAIT with HISTORY Olgierd Budrewicz (1923-2011)
"…Let's go! To be outraged and admire, amaze and shrug, laugh and sad, disgust and delight. To give in to charms but not to give in. To sweat, suffer, let mosquitoes eat themselves. To mix thousands of kilometers with eyes open, but with the tongue on top. To later miss ... "- Olgierd Budrewicz.
Olgierd Budrewicz (born February 10, 1923 in Warsaw, died Nov
ember 20, 2011, buried at the Powąski Cemetery in Warsaw) - journalist, reporter, writer, varsavianist, traveler.
He passed his final exams in secret sets in 1942. He then studied at the secret University of Warsaw (law faculty) and at the underground School of Journalism. A soldier of the Home Army (aka Konrad), participant in the Warsaw Uprising (Viper Group), a cadet officer. He co-edited the insurgent journal Dziennik Radiów of the 22nd AK District. After the fall of the uprising, he stayed in Krakow, then studied law at the Jagiellonian University and the University of Warsaw (diploma in 1946).
He worked as a novice reporter in the urban departments of “Tygodnik Warszawski” (1945–1947) and the Evening of Warsaw (1946–1947). Then a journalist at 'Universal Word' and API Press and Information Agency. A journalist from Przekrój, a longtime journalist from the 1950s (cooperation since 1953, a member of the editorial board in the years 1955–1970). He collaborated with the "Stolica" periodicals (in the years 1958–1964 and 1966–1970, among others, the column “Warsaw Vidisis”). From 1970 in the weekly Perspektywy. He collaborated with "Wprost" and other magazines such as "Discover the World" and "Travel".
Member of the Association of Journalists of the Republic of Poland (1946–1951), followed by the Association of Polish Journalists (from 1951), the Association of Polish Writers (1958–1983), ZAiKS (from 1957),
The Association of Authors of Scientific Works (since 1985), the Association of Polish Writers (since 1989), The Explorere Club (since 1996). Chairman of the Society of Friends of the Royal Baths in Warsaw (from 1988), President of the Warsaw Rotarian Club (one of the Rotary International clubs; 1992–1993). Author of many foreign reports published in dozens of books, television programs, screenplays and commentaries on film documents. Creator of journalism devoted to Polish community issues, guidebooks, travel publications. Author of publications on the history and present of Warsaw, articles, essays, sketches and essays on the subject of Varsavianism. He is also the author of introductions to numerous albums. His work was translated, among others into English, Russian and German. On June 22, 2011, at the ceremony at the headquarters of the Ministry of Culture and National Heritage, he was awarded the Gold Medal for Merit to Culture Gloria Artis, Without radar into the world (1960), Author of many books that I will mention, among others: Sensations every day (1956), Signals from three continents (1957), Exotic Europe (1958), Warsaw Baedeker (1966), Land of four times (1961), Thirteen visas (1961) ), Warsaw Sagas, i.e. sensational and everyday, romantic and prosaic stories of ten great Warsaw families (1968), Amazing Warsaw (1968), Seeing means believing (1969), Tokyo ABC (1970), Paths of the Old World (1973), Orzeł na starry banner (biographies of Poles living in the USA (1975), 66 x Moscow (1975), Continent full of water (1976), World allowed up to 18 years (1976), Countrymen from a maple leaf (1980), Among Polish kangaroos (1982), Argonauci from Papua / Madagascar full of secrets (1986), Metropolie (1987), Warmer in Siberia (1987), Between the Vistula and Mississippi (biographical sketches about Poles in the USA 1989), Warsaw. The Royal Route (1992), They lived among us. Judaica Polish (1995), Atlanta. Olympic guide (1996), Tatra Mountains (2000), Family portrait y Varsovians (2001), A Tale of Chocolate Fragrance (2005), Tu, where their roots (album about Supraśl; photographs Wiktor Wołkow 2007), Miracle Workers, priests, impostors (2008), About everything (together with Wiesław Ochman 2010).
After previous telephone conversations and exchange of correspondence, on July 9, 1988 I was invited by Olgierd Budrewicz to his apartment in Żoliborz in Warsaw. The whole apartment, as I remember, was filled with books and trophies from around the world. Any place in the world I did not move, where I was or read, he mentioned his stay there. But what really captivated me was that he was interested in the city where he lives, namely Warsaw. He was an eminent Varsavianist, both in terms of places and their history, as well as people over the years. You can't apply the proverb here - you praise others, you don't know yours, you don't know what you have. The pictures were made during a long, several-hour conversation, when I saw something interesting, I did it. He smirked every time. When I came to Warsaw later, we saw each other most often at Blikle Cafe in Nowy Świat.
"... Everyone in Japan dreams of living in Tokyo - everyone in Tokyo complains about hard fate. But the Japanese proverb says that "even in hell one can live" ... "- Olgierd Budrewicz.
Comments