„…Mojej techniki nikt nigdy nie kwestionował. Natomiast wydaje mi się, że robię tak silne wrażenie na ludziach, że nie mogą przejść obok mnie obojętnie. Albo się komuś szalenie podobam, albo szalenie się nie podobam. Myślę, że to też jest jakiś znak nieprzeciętności…” – Ewa Podleś.
Ewa Maria Podleś (ur. 26 kwietnia 1952 w Warszawie, zm.19 stycznia 2024) –śpiewaczka operowa, kontralt.
Ukończyła studia muzyczne w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie pod kierunkiem Aliny Bolechowskiej. Debiutowała w 1976 rolą Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego na deskach Opery Warszawskiej. Zdobycie nagród na konkursach śpiewaczych w Moskwie, Tuluzie i Barcelonie otworzyło jej wrota do międzynarodowej kariery.
W 1984 debiutowała w Metropolitan Opera (w Rinaldo Haendla, śpiewając partię tytułową na zmianę z Marilyn Horne), zaś w 1993 w mediolańskiej La Scali (partia tytułowa w Tankredzie Rossiniego). Właśnie wówczas w lutym 1984 r. miałem możliwość fotografowania Ewy Podleś z jej mężem Jerzym Marchwińskim i córką Marysią, którą uważa za swój największy życiowy sukces. Muszę powiedzieć, że w tym miejscu, przed Metropolitan Opera (MET) i wewnątrz w New York fotografowałem wielu śpiewaków m.in. Żylis Garę, Teresę Kubiak, Wiesława Ochmana, ale również wiele światowych gwiazd jak choćby Luciano Pavarottiego czy Placido Domingo. Premiera Podleś znakomicie wypadł i zaczęła pojawiać się coraz cześciej w MET w Nowym Jorku, gdzie trzeba powiedzieć, nie było łatwo się znaleźć.
Niezmiernie ciekawie i bezpośrednio wypowiedziała się o swoim mężu pianiście Jerzym Marchwińskim, z którym była w Nowym Jorku – „…Byliśmy z mężem nieprzytomni z zakochania i bycia razem, więc nie mogliśmy razem grać. Tak się denerwowaliśmy za siebie, że jemu trzęsły się ręce, a mnie głos drżał jak u kozy…“ – Ewa Podleś.
Podcza innego występu Podleś w MET - Anne Midgette w niezwykle prestiżowym dzienniku The New York Times, 14 stycznia 2003, New York pisała – "…Jej kontralt jest jednym z najbardziej wyróżniających się brzmień dzisiejszych czasów. Wyrazista chropawość tego głosu byłaby klątwą dla wielu konwencjonalnych nauczycieli śpiewu. Jest to produkt uboczny techniki wokalnej, która sięga głęboko w dolne rejony klatki piersiowej, wydaje dźwięki o ciemnej, aksamitnej barwie, o odcieniu niemalże basowym i idzie mocno w górę skali aż do najwyższych tonów…".
Podleś występowała w największych teatrach operowych świata, m.in. Seattle Opera, San Diego Opera, San Francisco Opera, Houston Grand Opera, Dallas Opera, Milwaukee’s Florentine Opera, Michigan Opera Theatre, Minnesota Opera, Atlanta Opera, Vancouver Opera, Canadian Opera Company, Deutsche Staatsoper Berlin, Deutsche Oper Berlin, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Gran Teatre del Liceu, Teatro Bellini, Teatro La Fenice, Teatro San Carlo, Théâtre du Châtelet i Opéra Bastille w Paryżu, Teatro Real w Madrycie oraz w warszawskim Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.
Jest ceniona szczególnie za interpretacje ról w operach Georga Haendla i Gioacchino Rossiniego. W jej dorobku są ponadto nagrania pieśni (m.in. pieśni rosyjskie: Czajkowskiego, Rachmaninowa, Musorgskiego, polskie: Chopina, Karłowicza), jak i dzieł oratoryjnych i symfonicznych. Na estradzie często partnerował jej mąż, pianista Jerzy Marchwiński.
W 2007 w filmie Aria Diva wykonała dwa utwory stanowiące część podkładu muzycznego.
W sezonie 2008–2009, po 25 latach, artystka powróciła do Metropolitan Opera w roli La Cieca (Niewidoma) w operze Amilcare Ponchiellego Gioconda.
Jest autorką książek m.in. w roku 2001 ukazał się obszerny wywiad-rzeka przeprowadzony przez Dorotę Szwarcman, zatytułowany: Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim; w 2013 roku ukazała się biografia artystki, napisana przez Brigitte Cormier, pt. Ewa Podleś. Contralto assoluto.
Ewa Podleś grała w operach m.in.: Tankred (rola tytułowa), Kopciuszek (rola tytułowa), Cyrulik sewilski (Rozyna), Juliusz Cezar (rola tytułowa, także partia Kornelii), Orfeusz i Eurydyka (Orfeusz), Carmen (rola tytułowa), Norma (Adalgisa), Semiramida(Arsace), Cyrus w Babilonii (Ciro di Babilonia) (rola tytułowa) Bal maskowy (Ulryka), Don Carlos (Eboli), Trubadur (Azucena), Falstaff (Pani Quickly), Elektra (Klitamnestra), Rusałka (Jeżibaba).
Występowała w muzyce symfonicznej i oratoryjnej m.in.: Requiem Giuseppe Verdiego, II i III Symfonia Gustava Mahlera, Te Deum Krzysztofa Pendereckiego.
Wielokrotnie odznaczana i nagradzana m.in. Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006), Medal Fundacji Kościuszkowskiej za wybitne zasługi dla krzewienia kultury polskiej i amerykańskiej (2005), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2003), Złote Berło – nagroda Fundacji Kultury Polskiej za całokształt działalności artystycznej (2003), Nagroda im. Andrzeja Hiolskiego za tytułową rolę w Tankredzie Gioacchino Rossiniego w Teatrze Wielkim w Warszawie (2000), Grand Prix Tchaikovsky – nagroda przyznawana przez Academie du Disque Francais (1993), Złoty Orfeusz – nagroda Francuskiej Akademii Płytowej za recital arii operowych wydanych przez wytwórnię „Forlane” (1991), II miejsce oraz nagroda specjalna im. Giuletty Simionato dla najlepszego głosu mezzosopranowego na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Barcelonie (1981), I nagroda na IX Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym w Rio de Janeiro (ex aequo z Francine Leurent) (1979), III nagroda na 25. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie (1979), III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie (1978).
Upamiętniona przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Irysów z siedzibą w Nowym Jorku, które nadało w roku 2002 nazwę „Ewa Podleś” specjalnie na jej cześć wyhodowanej odmianie irysa.
„…Boję się starości, bo się Bogu nie udała…” – Ewa Podleś.
PORTRAIT with HISTORY Ewa Podleś
“…My technique has never been questioned. However, it seems to me that I make such a strong impression on people that they cannot pass by me indifferently. Either someone likes me madly, or I madly dislike me. I think that this is also a sign of exceptionality…” – Ewa Podleś.
Ewa Maria Podleś (born April 26, 1952 in Warsaw, died January 19, 2024 ) – opera singer, contralto.
She graduated from music studies at the Academy of Music. Fryderyk Chopin in Warsaw under the direction of Alina Bolechowska. She made her debut in 1976 with the role of Rosina in Gioacchino Rossini's The Barber of Seville at the Warsaw Opera. Winning awards at singing competitions in Moscow, Toulouse and Barcelona opened the door to her international career.
In 1984 she made her debut at the Metropolitan Opera (in Handel's Rinaldo, singing the title part alternately with Marilyn Horne), and in 1993 at Milan's La Scala (the title part in Rossini's Tancredo). It was then, in February 1984, that I had the opportunity to photograph Ewa Podleś with her husband Jerzy Marchwiński and daughter Marysia, whom she considers her greatest success in life. I must say that in this place, in front of the Metropolitan Opera (MET) and inside in New York, I photographed many singers, including Żylis Gara, Teresa Kubiak, Wiesław Ochman, but also many world stars, such as Luciano Pavarotti or Placido Domingo. The premiere of Podleś was excellent and began to appear more and more often at the MET in New York, where, needless to say, it was not easy to find.
She spoke in an extremely interesting and direct way about her husband, the pianist Jerzy Marchwiński, with whom she was in New York – “… My husband and I were unconscious from falling in love and being together, so we couldn't play together. We were so nervous for each other that his hands were shaking and my voice was shaking like a goat's…” – Ewa Podleś.
During another Podleś performance at the MET, Anne Midgette wrote in the highly prestigious New York Times, January 14, 2003, New York, "...Her contralto is one of the most distinctive sounds of the time. It is a by-product of a vocal technique that reaches deep into the lower thoracic region, produces sounds that are dark, velvety, almost bass-like, and goes strongly up the scale to the highest notes…".
Podleś has performed in the largest opera houses in the world, e.g. Seattle Opera, San Diego Opera, San Francisco Opera, Houston Grand Opera, Dallas Opera, Milwaukee's Florentine Opera, Michigan Opera Theatre, Minnesota Opera, Atlanta Opera, Vancouver Opera, Canadian Opera Company, Deutsche Staatsoper Berlin, Deutsche Oper Berlin, Alte Oper we Frankfurt am Main, Gran Teatre del Liceu, Teatro Bellini, Teatro La Fenice, Teatro San Carlo, Théâtre du Châtelet and Opéra Bastille in Paris, Teatro Real in Madrid and the Grand Theater - National Opera in Warsaw.
She is especially appreciated for her interpretations of roles in the operas of George Haendel and Gioacchino Rossini. Her achievements also include recordings of songs (including Russian songs by Tchaikovsky, Rachmaninov, Mussorgsky, Polish songs by Chopin and Karłowicz), as well as oratorio and symphonic works. Her husband, the pianist Jerzy Marchwiński, often accompanied her on stage.
In the 2007 film, Aria Diva performed two songs as part of the background music.
In the 2008-2009 season, after 25 years, the artist returned to the Metropolitan Opera in the role of La Cieca (The Blind) in Ponchielli's opera Amilcare Gioconda.
She is the author of books such as in 2001, an extensive river-interview conducted by Dorota Szwarcman was published, entitled: Together in life and music. Conversations with Ewa Podleś and Jerzy Marchwiński; In 2013, a biography of the artist, written by Brigitte Cormier, was published. Ewa Podles. Contralto assoluto.
Ewa Podleś played in operas, among others: Tancred (title role), Cinderella (title role), The Barber of Seville (Rosine), Julius Caesar (title role, also the part of Cornelia), Orpheus and Eurydice (Orpheus), Carmen (title role), Norma (Adalgisa), Semiramide (Arsace), Cyrus in Babylonia (Ciro di Babilonia) (title role), Masquerade Ball (Ulrica), Don Carlos (Eboli), Troubadour (Azucena), Falstaff (Mrs. Quickly), Electra (Clitamnestra), Rusalka (Jezibaba).
She has performed in symphonic and oratorio music, including Giuseppe Verdi's Requiem, Gustav Mahler's Second and Third Symphonies, Krzysztof Penderecki's Te Deum.
Awarded and awarded many times, e.g. Gold Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2006), Medal of the Kościuszko Foundation for outstanding contributions to the promotion of Polish and American culture (2005), Commander's Cross of the Order of Polonia Restituta (2003), Golden Scepter - award of the Polish Culture Foundation for lifetime artistic activity (2003 ), the Prize of Andrzej Hiolski for the title role in Gioacchino Rossini's Tancred at the Grand Theater in Warsaw (2000), Grand Prix Tchaikovsky - awarded by the Academie du Disque Francais (1993), Golden Orpheus - award of the French Record Academy for a recital of opera arias published by the "Forlane" label (1991), 2nd place and a special prize named after Giuletta Simionato for the best mezzo-soprano voice at the International Singing Competition in Barcelona (1981), 1st prize at the 9th International Singing Competition in Rio de Janeiro (ex aequo with Francine Leurent) (1979), 3rd prize at the 25th International Singing Competition in Toulouse (1979) ), 3rd prize at the International Music Competition named after Pyotr Tchaikovsky in Moscow (1978).
Commemorated by the International Association of Iris Breeders based in New York, which in 2002 gave the name "Ewa Podleś" to a specially bred iris variety in her honor.
"... I'm afraid of old age, because God failed..." - Ewa Podleś.
留言